"Δυστυχώς η Ελλάδα δεν είναι πια η ΕΛΛΑΣ "

Κάνενας δεν μπορει να αμφισβητήσει οτι η Ελλάδα δεν  είναι η ΕΛΛΑΣ  με  το ιστορικό, νοηματικό, εννοιολογικό βάρος  που  συνηθίζαμε να αποδίδουμε στη λέξη αυτή.
 Μια χώρα που αποξενώνεται απο την κρατική αυτονομία της, που μεταβιβάζει  το σκληρό πηρύνα των εξουσιών της στο ΔΝΤ, που απαλλοτριώνει τα κεκτημένα των πολιτών της για να  καλύψει τα οικονομικά ελέιμματα που προκάλεσε ο σφετερισμός της εξουσίας απο τους κυβερνώντες της δεν μπορεί να λέγεται ούτε αυτόνομη αλλα και αμφίβολο παραμένει το αν της ανήκει ακόμα ο <<περήφανος >> χαρακτηρισμός ως δημοκρατικής . 
 Επιβεβαιώσαμε το πικρόχολο σχόλιο μερικών οτι είμαστε απλά κληρονόμοι και μάλιστα τυχαίοι των προγόνων μας. Διαστρεβλώσαμε τις πιο υγειείς και ανθρωποκεντρικές έννοιες, ταυτίσαμε την δημοκρατία με την ασυδοσία, την κυριαρχία του λαού, που όπως ορίζεται στο Σύνταγμα ως πηγή όλων τών εξουσιών, την αγνοήσαμε  με τρόπο που θα ταίριαζε σε καθεστώτα απολυταρχικά.
 Παρασυρόμενοι απο η σύγχρονη εποχή προσπαθήσαμε να αποδεσμευτούμε απο τις έννοιες λαός, έθνος, εθνική συνείδηση, λες και είναι κάτι το οπισθοδρομικό να αγαπάς τη χώρα  σου και να απαιτείς να σε αγαπάει και αυτή. Υπάρχει άραγε δημοκράτια, όταν στερεί σε έμας τους νεόυς το δικαίωμα να ονειρευόμαστε, όταν μας οδηγεί να ζητάμε τα αυτονόητα, δηλαδή αξιοκρατία , ασφάλεια, ένα προβλέψιμο αύριο?
 Δέ φταίει μόνο η πολιτική , φταίει εξίσου η ανάγκη μας να ενσωματωθούμε σε έναν άκρεφνο προοδευτισμό, η επιθυμία που είχαμε να αποτινάξουμε απο επάνω μας οτι μας έδινε ταυτότητα για να αποκτήσουμε τον τίτλο του <<ευρωπαίου πολίτη>>. Φταίει γενικά το φαινόμενο της διαστρεβλωμένης εντύπωσης που μας διακατέχει, φταίμε εμείς οι ίδιοι που δεν αφήσαμε τους ευατούς μας να ακολουθήσουν την ιστορία της χώρας μας, που την επικαλόυμαστε πια ως ύστατο επιχείρημα απέναντι σε όσους μας κατηγορούν, απλά γιατί δεν έχουμε μια αξιόλογη απάντηση.
 Δεν είναι ρομαντικό ούτε υπερβολικό να δακρύζουμε για τη χώρα μας, μια χώρα που δεν μας είδε ως πολίτες αλλα ως  μια διάχυτη μάζα που απλά κλείνει τους δρόμους  και φωνάζει. Δεν ειναι  επίσης υπερβολικό να πούμε οτι μας στέρησε το δικαίωμα  της σταθερής πρόβλεψης του δικού μας αύριο.... δεν ζητήσαμε πολλά, ασφάλεια, αξιοκρατία, ισότητα, δηλαδή τίποτα παραπάνω απο την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.....το ίδιο μας το πολίτευμα είναι πια ζητούμενο.......

ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΟΥ
Φοιτήτρια Νομικής ΑΠΘ.