ΣΑΛΛΑΣ - ΠΕΙΡΑΙΩΣ... και Ανθελληνικά Συμφέροντα

Τα πράσινα άλογα...

"βόσκουν" στην πράσινη ανάπτυξη.


Τεράστια και ανθελληνικά συμφέροντα κρύβονται πίσω από την πρόταση του Σάλλα

για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο

και την Αγροτική Τράπεζα.
Όταν σου προσφέρουν έναν δίσκο με σοκολατάκια, σοκολατάκι παίρνεις και όχι τον δίσκο. Αυτό, το οποίο το καταλαβαίνουν οι πάντες, δεν το καταλαβαίνει ο κατά τα άλλα πονηρός Σάλλας. Στον "δίσκο" λοιπόν απλώνει το χέρι του, διεκδικώντας το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Αγροτική. Όταν κάποιοι κυβερνητικοί και οικονομικοί παράγοντες συμφωνούσαν στην ανάγκη συγχωνεύσεων μεταξύ των εμπορικών τραπεζών, προκειμένου να επιβιώσουν —και υποτίθεται να διασφαλιστούν οι καταθέσεις των καταθετών—, δεν εννοούσαν αυτό, το οποίο αντιλήφθηκε ο Σάλλας.

Το "σοκολατάκι" της συμβουλής της υποστήριξης —και λίγο της ανοχής τους σ' ό,τι αφορά τους κρατικούς ελέγχους— προσέφεραν στον σχεδόν χρεοκοπημένο Σάλλα και όχι το δημόσιο κεφάλαιο, για να σωθεί. Συγχωνεύσεις μεταξύ των μπατιροτραπεζιτών των μπατιροτραπεζών πρότειναν και όχι "σανίδα" σωτηρίας αποτυχημένων τοκογλύφων από τα "φιλέτα" του δημοσίου. Πόσο μάλλον όταν αυτοί οι υποψήφιοι αγοραστές αυτών των 'φιλέτων| του δημοσίου επιχειρούν τις αγορές τους με δημόσιο χρήμα.

Δεν πρέπει ν' αφήσουμε να σωθεί ο Σάλλας και η ετοιμόρροπη τράπεζά του με αυτά τα "φιλέτα". Είναι άλλο πράγμα η προβληματική Πειραιώς να συγχωνευτεί με την όμοιά της Άλφα ή Μιλένιουμ Μπανκ και άλλο πράγμα να πιαστεί από την κρατική περιουσία. Άλλο πράγμα είναι να πιαστούν —για να μην πέσουν— δύο μεθυσμένοι μεταξύ τους και άλλο πράγμα ένας μεθυσμένος να καβαλήσει έναν αθλητή. Αυτό κάνει ο Σάλλας σήμερα. Ο θρασύς Σάλλας, που τολμά και "παίζει" επιθετικά εις βάρος της κρατικής περιουσίας με το κρατικό χρήμα.

Αυτό κι αν είναι ειρωνεία, εφόσον η τράπεζά του βρίσκεται στο κακό της το χάλι. Το κρατικό χρήμα της επιχορήγησης της επιτρέπει να επιβιώνει στα όρια της επιβίωσης. Σ' αυτά τα όρια παίζει ο Σάλας το παιχνίδι του "αυτοκράτορα". Ο ετοιμοθάνατος, πριν πέσει κάτω από μόνος του, αγκαλιάζει τους απέναντι, για να φαίνεται ότι "παλεύει". Ο ετοιμοθάνατος, ο οποίος ουρλιάζει από τους επιθανάτιους πόνους και τους εμφανίζει σαν πολεμικές "κραυγές". Αυτό κάνει η Τράπεζα Πειραιώς σήμερα. Μια τράπεζα, η οποία για τους γνωρίζοντες έχει φτάσει τον τελευταίο καιρό πολλές φορές κοντά στο τέλος της. Μια τράπεζα, η οποία εδώ και καιρό βρίσκεται στην "εντατική", χαροπαλεύοντας. Μια τράπεζα, η οποία λειτουργεί και υπάρχει εξαιτίας των κρατικών επιχορηγήσεων.

Μια τράπεζα, λοιπόν, η οποία, αν αφεθεί αβοήθητη από το κράτος, μετράει λίγους μήνες ζωής, έρχεται ν' "αγκαλιάσει" τα κρατικά φιλέτα, για να φαίνεται ότι τα "παλεύει". Μια τράπεζα, η οποία κατά "σύμπτωση" κάνει την πρόταση λίγο πριν ανακοινωθούν τα "στρες τεστ" για τις τράπεζες. Ο κατά πάσα πιθανότητα —και με επιβεβαιωμένα στοιχεία— "ετοιμοθάνατος" απλώνει το χέρι στα τραπεζικού τύπου "φιλέτα" του δημοσίου. Γιατί τα ονομάζουμε τραπεζικού τύπου "φιλέτα" και όχι τράπεζες; Γιατί ούτε η Αγροτική Τράπεζα ούτε το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο είναι εμπορικές τράπεζες με την απόλυτη σημασία του όρου.





Ο "τζίτζικας" και ο "μέρμηγκας".



Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο όλα αυτά τα χρόνια της υπερβολής και της σπατάλης, που θησαύριζαν οι εμπορικές τράπεζες —και άρα και η Πειραιώς— ακολουθούσε τη χαμηλή απόδοση, η οποία προέκυπτε από τον ρόλο του. Δεν έμπαινε στις μεγάλες αποδώσεις. Δεν ρίσκαρε στα "τοξικά" περιβάλλοντα. Δεν έδινε δάνεια σε όποιον στεκόταν στα δύο του πόδια, μόνο και μόνο για ν' αυξάνει τεχνητά το ενεργητικό του και άρα να τα "γράφει" στο κιτάπια του. Έλεγχε και ξαναέλεγχε την πιστοληπτική ικανότητα των δυνάμει πελατών του. Κρατούσε τον λόγο μεταξύ καταθέσεων και χορηγήσεων χαμηλά. Υπερβολικά χαμηλά. Χαμηλά …σε σημείο να διαθέτει μόνιμα —και σε βαθμό σκανδαλώδη για τα ήθη της περασμένης εποχής— περισσότερες καταθέσεις στα ταμεία της παρά "υποσχέσεις" αποπληρωμής παροχών.

Αυτό όμως το καθιστούσε υγιές. Πόσο υγιές; Απόλυτα υγιές και με τη "βούλα" του τραπεζικού νόμου. Το Τ.Τ. πάντα πληρούσε —και με το παραπάνω— τα όρια και τους περιορισμούς του Συμφώνου της Βασιλείας. Του Συμφώνου, το οποίο μεταξύ άλλων προσδιόριζε αριθμητικά την έννοια της τραπεζικής "υγείας". Τι σημαίνει αυτό; Ότι "υγιής" τράπεζα είναι αυτή, η οποία διαθέτει σε χορηγίες το πολύ το 85% των καταθέσεών της. Το Τ.Τ. βρίσκεται σήμερα στο "αθλητικό" επίπεδο του 65%, ενώ η Τράπεζα Πειραιώς στο επίπεδο του "μεθυσμένου" που τρικλίζει στο 140%. Στο επίπεδο αυτό, το οποίο σήμερα επιτρέπει στο Τ.Τ. να μην ανησυχεί καθόλου για τα "στρες τεστ" των τραπεζών, ενώ η Τράπεζα Πειραιώς να βλέπει τον "χάρο" με τα μάτια της.

Αυτήν την "υγεία" το Τ.Τ. την πλήρωνε με τεράστιο κόστος. Την ίδια ώρα που οι εμπορικές τράπεζες —σαν την Πειραιώς— "μεθούσαν" από τα "εικονικά" κέρδη των παράλογων και επικίνδυνων χορηγήσεων, οι οποίες αύξαναν τα "ενεργητικά", για να παίρνουν μπόνους οι υπάλληλοί της, οι συνάδελφοί τους στο Τ.Τ. δεν είχαν τις ίδιες απολαβές. Την ίδια ώρα που οι εμπορικές τράπεζες αύξαναν μέσα σε λίγες ημέρες τα μερίδιά τους στην αγορά, εφόσον δεν σέβονταν ούτε καν τα όρια της νομιμότητας σ' ό,τι αφορά τον λόγο μεταξύ καταθέσεων και χορηγήσεων, το Τ.Τ. έδειχνε "αργό", εφόσον τηρούσε αυτόν τον λόγο με θρησκευτική ευλάβεια. Όλα αυτά όμως είχαν κόστος. Κόστος, το οποίο περνούσε και στους πελάτες της. Αυτά τα ασφαλή αλλά χαμηλά κέρδη της περνούσαν και στους πελάτες της. Τα "τζιτζίκια" των εμπορικών τραπεζών πανηγύριζαν τα τεράστια κέρδη τους, ενώ τα "μυρμήγκια" του Τ.Τ. δεν είχαν καν γιορτή.

Οι πρώτοι "έτρεχαν" και "πηδούσαν", ενώ οι δεύτεροι απλά "περπατούσαν". Αυτό ήταν ένα κόστος και ήταν τεράστιο. Κόστος τόσο για το ίδιο το Ταμιευτήριο όσο και για τους πελάτες του. Το Ταμιευτήριο δεν ήταν ανταγωνιστικό στην τραπεζική του λειτουργία. Για το Ταμιευτήριο αυτή η έλλειψη ανταγωνιστικότητας ήταν κόστος. Έχανε πελάτες και δεν μεγάλωνε το μερίδιό του στην τραπεζική αγορά. Με τεράστια υποδομή σε όλη την επικράτεια δεν κατόρθωσε ακόμα και σήμερα να πάρει πάνω από 3,7% της αγοράς. Δεχόταν όμως αυτό το κόστος, εφόσον αυτό προέκυπτε από τον ρόλο του.

Παρέμενε ένα ασφαλές ταμιευτήριο και δεν μπορούσε ν' ανταγωνιστεί στα ίσα τις κοινές εμπορικές τράπεζες. Έχανε συνέχεια πελάτες, εφόσον δεν βόλευε τα "λαμόγια" δανειολήπτες ή τους "βιαστικούς" για κέρδη καταθέτες ή επενδυτές. Τους καταθέτες, οι οποίοι γύριζαν από τράπεζα σε τράπεζα, αναζητώντας τους υψηλότερους τόκους. Αυτό το τεράστιο κόστος, το οποίο ήταν μετρήσιμο, ήταν η "αντιπαροχή" για την ασφάλεια. Την ασφάλεια των πελατών του, οι οποίοι πάντα ήταν σίγουροι ότι τα χρήματά τους υπάρχουν και δεν έχουν μπει σε κάποιο κερδοσκοπικό "καζίνο". Τι θα πει ασφάλεια; Οι συνεχείς και αυστηροί έλεγχοι του Τ.Τ. μπορεί να "έδιωχναν" πελάτες, αλλά είχαν ως αποτέλεσμα το Τ.Τ. να έχει πολύ μικρές επισφάλειες.

Το Τ.Τ. σήμερα —και εν μέσω οικονομικής κρίσης— έχει επισφάλειες της τάξης του 1,6%, ενώ η Τράπεζα Πειραιώς έχει πάνω από το 10% …Ένας θεός γνωρίζει πόσο πιο πάνω, εφόσον είναι βέβαιον ότι η Τράπεζα "κρύβει" νούμερα …Ένας θεός γνωρίζει πόσες "πιστολιές" έχει φάει η Πειραιώς από τους "ακάλυπτους" πελάτες της και δεν τις εμφανίζει, για να μην φανεί η πραγματική κατάσταση της "υγείας" της. Μια "υγεία", η οποία για το Τ.Τ. είναι δεδομένη κι αναμφισβήτητη. Μια "υγεία", η οποία θεωρείται δεδομένη, όταν οι επισφάλειες είναι ανεκτές σε περίπτωση που κινούνται γύρω στο 2% —και το Τ.Τ έχει 1,6%—. Αυτά όλα τα γνώριζαν οι πελάτες του και γι' αυτό το επέλεγαν. Επένδυαν στην ασφάλεια του ταμιευτηρίου και δεν άκουγαν τις "σειρήνες" των εμπορικών τραπεζών, οι οποίες δήθεν έδιναν στους πάντες τα πάντα.

Όπως λοιπόν το Ταμιευτήριο επέλεγε —με τρομερό κόστος— τις τοποθετήσεις σε χαμηλές αλλά ασφαλείς αποδώσεις, έτσι επιλεγόταν και το ίδιο από τους πελάτες του με το ανάλογο κόστος από την πλευρά τους. Στα χρόνια που οι "άλλοι" δήθεν θησαύριζαν, είτε ως τράπεζες είτε ως πελάτες τους, στη "χώρα" του Ταμιευτηρίου τα πάντα ήταν ήσυχα. Ήσυχα …αλλά ασφαλή. Δεν επεδίωκαν μεγάλα κέρδη, αλλά δεν ρίσκαραν και μεγάλες ζημιές. Δεν κοιμούνταν "μεθυσμένοι" από τα κέρδη, αλλά δεν φοβούνταν μήπως ξυπνήσουν φτωχοί. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις διαφημίσεις των "ξύπνιων" της Eurobank, οι οποίες έδειχναν χρήματα και υπαλλήλους να "ροχαλίζουν"; Ήταν κοιμισμένοι οι υπάλληλοι του Τ.Τ., οι οποίοι βαστούσαν "κοιμισμένα" τα χρήματα των πελατών τους και ήταν "ξύπνιοι" οι "ανοικτομάτες" της Eurobank. Τόσο "ανοικτομάτες", που τώρα έχουν επισφάλειες πάνω από το 20%.

Τώρα, που οι εμπορικές τράπεζες —και άρα και η Πειραιώς— περνάνε από την εποχή των παχιών αγελάδων στην εποχή των ισχνών αγελάδων, θέλουν ν' αρπάξουν αυτά, τα οποία οι άλλοι διατηρούσαν με κόστος. Τώρα που οι "ανοιχτομάτηδες" είναι "νταντέλες", θέλουν να βάλουν χέρι στα χρήματα των "κοιμισμένων". Θέλουν ως ιδρύματα να καρπωθούν την "υγεία" του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Τα ίδια και χειρότερα θέλουν να κάνουν οι καταθέτες τους εις βάρος των πελατών του Ταμιευτηρίου. Θέλουν να βάλουν τους χιλιάδες καταθέτες, οι οποίοι επί χρόνια είχαν χαμηλές αποδώσεις στα κεφάλαιά τους —με κέρδος την ασφάλεια—, να μοιραστούν την ανασφάλεια των πελατών της Πειραιώς.

Αν δηλαδή υπάρξει αντίδραση σε μια μελλοντική συγχώνευση των εταιρειών αυτών, αυτή δεν θα πρέπει να περιοριστεί στους υπαλλήλους του Ταμιευτηρίου. Πρωτίστως πρέπει να είναι αντίδραση των καταθετών του, γιατί αυτών το χρήμα κάποιοι πονηροί επιβουλεύονται. Αυτών τις εξασφαλισμένες καταθέσεις κάποιοι επιθυμούν να ελέγχουν, για να "εγγυηθούν" τις υπ’ ατμόν καταθέσεις των πιο κερδοσκόπων καταθετών της ετοιμοθάνατης Πειραιώς. Τα "καθαρά" και ασφαλή χρήματα των πελατών του Τ.Τ. θα μπουν στην ίδια βρόμικη "λεκάνη" με αυτά των πελατών της Πειραιώς, οι οποίοι γυρνούσαν από τράπεζα σε τράπεζα, αναζητώντας τον μεγαλύτερο τόκο. Τώρα, που κινδυνεύουν, θέλουν να βάλουν τα χέρια τους στις "τσέπες" των άλλων.

Και εδώ βέβαια τίθεται και το μέγα ερώτημα. Τι θα γίνει αν μετά από μια τέτοια συγχώνευση-εξαγορά οι πονηροί και "ψυλλιασμένοι" πελάτες της Πειραιώς πάνε την επόμενη ημέρα και σηκώσουν τις καταθέσεις τους; Στην πραγματικότητα θα πάρουν τα χρήματα των πελατών του Τ.Τ., εφόσον είναι βέβαιον ότι η Πειραιώς είναι "νταντέλα". Θα φορτώσουν τον "μουντζούρη" στους πελάτες του Τ.Τ. Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Χρήματα η Πειραιώς δεν έχει. Οι αποδόσεις, τις οποίες υποσχόταν στους πελάτες της, παραμένουν κενά νούμερα στα τραπεζικά βιβλιάρια των καταθετών της. Προφανώς τα τοκογλυφικά κέρδη, που αναζητούσαν οι "επενδυτοκαταθέτες" της Πειραιώς, υπολογίζουν ότι θα τους τα δώσουν οι πελάτες του Τ.Τ από το υστέρημά τους.

Αυτός είναι ο απώτερος στόχος αυτών, οι οποίοι θέλουν πάση θυσία τη συγχώνευση. Θέλουν να βάλουν τα "μυρμήγκια" να πληρώσουν τις εξυπνάδες των "τζιτζικιών"; Πόσοι από τους πελάτες της Πειραιώς σήμερα γνωρίζουν ότι είναι "εγκλωβισμένοι" και περιμένουν να απεγκλωβιστούν με τα χρήματα των έτσι κι αλλιώς "αργών" καταθετών του Τ.Τ; Αυτό είναι το παράνομο και το παράλογο. Δεν μπορείς να ενώσεις τα κλουβιά των "λύκων" με αυτά των "κουνελιών"; Θέλει η Τράπεζα Πειραιώς ν' "αγοράσει" το Τ.Τ; Καλά κάνει, εφόσον αυτό την συμφέρει. Όμως, συμφέροντα δεν έχει μόνον αυτή. Συμφέροντα έχουν και οι άλλοι. Τι θα γίνει λοιπόν αν πάνε αύριο όλοι οι πελάτες του Τ.Τ. και "σηκώσουν" τα χρήματά τους, γιατί αυτό τους συμφέρει; Να προλάβουν να τα σηκώσουν πριν τους τα σηκώσουν οι πελάτες της Πειραιώς; Να το πάρει "άδειο" το μαγαζί ο Σάλλας, για να δούμε τι περίπου αναζητούσε ως κέρδος από αυτήν την αγορά.

Αυτό φοβάται ο Σάλλας και γι' αυτόν τον λόγο δεν θέλει να έρθει σε σύγκρουση με τους εργαζόμενους του Τ.Τ.. Γι' αυτόν τον λόγο τούς υπόσχεται τα πάντα. Φοβάται τους εργαζόμενους, γιατί έχουν επαφή με τους πελάτες του Τ.Τ. και μπορούν να τους βάλουν ιδέες, που δεν τον συμφέρουν. Τους φοβάται, γιατί μπορούν να τους βάλουν ιδέες να "σηκώσουν" τα χρήματά τους από το Ταμιευτήριο, προκειμένου να τα σώσουν από τις αρπακτικές διαθέσεις των καταθετών της Πειραιώς. Γι' αυτόν τον λόγο σε μια εποχή, όπου τα κόστη λειτουργίας είναι αυτά που τρομάζουν τους επιχειρηματίες και κλείνουν τις επιχειρήσεις τους, αυτός τα αγνοεί επιδεικτικά. Δεν θέλει "εξυγίανση" των κρατικών και άρα εκ των δεδομένων "πλαδαρών" χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, που στοχεύει ν' αγοράσει.

Σε μια εποχή, που η ίδια η Πειραιώς θα έπρεπε να προχωρά σε δικό της πρόγραμμα εξυγίανσης, απαλλάσσοντας τον εαυτό της από χιλιάδες περιττούς —λόγω της κρίσης— υπαλλήλους, ο Σάλλας δέχεται να φορτωθεί κι άλλους πολύ περισσότερους. Είναι προφανές, δηλαδή, ότι δίνει όσο-όσο για να τα αποκτήσει, εφόσον από εκεί περιμένει να σωθεί. Με προσωπικό 13.442 άτομα ελάχιστα τον απασχολούν τα δυόμισι χιλιάδες άτομα του Τ.Τ. Τα χρήματα του Τ.Τ. θέλει, γιατί εκεί βρίσκεται η λύση του προβλήματός του. Τους δείκτες "υγείας" του Τ.Τ. θέλει, για να ρίξει τον μέσο όρο των "καρκινικών" δεικτών της δικής του τράπεζας.
Ποιος μας αποκλείει δηλαδή το ενδεχόμενο ότι αυτή η προσπάθεια του Σάλλα δεν είναι μια απλή οικονομική απάτη; Πίσω δηλαδή από την επιθετικότητά του είναι πιθανόν να κρύβεται μια "ελίτ" μεγαλομετόχων και μεγαλοκαταθετών της Τράπεζας Πειραιώς, οι οποίοι γνωρίζουν την τραγική κατάστασή της και να αγωνιούν για τη σωτηρία των χρημάτων τους. Άνθρωποι, οι οποίοι πραγματικά αγωνιούν για τη σωτηρία χρημάτων τους, τα οποία φαίνονται σχεδόν χαμένα, εφόσον η τράπεζα είναι έτοιμη για φαλιμέντο. Ποιος δηλαδή μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο αυτή η "ελίτ", που επί χρόνια ρίσκαρε τα χρήματα των καταθετών της για τα μεγάλα κέρδη, να μην κάνει τώρα το τελευταίο της "κόλπο", βλέποντας την καταστροφή να έρχεται;

Απλά πράγματα. Κάποιοι μεγαλομέτοχοι και μεγαλοκαταθέτες της Πειραιώς μπορούν να λύσουν όλα τους τα προβλήματα με το Τ.Τ. …Όλα τους τα προβλήματα, τόσο στο επίπεδο των μετοχών όσο και στο επίπεδο των καταθέσεων. Μπορούν, για παράδειγμα, να καλλιεργήσουν ένα τεχνητό κλίμα "ευφορίας" στο επενδυτικό κοινό και να ξεφορτωθούν μεγάλα πακέτα μετοχών της Πειραιώς, τα οποία σήμερα είναι πακέτα άχρηστων μετοχών μιας υπό χρεοκοπίας τράπεζας. Μόνον από τις πρόσφατες φήμες για την προσφορά της Πειραιώς οι μετοχές της "ανέβηκαν" από 3,89 ευρώ σε 4,65 ευρώ. Κάποιοι, δηλαδή, "ξεφορτώθηκαν" μετοχές και αυτοί είναι οι μέτοχοί της. Μετοχές, τις οποίες λίγες ημέρες πριν δεν θα τις πουλούσαν ούτε για δύο ευρώ το κομμάτι. Κάποιοι διπλασίασαν τα χρήματά τους μόνο και μόνο από τη φήμη για εξαγορά. Κάποιοι φιλοδοξούν να κερδίσουν άπειρα χρήματα από την πραγματική εξαγορά.

Αυτό είναι πολύ εύκολο να το καταφέρουν, αν σκεφτεί κάποιος ότι ανάμεσα στους μεγαλομετόχους αυτής της ξοφλημένης τράπεζας είναι οι Βαρδινογιάννηδες με τα άπειρα μέσα. Μπορούν μέσα από τα δικά τους ΜΜΕ να "ενθουσιάσουν" τον κόσμο με αυτήν την "έξυπνη" κίνηση του Σάλλα. Μπορούν με τους πολιτικούς, που διατηρούν στο pay roll τους, να "πείσουν" τον κόσμο ότι τον "συμφέρει" αυτή η εξαγορά. Ας θυμηθεί ο αναγνώστης ποια τηλεοπτικά κανάλια "ενθουσιάστηκαν" με την πρόταση της Πειραιώς. Ας θυμηθεί ο αναγνώστης ποιοι πολιτικοί "ενθουσιάστηκαν" με την επιχειρηματικότητα του Σάλλα; Από τη στιγμή που μπαίνουν στο "κάδρο" της εξαγοράς τόσο μεγάλα συμφέροντα, ευνόητο είναι ότι θα πρέπει να ελεγχθούν παράμετροι, οι οποίες δεν έχουν άμεση σχέση με αυτήν καθ’ αυτήν την εξαγορά.

Οι Βαρδινογιάννηδες λοιπόν μπορεί να κρύβονται πίσω από τον Σάλλα. Αυτοί μπορεί να του επέτρεψαν να χρησιμοποιήσει τις τελευταίες δυνάμεις της τράπεζας, προκειμένου να εξασφαλίσει τα χρήματα για την εξαγορά του Τ.Τ.. Αυτοί μπορεί να του "συμπλήρωσαν" τα χρήματα που μπορεί να του έλλειπαν, ώστε κατά τη διαδικασία της εξαγοράς να προλάβουν να ξεφορτωθούν μετοχές της Πειραιώς. Αφού σώσουν τα χρήματα των μετοχών τους, στη συνέχεια να σώσουν και τις καταθέσεις τους. Να προλάβουν να τραβήξουν τα χρήματά τους από το νέο τραπεζικό σχήμα και στην πραγματικότητα από τις καταθέσεις του Τ.Τ. …Συμφέρει, αν το σκεφτεί κάποιος καθαρά οικονομικά. Τι είναι 300 εκατομμύρια για καταθέτες τύπου Βαρδινογιάννη, οι οποίοι όλοι μαζί μπορεί να έχουν "εγκλωβισμένα" κάποια δις στην τράπεζα Πειραιώς; Τι είναι αυτά τα χρήματα, όταν με αυτά θα πάρουν ταυτόχρονα και τα άπειρα ακίνητα περιουσιακά στοιχεία των αγορών τους; Ποιος δεν θα έδινε 300 εκατομμύρια, για ν' "αγοράσει" μερικά δισεκατομμύρια;

Με την εξαγορά του Τ.Τ. κάποιοι λύνουν ως δια μαγείας όλα τους τα προβλήματα εις βάρος των καταθετών του ταμιευτηρίου. Κάποιοι, οι οποίοι τώρα είναι αναγκασμένοι να κάνουν πρόβες χρεοκοπίας, μπορούν, εξαιτίας του Τ.Τ., να ονειρεύονται νέες "μπάζες". Με μόνον τριακόσια εκατομμυριάκια θα βάλουν το "χέρι" τους στον πιο μεγάλο "κουμπαρά" της χώρας. Το Τ.Τ. έχει τα πιο ζεστά χρήματα στην ελληνική επικράτεια …Ζεστά, σαν να είναι "αγουροξυπνημένα" …Ζεστά, σε μια συγκυρία, όπου οι Βαρδινογιάννηδες, για παράδειγμα, έχουν ανάγκη το ζεστό το χρήμα, γιατί "στέγνωσαν" από τις τελευταίες τους επενδύσεις. Έκαναν τεράστιες επενδύσεις νέας τεχνολογίας στα διυλιστήρια της Μότορ Όιλ. Ταυτόχρονα εξαγόρασαν με μετρητά το σύνολο του δικτύου της Shell. Όλα αυτά εν μέσω οικονομικής κρίσης. Εν μέσω μιας κρίσης, η οποία περιορίζει σε επικίνδυνο βαθμό τις εισπράξεις τους.

Να υποθέσουμε ότι και η επιλογή του Κωνσταντόπουλου στη θέση του προέδρου του Παναθηναϊκού εξυπηρετεί την ανάγκη αυτής της νέας πολιτικής; Της πολιτικής της διεκδίκησης κρατικού χρήματος για τη σωτηρία της "οικογένειας"; Έκαναν "δώρο" στον κόσμο του Παναθηναϊκού ένα πρωτάθλημα και θέλουν να πάρουν κι αυτοί το "δωράκι" τους; "Δωράκι", το οποίο υπό την καθοδήγηση ενός πολιτικού-προέδρου θα τους το δώσουν οι φίλαθλοι με την ανοχή και την ηθική τους υποστήριξη; Από τα πάλαι ποτέ "κάτω τα χέρια από τον Πρόεδρο", ο οποίος έκλεβε στο όνομα του Ολυμπιακού, θα πάμε στο "κάτω τα χέρια από τον ιδιοκτήτη", ο οποίος κλέβει στο όνομα του Παναθηναϊκού;

Αν η κυβέρνηση εξακολουθήσει να "σπρώχνει" αυτήν την αγοραπωλησία, οι υπάλληλοι του Τ.Τ. είναι υποχρεωμένοι να προστατεύσουν τα συμφέροντα των πελατών τους. Να ενημερώσουν τους πελάτες τους για τον κίνδυνο και να τους προτείνουν να σηκώσουν τα χρήματά τους από το Τ.Τ., για να τα σώσουν. ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΦΑΝΕ ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ αν δεν το κάνουν. Έτσι κι αλλιώς οι υπάλληλοι δεν χάνουν τίποτε. Μόνον το Τ.Τ. θα εξασθενίσει σ' αυτήν την περίπτωση. Το πολύ-πολύ να πάψει να ενδιαφέρει ως αγορά τους άρπαγες. Οι ίδιοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι και τέτοιοι θα παραμείνουν. Έχουν υποχρέωση όμως να δώσουν τη μάχη, για να προστατεύσουν τη δημόσια περιουσία και τους πελάτες τους.......συνέχεια στο http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2010/07/blog-post_25.html