ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ!!!

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ "ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ" ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ!

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2019

ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ!!ΤΑ ΠΙΟ ΑΣΤΕΙΑ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ "ΘΑΥΜΑΤΑ"!!!

Αποτέλεσμα εικόνας για αστεία χριστιανικά θαύματα

Υπάρχουν τα γνωστά ψευτοθαύματα, αλλά υπάρχουν και δεκάδες άλλα μικρότερα που δεν τα ξέρουμε και αξίζει να τα μάθουμε, να 'ναι καλά το ίντερνετ γι' αυτό. Γιατί το αγαπημένο μας μέσο αλλοφροσύνης και καψίματος είναι γεμάτο από sites χριστιανικής απόχρωσης, που ξεχειλίζουν από ιστορίες με θαύματα και θεϊκές παρεμβάσεις. Εμείς τα ψάξαμε και βρήκαμε μερικά, τόσο τραβηγμένα απ' τα μαλλιά, που μας έκαναν να γελάσουμε και να χαχανίσουμε σατανιασμένοι (Θεέ μου σχώρα μας εννοείται). Δες οκτώ απ' αυτά και θα καταλάβεις τον βέβηλο


ενθουσιασμό μας. *Επειδή η ορθογραφία των κειμένων όπως τη βρήκαμε είναι κι αυτή από μόνη της ένα μικρό θαύμα, αποφασίσαμε να μην την αλλάξουμε. Θεωρήσαμε ότι έτσι θα βιώσεις κι εσύ καλύτερα την αυθεντική πνευματική εμπειρία σε όλο της το μεγαλείο. 1. Κούρσα με τον Άγιο Νεκτάριο "(...) Αυτές ήταν οι σκέψεις μου. Τις μοιράστηκα μαζί σας. Με βασάνιζαν, δεν σας το κρύβω. Μέχρι που ένας ταξιτζής, άνθρωπος του μεροκάματου, μου έλυσε την απορία. Σου κάνει εντύπωση; Και όμως. « Πάτερ, μου είπε, άκου αυτό που θα σου πω και πες μου. Σε ένα φίλο, αδελφικό, του διέγνωσαν καρκίνο. Φοβήθηκε. Ταράχτηκε όλη η οικογένειά του. Τον έπιασε τρόμος. Εξετάσεις, αποτελέσματα, επισκέψεις σε γιατρούς, μαγνητικές, αξονικές στο κεφάλι. Τελευταία ελπίδα ,του είπαν, στο εξωτερικό , ένα διαγνωστικό κέντρο στην Γαλλία, για ειδικές εξετάσεις . Γαλλία, ημέρα Σάββατο , ένα όμορφο πρωινό, στην αναμονή ή στην προσμονή των αποτελεσμάτων , εκεί σε μια στάση, στριμωγμένος με πολύ κόσμο. Ψάχνοντας ταξί. Έπειτα από αρκετή ώρα αναμονής ένα ταξί σταματά εμπρός του και του ανοίγει την πόρτα. «Πηγαίνετε με στο τάδε ξενοδοχείο» , είπε στα γαλλικά, μα κατάλαβε ότι ο ταξιτζής ήταν Έλληνας. «Τι κάνεις στην Γαλλία», τον ρώτησε. «Ήρθα για κάτι εξετάσεις». «Καλά δεν υπάρχουν νοσοκομεία στην Ελλάδα»;. Ε, για καλύτερα, απάντησε. « Ξέρω ένα καλό νοσοκομείο εκεί στην Αίγινα, πήγαινε εκεί.» Η κούρσα τελείωσε , η απροσδόκητη επαφή με τον ταξιτζή, χάθηκε. Στην Ελλάδα, λίγες ημέρες μετά, μου συνέχισε την διήγηση ο ταξιτζής που με έφερνε στο μοναστήρι, ο φίλος ρώτησε ποιο νοσοκομείο υπάρχει στην Αίγινα για να πάει. Του απάντησα πως η Αίγινα φημίζεται μόνο για τον Άγιο Νεκτάριο. Δεν έχει νοσοκομείο για ασθενείς με καρκίνο. Πήγε, τελικά, στο Μοναστήρι του Αγίου, και μπαίνοντας μέσα είδε την αγιογραφία με τον Άγιο Νεκτάριο. Λιποθύμησε. Τον ήξερε αυτό τον Άγιο.Ήταν ο ταξιτζής της Γαλλίας!!!» Και τότε πήρα την απάντηση στα ερωτηματικά που περιέγραψα παραπάνω. Ένας ταξιτζής σε μένα έλυσε την απορία της αγωνίας, κατάλαβα ότι υπάρχει Ζωή και αυτή την ζωή θέλω να ζήσω, και ένας άλλος ταξιτζής ( Άγιος Νεκτάριος) στον ασθενή αδελφό έδωσε την υγεία και την λύση στο αδιέξοδο της αρρώστιας." (Πηγή: http://orthognosia.blogspot.com) 2. Καράτε και ξύλο στον λετσοτουρίστα "Κατω από το χωριό Καπετανιανά υπαρχει μια περιοχή που λεγεται «Αϊ Γιάννης».Σε αυτή την περιοχή σωζωνται σημερα καταληπα παλαιού μοναστηριου καθως και το καθολικό αυτού αφιερωμένο στον Τίμιο Πρόδρομο. Σε αυτή την εκκλησία πριν καποια χρόνια πήγε να κοιμηθεί ενας τουρίστας, χωρίς να δείξει την πρεπουσα ευλαβεια στον χώρο.Κατα την διάρκεια της νυχτας τον ξυπνά ενας άνθρωπος Αγριοπός και του λεει τί κανεις εδω;ενώ του δίνει και ένα δυνατό ραπισμα.Έντρομος ο τουρίστας συκώνεται και φεύγει απο τον ναό." (Πηγή: gerontesmas.com) (Το 'χε νοικιάσει σε άλλον το δωμάτιο ο άνθρωπος. Ούτε Χριστό σέβεστε, ούτε Airbnb, μου φαίνεται μερικοί) 3. Δεν κλέβεις αμάξια όσο υπάρχει ο Άγιος Αρσένιος "Στην Αθήνα είναι ένας έμπορος υαλοπώλης, που τον λένε Α…. Μια μέρα, λοιπόν, είχε ξεχάσει τα κλειδιά πάνω στο αυτοκίνητό του και κάποιοι επιτήδειοι του το έκλεψαν. Μόλις διαπίστωσε την κλοπή αμέσως έτρεξε μέσα στο δωμάτιο του μπροστά στην εικόνα του Αγίου Αρσενίου και με πίστη πολλή του είπε: «Εσύ, Άγιε Αρσένιε, που κοκάλωνες τους Τούρκους κοκάλωσε και το αυτοκίνητο!» Εν τω μεταξύ οι κλέφτες εκείνη την στιγμή βρισκόντουσαν σ’ ένα πολυσύχναστο δρόμο και ξαφνικά το αυτοκίνητο στην μέση του δρόμου σταμάτησε. Κατέβηκαν κάτω και προσπαθούσαν να το βάλουν μπροστά και στην προσπάθειά τους πάνω έβριζαν πολύ τα θεία. Επειδή όμως το αυτοκίνητο δεν έπαιρνε μπροστά και είχαν δυσκολέψει την κυκλοφορία, το παράτησαν στην μέση του δρόμου και το ’βαλαν στα πόδια, για να μην τους πιάσουν. Οι άλλοι οδηγοί, καθώς δεν μπορούσαν να περάσουν εξ αιτίας του σταματημένου αυτοκινήτου, κάλεσαν την αστυνομία, η οποία, όταν πήγε, διαπίστωσε ότι το αυτοκίνητο είχε κλαπεί και ειδοποίησε αμέσως τον ιδιοκτήτη. Ένα κοριτσάκι, που ήταν εκεί και είχε παρακολουθήσει όλη την σκηνή με τους κλέφτες και τις προσπάθειες που κατέβαλαν, για να βάλουν μπρός το αυτοκίνητο, όταν είδε τους αστυνομικούς είπε: «Καλά το κατάλαβα εγώ ότι δεν ήταν δικό τους το αυτοκίνητο. Γιατί, ενώ ήταν γεμάτο εικόνες, αυτοί έβριζαν τον Κύριό μας και την Παναγία μας στην προσπάθειά τους να το βάλουν μπροστά!» Βέβαια, το αυτοκίνητο αμέσως μετά «ξεκοκάλωσε» δι’ ευχών του Αγίου Αρσενίου, που το είχε «κοκαλώσει»!" (Πηγή: www.pentapostagma.gr) 4. Τα ρεβύθια του Σατανά "«Κατά την εποχή που ήμουν μάγειρας μια Κυριακή που τελείτω αγρυπνία πήρα απο τον δοχειάρη ρεβύθια να τα βράσω. Τα μούσκεψα και κατά την ώρα του όρθρου τα έβαλα στο καζάνι να βράσουν. Τα έβραζα τρείς ώρες. Ξόδεψα δύο φορτία ξύλα και αυτά τα ευλογημένα (ή καλύτερα να πούμε αφορισμένα) αντί να μαλακώσουν σκλήραιναν περισσότερο. Δε φαντάζεστε τη στεναχώρια μου.Οι πατέρες όλη τη νύχτα αγρυπνούν να μείνουν νηστικοί; Περίλυπος και στεναχωρημένος όπως ήμουν ανέβηκα στο παρεκκλήσι των Αρχαγγέλων που είχα την επιμέλεια. Αφού άναψα τα καντήλια και με πολλή ευλάβεια και στρωτές μετάνοιες τους επροσκύνησα και ασπαθηκα την εικόνα τους . Πήρα το κομποσκοίνι στα χέρια μου με πολλή αγάπη και ευλάβεια και τους παρακαλούσα να συνδράμουν να με βγάλουν από τη θλίψη που είχα. Αυτά καθώς έλεγα προσευχόμενος ω της ταχείας αντιλήψεως και αγάπης άγιοι Αρχάγγελοι , ακούω μια φωνή στη διάνοιά μου που μου έλεγε: Πάρε λίγο λάδι από το καντήλι και ρίψε το στο καζάνι. Το έκαμα λέγοντας ταυτχρονα το απολυτίκιο τους , εντός 15 λεπτών τα ξηρά , σκληρά , πρώην κακόβραστα ρεβύθια έλυωσαν , έγιναν χυλός! Τούτο ιδών από μέσα από τη ψυχή και την καρδιά μου εδόξασα το Θεό και ευχαρίστησα ευλαβώς τους αγίους Ταξιάρχες που με έβγαλαν από λύπη και στεναχώρια. Οι πατέρες έφαγαν και μου έλεγαν μερικοί από αυτούς: -Θεός σχωρέσει σε πάτερ ‘Ανθιμε , μας ανάπαυσες . Απ’ αυτά τα ρεβύθια να βράζεις πάντοτε." (Πηγή: www.ekklisiaonline.gr) 5. Μαφιόζικη εκτέλεση με 55 σφαίρες "Ήταν 17 Μαρτίου του 1947. Ο εμφύλιος είχε αιματοκυλίσει την περιοχή. Στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου, μερικές δεκάδες στρατιώτες-ορισμένοι μιλούν για 55 ψυχές μαζί με παιδιά και γυναίκες αναζήτησαν καταφύγιο για να προστατευτούν από τη μανία του πολέμου. Κάποιος τους πρόδωσε. Πριν φτάσει το χάραμα, ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Είχε προηγηθεί η προσπάθεια των ανταρτών να σπάσουν την ξύλινη πόρτα της παλιάς εκκλησίας. Στάθηκε αδύνατο. Τότε άρχισαν να πυροβολούν κατά ριπάς. Όταν άδειασαν τα όπλα τους, μπήκαν στον ρημαγμένο ναό και έμειναν άφωνοι με όσα αντίκρισαν. Κανείς από τους στρατιώτες και όσους βρίσκονταν μέσα δεν έπαθε το παραμικρό. Όλες οι σφαίρες βρίσκονταν πάνω στην εικόνα της Παναγίας, που στόλιζε το τέμπλο. Μοναδικό σημείο όπου δεν υπήρχε ούτε μια σφαίρα ήταν το πρόσωπο της Θεοτόκου που εξακολούθησε να κοιτάζει τους πάντες με αγάπη. Μισό αιώνα μετά, οι κάτοικοι της Μελίκης, στην Ημαθία ξαναέζησαν το δικό τους θαύμα πριν από περίπου 4 χρόνια. Όπως είχε αποκαλύψει η εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, τον Μάρτιο του 2015 η εικόνα της Παναγιάς της Μελικιώτισσας, που ήταν «κρυμμένη» για περισσότερο από 50 χρόνια, «εμφανίστηκε» και πάλι. Αυτή τη φορά στα χέρια του νέου εφημέριου του Ναού της Αγίας Παρασκευής, του πατέρα Γεωργίου. Οι κάτοικοι της περιοχής αντιμετωπίζουν την επανεμφάνιση της ως σημάδι από τον Θεό ότι δεν τους έχει εγκαταλείψει." (Πηγή: www.pentapostagma.gr) 6. Ήθελε και χορό η κυρία "Στην πόλη Κουιμπίσεβ ζούσε μία οικογένεια: η ευσεβής μητέρα και η κόρη της Ζωή. Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς του 1956 η Ζωή προσκάλεσε επτά φίλες της και άλλους τόσους νεαρούς σε δείπνο και χορό. Τότε ήταν η νηστεία των Χριστουγέννων και η μητέρα παρακάλεσε την Ζωή να μην προγραμματίσει μια εσπερίδα με χορούς και φαγητό , αλλά η κόρη επέμενε στο δικό της. Εκείνο το βράδυ η μητέρα πήγε στην Εκκλησία να προσευχηθεί. Μαζεύτηκαν οι καλεσμένοι , αλλά ο αρραβωνιαστικός της Ζωής δεν είχε έρθει ακόμη. Το όνομα του ήταν Νικόλαος. Οι κοπέλες και τα αγόρια χωρίσθηκαν σε ζευγάρια και άρχισαν το χορό. Η Ζωή έμεινε μόνη της. Από αμηχανία χωρίς να πολυσκεφθεί, κατέβασε την εικόνα του αγίου Νικολάου του Θαυματουργού από τον τοίχο και είπε: «Θα πάρω αυτόν τον Νικόλα και θα πάω να χορέψω μαζί του», χωρίς να δίνει σημασία εν τω μεταξύ στις φίλες της, οι οποίες την συμβούλευσαν να μη κάνει αυτήν την βλάσφημη ενέργεια, αλλά η Ζωή απάντησε με θράσος: «Αν υπάρχει Θεός, ας με τιμωρήσει!» Άρχισε να χορεύει , έκανε δύο γύρους , οπότε ξαφνικά μέσα στο δωμάτιο γίνεται ένας φοβερός θόρυβος, ανεμοστρόβιλος, και έλαμψε φως εκτυφλωτικό σαν αστραπή. Η διασκέδαση γύρισε σε φρίκη και τρόμο. Όλοι έφευγαν φοβισμένοι από το δωμάτιο. Μόνο η Ζωή στεκόταν ακίνητη, με την εικόνα του Αγίου κολλημένη στο στήθος , απολιθωμένη και παγωμένη σαν μάρμαρο. Οι γιατροί , που γρήγορα κατέφθασαν , δεν μπόρεσαν να την συνεφέρουν με τις προσπάθειες τους. Οι βελόνες των ενέσεων , που ήθελαν να της κάνουν , στράβωναν και έσπαζαν καθώς κτυπούσαν πάνω στο μαρμαρωμένο κορμί της! Θέλησαν να την μεταφέρουν στο νοσοκομείο, αλά δεν μπόρεσαν να την μετακινήσουν από την θέση της. Τα πόδια της λές και ήσαν καρφωμένα στο πάτωμα. Αλλά , η καρδιά χτυπούσε! Η Ζωή ήταν ζωντανή . δεν μπορούσε όμως πλέον να φάει ούτε να πιεί… (...) Η Ζωή ήλθε σε συναίσθηση και με δάκρυα ζητούσε συγχώρηση και βοήθεια. (...) -Μαμά, προσευχήσου! Προσευχήσου, γιατί χάνομαι για τις αμαρτίες μου! Προσευχήσου! Φώναζε η Ζωή. Για όλα όσα συνέβησαν ενημέρωσαν και τον Πατριάρχη και τον παρεκάλεσαν να ευχηθεί υπέρ της αναρρώσεως της Ζωής. Ο Πατριάρχης απάντησε: Εκείνος που την τιμώρησε εκείνος και θα την ελεήσει! (...) 3. Ο ιερομόναχος Σεραφείμ από την έρημο του Γκλίνσκ, ο οποίος ήρθε στο Κουιμπίσεβ για την εορτή των Χριστουγέννων και τέλεσε αγιασμό και άγιασε την εικόνα. Κατόπιν είπε: «Τώρα πρέπει να περιμένουμε κάποιο σημείο το Πάσχα! Αν δεν γίνει τίποτε , σημαίνει ότι πλησιάζει το τέλος του κόσμου!», δείχνοντας με τα λόγια αυτά την βαθειά του πίστη σ’ ένα θαύμα. 4. Ο Μητροπολίτης Νικόλαος , ο ποίος επίσης διάβασε παράκληση και είπε: «νέο θαύμα να περιμένουμε το Πάσχα», επαναλαμβάνοντας τον λόγο του ευσεβούς ιερομόναχου. Τις παραμονές της εορτής του Ευαγγελισμού (που εκείνη τη χρονιά έπεσε το Σάββατο της τρίτης εβδομάδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής) πλησίασε προς τους φύλακες της Ζωής ένα καλοσυνάτος Γέροντας και τους παρεκάλεσε να του επιτρέψουν να ιδεί την Ζωή. Αλλά οι φύλακες αστυνομικοί αρνήθηκαν να του επιτρέψουν. Ήρθε ο Γέροντας και την επόμενη ημέρα, αλλά πάλι οι επόμενοι φύλακες δεν τον άφησαν. Την Τρίτη φορά ,ανήμερα του Ευαγγελισμού , οι φύλακες τον άφησαν. Η φρουρά τον άκουσε πόσο εύσπλαχνα μίλησε στην Ζωή μπαίνοντας: «Λοιπόν , κουράστηκες από την ορθοστασία;» Πέρασε λίγη ώρα και, όταν οι φρουροί θέλησαν να βγάλουν έξω τον Γέροντα, αυτός δεν ήταν μέσα στο δωμάτιο… Όλοι ήσαν βέβαιοι ότι εκείνος ήταν ο ίδιος ο άγιος Νικόλαος. Έτσι η Ζωή έμεινε όρθια 4 μήνες (128 μέρες), μέχρι το Πάσχα ακριβώς, που εκείνη τη χρονιά έπεσε 23 Απριλίου (6 Μαΐου με το νέο ημερολόγιο). Τη νύχτα της Λαμπροφόρου Αναστάσεως του Χριστού η Ζωή άρχισε να φωνάζει ιδιαίτερα δυνατά: -Προσεύχεσθε! Οι νυχτερινοί φύλακες ανατρίχιασαν και άρχισαν να την ρωτούν: «Γιατί φωνάζεις τόσο φοβερά;» Ακολούθησε η απάντηση: –Φοβερό ! Καίγεται η γή! Προσεύχεσθε! Όλος ο κόσμος χάνεται για τις αμαρτίες του, προσεύχεσθε! Από εκείνη τη στιγμή η Ζωή αναζωογονήθηκε, οι μύς άρχισαν να μαλακώνουν , να ζωντανεύουν. Τελικά την έβαλαν στο στρώμα, αλλά εκείνη συνέχισε να φωνάζει και να καλεί όλου σε προσευχή για τον κόσμο που χάνεται για τις αμαρτίες, για την γη που καίγεται για τις ανομίες της. -Πως έμεινες ζωντανή μέχρι τώρα; Ποιος σε έτρεφε; την ρώτησαν -Περιστέρια, περιστέρια με έτρεφαν, ήταν η απάντηση . Από αυτό έγινε φανερό ότι έλαβε έλεος και συγχώρηση από την Δεξιά του Κυρίου Παντοκράτορος. Ο Κύριος συγχώρησε τις αμαρτίες της Ζωής, με την παρουσία του αγίου Νικολάου του Θαυματουργού , και λόγω των μεγάλων βασάνων της και της ορθοστασίας κατά την διάρκεια των 128 ημερών. (...) Την τρίτη ημέρα του Πάσχα η Ζωή έφυγε για τον Κύριο , αφού διήνυσε τον δύσκολο δρόμο της ορθοστασίας των 128 ημερών μπροστά στο πρόσωπο του Κυρίου για την συγχώρεση όλων των αμαρτιών της. Στον σοβιετικό τύπο εκείνης της εποχής είχε επίσης σχολιαστεί η περίπτωση της Ζωής..." (Πηγή: www.pentapostagma.gr) (Αφιερωμένο σε όσους μας τραβολογάνε να χορέψουμε με το ζόρι. Μακάρι Ζωή από Κουιμπίσεβ) 7. Αφού στη γη δεν πατάμε, άνοιξε τα φτερά σου και πάμε "Όλοι γνωρίζουν την υψηλή πνευματική κατάσταση του Γέροντος Εφραιμ Αριζονα.Μια γυναικά φανατική εβραία ήθελε να κάνει κακό στον Γέροντα πριν χρονια.Ντυμενη λοιπόν σαν ευσεβέστατη χριστιανή με μακριά ρούχα και μαντιλάκια πήγε να δει τον Γέροντα. Οι υποτακτικοί του της είπαν δεν μπορεί να τον δει και επιχείρησε και άλλες μερες.Μετα από μέρες της επιτρέψαμε να τον δει. Είχε κρύψει ένα μαχαίρι μέσα στα ρούχα της για να τον σκοτώσει και μπαίνοντας μέσα ξαφνιάστηκε όταν τον είδε να είναι σε όρθια στάση ψηλά και φώναξε Γέροντα!!Τον είδε να ίπταται στον αέρα σε στάση ευλογιάς! Της λέει άσε το μαχαίρι και θα κατέβω να μιλήσουμε. Μπήκαν μέσα κ οι υποτακτικοί και την αφόπλισαν. Τελικά η γυναικά μετανόησε και πίστεψε και βαπτίστηκε. Η αγιοτης του Γέροντα φάνηκε άλλη μια φορά." (Πηγή: www.orthognosia.blogspot.com) 8. Βουντού, μαγεία και Καππαδοκία "Μια κοπέλα ευγενής και ωραία, που καταγόταν από την Καππαδοκία, ήταν αρραβωνιασμένη. Έπειτα μετάνιωσε η νέα και δεν τον ήθελε τον μνηστήρα. Αλλά για να μη την ενοχλεί εκείνος, έφυγε και πήγε στο Μοναστήρι, που ήταν Ηγουμένη η Αγία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου, κοντά στην Κωνσταντινούπολη και εκεί μόνασε. Ο μνηστήρας της δεν μπορούσε με κανένα τρόπο να την βγάλει από το Μοναστήρι. Ήταν μεθυσμένος από τον έρωτα. Γι αυτό βρήκε ένα μεγάλο μάγο και του έταξε πολλά χρήματα, αν θα μπορούσε να καταφέρει τη νέα με τα μάγια του, να εγκαταλείψει το Μοναστήρι και να γίνει γυναίκα του. Ο μάγος εκεί στην Καππαδοκία έκανε τα μάγια του και η γυναίκα βγήκε από τις φρένες της. Γύριζε όλο το Μοναστήρι και φώναζε τον μνηστήρα με το όνομά του. Ορκιζόταν δε, ότι εάν δεν της ανοίξουν την πόρτα να πάει να τον βρει, θα πνιγόταν. Η Όσια Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου, η Ηγουμένη την έβλεπε σ αυτήν την κατάσταση, έκλαιγε και έλεγε: -Αλλοίμονο σε μένα την άθλια, διότι διά την αμέλεια των βοσκών αρπάζουν οι λύκοι τα πρόβατα. Αλλά, πονηρέ διάβολε, άδικα κοπιάζεις. Ο Χριστός δεν θα σε αφήσει να καταπιείς την αμνάδα μου. Τότε συγκέντρωσε όλη την αδελφότητα και τις δίδαξε να φυλάσσονται από τις πανουργίες του δαίμονος. Διέταξε κατόπιν να νηστέψουν όλες όλη την εβδομάδα και να προσεύχονται. Να κάμνουν δε διά την πάσχουσα αδελφή κάθε μέρα χίλιες μετάνοιες. Έτσι προσεύχονταν η κάθε μία στο κελί της. Την τρίτη νύχτα βλέπει η Αγία Ειρήνη εκεί, που προσευχόταν τα μεσάνυχτα, μπροστά της τον Μέγα Βασίλειο, που της είπε: -Γιατί μας ονειδίζεις Ειρήνη, ότι αφήνομαι και γίνονται στην πατρίδα μας τα φοβερά και ανόσια μάγια; Όταν ξημερώσει, πάρε την άρρωστη μαθήτριά σου και να την πας εις τας Βλαχέρνας. Εκεί θα έλθει να την θεραπεύσει η Μητέρα του Δεσπότου Χριστού, που έχει τη δύναμη. Ο Άγιος αμέσως έγινε άφαντος. Η Αγία πήρε την πάσχουσα και δύο αδελφές, τις εναρετώτερες και πήγε στον Ναό των Βλαχερνών. Εκεί προσευχόταν όλη την ήμερα με δάκρυα. Το μεσονύκτιο όμως από τον κόπο αποκοιμήθηκαν. (...) Τότε έφτασε η Παντάνασσα. Την ακολουθούσε πλήθος αμέτρητο αστραποφόρων, το δε θειο και σεβάσμιο πρόσωπο της έχυνε τόσο λάμψη, που δεν μπορούσε να το βλέπει άνθρωπος. Όταν είδε όλους τους εκεί αρρώστους η Παναγία, ήλθε και στην άρρωστη μαθήτρια της Ειρήνης. Η Ηγουμένη πέφτει στα πόδια της Παναγίας φοβισμένη και έντρομη. Άκουσε όμως ότι η Θεοτόκος φώναξε τον Μέγα Βασίλειο και τον ρώτησε για την Ειρήνη, τι χρειαζόταν. Εκείνος της εξέθεσε όλη την υπόθεση της νέας. -Καλέστε την Αναστασία, είπε η Παναγία. Η Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια έφθασε αμέσως. Τότε η Θεοτόκος της είπε: -Πηγαίνετε στην Καισαρεία με τον Βασίλειο, εξετάστε με επιμέλεια και να θεραπεύσετε αυτήν την κόρη της, διότι σε σένα ο Υιός και Θεός μου χάρισε αυτήν την χάριν. Κατόπιν προσκύνησαν την Παναγία η Αγία Αναστασία και ο Μέγας Βασίλειος και αναχώρησαν εσπευσμένως να εκτελέσουν την εντολή. Άκουσε δε και η Όσια Ηγουμένη μια φωνή, που της έλεγε: -Πήγαινε στο Μοναστήρι σου, εκεί θα θεραπευτεί. Όταν η Χρυσοβαλάντου ξύπνησε, φανέρωσε και στις άλλες μοναχές το όραμα και αναχώρησαν χαρούμενες. Ήταν Παρασκευή και την ώρα του Εσπερινού μαζεύτηκαν όλες στο Ναό. Η Όσια τους διηγήθηκε την οπτασία και τις διέταξε να σηκώσουν μάτια και χέρια στον Ουρανό και να λέγουν από την καρδιά τους το Κύριε ελέησον. Έπειτα από πολλή ώρα προσευχής με δάκρυα, φάνηκαν στον αέρα πετώντας η Αναστασία η Φαρμακολύτρια και ο Μέγας Βασίλειος, ο οποίος της είπε: -Άπλωσε, Ειρήνη τα χέρια σου. Δέξου αυτά και μη μας ονειδίζεις άδικα. Αυτό της το είπε, διότι η Όσια Χρυσοβαλάντου προσευχόταν στην εικόνα του και του έλεγε να διώξει τους Μάγους από την Καισάρεια. Άπλωσε τότε τα χέρια της και πήρε ένα δέμα, που ερχόταν από τον αέρα και το οποίον ζύγιζε τρεις λίτρες. Όταν όμως το έλυσε, βρήκαν μέσα διάφορα μαγικά: σπόγγους, τρίχες, μολύβια, δεσίματα και γραμμένα ονόματα δαιμόνων, ιδιαιτέρως όμως είχαν δύο μικρά αγαλματάκια από μολύβι. Το ένα ήτο του ανδρός το ομοίωμα και το άλλο της μοναχής. Ήταν δε το ένα με το άλλο κολλημένα, σαν να αμάρταναν. Οι μοναχές θαύμασαν και όλη την νύχτα ευχαριστούσαν την Θεοτόκο. Το πρωί έστειλε η Ηγουμένη στις Βλαχέρνες δύο μοναχές και την πάσχουσα. Έδωσε συγχρόνως εις αυτές και τα προαναφερθέντα μαγικά, καθώς και λάδι με πρόσφορον, για να λειτουργήσει ο Προσμονάριος. Αυτός μετά την θεία Λειτουργία έχρισε την άρρωστη από το λάδι της κανδήλας. Έπειτα έβαλε τα μαγικά επάνω στα αναμμένα κάρβουνα. Την ώρα δε που καιγόταν εκείνα, λύνονταν και τα αόρατα δεσμά της μοναχής. Ήλθε τότε στο μυαλό της και δόξαζε τον Θεό, που την απάλλαξε. Όταν όμως διαλύθηκαν τελείως τα μολυβένια αγάλματα, έβγαιναν φωνές μεγάλες από τα κάρβουνα, όπως κάνουν οι χοίροι, όταν τους σφάζουν." (Πηγή: www.pentapostagma.gr) Υπέροχο;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου