Γνωρίζετε ότι ο Σατανάς είναι μια εβραϊκή λέξη που σημαίνει αντίσταση ή αντίπαλος;

Γνωρίζετε ότι ο Σατανάς είναι μια εβραϊκή λέξη που σημαίνει αντίσταση ή αντίπαλος;
Η χριστιανική διαθήκη μιλάει για πολλά θαύματα που έκανε ο Ιησούς, οι πολλοί οπαδοί του, και η ιστορία του πάθους που μιλάει για το πώς τον γνώριζαν ακόμη και οι Εβραίοι που δεν τον ακολούθησαν, ποιοι ήταν οι ακόλουθοί του και ακόμη και ο Ρωμαίος Κυβερνήτης της Ιουδαίας, Πόντιος Πιλάτος ( που σταύρωσε χιλιάδες άλλους Εβραίους και ήταν τόσο αδίστακτος που ήσασταν οι Ρωμαίοι Στη συνέχεια τον
ΑΥΤΗ Η ΑΘΛΙΑ ΕΒΡΑΪΚΗ ΑΙΡΕΣΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΑΔΕΛΦΑΚΙ ΤΗΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣΜΟ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ!!!
Χριστιανισμός |
---|
![]() |
Σειρά λημμάτων |
|
Θεολογία |
|
Σχετικά λήμματα |
|
![]() |
Η κριτική στον Χριστιανισμό ξεκινάει από την εποχή της εμφάνισής του ως θρησκεία στη Ρωμαϊκή Aυτοκρατορία. Οι κριτικοί έχουν σχολιάσει το δόγμα, τις διδαχές και τον ρόλο της χριστιανικής εκκλησίας στην πορεία της ιστορίας.
Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πορφύριος αναδείχτηκε ως ο κύριος κριτικός, με το βιβλίο «Κατά Χριστιανών» στο οποίο ισχυριζόταν πως ο Χριστιανισμός βασιζόταν πάνω σε ψεύτικες προφητείες που δεν είχαν ακόμη πραγματοποιηθεί. Μετά την υιοθέτηση του Χριστιανισμού από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι φωνές εναντίον του Χριστιανισμού καταπιέστηκαν και εξαφανίστηκαν από κυβερνητικές και εκκλησιαστικές αρχές.[1] Μια χιλιετία αργότερα, η προτεσταντική μεταρρύθμιση οδήγησε σε ένα θεμελιώδη διχασμό τη χριστιανοσύνη και οι κριτικές φωνές εναντίον του χριστιανισμού ξανάρχισαν. Με την επιστημονική Επανάσταση και τον Διαφωτισμό, ο Χριστιανισμός βίωσε επιπλέον επιθέσεις από τους Βολταίρο, Ντέιβιντ Χιουμ, Τόμας Πέιν και τον βαρόνο του Χόλμπαχ.[2] Τα κεντρικά ζητήματα σε αυτές τις κριτικές ήταν η ιστορική ακρίβεια της Βίβλου και η διαφθορά των χριστιανικών αρχών.[3] Άλλοι φιλόσοφοι, όπως ο Iμμάνουελ Καντ, ξεκίνησαν τις πρώτες συστηματικές επιθέσεις κατά της Χριστιανικής Θεολογίας, προσπαθώντας να ανατρέψουν τα επιχειρήματα υπέρ του Θεϊσμού.[4] Τους σύγχρονους καιρούς ο χριστιανισμός έχει δεχτεί κριτική από ένα ευρύ φάσμα πολιτικών κινημάτων και ιδεολογιών. Με τη Γαλλική Επανάσταση, εμφανίστηκε ένας αριθμός πολιτικών και φιλοσόφων που κριτίκαραν τα παραδοσιακά χριστιανικά δόγματα.[5] Μετά τη γαλλική Επανάσταση, φιλελεύθεροι και κομμουνιστές φιλόσοφοι, όπως ο Τζον Στιουάρτ Μιλ και ο Καρλ Μαρξ, κριτίκαραν το Χριστιανικό δόγμα ότι ήταν αντιδημοκρατικό. Ο Φρειδερίκος Νίτσε υποστήριξε πως το χριστιανικό δόγμα προωθεί μια νοοτροπία σκλάβου η οποία καταπιέζει τις επιθυμίες που εμπεριέχονται στην ανθρώπινη θέληση.[6] Επίσης σύγχρονα εργατικά μαρξιστικά κινήματα όπως οι Μπολσεβίκοι τα οποία στην πλειονότητά τους επεδίωξαν να θεσπίσουν τον αθεϊσμό, άσκησαν και αυτά με τη σειρά τους κριτική στις Χριστιανικές ιδέες.
Οι επίσημες απαντήσεις των Χριστιανών στην κριτική ανήκουν στο πλαίσιο της λεγόμενης χριστιανικής απολογητικής. Ο Θωμάς ο Ακινάτης και ο Αυγουστίνος Ιππώνος είναι οι πιο γνωστοί χριστιανοί απολογητές. Μέρος της σύγχρονης απολογητικής είναι πως ο Χριστιανισμός είναι η βάση του σύγχρονου κοσμικού πολιτισμού.[7] Σύμφωνα με τον Peter Harrison, ο Χριστιανισμός έπαιξε έναν σημαντικό θετικό ρόλο στην ανάπτυξη της σύγχρονης επιστήμης στη Δύση.[8]
Στην πλειάδα των εκδόσεων της Βίβλου, υπάρχουν αρκετές παραλλαγές. Αυτές οι παραλλαγές αφορούν ορθογραφικά και συντακτικά λάθη, αλλαγή σειράς λέξεων και χρήση παλιότερων μορφών ορισμένων λέξεων. Σε μια προσπάθεια να βρεθεί το αρχικό κείμενο των βιβλίων της Καινής Διαθήκης, ορισμένοι κριτικοί έχουν εντοπίσει ορισμένα κομμάτια τα οποία μάλλον είναι κατοπινές προσθήκες. Σε αυτές τις προσθήκες συμπεριλαμβάνονται το τέλος του κατά Μάρκον ευαγγελίου, η ιστορία στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο όπου μια γυναίκα θα σκοτωνόταν δια λιθοβολισμού και ο Ιησούς την έσωσε λέγοντας ''Ο αναμάρτητος υμών πρώτος τον λίθον βαλέτω'', όπως και το Ιωάννειο κόμμα ώστε να αλλάξει μορφή το συγκεκριμένο χωρίο.[εκκρεμεί παραπομπή]
Οι Κερτ και Βαρβάρα Άλαντ σύγκριναν τον αριθμό των παραλλαγών που υπήρχαν ανάμεσα σε διάφορες εκδόσεις της Καινής Διαθήκης (αφαιρώντας τα ορθογραφικά λάθη) και βρήκαν 62,9% συμφωνία (4999/7947). Συμπέραναν πως τα 2/3 της Καινής διαθήκης δεν έχουν σημαντικές διαφορές, αριθμός μεγαλύτερος από ότι εκτιμάτο πιο πριν. Στις Πράξεις Αποστόλων, στα Ευαγγέλια και την Αποκάλυψη, η συμφωνία είναι μικρότερη, ενώ στις Επιστολές μεγαλύτερη.[εκκρεμεί παραπομπή]
Με την ανακάλυψη της Εβραϊκής Βίβλου ανάμεσα στα Χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας το 1947[9] ενισχύθηκαν οι αμφιβολίες για τη γνησιότητα του Μεσορετικού κειμένου που είναι η βάση για τις περισσότερες αγγλικές μεταφράσεις.
Ένας συναρπαστικός τίτλος, ίσως αυτός που θα βλέπατε στη New York Post. Είναι επίσης το πώς περιέγραψε ο Βιβλικός μελετητής Μόρτον Σμιθ ένα από τα πιο παράξενα αποσπάσματα των Ευαγγελίων. Εμφανίζεται μόνο στον Μάρκο και δεν αναφέρεται πουθενά αλλού, και συμβαίνει καθώς ο Ιησούς συλλαμβάνεται μετά τον Μυστικό Δείπνο.A gripping headline, maybe one you’d see in the New York Post. It’s also how Biblical scholar Morton Smith described one of the strangest passages in the Gospels. It appears only in Mark and is mentioned nowhere else, and it happens as Jesus is being arrested after the Last Supper.
Καθώς ο Ιησούς συλλαμβάνεται, οι μαθητές τραπούν σε φυγή. Και μετά υπάρχει αυτό:As Jesus gets taken the disciples all flee. And then there’s this:
Ένας νεαρός άνδρας τον ακολουθούσε, που δεν φορούσε παρά ένα λινό ύφασμα. Τον έπιασαν, αλλά άφησε το λινό ύφασμα και έφυγε γυμνός.A certain young man was following him, wearing nothing but a linen cloth. They caught hold of him, but he left the linen cloth and ran off naked.
Από την Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το ερώτημα εάν ο ιστορικός Ιησούς ήταν σε καλή ψυχική υγεία έχει διερευνηθεί από πολλούς ψυχολόγους, φιλοσόφους, ιστορικούς και συγγραφείς. Το πρώτο άτομο, μετά από πολλές άλλες απόπειρες αντιμετώπισης του θέματος, που αμφισβήτησε ευρέως και διεξοδικά την ψυχική υγεία του Ιησού ήταν ο Γάλλος ψυχολόγος Charles Binet-Sanglé , ο επικεφαλής γιατρός του Παρισιού και συγγραφέας ενός τετράτομου έργου La Folie de Jésus . Τρέλα του Ιησού ). [1] [2] Αυτή η άποψη βρίσκει τόσο υποστηρικτές όσο και αντιπάλους.
Η εκτίμηση της λογικής του Ιησού εμφανίζεται πρώτα στα ευαγγέλια. Το Ευαγγέλιο του Μάρκου αναφέρει τη γνώμη των μελών της οικογένειάς του που πιστεύουν ότι ο Ιησούς «είναι εκτός εαυτού». Μερικοί ψυχίατροι, θρησκευτικοί μελετητές και συγγραφείς εξηγούν ότι η οικογένεια, οι ακόλουθοι του Ιησού ( Ιωάννης 7:20 , βλέπε επίσης: Ιωάννης 11:41–53 ), και οι σύγχρονοι τον θεωρούσαν σοβαρά ως παραληρηματικό, κυριευμένο από δαίμονες ή παράφρονα.
Το πραγματικό όνομα του Μεσσία "Χριστού" είναι Τίτος Φλάβιος. Ο Μεσσίας του Καίσαρα: η Ρωμαϊκή Συνομωσία για την Εφεύρεση του Ιησού. Πώς ο Ρωμαίος Imperator Ceasar Constantinus και ο Ευσέβιος Καισαρείας κατασκεύασαν τον εξουσιαστικό χριστιανικό...
Το πραγματικό όνομα του Μεσσία Χριστού είναι Τίτος Φλάβιος. Ο Μεσσίας του Καίσαρα: η Ρωμαϊκή Συνομωσία για την Εφεύρεση του Ιησού. Πώς ο Ρωμαίος Imperator Ceasar Constantinus και ο Ευσέβιος Καισαρείας κατασκεύασαν τον εξουσιαστικό χριστιανικό μύθο.
«Κόσμον τόνδε, τxν αPτxν πάντων, οTτε τις θεφν οTτε νθρώπων ποίησεν, λλ½ &ν εv καv στιν καv σται πζρ είζωον πτόμενον μέτρα καv ποσβεννύμενον μέτρα». Ηράκλειτος
«Είναι πράξη αρετής να εξαπατάς και να ψεύδεσαι, όταν με τέτοια μέσα μπορεί να προωθηθεί το συμφέρον της Εκκλησίας». Ευσέβιος, Επίσκοπος Καισαρείας
«Ο *Μ. Κωνσταντίνος τα ιερά και πάντας τους ναούς των Ελλήνων κατέστρεψε: [ ...] Τους δε
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Το Ευαγγέλιο της Παιδικής Ηλικίας του Ιησού Χριστού χαρακτηρίζεται σαν κείμενο του Χριστιανικού Γνωστικισμού. Αναφέρεται από πολλούς Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο Ευσέβιος, ο Αθανάσιος, ο Επιφάνειος και ο Χρυσόστομος. Αρκετές πληροφορίες που τεκμηριώνουν ιστορικά πολλά από τα στοιχεία του Ευαγγελίου, έχουν δοθεί από επιφανείς άνδρες της Πίστης, όπως είναι ο Πέτρος ο Μάρτυρας, Επίσκοπος της Αλεξάνδρειας, αλλά καί από μελετητές και ερευνητές μεταγενέστερων περιόδων. Μεταφράστηκε στην αγγλική γλώσσα και εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1697 από το Χένρυ Σλικ, καθηγητή των Ανατολικών Γλωσσών του Παν/μίου Καίμπριτζ.Εδώ θα
Τι σοϊ Θεός είναι αυτός που χρειάζεται μια θνητή και μάλιστα αγράμματη να του μάθει γράμματα??Ρωμιοι έχετε φάει το παραμύθι αμάσητο!!Το θέμα είναι το τι του διαβάζει η Εβραία ,Αριστοτέλη ,Πλάτωνα 'η Πυθαγόρα??Το πιθανότερο είναι την Εβραϊκή Βίβλο και τις ψαλμωδίες του προπάτορα του Δαυίδ!!
ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΧριστιανοί εξακολουθούν να ισχυρίζονται μέχρι και σήμερα ότι η Θρησκεία τους αποτελεί την δικαίωση των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης!!Θέτουμε λοιπόν στην διάθεση του αναγνώστη μερικά αποσπάσματα από την βίβλο τα οποία διαψεύδουν τον ισχυρισμό αυτόν και γκρεμίζουν όλο το σαθρό οικοδόμημα του Χριστιανισμού!!Αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο βιβλικός Θεός δεν
Είναι η ελληνική λατρεία αιγυπτιακής προελεύσεως; Τί γράφει ο Ηρόδοτος; Τί μας λένε ότι γράφει χωρίς πραγματικά να το γράφει; Όσες πληροφορίες μας δίνει, είναι πάντα αξιόπιστες; Τί γράφει ο ίδιος ο Ηρόδοτος για το έργο του; Ποιά η αλήθεια τελικά;
Αυτά τα σημεία θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε, επιχειρώντας να διατηρήσουμε την ισορροπία. Από την μια πλευρά σεβόμενοι το γενικότερο έργο του ιστορικού (χωρίς ωστόσο να το θεωρούμε αλάθητο), από την άλλη παρουσιάζοντας με αποδείξεις τα λανθασμένα σημεία του έργου του (χωρίς ωστόσο να το εκμηδενίζουμε θεωρώντας το ανάξιο λόγου).
Αρχικά, θα παρατεθούν τα δύο αποσπάσματα που μας ενδιαφέρουν κομμάτι–κομμάτι, με έναν συνοπτικό σχολιασμό-παρατηρήσεις. Εν συνεχεία, θα εξετάσουμε κάποιες επιπρόσθετες πληροφορίες, προκειμένου να έχουμε μια ευρύτερη εικόνα για να έχουμε ορθότερη άποψη περί του ζητήματος.
Ξεκινάμε, λοιπόν, την έρευνά μας με ένα ηροδότειο χωρίο-κλειδί, το οποίο μας δείχνει τον τρόπο που θα πρέπει να προσεγγίζουμε το έργο αυτό…
ἐγὼ δὲ ὀφείλω λέγειν τὰ λεγόμενα, πείθεσθαί γε μὲν οὐ παντάπασι ὀφείλω, καί μοι τοῦτο τὸ ἔπος ἐχέτω ἐς πάντα λόγον.
(Πολύμνια, 152)
Ο Ηρόδοτος οφείλει να λέει (να καταγράφει) τα λεγόμενα (όσα του λένε οι άλλοι), αλλά δεν οφείλει να πείθεται σε όλα. Και αυτό ισχύει για όλο το λόγο (το έργο του «Ιστορίαι»).
Δηλαδή, ενώ καταγράφει τα όσα πληροφορείται, ωστόσο δεν μπορεί να είναι πάντα βέβαιος για αυτά, κάτι
ΒΑΣΙΚΑ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ!! Το αρχικό ευαγγέλιο του Μάρκου τελείωσε με ειλι...