Δεν υπάρχει «πραγματική ιστορία» του Ιησού. Κανείς δεν είχε ακούσει καν για τον Ιησού, ή τον Γιεσιούα όπως θα ήταν τότε, μέχρι που ο Παύλος (ή ο Άνταμ Ντέιβις , για να είμαστε σωστοί, το πρόσωπο που τώρα αποκαλούμε Παύλο) τον ανέφερε για πρώτη φορά στην Πρώτη Θεσσαλονικία , που γράφτηκε είτε το 50 είτε το 51 Κ.Χ., 20 χρόνια μετά την
Ο βιβλικός χαρακτήρας του Ιησού δεν έχει καμία επικύρωση — οι ιστορίες του Ευαγγελίου δεν είναι επικύρωση, δεδομένου ότι δεν έχουν γνωστούς συγγραφείς, δεν γράφτηκαν για 40 έως 70 χρόνια μετά την φερόμενη σταύρωση. Δεν τους δόθηκε καν τα ονόματα των υποτιθέμενων Μαθητών/Αποστόλων για έναν ακόμη αιώνα, σχεδόν σίγουρα από έναν Έλληνα Επίσκοπο που ονομαζόταν Ειρηναίος σε μια προσπάθεια να επικυρώσει το περιεχόμενό τους στους πρώτους Χριστιανούς.
Οι ευαγγελικές ιστορίες τόσο της υποτιθέμενης γέννησής του όσο και των ισχυριζόμενων θαυμάτων είναι όλες μυθικές. Είναι ενημερωμένες προσαρμογές πολύ παλαιότερων εβραϊκών και ορισμένων ελληνικών μύθων, που αποδίδονται στον Ιησού ως ένας τρόπος να προσελκύσουν αφελείς, δεισιδαίμονες, επιστημονικά αδαείς και σε μεγάλο βαθμό αναλφάβητους ανθρώπους της εποχής να ακολουθήσουν τη νέα θρησκεία του Χριστιανισμού. Αυτή η θεολογική λογοτεχνική τεχνική ονομαζόταν midrash. Θα είχε χρησιμοποιηθεί για να δείξει ότι ο Ιησούς, ως το πρόσωπο της νέας θρησκείας του Χριστιανισμού, ήταν τόσο θεϊκός και τόσο ισχυρός όσο οι μυθικοί προφήτες του παλιού, όπως ο Μωυσής, ο Ηλίας, ο Ελισσαιέ και ο Ιωνάς, τους οποίους τιμούσαν με σεβασμό οι Εβραίοι. Με άλλα λόγια: « Ο αρχηγός μας θα μπορούσε να κάνει τα ίδια θαύματα με τους αρχαίους προφήτες σας, αλλά με πολύ πιο κατανοητό και συμπονετικό τρόπο. Ελάτε και ακολουθήστε μας αντί αυτού… »
Ο βιβλικός χαρακτήρας του Ιησού βασίστηκε πιθανότατα, από τον Παύλο, σε έναν εντελώς άγνωστο και χωρίς έγγραφα μεσσιανικό Εβραίο ιεροκήρυκα, που ίσως ονομαζόταν Yeshua, ο οποίος σταυρώθηκε για εξέγερση στις αρχές της δεκαετίας του '30 Κ.Χ. Αλλά ο Παύλος δεν ήταν σχεδόν αμερόληπτος, καθώς ο υποτιθέμενος ιδρυτής ή πολύ πρώιμος προσήλυτος μιας εβραϊκής αίρεσης που ονομαζόταν Ναζωραίοι, η βάση πάνω στην οποία χτίστηκε αργότερα η χριστιανική θρησκεία, προσπαθούσε να συγκεντρώσει οπαδούς χρησιμοποιώντας δοκιμασμένες τεχνικές.
Είναι εικαστικό, αλλά είναι πιθανό ότι οι μεταθανάτιοι ισχυρισμοί για τα θαύματα και την ανάσταση του Ιησού δεν ήταν τίποτα άλλο από το να ακολουθούσαν μια ήδη καθιερωμένη θρησκευτική παράδοση. Τουλάχιστον δώδεκα θρησκευτικές προσωπικότητες πριν από τον Ιησού, συμπεριλαμβανομένου του Ώρου της Αιγύπτου, του Άττις της Φρυγίας, του Κρίσνα της Ινδίας, της Ινάννας του Σούμερ, του Διόνυσου της Ελλάδας και του Μίθρα της Περσίας είχαν επίσης παρόμοιες μεταθανάτιες αξιώσεις για αυτούς.
Όπως μπορεί να επιβεβαιώσει οποιοσδήποτε έχει διαβάσει θρησκευτική ιστορία, τίποτα δεν ενισχύει την πίστη των ανθρώπων πιο γρήγορα από τους ισχυρισμούς ενός ανθρώπου, πραγματικού ή φανταστικού, που πεθαίνει για τον σκοπό του, όπως αυτός του Ιησού στο σταυρό. Το μαρτύριο σε όλες του τις μορφές βρίσκεται στο επίκεντρο της θρησκείας και προσελκύει οπαδούς, ειδικά από τους αφελείς, τους αδαείς, τους ευκολόπιστους, τους ευάλωτους και τους ασυνείδητους του κόσμου, όπως ελάχιστα.
ΠΗΓΗ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου