ΤΙ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΕΒΡΑΙΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΤΩΝ ΡΩΜΙΩΝ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ??ΤΟN ΓΙΕΣΟΥΑ ΤΟΝ ΓΙΑΧΒΕ ΚΑΙ ΑΠΟΘΕΩΝΕΙ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ!!!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ???
25 Μαρτίου 2018 Κυριακή της Κυριακής, Έτος Β Κατά τη διάρκεια αυτής της Σαρακοστής, ο Λόγος του Θεού μας έδειξε το περίγραμμα ενός ταξιδιού. Ένα ταξίδι που «ανέτρεψε» την εικόνα του Θεού (Ιω. 2: 13-25). που στη συνέχεια μας οδήγησε να σηκώσουμε το βλέμμα μας ώστε να μπορέσουμε να ανακάμψουμε από τη θνητή ασθένειά μας (Ιω. 3: 14-21). και που τελικά, την περασμένη Κυριακή, ξύπνησε σε μας έλξη στον Κύριο Ιησού, στο μυστήριο του ταπείνωσης και ανύψωσης (Ιω. 12: 20-33). Τώρα, βρισκόμαστε στο τέλος της Σαρακοστής και σήμερα βλέπουμε τον Ιησού να εισέρχεται στην Ιερουσαλήμ, όπου όλα θα ολοκληρωθούν. Αυτή είναι η μόνη Ευχαριστιακή γιορτή στην οποία διαβάζονται δύο περάσματα του Ευαγγελίου. Διαβάζουμε τον απολογισμό της εισόδου του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, και στη συνέχεια διαβάζουμε τον λογαριασμό του πάθους. ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ!!!

 Μπορούμε επίσης να εξετάσουμε αυτό το γεγονός για τον εορτασμό μας σήμερα. Για εμάς που, όπως και οι Έλληνες της ανάγνωσης της περασμένης Κυριακής, ανεβαίνουμε στην Ιερουσαλήμ για την γιορτή και ζητάμε να δούμε τον Ιησού, η Λειτουργία προσφέρει και τα δύο χωρία, όπως ο Ιησούς είπε στους Έλληνες για το μυστήριο του πάθους και της δόξας Του. Δεν μπορεί κανείς να διαβάσει την είσοδο του Ιησού στην Αγία Πόλη χωρίς να την ολοκληρώσει και να την φωτίσει με την ιστορία του Πάσχα και αντίστροφα. Πρέπει να δείξει ότι ο Ιησούς δεν εισέρχεται στην πόλη όπως οποιοσδήποτε βασιλιάς ή κατακτητής. Η δόξα του δεν είναι σαν αυτή των ισχυρών της γης. Η δόξα του είναι εκείνη ενός βασιλιά που δίνει ζωή, που αγαπάει το δικό Του μέχρι το τέλος, ο οποίος δεν χαλάει τον εαυτό Του σε τίποτα. Είναι βασιλιάς ο οποίος για δικά του δέχεται έναν θλιβερό θάνατο, πεπεισμένος ότι αυτό είναι αληθινό μεγαλείο, η πραγματική δύναμη που αλλάζει μια ζωή, που φέρνει ειρήνη. Ο Ιησούς εισέρχεται στην Ιερουσαλήμ ως ο Μεσσίας που περίμενε το Ισραήλ. Έρχεται ιππασία. Πολλοί άνθρωποι πηγαίνουν να τον συναντήσουν και να τον αναγνωρίσουν ως αναμενόμενο: «Πολλοί άνθρωποι εξαπλώνουν τους μανδύες τους στο δρόμο και άλλοι διαδίδουν φυλλώδη κλαδιά που είχαν κόψει στα χωράφια. Τότε όσοι πήγαν μπροστά και εκείνοι που ακολούθησαν φώναζαν: "Ωσανάνα! Ευλογημένος είναι αυτός που έρχεται στο όνομα του Κυρίου! Ευλογημένη είναι η προσεχή Βασιλεία του προγόνου μας Δαβίδ! Η Όσανα στον υψηλότερο ουρανό! "(Μακ 11: 8-10). Αλλά ποιος είναι ο Μεσσίας αναμενόμενος για γενιές από τους ανθρώπους της διαθήκης; Το Ισραήλ έλαβε κλήση να ζήσει μια ειδική σχέση με τον Κύριο. Και με ένα συγκεκριμένο τρόπο, κατά τη διάρκεια της βιβλικής ιστορίας, εμφανίστηκαν τρεις τύποι ανθρώπων που ενσωμάτωσαν αυτήν την έκκληση και οι οποίοι βοήθησαν το Ισραήλ να ζήσει με όλο και πιο οικείο και βαθύ τρόπο. Αυτοί είναι οι βασιλιάδες, οι ιερείς και οι προφήτες. Ο βασιλιάς δημιουργήθηκε για να εγγυηθεί στους ανθρώπους την ασφάλεια και την ειρήνη, την ευημερία και τη δικαιοσύνη: αυτό ήταν ένα "καλό πράγμα στα μάτια του Κυρίου" (1 Βασιλέων 15: 5), για τα οποία ο βασιλιάς είχε πρώτα απ 'όλα φοβάστε το Θεό και μην τοποθετήσετε τον εαυτό Του στη θέση Του: ο μόνος αληθινός βασιλιάς ήταν πάντα ο Κύριος. Οι ιερείς κατηγορήθηκαν για «τη φροντίδα» της σχέσης του Θεού με τον λαό, με τη φροντίδα της λατρείας: παρουσίαζοντας τέλειες θυσίες, ο ιερέας εισήλθε στην παρουσία του Θεού και έλαβε για τον λαό την ευλογία Του και τη συγχώρεση του, την ανανέωση της Σύμβασης . Και τέλος, οι προφήτες ήταν οι ερμηνευτές του θέλημα του Θεού στο εδώ και τώρα, μάρτυρες μιας διαφορετικής σοφίας. Ήταν πρόσωπα που ο άνθρωπος είχε καταλάβει πλήρως. συνήθως παρεξηγημένος και συχνά μαρτύρωνε. Δεν είναι τυχαίο ότι, σε στιγμές κρίσης, αυτοί είναι οι αριθμοί που εξαφανίζονται, οι οποίοι χάνουν το ρόλο τους εξαιτίας του λαού. Ένα παράδειγμα είναι εκείνο του προφήτη Δανιήλ, ο οποίος από το βάθος του φούρνου ομολογεί την αμαρτία του και στη συνέχεια προσθέτει: "Δεν έχουμε σήμερα στον εαυτό μας κανένας πρίγκιπας, προφήτης ή ηγέτης, κανέναν ολοκαύτωμα, θυσία, προσφορά ή θυμίαμα, (Νον 3,38): οι φιγούρες που βρίσκονται στην καρδιά της ταυτότητας του λαού του Ισραήλ έχουν εξαφανιστεί και είναι μια ολική καταστροφή. Λοιπόν, την εποχή του Ιησού ο λαός καταλάβαινε ότι μόνο ο Μεσσίας θα είχε εκπληρώσει αυτή την πρόσκληση, την οποία όλοι οι βασιλιάδες, όλοι οι προφήτες και όλοι οι ιερείς είχαν προφητείες και φιγούρες: ο Μεσσίας θα εγκαινιάσει μια νέα εποχή, Η δικαιοσύνη του Θεού θα κάλυπτε τη γη, στην οποία η διαθήκη μεταξύ Θεού και λαού θα ήταν τέλεια και χωρίς σχισμές, όπου όλα θα ήταν άγια. Έτσι εισέρχεται ο Ιησούς στην Ιερουσαλήμ. Όπως ο αληθινός βασιλιάς, ο οποίος έρχεται με πραότητα για να φέρει την ειρήνη, που δίνει τον εαυτό του στον λαό Του. Δεν είναι ένας περήφανος βασιλιάς, αλλά ένας ταπεινός και ταπεινός βασιλιάς που έρχεται μόνο για να σώσει. Όπως ο αληθινός ιερέας, ο οποίος εγκαινιάζει τη νέα λατρεία, τη νέα και αιώνια διαθήκη, που δεν προσφέρει θυσίες ζώων, αλλά προσφέρει τον εαυτό του στο βωμό του σταυρού. Και τελικά έρχεται ως ο αληθινός προφήτης, αυτός που ακούει πάντα και ποιος ξέρει το θέλημα του Πατέρα. Ποιος ανακοινώνει μια διαφορετική λογική, η οποία είναι ανόητο για εκείνους που δεν πιστεύουν, αλλά που είναι ζωή για όλους εκείνους που τον υπακούουν. Ένας προφήτης επίσης παρεξηγήθηκε και μαρτύρησε, αθώος και θυσιάστηκε. Η προφητεία και η προσδοκία εκπληρώνονται στον Ιησού και σε αυτόν γίνονται υποσχέσεις σε όλους: επειδή το κάλεσμα να είσαι βασιλιάς, προφήτης και ιερέας είναι μια προφορά σε μια ζωή γεμάτη αγάπη και είναι η κατεύθυνση όλων. Είναι το κάλεσμα των νέων ανθρώπων που γεννιούνται στους πρόποδες του σταυρού, όπου ο επαινεμένος Μεσσίας αντλεί τα πάντα στον εαυτό του (Ιω. 12:32). + Pierbattista
ΠΗΓΗ...https://www.lpj.org/meditation-archbishop-pizzaballa-palm-sunday-year-b/