Κύριε Ροΐδη,
Το Άγ.Πνεύμα στάθηκε στο κεφάλι του Ιησού με την μορφή περιστεριού, την ώρα της βάπτισής του. Το θαύμα επαναλήφθηκε στον αγιασμό των υδάτων στον Κεράτιο κόλπο από τον κ.Βαρθολομαίο, με τον αρχηγό του «Λάος» κ.Καρα Τζαφέρη. (10-1-'04).
Με κάποιο μυστηριώδη τρόπο το βάπτισμα απαλλάσσει από το προπατορικό αμάρτημα, που σύμφωνα με τη ναζιστική αρχή της συλλογικής ευθύνης βαραίνει όλους τους ανθρώπους. Ο Πελάγιος ένας πολύ καλλιεργημένος ασκητικός Βρετανός μοναχός, που στις αρχές του 5ου αι., τόλμησε να
αμφισβητήσει την κληρονομικότητα του αμαρτήματος της Εύας, καταδικάστηκε από την Γ΄Οικουμενική Σύνοδο επειδή έτσι καθιστούσε το νηπιοβαπτισμό περιττό. Οι οπαδοί του καταδιώχτηκαν και ο ίδιος εξαφανίστηκε για να γλυτώσει τη ζωή του. Πίστευε πως ο θεός των χριστιανών αγαπούσε τα πλάσματά του, (ακόμη και τα ζώα) και πως ποτέ του δεν θα τα τιμωρούσε άδικα. O Πελάγιος υποστήριξε θαρραλέα την καλοσύνη του θεού του απέναντι στην αίρεση του προπατορικού αμαρτήματος, που επέβαλλε την τρομοκρατία της εκ γεννετής ενοχής του γένους των ανθρώπων. Για την ενωμένη Καθολική Εκκλησία (πριν αποσχιστεί η Ανατολή), την αίρεση υπερασπίστηκε ο Αυγουστίνος που πίστευε πως το προπατορικό αμάρτημα μεταδίδεται δίκην κληρονομικής νόσου και εμποδίζει την ελεύθερη βούληση να επιλέξει το αγαθό και αυτό θεραπεύεται μόνο μέσω της χάριτος του Χριστού. Η πρώτη Εκκλησία όμως θεωρούσε πως αυτή η μαγική θεραπεία από μια κληρονομική αμαρτία επιτυγχανόταν μόνο αν ο αμαρτωλός το επιθυμούσε. Έτσι βαπτιζόταν κάποιος οικειοθελώς κατόπιν κατηχήσεως, χωρίς να του ασκηθεί βία και εφ'όσον εγνώριζε και αποδεχόταν τα της πίστεως. Tα απολογητικά κείμενα των αγίων Κυπριανού και Γρηγορίου Θεολόγου υπέρ της αίρεσης του νηπιοβαπτισμού μαρτυρούν πως αυτός είχε μεν εισαχθεί νωρίς αλλά συναντούσε αντιδράσεις.