Για τους "πιστούς" το ζητούμενο δεν είναι ποτέ τα ιστορικά, τα φιλοσοφικά ή τα ηθικά προβλήματα, η αλήθεια ή, για να το πούμε πιο ταπεινά, η πιθανότητα της αλήθειας, αλλά το δικό τους πρόβλημα. "Πιστεύουν" ότι δεν θα μπορούσαν να ζήσουν χωρίς την πίστη τους. Αν και βέβαια, ως Ινδοί παραδείγματος χάρη, πιθανώς να είχαν μια εντελώς διαφορετική πίστη. Και ως Αφρικανοί πάλι διαφορετική -μια άποψη η οποία κάνει εξαρχής σχετική κάθε "πίστη". Η ζωή μου μού δείχνει ότι μπορεί κανείς να ζει άνετα χωρίς "πίστη". Και χιλιάδες γράμματα αναγνωστών, συχνά συγκλονιστικά, μαρτυρούν ότι μπορούν και άλλοι, μπορούν πολύ καλύτερα αφού εγκαταλείψουν τη χριστιανική πίστη τους, μπορούν πολύ πιο ελεύθερα, μάλιστα τότε μόνο αρχίζουν να ζουν -και μάλιστα όχι περισσότερο "ανήθικα" από τους χριστιανούς". (Karlheinz Deschner)
Ο Άγιος αυτός ήταν στην καταγωγή Τούρκος, όπως φανερώνει το όνομά του. Από κάποιο ρωσοτουρκικό πόλεμο είχε πάρει δυο Ρωσίδες σκλάβες, μια νεώτερη και μια ηλικιωμένη, από τις οποίες είχε την νεώτερη ως σύζυγό του. Την άφηνε όμως να πηγαίνει στην Εκκλησία. Όταν επέστρεφε ωστόσο από την Εκκλησία , εκείνος παρατηρούσε ότι το στόμα της ευωδίαζε και τη ρωτούσε τί τρώει στην Εκκλησία και μυρίζει τόσο ωραία το στόμα της. Εκείνη απαντούσε πως ο ιερέας της δίνει ένα κομμάτι ψωμί ( αντίδωρο) και ότι πίνει νερό αγιασμένο ( αγιασμό).