Dave C. ΘΕΟΛΟΓΟΣ..
Πρώτον, η σύγχρονη απεικόνιση του σταυρικού σταυρού είναι ανακριβής.
Αυτό που μετέφερε ο Ιησούς Χριστός στο δρόμο προς τον Γολγοθά ήταν το «κορυφαίο δοκάρι». Ήταν μια βαριά δοκός ορθογώνιου σχήματος, πιθανώς περίπου 7 πόδια σε μήκος (2,2 μέτρα) και πλευρές 6" x 8" (15 cm x 20 cm). Είχε μια τρύπα στη μέση ακριβώς στην οποία ήταν στερεωμένη μια μεταλλική θηλιά.
Υπήρχαν ήδη στύλοι στο έδαφος που
είχαν ένα μεταλλικό γάντζο συνδεδεμένο κοντά στην κορυφή. και ένα «σκαλοπάτι» περίπου 5 πόδια (1,5 μ.) κάτω από αυτό.
Μόλις το άτομο προσκολλήθηκε, είτε με σχοινιά είτε με καρφιά. Τα νύχια δεν χώνονταν στα χέρια, όπως γενικά απεικονίζεται, επειδή τα χέρια απλώς έσχιζαν κάτω από το βάρος του σώματος, αλλά τρυπώνονταν στον καρπό, ακριβώς στο σημείο όπου η ωλένη και η ακτίνα συναντώνται, δίνοντας στα οστά και στους τένοντες όλη την απαιτούμενη δύναμη για να κρατηθούν στη θέση τους.
Μόλις στερεώθηκαν οι βραχίονες, το άτομο ανυψώθηκε και ο μεταλλικός βρόχος κρεμάστηκε στο μεταλλικό γάντζο. Υπήρχαν πολλοί τρόποι ανύψωσης, αλλά οι περισσότεροι εγκληματίες ήταν ελαφρύ στο ανάστημα από το να περνούσαν χρόνο στη φυλακή με πολύ λίγο ή καθόλου να φάνε ενώ περίμεναν την εκτέλεση, έτσι 2–3 άνδρες θα βρίσκονταν σε κερκίδες που αποτελούσαν μέρος της σταύρωσης. Η μία κάθε πλευρά, περίπου 4 πόδια (1,9 μέτρα) από το κέντρο, μία στο πίσω μέρος.
Έλαβαν το πάνω δοκάρι από άλλους που το σήκωναν πάνω τους και το κρεμούσαν στο γάντζο.
Το άγκιστρο ήταν μακρύ, πιθανώς περίπου 22″-24″ (56cm) σε μήκος. Με αυτόν τον τρόπο κανένας που σταυρώθηκε δεν θα μπορούσε να σηκωθεί από το γάντζο. Επίσης, επέτρεπε στους φρουρούς να «πέφτουν» τον σταυρωμένο, κάτι που θα έκανε τις αρθρώσεις, τους ώμους, τα χέρια, τους καρπούς, κ.λπ., εκτός θέσης, προκαλώντας περισσότερο πόνο και περιορίζοντας την ικανότητά τους να σηκωθούν για να εισπνεύσουν.
Τα πόδια τους ήταν τοποθετημένα στο σκαλοπάτι και τα πόδια τους θα ήταν προσαρτημένα στον κάθετο στύλο.
Το βάρος του σώματός τους θα τους έκανε να πέφτουν κάτω από την εξάντληση, αλλά σε αυτή τη θέση δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν. Έτσι πίεζαν στο σκαλοπάτι για να σηκωθούν για να πάρουν μια ανάσα. Αυτό συνεχιζόταν για ώρες, μερικές φορές μέρες πριν η διατμητική εξάντληση δεν τους επέτρεπε να σηκωθούν.
Για να επισπεύσουν τη διαδικασία, οι Ρωμαίοι Φρουροί έσπαζαν τα πόδια που εμπόδιζαν τους σταυρωμένους να σηκωθούν, με αποτέλεσμα να υπέκυπταν σε ασφυξία.
Γι' αυτό διαβάζετε στη Βίβλο ότι σπάζουν τα πόδια των 2, αλλά βλέποντας τον Ιησού Χριστό ήδη νεκρό, του κόλλησε ένα δόρυ στους πνεύμονες. (Η Γραφή δηλώνει ότι κανένα κόκαλο δεν έσπασε πάνω Του).
Έτσι, όταν πήγαν να κατεβάσουν τον Ιησού Χριστό, αφαίρεσαν τα καρφιά στα πόδια του και στη συνέχεια ανέβηκαν τα δύο σκαλιά στις κερκίδες και σήκωσαν το πάνω δοκάρι από το γάντζο και Τον παρέδωσαν σε άλλους.
Αφού έβγαλαν τα καρφιά στο πάνω δοκάρι, τον τύλιξαν γρήγορα με ταφικά υφάσματα χωρίς τα συνηθισμένα μπαχαρικά, γιατί το ηλιοβασίλεμα ήταν πάνω τους και δεν είχαν άλλο χρόνο παρά να Τον τοποθετήσουν στον τάφο.
(Σημείωση· αυτός είναι ο λόγος που η Σινδόνη του Τορίνο δεν μπορεί να είναι η εικόνα του Ιησού Χριστού όπως διαβάζετε στη Βίβλο, το σώμα του ήταν τυλιγμένο σε ένα ύφασμα και το κεφάλι του σε ένα άλλο, που ονομαζόταν «πετσέτα». Διαβάστε στη Βίβλο ότι όταν οι Απόστολοι κοίταξαν στον τάφο, εκεί ήταν τοποθετημένο το ταφικό ύφασμά του ( Ιωάννης 20:7 ) τυλιγμένο σε ένα μέρος μόνο του».
Η Σινδόνη του Τορίνο είναι ένα ολόκληρο ύφασμα, όλο το μήκος ενός ανθρώπου.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου