¨¨Άγιο Πνεύμα στον Ιουδαϊσμό¨¨

Στον Ιουδαϊσμό , το Άγιο Πνεύμα ( εβραϊκά : רוח הקודש , ruach ha-kodesh ) αναφέρεται στη θεϊκή δύναμη, ποιότητα και επιρροή του Θεού στο σύμπαν ή στα πλάσματα του Θεού, σε δεδομένα πλαίσια.

Ο όρος «άγιο πνεύμα» εμφανίζεται τρεις φορές στην Εβραϊκή Βίβλο : Ο Ψαλμός 51 αναφέρεται στο «Άγιο Πνεύμα Σου» ( ruach kodshecha ) και ο Ησαΐας αναφέρεται δύο φορές στο «Άγιο Πνεύμα Του» ( ruach kodsho ).

Φτιάξε μια καθαρή καρδιά για μένα, Θεέ. δημιουργήστε μέσα μου ένα ακλόνητο πνεύμα ( רוּחַ נָכֹון ‎). Μη με διώχνεις από την παρουσία Σου, ούτε παίρνεις το άγιο πνεύμα Σου ( רוּחַ קָדְשְׁךָ ‎) μακριά μου. Άσε με πάλι να χαρώ για τη βοήθειά Σου. αφήστε ένα δυναμικό πνεύμα ( רוּחַ נְדִיבָה ‎) να με συντηρήσει.

Παραλλαγές ενός παρόμοιου όρου, «πνεύμα του Θεού», εμφανίζονται επίσης σε διάφορα σημεία της Εβραϊκής Βίβλου. Το εβραϊκό ουσιαστικό ruacḥ ( רוח ‎) μπορεί να αναφέρεται σε "πνοή", "άνεμος" ή κάποια αόρατη κινούμενη δύναμη ("").

Τα παρακάτω είναι μερικά παραδείγματα της λέξης ruacḥ (σε αναφορά στο «πνεύμα» του Θεού) στις εβραϊκές γραφές:

Ο όρος ruach haqodesh απαντάται συχνά στην ταλμουδική και μιντρασική λογοτεχνία. Σε ορισμένες περιπτώσεις δηλώνει προφητική έμπνευση, ενώ σε άλλες χρησιμοποιείται ως υποστατισμός ή μετωνύμιο του Θεού. Η ραβινική κατανόηση του Αγίου Πνεύματος έχει έναν ορισμένο βαθμό προσωποποίησης , αλλά παραμένει, «μια ιδιότητα που ανήκει στον Θεό, μια από τις ιδιότητες του». Η ιδέα του Θεού ως δυαδικότητας ή τριάδας θεωρείται shituf (ή «όχι αμιγώς μονοθεϊστική»).