ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ!!
https://www.kalami.us/2022/omogeneia/letter-patriarchate-aforismoi.pdf
Ο ''γέρος του Μωριά'' Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΟΣ από το πατριαρχείο Κων/πολης !!! Αφορισμένοι, επίσης, Μπουμπουλίνα, Σουλιώτες και άλλοι αγωνιστές της Επανάστασης 1821
Εμμετικός ''αφορισμός'' Ελλήνων αγωνιστών (επανάσταση 1821), από νεογενίτσαρους ''πατριάρχες'', συνεργούς των κατακτητών Οθωμανών-Τούρκων
Ο ξεπουλημένος πατριάρχης Καλλίνικος Ε', όργανο του σουλτάνου Σελίμ Γ', εκτός από τον Θεοδ. Κολοκοτρώνη -και όλη του την οικογένεια- αφόρισε και τους αγωνιστές κλέφτες και αρματωλούς, όπως πιστοποιεί το επισυναπτόμενο κείμενο..
ΔΙΑΒΑΣΤΕ το ιστορικό κείμενo αφορισμού αγωνιστών, που απευθύνεται στον ''αρχιεπίσκοπο Δημητζάνης'' (Δημητσάνας) από την ''σύνοδο πατριαρχείου'' Κων/πολης - 25 Οκτ. 1805.
Επίσης: Οι πατριαρχικοί αφορισμοί Μπουμπουλίνας, Νησιωτών, ''κακούργων Σουλιωτών'' κ.ά.
(Οι αφορισμοί, αφιερωμένοι στον αρχιεπ. Ελπιδοφόρο, ΗΠΑ και στα λοιπά ρασοφόρα ανθρωπάκια, της εμπορικής επιχείρησης ''πατριαρχείο Βοθρολομαίου'')
Ομογενειακή Οργάνωση (ΗΠΑ) ζητά -με επιστολή- από πατριάρχη Βαρθολομαίο άρση αφορισμών ηρώων 1821
Κατάργηση αφορισμών αγωνιστών 1821 από Βαρθολομαίο ή Κύριλλο Μόσχας;;;
Αν ο πρώην ''οικουμενικός'' πατριάρχης Βαρθολομαίος, δεν θελήσει να καταργήσει τώρα και άμεσα τον -ακόμα σε ισχύ- αφορισμό (από το πατριαρχείο Κων/πολης) του Θεοδ. Κολοκοτρώνη, των Κολοκοτρωναίων γενικά και λοιπών αγωνιστών της Επανάστασης (π.χ. Μπουμπουλίνας, Σουλιωτών κλπ), τότε θα πρέπει να απευθυνθούμε στον πατριάρχη Μόσχας-Ρωσίας Κύριλλο, δηλ. στο μεγαλύτερο ορθόδοξο Πατριαρχείο. Και επειδή ο Βαρθολομαίος, έχει ''κρυφό μίσος'' κατά Ελλήνων -όπως και όλοι οι ''φαναριώτες'' διαχρονικά- ετοιμάζεται η σχετική επιστολή προς πατριάρχη Μόσχας-Ρωσίας και προέδρους Πούτιν και Μπάϊντεν.
Οι ξεπουλημένοι πατριάρχες, όργανο σουλτάνων, εκτός από τον Θεοδ. Κολοκοτρώνη -και όλη του την οικογένεια- αφόρισαν και τους αγωνιστές της επανάστασης 1821 (Μπουμπουλίνα, Νησιώτες, Σουλιώτες, κλέφτες-αρματωλούς κ.ά.), όπως πιστοποιούν έγγραφα (τα δημοσιεύουμε). Οι αφορισμοί ΔΕΝ έχουν καταργηθεί-ανακληθεί.
Στην Ομογένεια ΗΠΑ, τιμάμε υποτίθεται -την εθνική μας επέτειο- με την παρουσία ''ιεραρχών'' πατριαρχείου (αρχιεπίσκοπο, μητροπολίτες κλπ) σε τιμητικές θέσεις. Πιστοποίηση ότι είμαστε ασεβείς στους ήρωες του 1821, ανιστόρητοι και γραφικοί.
.........
ΗΠΑ: 25 Μαρτίου, παρελάσεις και ''καραγκιόζηδες'' διοργανωτές
Η αμορφωσιά και τα ''καραγκιοζιλίκια'' χαραχτηρίζουν απόλυτα τα αφηνιασμένα ψώνια προεδροπαράγοντες ομογενειακών Οργανώσεων. Οι ανιστόρητοι των Ομοσπονδιών και λοιπών διοργανωτών παρελάσεων, υποτίθεται τιμούν την έναρξη της επανάστασης του '21 μαζί με το θλιβερό παπαδαριό της κονόμας. Τιμούν π.χ. τον ''γέρο του Μωριά'' Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον βασικό ελευθερωτή της (τότε, ας την πούμε) Ελλάδας.
Οι ανιστόρητοι καραγκιόζηδες, αμόρφωτοι και αστοιχείωτοι, αγνοούν ότι ο Θεοδ. Κολοκοτρώνης και όλη του η οικογένεια, ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΟΙ από το εξευτελισμένο πατριαρχείο Κων/πολης.
Κατά συνέπεια, αστοιχείωτοι ''διοργανωτές'', έχοντας το θλιβερό παπαδαριό μαζί σας στις τελετές, με πρώτον και καλύτερο τον ''άνθρωπο Τουρκίας στις ΗΠΑ'' τον ''φαναριώτη'' Ελπιδοφόρο, ΤΙ ΤΙΜΑΤΕ;;; Την βλακεία, γραφικότητα και την έλλειψη παιδείας που σας χαραχτηρίζει ή τον... αφορισμό του ''γέρου του Μωριά'';;;
..................
Η ιστορία
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ήταν αγράμματος. Αλλά ήταν άνθρωπος με πολιτισμό, μεγάλης οξύνοιας, ακόμη και νομικής. 'Οπως πιστοποιείται από τα απομνημονεύματά του, γρήγορα κατανόησε την πηγή της νομιμοποίησης της οθωμανικής κυριαρχίας στην Ελλάδα. Ο βασιλιάς, Κωνσταντίνος ΙΑ΄, είχε σκοτωθεί χωρίς να υπογράψει καμία συνθήκη. Ποιός λοιπόν νομιμοποιούσε την εξουσία οθωμανικής Αυτοκρατορίας και Σουλτάνου πάνω στους Έλληνες;;; Το Πατριαρχείο Κων/πολης και κατ' επέκταση ο (άγαμος) κλήρος, από τον οποίο αναδεικνύονταν επίσκοποι.
O ''γέρος του Μωριά'', ο ελευθερωτής της Ελλάδας, άρχισε την επαναστατική του δράση 1806. 'Οταν έξω από την Τρίπολη, μαζί με τους άνδρες του έπιασαν τον πρωτοσύγκελλο Χριστιανουπόλεως Άνθιμο Ανδριανόπουλο, που δεν ήταν απλός κοτζάμπασης (Χριστιανός προεστός), αλλά και ''αγιάνης'', θεωρούνταν δηλαδή ίσος με τους Τούρκους προύχοντες. Τον ''εκτέλεσαν'', επειδή είχε καταδώσει τον μικρό αδελφό του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη τον Γιάννη (Ζορμπά) Κολοκοτρώνη στους Τούρκους, οι οποίοι τον σκότωσαν, στη Μονή Αιμυαλών, κοντά στη Δημητσάνα (1 Φεβ. 1806).
Μαζί με τον Γιάννη - Ζορμπά, έπεσαν ηρωικά και οι υπόλοιποι έξι σύντροφοί του. Για εκφοβισμό και συμμόρφωση των κλεφτών και των ραγιάδων οι Τούρκοι τους έκοψαν τα κεφάλια και αφού τα παλούκωσαν, τα διαπόμπευαν μέσα στην Δημητσάνα. Στην συνέχεια τα πήγαν στην Τρίπολη περνώντας από κάθε πόλη και χωριό. Όταν έφθασαν στην Τρίπολη έδωσε εντολή ο πασάς να τα παλουκώσουν στην μέση της πλατείας και δίπλα από τα δυο μεγάλα πλατάνια εκεί που κρέμαγαν τους ονομαστούς κλέφτες, που έπιαναν αιχμάλωτους. Είναι η πλατεία που σήμερα έχει πάρει το όνομα του στρατηγού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη
Υπήρξε ταραχή και αναστάτωση, ειδικά στο όργανο του σουλτάνου, το ξεπουλημένο (από τότε) πατριαρχείο Κων/πολης, που εξαπέλυσε διωγμό κατά των Κολοκοτρωναίων, με άγριο ''αφορισμό''.
Ο αφορισμός αγωνιστών, που δεν ήθελαν τους ''κοτζαμπάσηδες'' και ''αγιάννηδες'' δυνάστες, κληρικούς και λοιπούς), έγινε από τον δουλοπρεπή πατριάρχη Καλλίνικο Ε', 1805. Τον είχε ορίσει ο σουλτάνος Σελίμ Γ', ως ''τσοπανόσκυλο'' επί του ''ποιμνίου'' που αποτελούσαν οι ''χριστιανοί ραγιάδες'' και δη οι ''Ρωμιοί''. Και ο αφορισμός τυπικά, ακόμα ισχύει. Προηγήθηκε του αφορισμού της οικογένειας Κολοκοτρώνη.
Ο Καλλίνικος Ε’, δείχνοντας μεγάλη ''φιλοτιμία'', σπεύδει, επίσης, εκ μέρους της «κραταιοτάτης βασιλείας, και του υψηλού δοβλετίου» να καλέσει (25 Οκτωβρίου 1805) τις άρχουσες τάξεις της Πελοποννήσου να προνοήσουν «διά την ησυχίαν και καλήν κατάστασιν όλων των υπηκόων και πιστών ραγιάδων», τηρώντας «απαρασάλευτα όσα προστάζενται με μεγάλην δουλικήν κλίσιν» και να «εμποδίζουν με κάθε τρόπον και με όλην τους την δύναμιν κάθε κίνημα»...
Και αφορίζει: «... Κατηραμένοι και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τυμπανιαίοι και πάσαις ταις πατριαρχικαίς και συνοδικαίς αραίς υπεύθυνοι και ένοχοι του πυρός της γεένης, και τω αιωνίω αναθέματι υπόδικοι». Ο αφορισμός ισχύει ίσαμε σήμερα. Το Πατριαρχείο νεογενίτσαρων (Κων/πολης), δεν φρόντισε -ακόμα- να διορθώσει την ατιμία του.
Από την αποτυχημένη επανάσταση 1770 τα «Ορλωφικά», ίσαμε και το 1821, συνολικά 70 Κολοκοτρωναίοι έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία της πατρίδας μας. Αυτούς τους γνήσιους αγωνιστές οι συνεργάτες των Τούρκων -κληρικοί και λοιποί- τους αποκαλούσαν κατσαπλιάδες και τους κυνηγούσαν τα αποσπάσματα εκκλησίας, με διαταγή του πατριαρχείου Κων/πολης.
MHN δίνετε χρήμα σε πατριαρχείο, αρχιεπισκοπή Αμερικής...
...εάν ο φιλοχρήματος, εξαγοράσιμος νεογενίτσαρος πατριάρχης Βαρθολομαίος ΔΕΝ αποσύρει δημόσια και γραπτά τον αφορισμό πατριαρχείου Κων/πολης, που είναι σε ισχύ ίσαμε σήμερα, από πριν την επανάσταση 1821, εις βάρος του ελευθερωτή Ελλάδας του θρυλικού ''γέρου του Μωριά'', Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Και μην επιτρέψετε στον ανεπαρκή και διαπλεκόμενο αρχιεπ. Ελπιδοφόρο να είναι ''τελετάρχης'' σε παρελάσεις στις ΗΠΑ, γιά 25 Μαρτίου. Θα είναι τεράστια προσβολή στην ιστορία μας και στην επανάσταση του '21. Στην ανάγκη ''κράξιμο'' και στον Ελπιδοφόρο και στους ξεπουλημένους αστείους πρόεδρους εξευτελισμένων και άχρηστων Ομοσπονδιών, που υποτίθεται κάνουν τις παρελάσεις (με πρώτον αυτόν στην Βοστώνη, που όρισε τον Ελπιδοφόρο και ''μέγα τελετάρχη''). Αρκετά υπόφερε ο Ελληνισμός ΗΠΑ από ανιστόρητους, γραφικούς ''καραγκιόζηδες''.
Ομογενείς, ΜΗΝ περιμένετε από την κυβέρνηση του σάπιου κράτους ''Ελλάδα'' να κάνει το ιστορικά ορθό και δίκαιο, ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ από το πατριαρχείο Κων/πολης ''αποκατάσταση''. Ο Κούλης παραείναι ανιστόρητος και διαπλεκόμενος, ως γόνος της οικογένειας διαπλεκόμενων-αρπακτικών. Και όλες οι κυβερνήσεις, συνεργάζονται με τον διεφθαρμένο Βοθρολομαίο.
Σημ.: Φαίνεται ότι οι γραφικοί και ανιστόρητοι νεογενίτσαροι ''άρχοντες πατριαρχείου'' στις ΗΠΑ που τους ''αρμέγει'' ο διεφθαρμένος φΑΚ, δεν χωνεύουν τον Κολοκοτρώνη και τους άλλους αγωνιστές που ελευθέρωσαν την Ελλάδα.
ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ Ο ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ «ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ» ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821 ΕΓΙΝΕ... ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ!
“…Ο Πατριάρχης, βιαζόμενος παρά της Πόρτας, σάς στέλλει αφοριστικά…εσείς όμως να θεωρήτε πάντα ταύτα ως άκυρα, καθότι γίνονται με βίαν και άνευ θελήσεως…”(Αλέξανδρος Υψηλάντης)
Μόλις το κείμενο του «Αφορισμού» περιήλθε σε γνώση των κρατούντων οθωμανών Τούρκων και έγινε αντιληπτό πως επρόκειτο για απλό ευχολόγιο, απαιτήθηκε η άμεση σύνταξη και αποστολή δεύτερου-αυστηρότερου κειμένου. Η πατριαρχική Σύνοδος αναγκάσθηκε να συνέλθει την επόμενη Κυριακή (27 Μαρτίου) και, παρουσία εκπροσώπων όλων των Ελλήνων Κωνσταντινουπολιτών, να συντάξει και να αναγνώσει ένα όντως φρικιαστικό και αποτρόπαιο κείμενο, το οποίο όμως ευφυώς απέστειλε μόνο προς το «μητροπολίτη Ουγγροβλαχίας και έξαρχο Πλαγηνών». Τόσο η ευστροφία-διπλωματική ικανότητα όσο και η φιλοπατρία των συντακτών και της δεύτερης επιστολής ήταν κάτι παραπάνω από εμφανείς. Αψηφώντας την αφόρητη πίεση, τις απειλές και την άμεση επίβλεψη του συντακτικού τους έργου από μεριάς των εξαγριωμένων -από τον προηγούμενο εμπαιγμό- Τούρκων, όχι μόνο απέφυγαν να γράψουν έναν γενικό αφορισμό, που ενδεχομένως να επιδρούσε ανασταλτικά στους Έλληνες επαναστάτες, αλλά και κέρδισαν τέσσερις πολύτιμες για την επανάσταση (στη Ρούμελη και το Μοριά) μέρες.
Έχουμε Αφορισμό της Φιλικής Εταιρίας; Μερικοί μελετητές διατυπώνουν, για να ενισχύσουν τις αιτιάσεις τους ενάντια στην Εκκλησία, και την επιπρόσθετη κατηγορία περί «αφορισμού» και της φιλικής Εταιρίας, βασιζόμενοι στις φράσεις: “…εγένετο γνωστόν…εταιρίαν συστησάμενοι προς αλλήλους…συνεδέθησαν με τον δεσμόν του όρκου…γινωσκέτωσαν ότι ο όρκος αυτός είναι όρκος απάτης…αδιάκριτος (και ασεβής)…”, που βρίσκονται προς το τέλος αμφότερων των αφοριστικών κειμένων. Η διαφαινόμενη άγνοια “εγένετο γνωστόν” που επικαλούνται, ο Πατριάρχης και οι συνοδικοί, για τη σύσταση της Φιλικής Εταιρίας, τη στιγμή που η Πόλη είχε καταστεί -ήδη από το 1818- η έδρα της, ήταν άραγε πραγματική ή προσποιητή; Το όνομα του -πιθανότερου- πρώτου συντάκτη των κειμένων, Γεώργιου Αφθονίδη, συνιστά μια πρώτη ξεκάθαρη απάντηση. Μυημένος στη Φιλική Εταιρία από το 1819, γραμματέας και άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης του Γρηγορίου Ε΄ και σύνδεσμος μεταξύ της Φιλικής Εταιρίας και του Πατριάρχη.
Αναλυτικότερη απάντηση στο ίδιο ερώτημα μάς δίνουν ο Κ. Παπαρρηγόπουλος: “…η εταιρία περιέλαβε συνεργούς τους εγκριτωτάτους του έθνους άνδρας, τον Πατριάρχην Γρηγόριον, πολλούς ιεράρχας, τους Υψηλάντας…” και ο Δ. Κόκκινος: “…Ο Πατριάρχης προβλέπων ότι η ανάμειξίς του θα εδημιούργει άμεσους κινδύνους…δεν ενεγράφει…αλλά παρακολούθει την δράσιν των Εταίρων…Τον Μαΐον του 1820, όταν πλέον ο Αλέξανδρος Υψηλάντης είχε εκλεγεί αρχηγός…ενεπιστεύθει δύο επιστολάς εις τον Ιωάννην Παπαρηγόπουλον, μεταβαίνοντα εις την Ρωσίαν, διά να τας μεταφέρει εις τον Ζωσιμάν και εις τον Υψηλάντην…”. Ποιον κατακεραύνωναν λοιπόν; Τον ίδιο τους τον εαυτό; Όχι βέβαια, οι κεραυνοί τους δεν ήταν τίποτε άλλο παρά «στάχτη στα μάτια των Τούρκων».
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιοι αφορίζονταν; Η απάντηση και σε αυτό το ερώτημα μας φέρνει αντιμέτωπους με μια πανσπερμία απόψεων. Οι Τρικούπης και Κορδάτος περιορίζουν τον «αφορισμό» στους «πρωταιτίους» Υψηλάντη και Σούτσο. Οι Gordon, Finley, «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» και Χρυσόστομος Παπαδόπουλος επεκτείνουν τον «αφορισμό» και στους συνεργάτες τους και όλους τους επαναστάτες της Μολδαβίας. Οι Σκαρίμπας και Χατζηφώτης, άμεσα ή έμμεσα, δέχονται ότι «αφοριζόταν» όλη η ελληνική επανάσταση. Προσεκτική όμως μελέτη των κειμένων δείχνει ότι τα επιτίμια επιβλήθηκαν στους: α) Υψηλάντη και Σούτσο, β) όσους συνεξεγέρθηκαν μαζί τους, γ) όσους θα ήθελαν να επιχειρήσουν κάτι ανάλογο στο μέλλον, δ) όλους τους κληρικούς και μάλιστα τους αρχιερείς του Οικουμενικού θρόνου. Και αν τα επιτίμια των λαϊκών ήταν πνευματικά, εκείνα των κληρικών ήταν έμπρακτα (στέρηση άδειας-ευλογίας να τελούν μυστήρια, καθαίρεση). Είναι όμως γνωστό ότι δεν υπήρξε ούτε μία πράξη καθαίρεσης αρχιερέα για τη συμμετοχή του στην επανάσταση. Aραγε δεν θα έπρεπε; Η απάντηση είναι πολύ απλή: ο «αφορισμός» δεν αναγνωρίστηκε ως αφορισμός και δεν εφαρμόστηκε ούτε καν από τους συντάκτες του, πολλοί εκ των οποίων -με προεξάρχοντα τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας- αποδεδειγμένα έλαβαν μέρος στον ένοπλο αγώνα.
Όπως και να’ χει το πράγμα και όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο, βάσει όλων των παραπάνω, το τίμημα για τους αρχιερείς ήταν βαρύ και «πληρώθηκε» άμεσα! Πέντε εξ αυτών φυλακίσθηκαν πάραυτα, ενώ το μαρτύριο του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ προγράφηκε για την Κυριακή του Πάσχα (10 Απριλίου 1821). Και αν κάποιοι εθελοτυφλούν και επιμένουν να μιλούν για δήθεν εχθρικές πράξεις Ελλήνων κληρικών κατά της πατρίδας και της ελευθερίας του έθνους, επιβάλλεται να γνωρίσουμε το «κλίμα», την περιρρέουσα δηλαδή ατμόσφαιρα των συνθηκών διαβίωσης των Ελλήνων της Πόλης -και ειδικότερα του Πατριαρχείου- εκείνη την εποχή, τη θέση και την ευθύνη εκείνων των ανδρών. Μόνο τότε μπορούμε να αποτολμήσουμε μια -έστω και κατά προσέγγιση- αντικειμενική αποτίμηση όσων τραγικών εξελίξεων ακολούθησαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Th. Gordon, στη συνοπτική ιστορία του για την ελληνική επανάσταση, σημειώνει: “…η είδηση για την επανάσταση στη Μολδοβλαχία και η αποκάλυψη σχεδίου για την ολοκληρωτική ανατροπή της οθωμανικής δυνάμεως… καταπλημμύρισαν τους Τούρκους με αισθήματα οργής και τρόμου που έφτασαν στη φρενίτιδα…Η ιδέα πως ήταν κυκλωμένοι από ανοικτούς ή κρυφούς εχθρούς…Γενίτσαροι και λαός άρχισαν να διαπράττουν φόνους και ληστείες…η Πύλη δεν ανεχόταν απλώς αλλά και ενθάρρυνε…”. Πληρέστερη εικόνα μας δίνει ο ακαδημαϊκός Δ. Κόκκινος: “…ανεγνώσθη εις τα τζαμιά της Κωνσταντινούπολης φιρμάνι δια του οποίου εζητείτο από τους πιστούς να είναι έτοιμοι και άγρυπνοι να κτυπήσουν…έξω του Πατριαρχείου ήρχισαν να περνούν υβρίζοντες και απειλούντες Τούρκοι…οι συνοδικοί εν τω μεταξύ επροσπαθούσαν να εύρουν δικαιολογίαν προς αποφυγήν της εκτελέσεως των ζητηθέντων…οι μουσουλμάνοι της πρωτευούσης ωπλίζοντο, στρατεύματα από την Ασίαν απεβιβάζοντο ολοένα εις όλη την πόλιν…δεν έλειπε παρά η έκδοσις του φετφά του σεϊχουλισλάμ…ο Οικουμενικός Πατριάρχης έσπευσε στην οικίαν του…ο σεϊχουλισλάμης του απάντησε: αποδείξατέ μου ότι η επανάστασις δεν έχει γενικόν χαρακτήτα…ότι η πλειονότης του έθνους σας δεν είναι ένοχος. Όλα τα άλλα εξαρτώνται παρ’ εμού…”.
Ο σεϊχουλισλάμης (Χατζή Χαλήλ εφένδης) παύθηκε και πλήρωσε με τη ζωή του την έντιμη στάση του. Ο διάδοχος του (Φεΐζ ιμάμης) υποχρεώθηκε να εκδώσει φετφά που προέβλεπε την τιμωρία «ενόχων, συνενόχων και υπόπτων». Με βάση αυτή την διαταγή εκδόθηκε από το σουλτάνο φιρμάνι για αμνηστία των Ελλήνων, υπό τον όρο, όμως, να αφήσουν κάθε επαναστατική ιδέα. Ο Πατριάρχης -με πλήρη συνείδηση της μεγάλης ευθύνης και του τρομερού κινδύνου- συγκάλεσε κοινή σύσκεψη κληρικών και λαϊκών (πολιτικών, μεγαλεμπόρων και προϊσταμένων των συντεχνιών). Περιθώριο για μη συμμόρφωση στις απαιτήσεις του σουλτάνου δεν υπήρχε. Και ο πλέον προκατειλημμένος αναγνώστης πρέπει να ομολογήσει ότι ο ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης ζούσε τότε με την αγωνία και το φόβο όχι απλώς διώξεων αλλά πλήρους γενοκτονίας. Οι αρχιερείς δεν έφυγαν ούτε κρύφτηκαν, αλλά παρέμειναν στις επάλξεις και, όταν τους τέθηκε δίλημμα αμετάκλητο, με άφατο πόνο ψυχής αλλά και με σύνεση, ωριμότητα και διπλωματική ευστροφία, επέλεξαν το μη χείρον, το οποίο, σε συνδυασμό και με την ύψιστη δυνατή χρονοτριβή, αποδείχθηκε πράγματι βέλτιστο, καθώς έδωσε την ευκαιρία στους υπόδουλους της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας να επαναστατήσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος ήταν ο αυτουργός και υπεύθυνος του «αφοριστικού» κειμένου;
Ποιών όμως τη σκέψη και τη διάθεση εξέφραζαν οι γραμμές του κειμένου του Αφορισμού; Αναφέρθηκε ότι ο Πατριάρχης και η Σύνοδος έθεσαν ενώπιον των ευθυνών τους το σύνολο των αρχιερέων και των λαϊκών (μέσω των εκπροσώπων τους), προκειμένου να ληφθεί μια απόφαση που θα εξέφραζε τους πάντες. Ειδικότερα, όσον αφορά το ρόλο των αρχιερέων που υπέγραψαν έχουν διατυπωθεί δύο αποκλίνουσες μεταξύ τους απόψεις. Υπάρχουν μελετητές (Κορδάτος, Κόκκινος, Gordon) που επιμένουν πως ουσιαστικά επρόκειτο για έργο μόνο του Πατριάρχη, και άλλοι (Τρικούπης, Finley, Φιλήμων) που θεωρούν το κείμενο έργο όλης της πατριαρχικής Συνόδου. Ανατρέχοντας στους κατεξοχήν γνώστες της τότε εκκλησιαστικής ζωής (Β. Στεφανίδης, Μ. Γεδεών) έχουμε τη δυνατότητα να καθορίσουμε επακριβώς το ζήτημα του αυτουργού και υπεύθυνου του «αφοριστικού» κειμένου. Εκείνη την εποχή, το σύστημα διοίκησης, του λεγόμενου “Γεροντισμού” (που είχε εισαχθεί στα μέσα του 18ου αιώνα) βρισκόταν στην ακμή του. Οι «Γέροντες» αρχιερείς χάραζαν τις βασικές γραμμές διοίκησης και ο Πατριάρχης όφειλε να συμμορφώνεται προς αυτές, αν δεν ήθελε να κατέβει από το θρόνο του. Οι «Γέροντες» κατείχαν τα ¾ της πατριαρχικής σφραγίδας και κάθε επίσημο πατριαρχικό έγγραφο έπρεπε να έχει τη συγκατάθεση, τις υπογραφές και τα τεμάχια της σφραγίδας τους -από όπου και η ονομασία «πατριαρχικοσυνοδικό»- προκειμένου να είναι έγκυρο. Είναι λοιπόν τελείως άτοπο να μιλά κανείς για Πατριάρχη αποκλειστικά υπεύθυνο και για αρχιερείς άβουλα ή πειθήνια όργανα. Στην προκειμένη μάλιστα περίπτωση, όπως ρητά μαρτυρεί ο Φιλήμων, η πατριαρχική Σύνοδος και μάλιστα οι «Γέροντες» έκριναν επιβεβλημένο να συσκεφθούν για το “τι δέον γενέσθαι” με όσο το δυνατό περισσότερους από τους ιθύνοντες του εκεί ελληνισμού. Μετά από μεγάλη, σοβαρή και υπεύθυνη συζήτηση, συνεχίζει ο Φιλήμων, αποφασίστηκε: α) Οι μεν λαϊκοί να υποβάλλουν αναφορά αποκήρυξης της επανάστασης και βεβαίωσης υποταγής και β) οι δε κληρικοί να συνθέσουν την πράξη του «αφορισμού». Μιλάμε λοιπόν για απόφαση και έργο ευρύτατης κληρικολαϊκής συνέλευσης, με τους αρχιερείς (2 πατριάρχες, 21 στο α΄/16 στο β΄ αφοριστικό κείμενο αρχιερείς) να αναλαμβάνουν το θλιβερό «προνόμιο» της υπογραφής και του ταυτόχρονου επωμισμού του συνολικού βάρους της ευθύνης. Αρχιερείς οι οποίοι είχαν μπει στο «στόχαστρο» των Τούρκων («Γέροντας» Εφέσου Διονύσιος) και τους είχε επιφυλαχθεί κοινή μοίρα με το ανώνυμο πλήθος των Ελλήνων, ήδη προ της πράξης του «αφορισμού», προς εκφοβισμό και παραδειγματισμό των υπολοίπων. Μετά δε τον «αφορισμό» και την άφιξη της είδησης για το ξέσπασμα της επανάστασης στην Πελοπόννησο, 6 ακόμη προγεγραμμένοι αρχιερείς (Νικομηδείας Αθανάσιος, Δέρκων Γρηγόριος, Αγχιάλου Ευγένιος, Θεσσαλονίκης Ιωσήφ, Αδριανουπόλεως Δωρόθεος, Τυρνόβου Ιωαννίκιος) οδηγήθηκαν στο ίδιο δεσμωτήριο με το μητροπολίτη Εφέσου. Κανείς τους δεν ξαναβγήκε από εκεί παρά μόνο για να οδηγηθούν στον τόπο του μαρτυρίου τους. Μαρτύριο προς το οποίο έμελλε να βαδίσει πρώτος -ανοίγοντας το χορό των θυμάτων αρχιερέων- ο Γρηγόριος Ε΄, πρώτος στην τιμή, στις ευθύνες και στο θάνατο. Ο γιαφτάς (απόφαση) που τον οδήγησε στο ικρίωμα έγραφε: “…ου μόνον δεν εγνωστοποίησε ουδ’ ετιμώρησε τους απλούς ανθρώπους…αλλά αυτός ο ίδιος μετέσχε κρυφίως ως αρχηγός της επαναστάσεως…”. Με αυτό το γιαφτά, ως τίτλο τιμής και περγαμηνή πατριωτισμού και αυτοθυσίας, συσταυρώθηκε μαζί με τον Αρχηγό του Ιησού Χριστό-ανήμερα το Πάσχα (10 Απριλίου 1821)- και αποστόμωσε (με έργα) τους θεωρητικούς (με λόγια) κατηγόρους του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μαρτυρική φωνή του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΥΨΗΛΑΝΤΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλείνοντας, παραχωρούμε το λόγο στον «πρωταγωνιστή» Αλέξανδρο Υψηλάντη, προκειμένου να δώσει εκείνος την τελική και αποστομωτική απάντηση σε όσους αντιεπιστημονικά (τύπου «ΔΑΥΛΟΥ»), κρίνουν και κατακρίνουν -βασιζόμενοι μόνο στις υπογραφές τους σε κάποια κείμενα- τους αρχιερείς που, αποδεδειγμένα και με μοναδικό όπλο τη γραφίδα τους, κατόρθωσαν να επιτύχουν έργο σπουδαιότερο από τους οπλαρχηγούς της ελευθερίας του γένους. Ήδη από τις 29 Ιανουαρίου 1821, ο Υψηλάντης έγραφε προς τον Κολοκοτρώνη τα εξής: “…Ο Πατριάρχης, βιαζόμενος παρά της Πόρτας, σάς στέλλει αφοριστικά…εσείς όμως να θεωρήτε πάντα ταύτα ως άκυρα, καθότι γίνονται με βίαν και άνευ θελήσεως…”. Στην προκήρυξη του “Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος” στο Ιάσιο έγραφε: “…είναι καιρός να κρημνίσωμεν την ημισέληνον διά να υψώσωμεν το σημείον, δι΄ ου πάντοτε νικώμεν: λέγω τον Σταυρόν, και ούτω να εκδικήσωμεν την Πατρίδα και την Ορθόδοξον ημών πίστιν…”. Μετά τη μάχη του Δραγατσανίου, στην τελευταία του ημερήσια διαταγή-το «κύκνειο άσμα του» (8 Ιουνίου 1821), αντί να καταφερθεί εναντίον των «αφοριστών» του -αποδίδοντας τους την αποτυχία του κινήματος του- καταγγέλλει όσους τον εγκατέλειψαν στο αγώνα του να εκδικηθεί “το ιερόν αίμα των κατασφαγέντων απανθρώπως κορυφαίων υπουργών της θρησκείας Πατριαρχών, Αρχιερέων και μυρίων άλλων αθώων αδελφών”. Να σημειώσουμε τέλος ότι ο εθνομάρτυρας Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος Ε΄ ανακηρύχθηκε Aγιος της Εκκλησίας επί Μητροπολίτου Αθηνών Θεοκλήτου Α΄ (πρωτεργάτη στο «Ανάθεμα» του Ελ. Βενιζέλου), την 8.7.1921.
https://www.eleftheriadis.edu.gr/i-efimerida-mas/theologika/67-aforismos-matia.html