φημέριου Ι.Ν. γίου Δημητρίου μπελοκήπων
ΑΡΧΑΙΩΝ "ΕΓΚΩΜΙΑ"
Πρεσβύτερου Στέφανου ΣτεφόπουλουἘφημέριου Ι.Ν. Ἁγίου Δημητρίου Ἀμπελοκήπων
ΑΡΧΑΙΩΝ "ΕΓΚΩΜΙΑ"
Τέσσερα σύντομα κείμενα - παρεμβάσεις στήν ἐπέλαση τῆς Νεοειδωλολατρίας στόν τόπο μας, δημοσιευμένα στήν τοπική ἐφημερίδα «Ἀμαρυσία».
(1o δημοσίευμα)
Μὲ ἀπόλυτη ἐπιτυχία ὁλοκληρώθηκε τὴν Τρίτη 27 Μαίου 2003 τὸ τριήμερο Συνέδριο γιὰ τὴ Νεοειδωλολατρεία τῆς Ἑταιρείας Ὀρθοδόξων Σπουδῶν στὴ Θεσσαλονίκη. Καὶ στὴν περίπτωση αὐτὴ δὲν ἔλειψαν οἱ ἐκδηλώσεις "ἀγάπης", "δημοκρατίας", "ἐλεύθερης ἔκφρασης" τῶν δῆθεν "ἑλληνιστῶν", νεοειδωλολατρῶν, ἀρχαιολατρῶν, δωδεκαθεϊστῶν, νεοπαγανιστῶν ἢ ὄπως ἀλλιῶς θέλετε νὰ τοὺς ἀποκαλέσετε. Αὐτὸ τὸ συνέδριο, μαζὶ μὲ τὶς αὐξανόμενες ἐμφανίσεις ἀρχαιολατρῶν στὴν τηλοψία καὶ τὸν ἔντυπο καὶ ἠλεκτρονικὸ τύπο ὅπου μὲ τὸ δικό τους δυσφημιστικὸ γιὰ τὸν "πολιτισμό" τοὺς τρόπο παρουσιάζουν τὰ "κάλλη" ἀλλὰ καὶ τὰ κάλλη τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ πολιτισμοῦ, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἀνεξέλεγκτη ἔξαρση τῶν νεοειδωλολατρικῶν φαινομένων σὲ παγκόσμια κλίμακα ἀποτελοῦν ἄριστες εὐκαιρίες ἀφιερώσεως λίγου χώρου στὴ φιλόξενη "Ἁμαρυσία"! Μάλιστα, τώρα ποὺ βρισκόμαστε στὴν προετοιμασία γιὰ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες τοὺς ὁποίους οἱ παγανιστὲς προσπαθοῦν νὰ καπηλευτοῦν.
Γιὰ νὰ μιλήσει κανεὶς γιὰ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ θρησκεία, πρέπει πρωτίστως νὰ ἐξετάσει τὸ γενικότερο ἀρχαιοελληνικὸ πολιτισμικὸ πλαίσιο. Ὅλοι μιλᾶμε γιὰ τὸν πολιτισμὸ τῶν ἀρχαίων μας προγόνων μὲ περηφάνια, ἀφοῦ ἔχουμε νὰ ἐπιδείξουμε θαυμάσια ἔργα. Ἔχουμε ὅμως καὶ πολλὰ τρωτὰ σημεῖα γιὰ τὰ ὁποία σήμερα μὲ τὰ δεδομένα τοῦ ἀνωτέρου Ἑλληνοχριστιανικοῦ πολιτισμοῦ, δὲν μποροῦμε παρὰ νὰ θλιβόμαστε καὶ νὰ ἀποροῦμε γιὰ τὸ ποιὸς τελικὰ ἦταν ὁ Ἕλληνας καὶ ποιὸς ὁ βάρβαρος! Πάντα, ὄπως προανέφερα, σὲ σύγκριση μὲ τὰ σημερινὰ δεδομένα. Ἄν σας φαίνεται ὑπερβολικὸ ἢ ἀνεδαφικὸ αὐτό, ἃς θυμηθοῦμε λίγα μελανὰ σημεῖα τοῦ πολιτισμοῦ ἐκείνου.
Ἅ- Εἶναι γνωστὸ πὼς ὁ ἀρχαῖος μας πολιτισμὸς δημιουργήθηκε γιὰ τοὺς λίγους, εὐγενεῖς, δηλαδὴ γιὰ τὴ μειοψηφία τῆς πολιτικῆς, οἰκονομικῆς καὶ πνευματικῆς ὀλιγαρχίας. Ἀντίθετα, ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων δὲν εἶχε οὐσιαστικὰ δικαιώματα στὰ ἀγαθά του πολιτισμοῦ αὐτοῦ. Θυμηθεῖτε ποιοὶ εἶχαν δικαίωμα ψήφου, τοὺς μέτοικους κ.λ.π.
Β- Ἡ ἔκταση τῆς δουλείας στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα ἦταν τέτοια ποὺ ὁ ἀριθμὸς τῶν δούλων ὑπερέβαινε αὐτὸν τῶν ἐλευθέρων πολιτῶν. Εἶναι γνωστὸ ὅτι τὸ μεγαλύτερο σκλαβοπάζαρο γινόταν στὴ Δῆλο, στὸ ἱερό του Ἀπόλλωνα!!! Πόσο γνωστὸ εἶναι ὅμως τὸ ὅτι αὐτὸς ὁ μέγας φιλόσοφος Ἀριστοτέλης ἐξομοίωνε τὶς δοῦλες μὲ τὰ κατοικίδια ζῶα, ἐνῶ ὅλες τὶς γυναῖκες θεωροῦσε "σκεύη ἡδονῆς" χωρὶς καθόλου δικαιώματα; (Ἠθικὰ Νικομ. 1161 Β, ΧΙΙ καὶ Πολιτ. Α' Β 8, 13) Ποιὸς γνωρίζει ὅτι ὁ ἄλλος μεγάλος του ἀρχαιοελληνικοῦ πνεύματος, Πλάτων, πρότεινε ἐπίσημα τὴν κοινοκτημοσύνη τῶν γυναικῶν! (Πολιτεία, 457D-459C-E, 406A-B).
Γ- Μήπως νὰ θυμήσουμε τὴ βάρβαρη (κατὰ τὰ ἄλλα "πᾶς μὴ Ἕλλην βάρβαρος"!) πράξη τῆς ἀνθρωποφαγίας ἀπὸ τὶς ἐκστασιασμένες μαινάδες;
Δ- Μήπως νὰ ἐπαναφέρουμε στὴ μνήμη μας τὴ γενίκευση ὦς ἀρετῆς(!!!) τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τῆς παιδεραστίας καὶ τῆς "ἱερῆς πορνείας";
Πολὺ μελάνι μπορεῖ νὰ καταναλωθεῖ γράφοντας γι' αὐτὲς τὶς μελανὲς ἱστορίες τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ. Ἃς ἀφήσουμε ὅμως τοὺς ἴδιους τους ἀρχαίους Ἕλληνες φιλοσόφους νὰ μᾶς ποῦν τὴ γνώμη τους γιὰ ἕνα κομμάτι τοῦ πολιτισμοῦ ἐκείνου, τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ θρησκεία-τὸ μυθικὸ Δωδεκάθεο. Στὴν "Ἱστορία τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Θρησκείας" τοῦ P. Nilsson (μεταφρ. Αἴκ. Παπαθωμοπούλου, Ἀθήνα 1977, Μεγάλη Ἑλληνικὴ Ἐγκυκλοπαίδεια.τόμ. Ἴ, σέλ. 146) διαβάζουμε τὰ ἑξῆς : "…κύριες πηγὲς τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς θρησκείας εἶναι τὰ ἔργα τοῦ Ὁμήρου καὶ τοῦ Ἡσιόδου. Αὐτοί…ἔπλασαν τοὺς γνωστούς μας ἀνθρωπομορφικούς μας μύθους περὶ θεῶν. Προκειμένου νὰ δώσουν τόνο στὰ ποιήματά τους προσέδωσαν στοὺς θεοὺς ἀνθρώπινα σώματα μὲ ἀνθρώπινες ἀνάγκες, πάθη, κακίες, ἀνηθικότητες, κ.λ.π…Ὁ ἀμαθὴς λαὸς ὅμως ἐξέλαβε αὐτὰ τὰ ποιητικὰ σχήματα ὦς πραγματικότητες καὶ ἔτσι μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου δημιούργησε ἰδεατὰ θεία ὄντα…Κάπως ἔτσι γεννήθηκε ἡ ἀρχαιοελληνικὴ θρησκεία. Μετὰ τὸν 6ο π.Χ.αἰώνα ὅμως ἡ θρησκεία τέθηκε σὲ κριτικὴ ἀπὸ τοὺς μορφωμένους, ξεκίνησε ἡ ἀμφισβήτησή της καὶ ἄρχισε νὰ περιορίζεται στὸν ἀμόρφωτο λαὸ καὶ τοὺς χωρικούς"! Αὐτὰ γράφει ὁ P. Nilsson τὰ ὁποία εὔκολα τεκμηριώνονται μέσα ἀπὸ τὰ συγγράματα τῶν ἀρχαίων ἠμῶν φιλοσόφων. Φιλοσόφων ὄπως ὁ Πλάτων, ὁ Σωκράτης καὶ ὁ Ἀριστοτέλης ὅσο καὶ πιὸ ἄγνωστων στοὺς πολλοὺς ὄπως οἱ Θεόφραστος, Ἀριστόδημος,Ἀντισθένης, Πρόδικος, κ.ἅ. Θὰ συνεχίσουμε ὅμως σὲ ἑπόμενο φύλλο τῆς "Ἁμαρυσίας" ἀφοῦ δὲν μᾶς παίρνει ὁ χῶρος.
(2o δημοσίευμα)
Στὸ προηγούμενο φύλλο ἀναφερθήκαμε στὴν τεκμηριωμένη θέση τοῦ P. Nilsson ὅσον ἀφορᾶ τὴ δημιουργία τῆς ἀρχαιοελληνικῆς θρησκείας. Ἡ τεκμηρίωση τῆς θέσεώς του γίνεται εὔκολα μὲ τὴ μελέτη τῶν συγγραμάτων τῶν ἀρχαίων ἑλλήνων φιλοσόφων. Συγκεκριμένα, ὁ Ξενοφάνης (570-480 π.Χ.) πρῶτος διεκήρυξε ἐπίσημα ὅτι "Εἷς Θεός, ἐν τὲ θεοίσι καὶ ἀνθρώποισι μέγιστος" ὄπως καὶ ὅτι "πάντα θεοίσ' ἀνέθηκαν Ὅμηρος θ' Ἡσίοδος τὲ …ὅσοι παρ' ἀνθρώποισιν ὀνείδεα καὶ ψόγος ἐστίν, κλέπτειν, μοιχεύειν τὲ καὶ ἀλλήλους ἀπατεύειν". (Ξενοφ. Ἀπολ. 11). Ὁ Μητρόδωρος (5ος αἵ. π.Χ.), μαθητὴς τοῦ Ἀναξαγόρα, διετύπωσε τὴν ἄποψη ὅτι οἱ θεοὶ δὲν ἦταν ἐκεῖνο ποὺ νόμιζαν ὅσοι τοὺς ἔχτιζαν ναοὺς καὶ τοὺς προσκυνοῦσαν.(P. Decharme, "Ἑλληνικὴ Μυθολογία", τόμ. Ἀ', σέλ. 286). Ὁ Ἡρόδοτος ἄσκησε κριτικὴ στὸ Μαντεῖο τῶν Δελφῶν γιὰ ψεύτικους χρησμούς, ἐνῶ ὁ Ἀριστόδημος καὶ ὁ Δημοσθένης περιγελοῦσαν τὶς ἀνόητες μαντεῖες του. Ὁ Ἀντισθένης (414-365π.Χ.) δίδασκε πὼς ὁ Θεὸς εἶναι ἕνας καὶ ἀπόλυτα ὑπερβατικὸς γιὰ τὸν ἀνθρώπινο νοῦ, ἐνῶ μὲ ἀηδία ἀποκήρυξε τὴ θρησκεία τῆς ἐποχῆς τοῦ διότι οἱ θεοὶ τῆς ἦταν θεοποιηθέντες ἄνθρωποι!( Cicero de Nat. Deor. I, II, 13).
Ἀξίζει νὰ γίνει ἀναφορὰ σὲ μερικοὺς ἀκόμα ἀρχαίους φιλοσόφους ὄπως ὁ Θεόφραστος (372-287π.Χ.) ποῦ ζήτησε νὰ πάψουν οἱ ἀνόητες ζωοθυσίες τόσο ἀπὸ σεβασμὸ πρὸς τὰ ζῶα (WWF τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος!) ὅσο καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τέτοιες ἐνέργειες (Θρησκευτικὴ καὶ Ἠθικὴ Ἐγκυκλοπαίδεια, τόμ. 6, σέλ. 415). Πολλοὶ ἄλλοι ἔγραψαν καὶ εἶπαν σχετικὰ ὄπως οἱ : Ἠράκλειτος, Ἀναξαγόρας, Ἀναξίμανδρος, Ἀναξιμένης, Θαλής, Δημόκριτος, Πρωταγόρας, Πρόδικος, Εὐριπίδης, Ἐπίχαρμος, Πίνδαρος, Ζήνων, Θεόδωρος ὁ Κυρηναῖος, Λεύκιππος, Εὐήμερος. Θὰ κλείσουμε ὅμως τὶς σχετικές μας ἀναφορὲς μὲ τὰ λεγόμενα 3 μεγάλων φιλοσόφων-Σωκράτη, Πλάτωνα, Ἀριστοτέλη. Ὁ Σωκράτης (469-399π.Χ.) διδάσκοντας στοὺς μαθητὲς τοῦ μία διαφορετικὴ μονοθεϊστικὴ πίστη, καταδικάστηκε σὲ θάνατο ὦς "καινὰ δαιμόνια εἰσφέρων". Ὁ Πλάτων (428-347π.Χ.) δήλωνε πὼς οἱ ἀνήθικοι μύθοι γιὰ τοὺς θεοὺς ἀποτελοῦν ἐπιζήμια πρότυπα γιὰ τοὺς νέους (Πολιτ. 368 Ἅ- 383 C), ἐνῶ ὁ Ἀριστοτέλης ὅρισε τὸ θεῖο ὦς τὸ "πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον", ἀρνούμενος τὶς ἀνόητες περὶ θεῶν πίστεις τῆς ἀρχαιοελληνικῆς θρησκείας καὶ γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ κατηγορήθηκε γιὰ ἀθεϊσμό! Τί ἔτι χρείαν ἔχομεν; Περισσοτέρων ἀποδείξεων; Μᾶλλον ὄχι.
Εἶναι φανερὸ λοιπὸν ὅτι οἱ σημερινοὶ ἀρχαιολάτρες ποὺ ἐπιδιώκουν τὴν ἀναβίωση τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ (μὲ τὴν εὐκαιρία μάλιστα τῆς τελέσεως τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τοῦ 2004 στὴν Ἀθήνα) καὶ τῆς εἰδωλολατρίας, οὐσιαστικὰ ἐπιδιώκουν τὴν ἀναβίωση τῶν σαθρῶν καὶ ἀποβλήτων στοιχείων ποὺ εἶχαν υἱοθετήσει οἱ τότε ἀγράμματοι χωρικοί. Ποιοὶ εἶναι ὅμως αὐτοὶ οἱ ἀρχαιολάτρες "ἑλληνόψυχοι" καὶ τί ἐπιδιώκουν; Γιὰ νὰ ἀπαντηθοῦν αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα, (ὄπως καὶ ὅσα προηγήθηκαν) ἀλλὰ καὶ ὅσα θὰ ἀκολουθήσουν, θὰ χρησιμοποιήσω ὦς πηγὴ τὰ τεύχη τοῦ περιοδικοῦ "Διάλογος" ποὺ ἐκδίδει ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Γονέων (γνωστὴ ὦς Π.Ε.Γ.) καὶ ποὺ τυγχάνει τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Ἡ νεοειδωλολατρεία ἔχει ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τῶν ρευμάτων τῆς "Νέας Ἐποχῆς" ὄπως ἀκριβῶς ἐπιβεβαιώθηκε καὶ στὸ προαναφερθὲν συνέδριο τῆς Θεσσαλονίκης. Οἱ ἀρχαιολάτρες διαστρέφουν τὰ ἱστορικὰ δεδομένα καὶ ἐνίοτε ἀποδεικνύουν ἔμπρακτα τὸ μίσος τοὺς ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τὴν ὁποία κατασυκοφαντοῦν. Ἀκόμη, ἐπιχειροῦν τὴν "ἀποεβραιοποίηση"-ὄπως ἰσχυρίζονται- τοῦ Χριστιανισμοῦ μὲ ἀπώτερο στόχο τὴ δῆθεν "ἑλληνοποίηση" τοῦ, ἐκμεταλλευόμενοι ἐπετείους, μνημεῖα, ἀκόμη καὶ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες τοῦ 2004 (καὶ μάλιστα σὲ παγκόσμια κλίμακα). Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ συχνὰ ὀργανώνουν εἰδωλολατρικὲς τελετὲς στὰ ἑλληνικὰ βουνά. Τέλος, οἱ ἀρχαιολάτρες κινοῦνται, μποροῦμε νὰ ποῦμε καὶ νὰ τεκμηριώσουμε, στὰ πλαίσια τοῦ συγκρητισμοῦ καὶ ἀποκρυφιστικοῦ πνεύματος τῆς "Νέας Ἐποχῆς".
Εἶναι προσφιλής τους τακτικὴ νὰ ἐκτοξεύουν κατηγορίες κατὰ τῆς Ἐκκλησίας γιὰ δῆθεν βιαιότητες ἐναντίον τοὺς τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ὑποφέρει τὰ πάνδεινα καὶ ἔχει προσφέρει νέφη ἁγίων μαρτύρων λόγω τῆς ἀγριότητος εἰδωλολατρῶν αὐτοκρατόρων ὄπως ὁ Λέων, ὁ Νέρων, ὁ Μαξιμιανός, ὁ Διοκλητιανὸς κ.ἅ.. Μᾶς κατηγοροῦν ἐπίσης γιὰ καταστροφὲς μνημείων χωρὶς ποτὲ νὰ διακρίνουν τὶς πραγματικὲς αἰτίες καταστροφῆς τους ποὺ μεταξὺ ἄλλων ἦταν οἱ διωγμοὶ τῶν αἱρετικῶν αὐτοκρατόρων, οἱ ἐπιδρομὲς ἀλλοφύλων καὶ ἡ μανία τῶν φυσικῶν φαινομένων. Πρέπει στὸ σημεῖο αὐτὸ νὰ γίνει ἀναφορὰ καὶ στὴν αἰτία καταστροφῆς τοῦ μοναδικοῦ παγκοσμίως Ναοῦ τοῦ Παρθενώνα γιὰ νὰ φανεῖ τὸ πόσο ὑποκειμενικοὶ καὶ ἄδικοι εἶναι στὴν κριτικὴ τοὺς ἐναντίον μας οἱ ἀρχαιολάτρες, ἀλλὰ αὐτὸ σὲ ἑπόμενο φύλλο.
(3o δημοσίευμα)
Στὸ περασμένο φύλλο κάναμε ἀναφορὰ στὶς κατηγορίες ποὺ ἐκτοξεύουν οἱ ἀρχαιολάτρες ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ καταστροφὲς μνημείων. Εἶναι ἄδικοι καὶ ἀνυπόστατοι οἱ ἰσχυρισμοὶ αὐτοὶ καὶ ἕνα ἁπλὸ παράδειγμα εἶναι ἡ περίπτωση τῆς καταστροφῆς τοῦ Παρθενώνα. Αὐτὴ ἡ καταστροφή, τὴν ὁποία ἠθελημένα ἀγνοοῦν οἱ "ἑλληνόψυχοι" συντελέστηκε κατὰ τὰ μέσα τοῦ 17ου αἰῶνος μ.Χ. ὅταν ἡ τουρκοκρατούμενη Ἀθήνα πολιορκούταν ἀπὸ τοὺς Ἐνετούς. Ὁ ἀρχηγὸς τοῦ ἑνετικοῦ στόλου Μοροζίνι πολιορκοῦσε τὴν πόλη καὶ γιὰ νὰ ἐξαναγκάσει τοὺς Τούρκους σὲ παράδοση κανονιοβολοῦσε τὴν Ἀκρόπολη τὴν ὁποία εἶχαν μετατρέψει σὲ πυριτιδαποθήκη οἱ Τοῦρκοι κατακτητές! Κανεὶς τοὺς ὅμως δὲν κατηγορεῖ τοὺς Τούρκους ἢ τοὺς σημερινοὺς Ἰταλοὺς γιὰ καταστροφὴ τοῦ μοναδικοῦ μας Παρθενώνα!
Ἂν ἀναρωτιέστε ποιὸς εἶναι ὁ τελικὸς στόχος τῶν ἐν Ἑλλάδι-τουλάχιστον-ἀρχαιολατρῶν, σᾶς διαβεβαιώνω πὼς εἶναι ἡ ἀλλοίωση τοῦ χριστιανικοῦ φρονήματος τῶν νέων κυρίως ἀνθρώπων ἔτσι ὥστε στὴν ἡλικία τῶν 50 καὶ 60 ἐτῶν νὰ ζοῦν "ἑλληνικά" καὶ ὄχι -ὄπως λένε- ἐβραιοχριστιανικά. Αὐτὸ τὸ στοιχεῖο δὲν μπορεῖ νὰ ἀμφισβητηθεῖ ἀπὸ κανέναν ἀφοῦ προέρχεται ἀπὸ δικό τους κείμενο, ἐκτὸς κι ἂν τὸ πάρουν πίσω καὶ ζητήσουν συγγνώνη ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ μὴ κοιμώμενη νεολαία! (βλέπε περιοδικὸ Διιπετές, "Μεγάλη Ἑλληνικὴ Ἐθνικὴ Ἐκκλησία", τεύχ. 4, σέλ. 29). Οἱ ἐν λόγῳ κύριοι αὐτοαποκαλοῦνται μὲ περισσότερούς του ἑνὸς τίτλου καὶ γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ἐναλλάσσω κι ἐγὼ τοὺς τίτλους στὴ σειρὰ αὐτῶν τῶν ἄρθρων. Χρησιμοποιοῦν κυρίως τὰ βαρύγδουπα : "ἀρχαιολάτρες", "ἑλληνολάτρες", "νεοπαγανιστές", "ἑλληνόψυχοι", "ἀρχαιόφιλοι", "ὀπαδοὶ τῆς πατρώας ἢ παραδοσιακῆς θρησκείας", "Ἕλληνες ἐθνικοί", κ.ἅ. Πολὺ συχνὰ δὲ χρησιμοποιοῦν τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλώσσα ὦς πρόσχημα, ἐνῶ πραγματικός τους σκοπὸς εἶναι ἡ προώθηση τῆς ἀρχαιολατρείας. Αὐτὴν τὴν ὑποκρισία καὶ δολιότητα εἶχε ἐπισημάνει μόλις ἀπὸ τὸν 6ο μ.Χ. αἰώνα ὁ Ἅγιος Φώτιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ποὺ ἐπεσήμανε τὸν κίνδυνο γράφοντας πὼς : "ἐν προσχήματι Ἑλληνισμοῦ, γιὰ νὰ συνεισελάση ἡ δεισιδαιμονία τῆς ἑλληνικῆς πλάνης" ἔλεγαν ὅλα αὐτά!!! (P.G. Migne 102, 292B). Μερικὲς φορὲς πάλι καπηλεύονται ἰδέες καὶ κινήματα γιὰ νὰ περάσουν τὶς δικές τους θέσεις ὄπως γίνεται ὅταν χρησιμοποιοῦν συνθήματα ὄπως "Νὰ ἀγαπήσουμε ξανὰ τὴ γῆ" (γιὰ τὴν ἀκρίβεια, ἐννοοῦν τὴ θεὰ "Γαία" τῆς "Νέας Ἐποχῆς"), "Νὰ σεβαστοῦμε τὴ φύση", "Ὀργανισμὸς γιὰ τὴ διεθνοποίηση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης", "Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς ἀρχαιοελληνικῆς παιδείας" κ.ἅ.
Σὲ προηγούμενο φύλλο ἀνέφερα τὸ μένος μὲ τὸ ὁποῖο ξεσποῦν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ καλὸν εἶναι νὰ μάθει ὁ κόσμος τί λένε γιὰ μᾶς οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ γιὰ νὰ καταλάβουν καὶ τὴν ἐπικινδυνότητά τους. Στὰ διάφορα ἀρχαιολατρικὰ περιοδικά, ἐγκυκλοπαίδειες καὶ ἐγχειρίδια (Διιπετές, Ἑλληνικὴ Ἀγωγή, Δαυλός, Ἰχώρ, καὶ πολλὰ ἄλλα) βρέθηκαν οἱ ἑξῆς χαρακτηρισμοὶ "ἀγάπης" καὶ δεσμῶν "φιλίας" : οἱ ἱερεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας χαρακτηρίζονται "στυγεροὶ Πρῶτο-γενίτσαροι ρασοφόροι", οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὦς "οἱ ἐξ ἀνατολῶν ὕαινες", "ἅγια ρεμάλια", "κοπρόψυχοι" (ἥμαρτον Θεέ μου!!!) , ὁ Χριστιανισμὸς χαρακτηρίζεται ὦς "ἡ θανατικὴ ποινὴ κατὰ τῆς Ἑλλάδος", ἀκόμη "ἀμορφωσιὰ καὶ σκοταδισμός", ἐνῶ οἱ τρεῖς μονοθεϊστικὲς θρησκεῖες, δηλαδὴ Χριστιανισμός, Ἰουδαϊσμὸς καὶ Ἰσλαμισμός, ὦς γουρούνια μάλιστα μὲ τὴν ἑξῆς λεζάντα "Πάνω στοὺς ἴδιους βόθρους μὲ τὰ ἴδια πάντοτε κόπρανα". Τί εὐγένεια ψυχῆς ἀλήθεια! Γιατί ἄραγέ μας φοβοῦνται τόσο πολύ;
Ὥρα εἶναι ὅμως νὰ ἀναφερθοῦμε καὶ στὴν ἀναμφισβήτητη προσφορὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ στὸν Ἑλληνισμό. Τὴν ἀφορμή μας δίνει ἡ πρὸ ὀλίγων μηνῶν δήλωση τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Γλωσσολογίας καὶ Πρυτάνεως τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Γ. Μπαμπινιώτη : "Ὅποιος μιλάει γιὰ Ὀρθοδοξία ἐρήμην του Ἑλληνισμοῦ ματαιοπονεῖ. Ὅποιος ὅμως μιλάει γιὰ Ἑλληνισμὸ ἐρήμην της Ὀρθοδοξίας κάνει κάτι χειρότερο, ἀσχημονεῖ". Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δὲν ἀπορρίπτει a priori τὴν ἑλληνικὴ φιλοσοφία, εἶναι ὅμως ἐξαιρετικὰ ἐπιλεκτικὴ στὸ τί θὰ κρατήσει καὶ τί θὰ ἀπορρίψει-πάντα μὲ κριτήριο τὸ ποιὰ στοιχεῖα προσλαμβανόμενα θὰ βοηθήσουν τὴν πορεία τοῦ ἀνθρώπου στὴν κατὰ Χάριν θέωση.
Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ κατηγορήσει τὴν Ὀρθοδοξία γιὰ κατάργηση τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ πολιτισμοῦ, ἀφοῦ ὑπάρχουν πολλὲς ἱστορικὲς -καὶ μή- ἀποδείξεις ὅτι ἡ καταστροφὴ αὐτὴ ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς ἠθικῆς σήψης τοῦ ἴδιου του πολιτισμοῦ τὴν ὁποία ἐπιτάχυνε ἴσως ἡ φυσικὴ ἀνωτερότητα τοῦ χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ. Θὰ σταματήσω στὸ σημεῖο αὐτὸ γιὰ νὰ συνεχίσω καὶ νὰ ὁλοκληρώσω τὴ σειρὰ τῶν ἄρθρων αὐτῶν στὸ ἑπόμενο φύλλο.
(4o δημοσίευμα)
Εἴπαμε στὸ προηγούμενο φύλλο γιὰ τὴν ἀνωτερότητα τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ ἃς συνεχίσουμε γιὰ νὰ ὁλοκληρώσουμε μὲ τὴν προσφορὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ στὸν πολιτισμό μας. Ἡ ἀνωτερότητα τοῦ Χριστιανισμοῦ εἶναι καταφανῆς ἀφοῦ αὐτὸς δίδαξε τὸν χωρὶς καμιὰ διάκριση ἀνθρωπισμό. Στὴ χριστιανικὴ κοινωνία καταξιώθηκαν γιὰ πρώτη φορᾶ οἱ δοῦλοι, οἱ γυναῖκες, οἱ βάρβαροι, οἱ φτωχοί, οἱ ἀγράμματοι, οἱ ἄσημοι πολίτες. Ἡ ἑλληνικὴ σκέψη, ἡ φιλοσοφία, ἡ γλώσσα, ἡ δημοκρατία, ἐμπλουτίστηκαν καὶ ἀνανοηματοδοτήθηκαν μὲ στοιχεῖα τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ διασώθηκαν μέχρι τὶς μέρες μας. Ἄλλο τώρα ἂν οἱ ἄθεοί της Εὐρώπης καὶ μαζί τους οἱ δικοί μας οἱ πιθηκίζοντες καὶ παπαγαλίζοντες δῆθεν κόπτονται γιὰ τὶς ἀνθρώπινες ἐλευθερίες καὶ ἐπιζητοῦν τὴν ἐπιβολὴ τῆς ἄθεης Εὐρώπης! Ἀξίζει ὅμως νὰ ἀφιερώσουμε λίγες γραμμὲς προσεχῶς καὶ γι' αὐτὸ τὸ θέμα.
Ποῦ ἀλλοῦ φαίνεται ἡ ἀνωτερότητα τῆς Χριστιανοσύνης; Στὸ ὅτι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ὄπως οἱ : Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος Θεολόγος, Διονύσιος Ἀρεοπαγίτης, Γρηγόριος Νύσσης, Γρηγόριος Παλαμᾶς καὶ πολλοὶ ἄλλοι σπούδασαν, μελέτησαν, διέδωσαν, χρησιμοποίησαν, ἀντέγραψαν καὶ διέσωσαν τὰ ἀρχαία συγγράματα. Στὰ πανεπιστήμια τῆς Βυζαντινῆς ἐποχῆς διδάσκονταν τὰ ἔργα τοῦ Ὁμήρου καὶ ἄλλων ἀρχαίων συγγραφέων. Παρ' ὅλα αὐτά, οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ γνώριζαν καὶ ξεχώριζαν τὰ σαθρὰ ἀπὸ τὰ χρήσιμα. Ο Μ. Βασίλειος ἀφοῦ ἀφιέρωσε πολλὰ χρόνια στὴ μελέτη τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς φιλοσοφίας (μάλιστα διὰ πυρίνου λόγου τοῦ προέτρεπε τοὺς νέους της ἐποχῆς του νὰ μελετοῦν τὴν ἑλληνικὴ φιλοσοφία), μετὰ "ἔκλαιγε" τὰ χαμένα αὐτὰ χρόνια κατὰ τὰ ὁποία, ὄπως ἔλεγε, ἔμαθε τόσο πολλὰ ποὺ δὲν μπόρεσαν ὅμως νὰ τὸν ὁδηγήσουν στὴ γνώση τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ! Ἔφτασε δὲ στὸ σημεῖο νὰ χαρακτηρίσει τὴ Φιλοσοφικὴ Σχολὴ τῶν Ἀθηνῶν "πονηρά" καὶ "φίλην πονηροὶς πνεύμασιν…"! Στὴν ἐπιστολὴ τοῦ πρὸς τὸν ἐπίσκοπο Εὐστάθιο Σεβαστείας, ἀποδεικνύει ὅτι ἡ κλασσικὴ φιλοσοφία εἶναι "ματαιότης, σοφία μωρανθεῖσα, σοφία ἀφανιστικὴ τοῦ Θεοῦ"!
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς φθάνει στὸ σημεῖο νὰ γράψει πὼς αὐτὸς ὁ Σατανᾶς ἐνέπνευσε τοὺς φιλοσόφους νὰ χρησιμοποιήσουν παραγγέλματα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὄπως : "πρόσεχε σεαυτῶ" καὶ "γνώθι σ' αὐτόν" ὦς δέλεαρ, ἀλλὰ ἡ ἔννοια ποὺ δίνουν σὲ αὐτὰ ὑπηρετεῖ μόνο τὶς φιλοσοφικές τους πλάνες. Ποιὸς τὰ γράφει αὐτά; Αὐτὸς ποὺ σὲ ἡλικία 17 ἐτῶν γνώριζε τόσο καλὰ τὴν ἀριστοτελικὴ φιλοσοφία ποὺ ἀπέσπασε τὰ συγχαρητήρια του αὐτοκράτορα Ἀνδρονίκου τοῦ Β'. Πολλὰ ἀκόμη μπορεῖ κανεὶς νὰ γράψει γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ ἀλλὰ ἴσως κούρασα τοὺς ἀναγνῶστες καὶ πρέπει νὰ κλείσουμε μὲ κάποιες τελικὲς κρίσεις ποὺ ἀφοροῦν ὅλους τους βαπτισμένους Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.
Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ πρέπει νὰ διαπνεόμαστε ἀπὸ τὰ λόγια του Κυρίου μας ποὺ ἐπαναλαμβάνει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης : "Αὐτὸς εἶναι ὁ νόμος τῶν πνευματικῶν προβάτων…νὰ μὴν ἔχουν ἀνάγκη καμιᾶς διδασκαλίας ἔξω τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄπως ὁ Κύριος εἶπε ἀλλοτρίας φωνῆς μὴ ἀκούειν". Κλείνοντας ἃς ἀναφερθοῦμε καὶ στὴ σχετικὴ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου (Ε.Π.Ε., τόμ. 1, σέλ. 93 κ. ἐξ.) : "…Ἑπομένως προηγεῖται ἡ κακία ὦς αἰτία τῆς εἰδωλολατρίας. Ἀφοῦ λοιπὸν οἱ ἄνθρωποι ἔμαθαν νὰ ἐφευρίσκουν εἷς βάρος τῶν τὴν ἀνύπαρκτον (ἐξ ἀρχῆς) κακίαν, κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον ἔπλασαν διὰ τοὺς ἑαυτοὺς τῶν τοὺς ἀνύπαρκτους θεούς…Ἄλλοι ἐπαυξάνοντες περισσότερο τὴν ἀσέβειαν, ἐθεοποίησαν καὶ προσκυνοῦν τὴν ἡδονή…Τοιοῦτοι θεοὶ εἶναι ὁ Ἔρως καὶ ἡ Ἀφροδίτη, ὁ Ζεύς, ὁ Ποσειδώνας, ὁ Ἀπόλλων, ὁ Ἥφαιστος, ὁ Ἑρμῆς, ἡ Ἥρα, ἡ Δήμητρα, ἡ Ἀθηνᾶ, κ.ἅ….ἀπεφασίσθη νὰ λέγονται θεοὶ κατόπιν διαταγῆς τοῦ Θησέως…Αὐτᾶς τᾶς ἐφευρέσεις τῆς εἰδωλομανίας πρὸ πολλοὺ προέλεγε ἡ Γραφὴ λέγουσα "Ἀρχὴ τῆς πορνείας ἡ ἐπινόησις τῶν εἰδώλων"!
Στὴν ἐποχή μας μερικοὶ ποὺ ἐπικαλοῦνται τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ τὶς ἐλευθερίες εἶναι ἀκριβῶς αὐτοὶ ποὺ τὰ καταπατοῦν ὅλα αὐτὰ καὶ ἐπιδίδονται ἀνερυθρίαστα σὲ ἀνίερες πράξεις, ὕβρεις, προπηλακισμούς, παραχάραξη τῆς ἱστορίας καὶ χρειάζεται μεγάλη προσοχὴ ἀπὸ ὅλους ἐμᾶς. Οἱ "ἑλληνόψυχοι" δὲν εἶναι καθόλου ἑλληνόψυχοι. Δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τὴν Χριστιανικὴ πίστη, δὲν ἀνήκουν στὴν Ἐκκλησία μας. Εἶναι αἱρετικοὶ καὶ ὀφείλουμε νὰ προσευχόμαστε ὁ Πανάγαθος Θεὸς νὰ τοὺς φωτίσει νὰ ἐπανέλθουν στὴν πραγματικὴ πατρώα πίστη ποὺ εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία μας. Ὢς τότε, ἃς ἀγρυπνοῦν οἱ φύλακες καὶ εἰδικὰ στὶς μέρες ποὺ διανύουμε πρὶν ἀπὸ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες τοῦ 2004. Σὺν τῷ χρόνῳ θὰ ξεσκεπαστοῦν τὰ δόλια σχέδια ὅλων αὐτῶν ποὺ δῆθεν προσβάλλονται ἀπὸ τὴν πίστη μας καὶ τὸν ἑλληνορθόδοξο πολιτισμό μας. Ὁ Θεὸς ὅμως θὰ δώσει καὶ θὰ δικαιωθεῖ καὶ πάλι ὁ Ὀρθοδοξότατος Ἥρωάς μας στρατηγὸς Μακρυγιάννης ποὺ ἔλεγε πὼς ὅλο τρῶνε ἀπὸ τὴ σάρκα μας (ἔνν. τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας), ἀλλὰ ὅλο μένει ἱκανὴ μαγιά!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου