Τα ονόματα του Θεού των Εβραιοχριστιανών!!
ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ¨ΘΕΟ¨ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ!!
Το όνομα είναι κάτι που δίνεται από τους γονείς. Στους αρχαίους πολιτισμούς το όνομα ενός ατόμου χαρακτήριζε κάτι σχετικά με την ιδιοσυγκρασία του και την προσωπικότητά του. Την εποχή της Βίβλου, οι Πατριάρχες και γενικά οι Ισραηλίτες, ταυτίζονταν με ονόματα που είχαν ιδιαίτερη σημασία. Ο Θεός (Γένεση 17:5) άλλαξε το όνομα του Άβραμ (εξυψωμένος πατέρας) σε Αβραάμ (πατέρας πλήθους). Παρακάτω ο Θεός αλλάζει το όνομα της γυναίκας του Άβραμ, από Σαράι (πριγκίπισσά μου), σε Σάρρα (πριγκίπισσα), γιατί θα γινόταν «μητέρα εθνών» (εδ.15). Αυτά είναι δυο από τα πολλά παραδείγματα, όπου ένα όνομα φανέρωνε ελπίδα, ευχή ή ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό γνώρισμα του ατόμου, που το έφερνε. Θυμάστε τη γέννηση του πρώτου παιδιού της Άννας; Το
Δεν είναι γνωστό πότε καθιερώθηκε ο αγιασμός των υδάτων, θεωρείται ότι αυτό έγινε τα πρώτα χριστιανικά χρόνια και πάντως πριν από τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ο Πατριάρχης Φώτιος Α΄ διαμόρφωσε οριστικά την ακολουθία του αγιασμού.Στην αρχαία Ελλάδα όμως, (απ' όπου και προήλθε) η συγκεκριμένη λέξη είχε ένα εντελώς διαφορετικό νόημα. Συγκεκριμένα, η λέξη δαίμων προήλθε από τη λέξη δαήμων, δηλαδή ο σοφός, αυτός που γνωρίζει. Επίσης, στα αρχαία εκείνα χρόνια, η "δαιμονική" κατάσταση ήταν κάτι πολύ θετικό, καθώς αποτελούσε ένα ενδιάμεσο στάδιο στην πνευματική εξελικτική πορεία του ανθρώπου, ο οποίος μέσω "άθλων" ή στη σύγχρονη γλώσσα, μέσω "μυήσεων" ξεκινούσε από την ανθρώπινη κατάσταση και έφτανε στη θεϊκή:
