Το μαντείο του Άμμωνα, μέσω των Ελλήνων της Κυρηναϊκής ήταν παλαιόθεν γνωστό στους Έλληνες της κυρίως Ελλάδας, που πίστευαν ότι από εκεί είχε φθάσει η σχετική τέχνη στο αρχαιότερο μαντείο τους, εκείνο της Δωδώνης. Έχαιρε μεγάλου σεβασμού (ο Αριστοφάνης θεωρούσε το Μαντείο του Άμμωνα ως το δεύτερο σημαντικότερο μετά από εκείνο των Δελφών, ο Πίνδαρος είχε ιδρύσει στη Θήβα ναό του Άμμωνα και οι Αθηναίοι είχαν στείλει επίσημη αντιπροσωπεία κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, για να πάρουν χρησμό).
Είχε τη φήμη του αλάνθαστου και κατά καιρούς το είχαν συμβουλευθεί πολλοί
Δεν είναι γνωστό πότε καθιερώθηκε ο αγιασμός των υδάτων, θεωρείται ότι αυτό έγινε τα πρώτα χριστιανικά χρόνια και πάντως πριν από τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ο Πατριάρχης Φώτιος Α΄ διαμόρφωσε οριστικά την ακολουθία του αγιασμού.Στην αρχαία Ελλάδα όμως, (απ' όπου και προήλθε) η συγκεκριμένη λέξη είχε ένα εντελώς διαφορετικό νόημα. Συγκεκριμένα, η λέξη δαίμων προήλθε από τη λέξη δαήμων, δηλαδή ο σοφός, αυτός που γνωρίζει. Επίσης, στα αρχαία εκείνα χρόνια, η "δαιμονική" κατάσταση ήταν κάτι πολύ θετικό, καθώς αποτελούσε ένα ενδιάμεσο στάδιο στην πνευματική εξελικτική πορεία του ανθρώπου, ο οποίος μέσω "άθλων" ή στη σύγχρονη γλώσσα, μέσω "μυήσεων" ξεκινούσε από την ανθρώπινη κατάσταση και έφτανε στη θεϊκή:
