[Με αφορμή την τιμητική αναφορά ενός επισκόπου σε παιδεραστή μητροπολίτη]
του Αναγνώστη Λασκαράτου Έχουμε επισημάνει τηνβιομηχανία παραγωγής επισκόπων και μάλιστα αντικανονικών, χωρίς ποίμνιο και υπαρκτή επισκοπή, ως κρατικών έμμισθων βοηθών κάποιων κουρασμένων (από την καλοπέραση;) μητροπολιτών, με τη χειροτονία φιλόδοξων αρχιμανδριτών, που δεν βλέπουν την ώρα να φορέσουν τη σατραπική μίτρα. Μερικές φορές δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα, όπως στην περίπτωση κάποιου κ.Κλουκίνα, ενός καλόγερου της Στεμνίτσας, βοηθού από το 2009 του μητροπολίτη Σπάρτης, ο οποίος το 2014 έγινε μητροπολίτης Φωκίδας, ενώ υποτίθεται ότι τον χρειαζόταν ο δεσπότης του, που στο μεταξύ είχε γεράσει και πέντε χρόνια ακόμη. Στα αντικανονικά αυτά πλαίσια έγινε τώρα, στις 27.12, η χειροτονία σε επίσκοπο με τον γυμνό τίτλο της παλιάς επισκοπής Στρατονικείας (μιας πόλης άσχετης με τα Δωδεκάνησα, στα σημερινά Μούγλα της Τουρκίας), του αρχιμανδρίτη Στ.Κατέ, τέως μόνιμου υπαξιωματικού του στρατού. Ο κ.Κατές ως «αρχιμανδρίτης υπεύθυνος Εφημέριος των Στρατιωτικών Μονάδων και Σωμάτων Ασφαλείας της Λέρου", επισκεπτόταν «τις ακριτικές νησίδες μεταφέρων εις τους στρατευμένους τον παλμόν της Εκκλησίας και της Πατρίδος». Την ώρα της χειροτονίας του, όπως γράφει η Romfea (27 Δεκεμβρίου 2016, Χειροτονία Επισκόπου Στρατονικείας Στέφανου ), μιλώντας επίσημα: «έφερε και εις την 
