Λέμε ότι το σύμπαν δεν έχει όρια. Και αυτό επειδή απλούστατα, δεν γνωρίζουμε τα όρια του. Αν και είναι λάθος να λέμε ότι κάτι δεν υπάρχει, όταν αυτό το κάτι δεν το γνωρίζουμε… Αρκετοί στην πορεία της ζωής διαπιστώνουν ότι και κάτι άλλο δεν έχει όρια και μάλιστα είναι και αήττητο. Η βλακεία. Αυτό δεν χωρεί αμφιβολία. Είναι διαπιστωμένο. Τελευταία, όλο και πιο συχνά ακούμε ότι και η σάτιρα δεν έχει όρια. Μόνο που αυτό είναι άγνωστο ποιος το αποφάσισε και από πού θεσπίστηκε. Η σάτιρα ως γνωστόν καυτηριάζει τα κακώς κείμενα της εξουσίας και την ίδια την εξουσία και καλά κάνει. Όταν όμως απευθύνεται σε μεμονωμένα άτομα χωρίς δύναμη και εξουσία, αυτό λέγετε πλάκα. Και όλοι ξέρουν ότι η πλακά έχει όρια. Πρέπει λοιπόν να γίνει διαχωρισμός της σάτιρας από την πλάκα. Αυτή δε η «σάτιρα» – πλακά όταν ξεπεράσει τα όρια μπορεί να αδικήσει και να βλάψει τον σατιρηζόμενο όπως θα δούμε παρακάτω.
Το παρών άρθρο είναι καθαρά προσωπική μου άποψη και καυτηριάζει το έργο «Νεφέλες» του Αριστοφάνη. Οι Νεφέλες είναι αρχαία κωμωδία του Αριστοφάνη που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στα Διονύσια του 423 π Χ. όπου κι απέσπασε το τρίτο βραβείο. Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά και πολυσυζητημένα έργα του Αριστοφάνη, ο άλυτος γρίφος μέσα σ’ ολόκληρη την αριστοφανική παραγωγή κι ένα από τα μεγαλύτερα ερωτηματικά στην ιστορία της λογοτεχνίας. Ο μεγάλος κωμωδιογράφος καυτηριάζει τα φροντιστήρια των σοφιστών στην Αθήνα και, ιδιαίτερα το Σωκράτη, που διαφθείρει υποτίθεται τους νέους με τη διδασκαλία του, παρόλο που ο Σωκράτης δεν δίδαξε ποτέ την σοφιστεία και ούτε φυσικά ήταν σοφιστής αλλά φιλόσοφος. Και είναι γνωστή η διαφορά. Ο Αριστοφάνης είναι ένας πολυβραβευμένος ποιητής αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη, στο έργο του «Νεφέλες» έκανε ένα τραγικό λάθος, αγγίζοντας τα όρια της συκοφάντησης εναντίων τους Σωκράτη, αποδίδοντας σε αυτόν ιδιότητες που όχι μόνον δεν είχε, αλλά ο ίδιος τις κατέκρινε.
Το παρών άρθρο είναι καθαρά προσωπική μου άποψη και καυτηριάζει το έργο «Νεφέλες» του Αριστοφάνη. Οι Νεφέλες είναι αρχαία κωμωδία του Αριστοφάνη που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στα Διονύσια του 423 π Χ. όπου κι απέσπασε το τρίτο βραβείο. Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά και πολυσυζητημένα έργα του Αριστοφάνη, ο άλυτος γρίφος μέσα σ’ ολόκληρη την αριστοφανική παραγωγή κι ένα από τα μεγαλύτερα ερωτηματικά στην ιστορία της λογοτεχνίας. Ο μεγάλος κωμωδιογράφος καυτηριάζει τα φροντιστήρια των σοφιστών στην Αθήνα και, ιδιαίτερα το Σωκράτη, που διαφθείρει υποτίθεται τους νέους με τη διδασκαλία του, παρόλο που ο Σωκράτης δεν δίδαξε ποτέ την σοφιστεία και ούτε φυσικά ήταν σοφιστής αλλά φιλόσοφος. Και είναι γνωστή η διαφορά. Ο Αριστοφάνης είναι ένας πολυβραβευμένος ποιητής αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη, στο έργο του «Νεφέλες» έκανε ένα τραγικό λάθος, αγγίζοντας τα όρια της συκοφάντησης εναντίων τους Σωκράτη, αποδίδοντας σε αυτόν ιδιότητες που όχι μόνον δεν είχε, αλλά ο ίδιος τις κατέκρινε.