ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ «ΠΛΥΝΤΗΡΙΑ» ΣΤΑ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ. Από πού όμως έχουν τις ρίζες τους Θεοφάνια; Πολλοί λαογράφοι κάνουν λόγο για άλλη μια αναβίωση των αρχαίων δοξασιών. Στην Αρχαία Αθήνα γινόταν μία φορά το χρόνο η τελετή των γνωστών «Πλυντηρίων». Εν πομπή μετέφεραν στην ακτή του Φαλήρου το άγαλμα της Αθηνάς, όπου το έπλεναν με θαλασσινό νερό για να το ...; εξαγνίζουν και για να αποκτήσει εκ νέου θαυματουργές δυνάμεις.ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΤΗ ΚΛΟΠΗ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!!
Mιά από τις σπουδαιότερες γιορτές του χριστιανισμού είναι τα Θεοφάνεια. Όχι μόνον ιαματικές, αλλά και υπερφυσικές ιδιότητες αποδίδονται από τους χριστιανούς στα νερά, που αγιάζονται από κληρικούς κάθε χρόνο την ημέρα των Θεοφανείων. Το νερό, που έχει αγιαστεί πιστεύεται, ότι δεν χαλάει σε αντίθεση με το κοινό -μη αγιασμένο- νερό.
Ας εξετάσουμε όμως, τι πραγματικά συμβαίνει κάνοντας κατ' αρχήν ορισμένες παρατηρήσεις:
Στο αγιασμένο νερό αποδίδονται ιδιότητες «κολλητικές». Αν αδειάσουμε, δηλαδή, μια μικρή φιάλη αγιασμένου νερού σε μια μεγάλη δεξαμενή, τότε και τα νερά της δεξαμενής αγιάζονται. Δεν αναφέρεται όμως, η ταχύτητα διάδοσης του αγιάσματος, οπότε πρέπει μάλλον να θεωρήσουμε, ότι γίνεται σε χρόνο μηδέν. Όταν επομένως αγιάζεται κάποια ποσότητα νερού ο αγιασμός μεταδίδεται αστραπιαία σε κάθε άλλη ποσότητα νερού με την οποία έρχεται αυτή σ' επαφή.
Κάθε χρόνο την ημέρα των Θεοφανείων αγιάζονται τα νερά δεξαμενών, λιμνών, ποταμών και θαλασσών. Όλα αυτά όμως επικοινωνούν και καταλήγουν στη θάλασσα και στα πελάγη κι αυτά με τη σειρά τους καταλήγουν στους ωκεανούς, οπότε αμέσως αγιάζονται όλες οι θάλασσες, τα πελάγη κι οι ωκεανοί του πλανήτη. Θα αρκούσε ένας μόνον αγιασμός σε ένα ποτάμι, προκειμένου να παραχθεί το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα.
Με τη διαδικασία της εξάτμισης παράγονται αγιασμένοι υδρατμοί, αγιασμένα σύννεφα και αγιασμένη βροχή κι έτσι σύντομα σε κάθε απομονωμένο σημείο της γης (λίμνη, σπηλιά κ.τ.λ.) φθάνει το αγιασμένο νερό οπότε αγιάζονται όλα τα νερά της Γης. Παίρνοντας επομένως νερό από την βρύση της οικίας μας είναι κι αυτό έμμεσα αγιασμένο και δεν έχει καμμία διαφορά από το νερό που αγιάστηκε άμεσα από τον ιερέα.
Δεν αναφέρεται επίσης ο χρόνος που το νερό διατηρεί την αγιασμένη του ιδιότητα. Είναι δυνατόν να χάνει την αγιαστική του δύναμη με την πάροδο του χρόνου; Αδιανόητο για τους χριστιανούς. Εφ' όσον όμως δεν την χάνει, γιατί το νερό που αγιάστηκε φέτος πρέπει να ξανά-αγιαστεί και του χρόνου; Θα αρκούσε ένας αγιασμός άπαξ κι έκτοτε όλα τα νερά της Γης θα ήταν για πάντα αγιασμένα.
Στο επάνω μέρος της τοιχογραφίας από το ναό Πρωτάτου των Καρυών του Αγίου Όρους υπάρχει ένα χέρι που ευλογεί· κάτω απ' αυτό εικονίζεται το Άγιο Πνεύμα "εν είδει περιστεράς" και αμέσως μετά ο Ιησούς να βαπτίζεται στα νερά του Ιορδάνη από τα χέρια του «αγίου, τιμίου, ενδόξου, προφήτου, προδρόμου και βαπτιστού Ιωάννου». Ο Ιωάννης έχει στραμμένο το βλέμμα του στον ουρανό, απ' όπου ακούει τη φωνή του Θεού να λέει: «Ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα» [«κατά Ματθαίον» (γ 13-17), «κατά Μάρκον» (α 9-11) και «κατά Λουκάν» (γ 21-22)].
Όλο το σκηνικό είναι κατασκευασμένο και γραμμένο εκ των υστέρων, καθ' ότι, παρά το ότι ο Ιωάννης αναγνώρισε τον Ιησού, του ζήτησε μάλιστα να βαπτισθεί απ' αυτόν και παρ' όλα τα υπερφυσικά, που, υποτίθεται, ότι έγιναν κατά τη βάπτιση (άνοιγμα ουρανού, περιστέρι, φωνή Γιαχβέ) στα οποία ήταν αυτόπτης μάρτυρας ο Ιωάννης, ο ίδιος ο Λουκάς γράφει, ότι όταν ο Ιωάννης ήταν στη φυλακή, φώναξε δύο από τους μαθητές του και τους έστειλε να ρωτήσουν τον Ιησού: «συ ει ο ερχόμενος η έτερον προσδοκώμεν;» (ζ 18-19)...Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι το γεγονός αυτό ο Ιωάννης δεν το αναφέρει καθόλου στην καινή διαθήκη!!Ο χριστιανός Ιωάννης Χρυσόστομος ομολογεί ότι τα θεοφάνεια είναι μια αντιγραφή από τους αρχαίους Έλληνες!!Είναι περίεργο ότι το γεγονός αυτό δεν αναφέρεται πουθενά στην εβραϊκή ιστορία , και η απόρριψη του Ιησού από τους συμπολίτες του παρα την δήλωση του θεού των Εβραίων Γιαχβέ ότι: Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός εν ω ευδόκισα"!!! Τα γεγονότα αυτά αποδεικνύουν την γελοιότητα του θέματος!!
* * *
Είναι όμως γεγονός, ότι εάν πάρετε μία φιάλη νερού από την εκκλησία και μία φιάλη νερού από την βρύση του σπιτιού σας το νερό της «αγιασμένης» φιάλης μπορεί να διατηρηθεί περισσότερο. Τι συμβαίνει λοιπόν; Ποιο μέσο χρησιμοποιεί η Εκκλησία; Η απάντηση είναι απλούστατη: Στο αγιασμένο νερό οι ιερείς βουτούν βασιλικό. Ο βασιλικός έχει αντισηπτικές ιδιότητες, γνωστές ήδη από την αρχαιότητα. Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν βασιλικό στις ταριχεύσεις. Το βάπτισμα των φύλλων του βασιλικού μέσα στο νερό το κάνει να διατηρείται περισσότερο κι όχι οι ψαλμωδίες κι οι αγιασμοί των ιερέων. Αυτός είναι ο λόγος που η Εκκλησία διάλεξε το συγκεκριμένο αυτό φυτό για τον αγιασμό των υδάτων κι όχι επειδή, όπως παραδίδεται, η 'Αγία' Ελένη μυρίζοντας δήθεν το άρωμα βασιλικού που είχε φυτρώσει στον τόπο που είχε ταφεί ο σταυρός, τον «ανακάλυψε» 300 χρόνια μετά τη σταύρωση.
Τα ψεύδη, οι δεισιδαιμονίες, οι παραλογισμοί κι οι ψυχολογικοί -και όχι μόνον- εκβιασμοί είναι τα κύρια μέσα, που έχουν κατά κόρον χρησιμοποιηθεί από τους χριστιανικούς μηχανισμούς επιβολής κι επιβίωσής του τους 17 αιώνες της ιστορίας του. Ο αγιασμός των υδάτων είναι σχετικά απλό θέμα κι η συζήτησή του «δεν σηκώνει πολύ νερό». Δεν πρέπει να μας εμπλέκουν λοιπόν οι κατηχητές και οι νεοφανείς τηλελλαδέμποροι, οι οποίοι πνίγονται σε μια κουταλιά νερό («αγιασμένου» ή μη).
Ίων Δημόφιλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου