Σήμερα θα σας πώ για τον φίλο μου τον Λουκά.
Μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά, αλλά εκείνος είναι λίγα χρόνια μεγαλύτερος. Παιδί από φτωχή οικογένεια, γεννήθηκε αμέσως μετά την Κατοχή, τότε που κανείς μας δεν είχε χρήματα όχι να του περισσεύουν , αλλά ούτε για να ζήσει καλά – καλά. Τότε που το πρωινό ήταν μια φέτα ψωμί, κατά προτίμηση χτεσινό, που η καλή μαμά το έβρεχε, έριχνε επάνω ζάχαρη και κανέλα, και όλα ήταν μια χαρά. Βέβαια, για ποικιλία πολλές φορές, αντί για ζάχαρη και κανέλλα υπήρχε λάδι και ρίγανη, ή πελτές ντομάτα.