Κάποιες φορές, περιπλανιέσαι στα δρομάκια της πόλης και αναζητάς κάτι που θα οδηγήσει τις σκέψεις σου, πέρα από το ψυχρό παρόν. Ίσως ένα κομμάτι εκείνου του ξεχασμένου θησαυρού από το μακρινό παρελθόν, ή ένα μέρος που οι πρωταγωνιστές του λάτρεψαν την γνώση στο πρόσωπο της Θεάς Αθηνάς. Τέτοιοι τόποι, υπάρχουν κάπου ανάμεσα στα τσιμεντένια κλουβιά όπου ο άνθρωπος του σήμερα, αποφάσισε να φυλακίσει τον ίδιο του τον εαυτό. Ίσως στέκουν ώστε να μας θυμίζουν ότι κάποιοι στο μακρινό παρελθόν, τόλμησαν να λατρέψουν την γνώση, σε αντίθεση με τον σημερινό άνθρωπο που έχει δαιμονοποιήσει την γνώση και της έχει φορέσει τον μανδύα του σκοτεινού.
Ίσως γι' αυτό, έχει περάσει στα χέρια των διάφορων θηριοδαμαστών του όχλου και το σύνολο απέχει από αυτήν. Αυτό ίσως θα πρέπει να το βάλουν καλά στο μυαλό τους, όλοι εκείνοι οι πολέμιοι της εξουσίας , που έστω και άθελα τους παίζουν το παιχνίδι της . Κάπως έτσι, τμήματα καθώς και μέρη της ιστορίας, ανακαλύφθηκαν από την αρχαιολογική σκαπάνη, αλλά παρέμειναν στο αφανές κομμάτι της πραγματικότητας, παρά την σπουδαιότητα τους.
Βλέπετε, ο κανόνας της νέας πραγματικότητας, επιβάλλει να μην γνωρίζεις και να μην συμμετέχεις σε χώρους και καταστάσεις που μπορούν να σε διδάξουν το ποιος είσαι και από πού έρχεσαι.Όμως τόσο εγώ όσο και οι άνθρωποι που ταξιδεύουν μαζί μου σε τούτη την μυστηριώδη γαλέρα και αποτελούν ένα αξιόμαχο πλήρωμα που θα ζήλευε κάθε πειρατής που γυρεύει τους θησαυρούς της γνώσης, έχουμε μάθει να μην δίνουμε δεκάρα σε βελάσματα, γρυλίσματα, τυμπανοκρουσίες και υποδείξεις, από μέντορες. Όμως, ακολουθούμε πάντα τα δικά μας καπρίτσια, τα δικά μας όνειρα και τις προσωπικές μας ιδέες. Κάπως έτσι, η γαλέρα μας άραξε σε ένα λιμάνι όπου βρίσκονται τα απομεινάρια μιας παλιάς λατρείας , όπου ο άνθρωπος σήμερα σχεδόν έχει ξεχάσει.
ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Το Ιερό της Παλληνίδος Αθηνάς, ανακαλύφθηκε το έτος 1994 από την εφορία προϊστορικών αρχαιοτήτων. Χρονολογείται τον 5ο αιώνα π. Χ και οι διαστάσεις του είναι, 16,35 μχ-32,25. Είχε δεκαέξι αράβδωτους κίονες, ενώ κατά την διάρκεια των ανασκαφών η έρευνα έφερε στο φως αρκετά ειδώλια, καθώς και τμήμα από τον λιθόστρωτο δρόμο που οδηγούσε προς τον Ναό. Από τις μελέτες των αρχαιολόγων στα λείψανα του Ναού, βγήκε το συμπέρασμα ότι ο ίδιος αρχιτέκτονας που σχεδίασε τον Ναό του Ηφαίστου στο Θησείο, έφτιαξε και τον Ναό της Παλληνίδος Αθηνάς. Αναφορές στον χώρο του Ιερού, έχουμε από τον Ηρόδοτο και τον Αριστοτέλη, αλλά και από τους Ευριπίδη και Αριστοφάνη.
Η ευρύτερη περιοχή, αποτέλεσε πατρίδα του φιλοσόφου Επίκουρου, ενώ ο Ναός συνδέεται άμεσα με την ΕΠΙ ΠΑΛΛΗΝΙΔΙ μάχη, το 541 π. Χ και τον Πεισίστρατο όπου εκεί πήρε ευνοϊκό χρησμό για την εύνοια της Θεάς Αθηνάς, υπέρ αυτού και κατά των αντιπάλων του, από τον μάντη Αμφίλυτο. Κοντά στον χώρο του Ιερού, ο μύθος θέλει τον Ιόλαο να έθαψε τον μυθικό Βασιλιά Ευρυσθένη, που αποτελούσε εγγονό του Περσέα και αντίπαλο του Ηρακλή. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε, πως υπάρχουν αναφορές για διαφορετική θέση του Ιερού, αλλά αυτές προέκυψαν πολύ πριν την ανακάλυψη του στο σημερινό σημείο. Επίσης, τμήματα του Ναού, έγιναν οικοδομικό υλικό για Βυζαντινό Ναό που βρίσκεται λίγα μέτρα πιο κάτω, ενώ σε κοντινή απόσταση ανασκάφτηκαν λείψανα από δημόσια κτίρια, που εξυπηρετούσαν την λειτουργία του Ναού και των επισκεπτών του. Το ίδιο το Ιερό, έπαψε να υφίστανται κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους, όπου και διαλύθηκε.ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ
Ένα από τα πράγματα που μας έκανε πραγματικά εντύπωση, είναι η παντελής αδιαφορία και η αμέλεια ενός τόσου σημαντικού αρχαιολογικού χώρου, από τους διάφορους υπεύθυνους που έχουν παρατήσει τον συγκεκριμένο χώρο αφύλαχτο, αλλά και σε σημείο που να έχει περικυκλωθεί από άγρια χόρτα που το κάνουν να είναι δύσβατο και μη εμφανή. Επίσης, μια στοιχειώδη περίφραξη που δεν ξέρουμε από πότε έγινε αφού είναι κατασκουριασμένη και ετοιμόρροπη, υπάρχει γύρω από τον χώρο , εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει φωτισμός , καθώς και επιγραφές που να αναφέρουν την ιστορία του χώρου.
Ωστόσο, αυτή η κατάσταση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ήπια σε σχέση με την κατάσταση που βρίσκονται τα αρχαία δημόσια κτίρια, αφού δεν υπάρχει καν περίφραξη αλλά και κάποιοι περίοικοι, έχουν μετατρέψει τον αρχαιολογικό χώρο σε σημείο που οδηγούν τα ζώα τους ώστε να αφήσουν τα περιττώματα τους. Ίσως τώρα καταλαβαίνετε, ότι η γνώση αλλά και η ιστορία για ορισμένους σύγχρονους Έλληνες, προσεγγίζεται μόνο μέσα από φυλλάδια και τουριστικές καμπάνιες...ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗ ΤΣΟΥΚΑΛΑ.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου