ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ
ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ..
ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ!!
Ως γνωστόν οι τρεις ιεράρχες θεωρούνται Έλληνες από τους αδαείς και προπαγανδίζονται ως τέτοιοι από τους γνώστες των πραγμάτων αλλά σκοπίμους ψεύτες Εβραιοοχριστιανούς Νεοορθοδόξους.
Δεν θα ασχοληθούμε πολύ με τα γραπτά τους, τις ημέρες και τα έργα τους εδώ, αλλά μόνο ελάχιστα τινά θα αναφέρομε διά την μη-ελληνικότητά τους. Για τα υπόλοιπα σας παραπέμπομε σε μερικά βιβλία της βιβλιογραφίας μας! Οι αδαείς νομίζουν ότι ήταν Έλληνες επειδή έτσι τους είπαν οι ιερείς και οι θεολόγοι και επειδή αυτοί σπούδασαν, ομίλησαν και έγραψαν στην Ελληνική γλώσσα. Αυτό τους κάνει εξ ορισμού Ελληνιστές, τίποτα άλλο. Από την Ελληνιστική μόρφωση που έλαβαν χρησιμοποίησαν, αναγκαστικά, μόνο την γλωσσική μορφή και λεκτική έκφραση αλλά απέρριψαν κάθε αρχή και ουσία της. (Επεξηγούμε ολίγα αμέσως παρακάτω.).
Τότε, οι σπουδές στην Ελληνική γλώσσα ήταν τόσο συνηθισμένο φαινόμενο σ' όλον τον Ελληνιστικό κόσμο μέχρι το Αφγανιστάν που δεν αποτελούσε καμία ιδιαιτερότητα. Π. χ. ο Εβραίος απόστολος Σαούλ - Παύλος, καλώς ή κακώς, θεωρείται σπουδαίος Ελληνιστής από τους χριστιανούς. Ομιλούσε δηλαδή την Ελληνική γλώσσα και είχε κάποια Ελληνική παιδεία όπως μας λένε, παρέμεινε όμως πάντοτε Εβραίος στο πνεύμα όσο ήταν και στην καταγωγή του. Ο Σύρος Λουκιανός ο Σαμοσατεύς (120 - 192 Κ. Ε.) ήταν Ελληνιστής αλλά και Έλλην στην ψυχή και στο πνεύμα.
Βεβαίως η ανθελληνικότητα των τριών Ιεραρχών εκφράζεται πολλαπλώς, ισχυρώς και άνευ περιτροπών στα γραπτά τους, στις παραινέσεις τους και σε πολλές από τις πράξεις τους. Δεν έχει κανείς παρά να μελετήσει τα γραπτά τους, τις ημέρες και τα έργα τους. Μια καλή περίληψη αυτών υπάρχει στο βιβλίο του Γεωργίου Σιέττου, Ο Ανθελληνισμός στα Πατερικά και Εκκλησιαστικά Κείμενα, Εκδόσεις Εύανδρος, Αθήνα 2004.