Εϊ ψιτ! Σ' εσένα μιλώ, ναι εσύ που κρύβεσαι, που γυρνάς την πλάτη και δεν δίνεις σημασία, εσύ που τόσα χρόνια πέρναγες όμορφα, πλούσια στην υγεία των κορόιδων χωρίς ήθος, χωρίς φραγμούς, αδίστακτος όπως πάντα, σε εσένα μιλάω που τόσα χρόνια πλούτιζες εις βάρος μας...
Σ' εσένα μιλάω που με κυνήγησες, με χλεύασες, με χτύπησες, με ποδοπάτησες, εσένα μιλάω που δεν άφησες να πάρω αέρα, δεν άφησες να δω πίσω από τον τοίχο, που ότι έκανα καλώς καμωμένο δεν σάρεσε, σε εσένα μιλάω που ψήφισες αυτά τα μικρά υποανάπτυκτα ανθρωπάκια, που ανέβασες ψηλά για να με κυβερνήσουν, να με καθοδηγήσουν, να μου δώσουν πνευματική τροφή να μου δώσουν επίπεδο, να μου δώσουν ελπίδα, και χα!
Σου δώσανε λεφτά, πολλά λεφτά, δόξα, ανηθικότητα, γκλαμουριά, ακριβά σπίτια , ακριβά αυτοκίνητα, σε εσένα μιλάω μικρέ άνθρωπε, που μόλις με έβλεπες τα μάτια σου σκοτείνιαζαν, το χαμόγελο σου χαμόγελο εκδίκησης, σε εσένα μιλάω που τόσα χρόνια έτριβες τα χεριά σου όταν με έβλεπες, "στην υγεία του κορόιδου" έλεγες...
Σ' εσένα μιλάω που μια νύχτα κόντεψες να πάθεις εγκεφαλικό όταν έμαθες ότι δεν ψηφίζω τα μικρά αστεία ανθρωπάκια, κόντεψες να με φας γιατί δεν ήμουν σαν και σας, δεν εξυπηρετούσα συμφέροντα, σε εσένα μιλάω, που με μια κίνηση με έριξες στην άκρη της ζωής γιατί δεν είχα την ματιά την δικιά σου, η δική μου ήταν ξεκάθαρη , γαλήνια, η δικιά μου απλωνόταν στον ουρανό και έβλεπα πίσω από τα σύννεφα, σε εσένα μιλαω που μόλις με είδες να κάνω τον σταυρό μου πήγες να με σκοτώσεις, με έφτυσες, με ποδοπάτησες, σε εσένα μιλάω που "ανατρίχιασες" όταν έμαθες ότι τραγουδούσα τον Εθνικό Ύμνο...
Αυτός είμαι εγώ!!
Ποιος είμαι εγώ? Μα δεν είναι για γέλια να ρωτάς? Αλλά αφού θες να ακούσεις θα σου απαντήσω, θα ικανοποιήσω την περιέργεια σου μικρέ απαίδευτε υπάνθρωπε. Με έχεις συναντήσει πολλές φόρες και πολλά χρόνια πίσω. Και θα με συναντάς συνεχεία και όσο μπορώ θα αντιστέκομαι. Και με το ένα γόνατο κάτω εγώ θα αντιστέκομαι εναντία στα κρυφά τα πονηρά σου σχέδια
Ποιος είμαι εγώ?? Εγώ είμαι αυτός που ξυπναει το πρωί και πάει ήσυχα στην δουλειά του για να πάρει έναν απλό μισθό, ένα μισθό του τίποτα ισα ισα να τα βγάζει πέρα, να επιβιωνει, εγώ είμαι αυτός που έτρεχε κάποτε στα βουνά για να πολεμήσει τους εχθρούς , εγώ είμαι αυτός που έχυσε το αίμα του για να μπορείς εσύ να ζεις ελεύθερος και να κάνεις τις βρωμοδουλειές σου, εγώ είμαι ο Κουκίδης ο απλός Eύζωνας που τυλίχθηκα με την Γαλανόλευκη και έπεσα από τα βράχια της Ακρόπολης για να μην την παραδώσω. Εγώ είμαι ο Έκτορας, ο Παναγιώτης, ο Χριστόδουλος, ο Ηλιάκης , ο Σαλμάς. Εγώ είμαι αυτός που με το άλογο του έτρεχε πάνω κάτω στα τείχη και στα κάστρα της ΘΕΟΥ ΠΟΛΗ και υπερασπιζόμουν με νύχια και με δόντια αυτά.
Ποιοι είναι όλοι αυτοί?? Ψιλά γράμματα ε?? δεν είναι για σένα το ξέρω. Εγώ είμαι αυτός που δεν πήρα την σειρά του συνανθρώπου μου στο λεωφορείο αλλά περίμενα καρτερικά να έρθει η δική μου. Εγώ είμαι αυτός που ο Μεγαλοδύναμος δεν μου έδωσε μπράτσα , δύναμη, ομορφιά, αλλά δίνω κάθε μέρα τον αγώνα μου για την επιβίωση, πάνω σε ένα καροτσάκι , ή με ένα απλό λευκό μπαστούνι κοιτώ την ζωή. Εγώ είμαι αυτός που κάποτε είχα όνειρα για την ζωή αλλά του κόπηκαν στην μέση χωρίς λόγο.
Εγώ είμαι αυτός που από μικρό παιδί έμαθε να σέβεται τον συνάνθρωπο του, να του αρέσει η αλήθεια και να την λέει, εγώ είμαι αυτός που στο άκουσμα του Εθνικού Ύμνου νιώθει αυτή την όμορφη ανατριχίλα να διαπερνά το κορμί του, εγώ είμαι αυτός που σε κάποια πόλη του εξωτερικού κύλησε ένα δάκρυ όταν ένιωσε στα μάτια των ξένων την κατάντια του να λέγεσαι Έλληνας, εγώ είμαι αυτός που πληγώθηκε, εγώ είμαι αυτός που σκοτώθηκε για να κοιμάσαι εσύ ελεύθερος, άνετος, χαλαρός, εγώ είμαι αυτός που κάπου σε ένα βουνό, μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα φυλλάω το σημείο για να μπορείς εσύ ήσυχος να με βρίζεις...
Εγώ είμαι αυτός που κάπου κάπου διαβάζει και κάποιον Έλληνα συγγραφέα ή ποιητή γιατί κάτι έχει να του πει, και όχι αυτά τα σκουπίδια που βλέπετε εσείς, εγώ είμαι αυτός που πήγα και μάζεψα λεφτά για να μην πέσει το σπίτι του Εθνικού μας ποιητή για το κράτος το είχε ξεγράψει, εγώ είμαι αυτός που πήγα και έδωσα την μάχη στις φωτιές όταν εσύ και η παρέα σου είχατε κανονίσει και είχατε μοιράσει ήδη την γη, εγώ είμαι αυτός που τα μάτια του θαμπώσανε από τα δάκρυα όταν έπεσε το ελικόπτερο εκείνη την βραδιά, εγώ είμαι αυτός που τιμά και δοξάζει τους ήρωες που εσύ ξεφτίλισες...
Εγώ είμαι αυτός που φυλλάει το πανί και νιώθει ολοκληρωμένος ενώ εσύ το έκαψες το κυνήγησες το έπνιξες εσύ που το είπες απλό πανί ενώ εγώ το λέω σημαία , εγώ είμαι αυτός που πέφτω στα νερά της μαγικής θάλασσας του Αιγαίου γιατί η πατρίδα το προστάζει , εγώ είμαι αυτός που κάποτε 300 ήμασταν θαρρώ και πέσαμε υπέρ βωμών και εστιών, εγώ είμαι η μάνα που δίνει την ευχή στα παιδιά της να γίνουν καλοί άνθρωποι στην κοινωνία, εγώ είμαι ο πατέρας που κάθε μέρα δίνω τον αγώνα μου για να μεγαλώσω και να δω να προοδεύουν τα παιδιά μου, όχι βέβαια με τον τρόπο που προόδευσες εσύ.
Ηρθε η ώρα να πληρώσεις!!
Και ήρθε η ώρα να πληρώσεις. Ήρθε η ώρα να κάνουμε τους λογαριασμούς μας. Ήρθε η ώρα να σου κάνω αυτές τις ερωτήσεις που τις κρατούσα τόσα χρόνια μέσα μου. Με ποιο δικαίωμα μου καταστρέφεις την ζωή μου? Με ποιο δικαίωμα καταστρέφεις την ζωή των παιδιών μου? Με ποιο δικαίωμα παραδίνεις την χώρα μου στα αρπακτικά, με ποιο δικαίωμα μου καταστρέφεις την Άγια γη μου, με ποιο δικαίωμα μου καταστρέφεις τον αέρα που αναπνέω? Με ποιο δικαίωμα με κάνεις να ντρέπομαι που είμαι Έλληνας?? Εσύ δεν ήσουν που με κορόιδευες όταν σου έλεγα ότι δεν πιστεύω στην πολιτική, εσύ δεν ήσουν που στηνόσουν από νωρίς στα κομματικά γραφεία για να δεις ποιος βουλευτής βγήκε για να πας να προσφέρεις τα σάλια σου, να γίνεις ένα με το πάτωμα για να μπορείς να εξυπηρετήσεις τα συμφέροντα σου?
Με ποιο δικαίωμα ρε λαμόγιο αφήνεις και μιλανε έτσι για την πατρίδα μου αυτοί οι άπλυτοι, οι άξεστοι, αυτοί που αιματοκύλησαν τον κόσμο?? Επειδή εσύ είσαι ένας τιποτένιος, ένας αλήτης, χωρίς ιερό και όσιο, χωρίς ήθος, που θέλει όλα να τα ξεπουλήσει, που δεν πιστεύει σε θεό ούτε σε άνθρωπο, εσύ που είσαι ένας προδότης, ένας νέος Εφιάλτης, εσύ που πιστεύεις σε κερκόπορτες και θεός σου είναι η μισαλλοδοξία, το χρήμα, το σκοτάδι, η ανηθικότητα και η ψευτιά.
Αλλά όχι. Είμαι απέναντι σου. Ήρθε η ώρα σου τιποτένιε και θα πληρώσεις. Θα πληρώσεις για τις χαμένες πατρίδες, θα πληρώσεις για την προδοσία του Έθνους, θα πληρώσεις για τα δεινά μου, θα πληρώσεις για τα δεινά των παιδιών μου. Δεν θα σε λυπηθώ, όχι. Οι προδότες στον τοίχο.
Ποιος είμαι εγώ?? Είμαι ο Κώστας , ο Χρήστος , ο Γιώργος, η Κατερίνα , η Μαρία, είμαστε πολλοί. Και έρχονται χιλιάδες.
ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ!!!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου