ΟΙ ΚΑΤΑΡΕΣ ΚΑΙ Ο ΘΡΗΝΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ!!ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΘΑ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ??

 

Η Παναγία όταν πληροφορείται τη σύλληψη και το βασανισμό του Μονογενή της χάνει τις αισθήσεις της. Οι γυναίκες προσπαθούν να τη συνεφέρουν ρίχνοντάς της άφθονο νερό. 

Το μοτίβο αυτό της λιποθυμίας είναι επαναλαμβανόμενο.

Σαν Τ’ Άκουσε Η Δέσποινα

Πέφτει Λιποθυμάει.

Τρία Σταμνιά Ροδόνερο

Τρία Σταμνάκια Μόσχο

Και Τρία Σταμνιά Ανθόνερο

Ως Να Τη Συνεφέρει.

Η Παναγία διακατέχεται από πόνο και οργή για

την άδικη καταδίκη του γιου της γι’ αυτό και

μέσα στον ολοφυρμό της χρησιμοποιεί την

κατάρα.!!Στη συγκεκριμένη παραλλαγή η Παναγία καταργιέται τον αθίγγανο που φτιάχνει καρφιά, αλλά και την Αγία Καλή, η οποία ως πρόσωπο φαίνεται ότι αποτελεί παράλληλο επιβίωμα της αρχαίας Καλλίστης.

Αξίζει να σταθούμε σ’ αυτό το σημείο για να δούμε την επιρροή του μύθου στη λαϊκή μας παράδοση και στο δημοτικό τραγούδι.

Η Αγία Καλή θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι ταυτίζεται με την Αρτέμιδα Καλλίστη ή με την Κλα, την αρχόντισσα των νεράιδων ή την Καλή, κόρη ή αδελφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή ακόμα με την Καλή των Ορέων της βυζαντινής παράδοσης, που θεωρείτο προστάτιδα της μαγείας και των πονηρών πνευμάτων.

Στο Μοιρολόγι της Παναγίας, η Αγία Καλή παρατηρεί:

-Ποιος είδε γιο εις το σταυρό

και μάνα στο τραπέζι;

Η παρατήρηση αυτή εξοργίζει την Παναγία γι’ αυτό και της ανταπαντά με την κατάρα. Η προτροπή του Χριστού προς τη Μητέρα του να επιστρέψει στο σπίτι και να ετοιμάσει τραπέζι με κρασί και παξιμάδια αποτελεί στοιχείο του εθίμου της παρηγοριά (δείπνο μετά από κηδεία). Το έθιμο αυτό είναι ειδολωλατρικό επιβίωμα που αφομοιώθηκε από τη χριστιανική παράδοση και συνεχίζεται μ’ έναν άλλο τρόπο ως τις μέρες μας.Εκνευρίστηκε και έβαλε τα κλάματα η Εβραία Μαριάμ για την σταύρωση του υιού της και δικαίως δεν ήξερε όμως ότι ο υιός της θα αναστηθεί??Ας μας απαντήσουν οι Εβραιοχριστιανοί απολογητες!!
ΑΛΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΓΙΑΤΙ Ο "ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ" ΙΗΣΟΥΣ ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ??

Σύμφωνα με τους ευαγγελιστές ο Ιησούς αφού αναστήθηκε εμφανίστηκε:

1. Στην Μαγδαληνή Μαρία (Μαρκ. ιστ 9-11 και Ιωαν. κ 11-18)
2. Στις Μυροφόρες γυναίκες (Ματθ. κη 9-10) το πρωί της Κυριακής.
3. Στους δύο μαθητές που πορεύονταν εις Εμμαούς κατά το απόγευμα της ίδιας ημέρας (Μαρκ. ιστ 12-13, Λουκ. κδ 13-15).
4. Στον Σίμωνα Πέτρο λίγο αργότερα (Λουκ. κδ 34 και Α' Κορινθ. ιε 5)).
5. Στους δέκα Αποστόλους απουσιάζοντος του Θωμά το απόγευμα της ίδιας ημέρας (Μαρκ. ιστ 14, Λουκ. κδ 36-43, Ιωαν. κ 19-25).
6. Στους έντεκα παρόντος και του Θωμά μετά από οκτώ ημέρες (Ιωάν. κ 26-29)
7. Σε επτά αποστόλους στη λίμνη της Τιβεριάδος (Ιωάν. κα 1-23).
8. Στους έντεκα στο όρος της Γαλιλαίας, «το οποίο τους ώρισε ο Ιησούς» (Ματθ. κη 16)
9. Στους Αποστόλους όλους στη Βηθανία κατά την ημέρα της Ανάληψης (Μαρκ. ιστ 19-20,Λουκ. κδ 50, Πραξ. α 6-11), την οποία κάποιοι ταύτισαν με την παραπάνω που σημειώθηκε στη Γαλιλαία. (Τρεμπέλα Παν. Απολογητικαί Μελέται τόμος Ε σελ. 557-558)