Άγαλμα της Αθηνάς από την περιοχή της Γκαντάρα. 2ος αι. π.Χ. Μουσείον Λαχώρης
Περί Βουδισμού
Ως πρίγκιπας Σιντάρτθα, ο Βούδας εγκατέλειψε την γυναίκα του και το παιδί του και πήγε στην έρημο ασκητής για να διδαχθεί από την σοφία των ασκητών της εποχής του πάνω στα θέματα της σωτηρίας των ανθρώπων.
Μετά από πολλά χρόνια στερήσεων και βασανιστικών σκέψεων, μια μαγευτική νύχτα με πανσέληνο, κατά την παράδοση, φωτίστηκε ο νους του και ανακάλυψε την πρώτη και μεγαλύτερη αλήθεια, την αλήθεια της «Μέσης Οδού».
Διακόπτοντας την πολύχρονη δοκιμασία του, μπήκε στο ποτάμι και καθαρίστηκε σωματικά και ψυχικά από την στέρηση και την μάταιη ταλαιπωρία του. Ελάχιστοι από τους ασκητές και τους μαθητές του συμμερίστηκαν την νέα διδασκαλία του. Αυτοί θα το δώσουν το όνομα Βούδας (Buddha) που σημαίνει πεφωτισμένος…
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και η διδασκαλία του εθεωρείτο μια αίρεση μέχρι τον 3ο αιώνα π.Χ. που ο φημισμένος βασιλιάς Αshoka, του οποίου η μητέρα ήταν Ελληνίδα, καθιέρωσε αυτή την αίρεση σαν επίσημη θρησκεία στην Ινδία.
Ως Μποντισάτβα Αβαλοκιτέσβαρα
Πολλοί από τους Έλληνες που ακολούθησαν τον Μέγα Αλέξανδρο και παρέμειναν στην Ινδία, συνετέλεσαν στην καθιέρωση αυτής της αίρεσης σαν επίσημη θρησκεία και έγιναν βραχμάνοι και μεγάλοι ιερείς και διδάσκαλοι (βλ. Ειρήνης Παναγιωτίδου : «Οι Έλληνες στην Ινδική Παράδοση», Νέο Δελχί, αγνώστου χρονολογήσεως).
Το ευαγγέλιο των Βουδιστών είναι η Milindapanha δηλαδή «Οι Ερωτήσεις του Βασιλιά Milinda», όπου περιγράφονται συνομιλίες του βασιλιά με τον βουδιστή σοφό Ναγκασένα. Ο βασιλιάς δεν είναι άλλος από τον Μένανδρο, που βασίλεψε στην Ινδία μεταξύ 160 και 145 π.Χ., ασπάσθηκε τον Βουδισμό, τον καθιέρωσε σαν επίσημη θρησκεία και όταν πέθανε, ο λαός έδειξε μια υστερική λατρεία στο πρόσωπό του αφού έγινε κυριολεκτικά σφαγή για το ποιος θα πάρει έστω ένα κομμάτι από το λείψανό του. Το έργο αυτό είναι γραμμένο ακριβώς όπως οι περίφημοι διάλογοι του Πλάτωνα…! Είναι μια προσπάθεια συγκερασμού των ελληνικών και των βραχμανικών αντιλήψεων.
Ο Βούδας της Gupta
Ο Βούδας υπήρξε ιστορικό πρόσωπο αν και οι ιστορικοί ερίζουν περί του χρόνου της γέννησής του και της δράσης του. Οι Βουδιστές όμως όλου του κόσμου, το 1957 γιόρτασαν τα 2.500 χρόνια από την γέννηση του δικού τους μεσσία, του Βούδα.
Σύμφωνα με τα δικά τους δεδομένα λοιπόν ο Βούδας γεννήθηκε το 543 π.Χ. (2500 – 1957 = 543), δηλαδή την εποχή που βασιλιάς των Περσών ήταν ο Κύρος.
Η Ινδία ήταν φόρου υποτελής στον Κύρο, αλλά ο υιός του Δαρείος ήταν αυτός που την κατέκτησε το 512 π.Χ., όταν δηλαδή ο Βούδας ήταν 31 ετών.
Νομίσματα με ινδικές επιγραφές.
Είναι κραταιοτάτων μοναρχών,
Του Εβουκρατιντάζα, του Στρατάγα,
Του Μεναντράζα, του Εραμαϊάζα.
Έτσι μας αποδίδει το σοφόν βιβλίο,
την ινδική γραφή της μιας μεριάς των νομισμάτων.
Μα το βιβλίο μας δείχνει και την άλλη
Που είναι κιόλας και η καλή μεριά,
Με την μορφή του Βασιλέως. Κ’ εδώ πώς σταματά ευθύς,
Πως συγκρίνεται ο Γραικός ελληνικά διαβάζοντας,
Ερμαίος, Ευκρατίδης, Στράτων, Μένανδρος
(Στα 200 π.Χ. Κ. Π. Καβάφης – Αλεξάνδρεια Αιγύπτου)
Δύο πλευρές ενός αργυρού νομίσματος του Βασιλέως Μενάνδρου. Στην κύρια όψη του (αριστερά) φέρει επιγραφή στα ελληνικά, η οποία μεταγράφεται στην πίσω όψη (δεξιά) στην χαροστί γραφή (ελληνο-ινδικά) η οποία αποκρυπτογραφήθηκε χάρη σε αυτά τα δίγλωσσα νομίσματα…
Είχε δηλαδή αρχίσει την ασκητική του ζωή δύο χρόνια πριν και μετά από έξι χρόνια ανακάλυψε τις τέσσερις μεγάλες και ευγενείς (άγιες) αλήθειες και την υπέρτατη αλήθεια της «Μέσης Οδού» :
1)
Η πρώτη άγια αλήθεια είναι παλιά : ο πόνος και η θλίψη που αναπόσπαστα ακολουθεί τον άνθρωπο.
2)
Η δεύτερη άγια αλήθεια είναι ότι η επιθυμία είναι αιτία του πόνου.
3)
Η τρίτη είναι και αυτή παλιά και αναφέρεται στην κατάσταση της πλήρους απαλλαγής από τους πόνους και την θλίψη, μια κατάσταση απόλυτης νηφαλιότητας και ηρεμίας, που ο Βούδας ονομάζει Νιρβάνα (Νibbana) και που επιτυγχάνεται με διαφορετικό πλέον τρόπο. Πιθανώς η λέξη Νibbana (προφέρεται Νιρβάνα) να προέρχεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα «νήφω» : είμαι ήρεμος, νηφάλιος, από ρίζα nebh-. Πέρα της γλωσσολογικής έχουμε και πλήρη σημασιολογική κάλυψη.
4)
Αλλά αυτή η νέα, η τέταρτη άγια αλήθεια της «Μέσης Οδού», δεν θυμίζει το «Πάν Μέτρον Άριστον» ή το «Μηδέν Άγαν», που αιώνες πριν εθεωρείτο βασική αρχή των Ελλήνων ;
Μπορεί η αίρεση του Βουδισμού, ο λεγόμενος «φωτισμένος βραχμανισμός», να συνδέεται με την παρουσία των Ιώνων (Yonagadh ή Yunagadh) στην Ινδία την ίδια εποχή που ζει και ο ιδρυτής της ο Βούδας ;
Άγαλμα της Αθηνάς από την περιοχή της Γκαντάρα. 2ος αι. π.Χ. Μουσείον Λαχώρης
ΠΗΓΗ κειμένων και φωτογραφιών :
ΧΡΗΣΤΟΣ Δ. ΛΑΖΟΣ : «Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ» εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ,
«ΕΛΛΑΣ – Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΑΡΧΕΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ» του Εκδοτικού Οίκου ΠΑΠΥΡΟΣ – 1997 – Ελλάς – Τόμος ΠΡΩΤΟΣ,
άρθρα του Zainul Wahad (Αρχαιολόγος, Διευθυντής του Μουσείου Μαρντάν στο ΒΔ Πακιστάν) στο περιοδικό «ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ & ΤΕΧΝΕΣ» τ. 77 (Οκτ. – Δεκ. 2000) σελ. 80 τ. 83 (Απρ. – Ιούν. 2002) σελ. 74 και τ. 86 (Ιαν. – Μάρτ. 2003) σελ. 47,
εργασία του Αριστείδη Κόλλια στο ένθετο του περιοδικού «ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ» τ. 94 (Μάι. 2001),
άρθρο του Στέφανου Στεφανίδη στο περιοδικό «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ» τ. 23 (Σεπτ. – Οκτ. 2001) σελ. 174,
άρθρο της Δανάης Παπαστράτου στο περιοδικό «ΙΧΩΡ» τ. 17 (Ιαν. 2002) σελ. 52,
άρθρο του Αριστείδη Κεσόπουλου (Γυμνασιάρχη – Συγγραφέα) στο περιοδικό «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ» τ. 25 (Ιαν. – Φεβρ. 2002) σελ. 20,
άρθρο του Γιάννη Σπυρόπουλου στο περιοδικό «ΙΧΩΡ» τ. 43 (Μάρτ. 2004) σελ. 36 και
άρθρο της Ποτίτσας Γρηγοράκου – Παρνασσού (Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Παρισίων, Μελετητής του Ελληνιστικού Πολιτισμού στην Ασία) στο περιοδικό «CORPUS» τ. 60 (Μάι. 2004) σελ. 14,
ενώ ο χάρτης της περιοχής προέρχεται από τον Microsoft ENCARTA Interactive World Atlas 2003.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου