Γιατί ο Πόντιος Πιλάτος απελευθέρωσε τον Βαραββά;
Δεν το έκανε.
Να γιατί…
- Καταρχάς, οι Ρωμαίοι δεν είχαν «παράδοση» να απελευθερώνουν έναν εγκληματία κατά τη διάρκεια του Πάσχα.
- Δεύτερον, ο Πόντιος Πιλάτος ήταν γνωστός για την αυστηρή διακυβέρνησή του επί των Εβραίων, όχι για την υποχώρησή του στα αιτήματά τους. Αν ο Πιλάτος ήθελε να απελευθερώσει τον Ιησού, θα τον είχε αφήσει να φύγει. Αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν στοιχεία ότι ο Ιησούς σταυρώθηκε πραγματικά, επειδή ο σταυρός δεν αναφέρθηκε ποτέ σε σχέση με τον χριστιανισμό εκτός της Βίβλου μέχρι τον δεύτερο αιώνα μ.Χ. Έτσι, η σταύρωση φαίνεται να επινοήθηκε για θεολογικούς σκοπούς.
- Τρίτον, το όνομα Βαραββάς είναι μια ένδειξη, επειδή σημαίνει «υιός του πατέρα». Όταν ο συγγραφέας του Μάρκου επινόησε το πλήθος που φώναζε για την απελευθέρωση του Βαραββά και τη σταύρωση του Ιησού, έκανε μια θεολογική δήλωση: το πλήθος ζητούσε την απελευθέρωση του δολοφονικού γιου ενός ανθρώπινου πατέρα και τη σταύρωση του δίκαιου γιου του θεού.
- Τέταρτον, ο Μάρκος παρουσίαζε τον Ιησού ως αποδιοπομπαίο τράγο, και όταν οι Εβραίοι θυσίαζαν έναν τράγο, άφηναν ελεύθερο έναν άλλο. Αλλά ο Μάρκος μπορεί να μπερδεύτηκε λίγο εδώ, επειδή ο τράγος που βάσταζε τις αμαρτίες του Ισραήλ ελευθερωνόταν για να μεταφέρει τις αμαρτίες, ενώ ο άλλος τράγος θανατωνόταν. Ήταν ο Βαραββάς ο βάσταχος των αμαρτιών;
Η ιστορία της σταύρωσης φαίνεται επινοημένη και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα:
- Το Σάνχεδριν δεν επιτρεπόταν να δικάσει κανέναν κατά τη διάρκεια του Πάσχα, πόσο μάλλον να καταδικάσει κάποιον σε θάνατο.
- Ο εβραϊκός νόμος απαιτούσε από κάποιον να υπερασπιστεί τον κατηγορούμενο.
- Οι μάρτυρες έπρεπε να συμφωνήσουν.
- Η θανατική ποινή δεν μπορούσε να επιβληθεί σε μια μέρα.
- Οι Ρωμαίοι δεν σταύρωναν τους κλέφτες.
- Επίσης, τα ευαγγέλια διαφωνούν ριζικά σχετικά με τα όσα είπαν οι ληστές στον σταυρό. Σύμφωνα με τον Λουκά, ένας από τους ληστές πίστεψε στον Ιησού και σώθηκε. Αλλά τα άλλα ευαγγέλια λένε ότι και οι δύο ληστές έβρισαν τον Ιησού και κανένας από τους δύο ληστές δεν σώθηκε στα άλλα ευαγγέλια .
- Οι Ρωμαίοι άφηναν τα θύματα των σταυρώσεων στους σταυρούς τους να σαπίσουν, ως προειδοποίηση προς τους άλλους να μην παρακούουν τους ρωμαϊκούς κανόνες.
- Οι πρώτοι χριστιανοί πατέρες δεν ανέφεραν ποτέ την υποτιθέμενη προδοσία του Ιούδα του Ισκαριώτη . Ούτε ο απόστολος Παύλος ανέφερε ποτέ το όνομα του υποτιθέμενου προδότη του αγαπημένου του Ιησού. Φανταστείτε να μην αναφέρει κανείς τον προδότη του «ίδιου του θεού» για πάνω από μισό αιώνα!
- Επιπλέον, το όνομα Ιούδας φαίνεται επινοημένο, μια επίθεση στους Ιουδαίους ή/και στο ιουδαϊκό θρησκευτικό κατεστημένο που οι Χριστιανοί θεωρούσαν υπεύθυνο για την εκτέλεση του Ιησού. Αλλά μήπως αντιδρούσαν σε έναν μύθο; και όχι σε ένα πραγματικό γεγονός;
- Όπως παρατήρησε ο χριστιανός θεολόγος John Shelby Song: «Ολόκληρη η ιστορία του Ιούδα δίνει την αίσθηση ότι είναι επινοημένη ... Η πράξη προδοσίας από ένα μέλος των δώδεκα μαθητών δεν βρίσκεται στα πρώτα χριστιανικά γραπτά».
- Πράγματι επινοημένο, αφού η Βίβλος έχει τρεις ριζικά διαφορετικές και ασυμβίβαστες βιογραφίες για τον Ιούδα:
- Ο Ιούδας επέστρεψε τα χρήματα του αίματος και αυτοκτόνησε.
- Ο Ιούδας χρησιμοποίησε τα χρήματα για να αγοράσει ένα χωράφι, έπειτα έπεσε κατά λάθος και όλα τα έντερά του ξεχύθηκαν (?).
- Ο Ιούδας παρέμεινε ζωντανός και είδε τον αναστημένο Ιησού ως έναν από τους «δώδεκα» σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο.
- Ο πρώτος πατέρας της πρώιμης εκκλησίας που ανέφερε τον Ιούδα ήταν ο Παπίας της Ιεράπολης στις « Εκθέσεις των λόγων του Κυρίου» (περίπου το 100 μ.Χ.), αλλά μπορούμε να καταλάβουμε τι είπε αυτή η ιδιοφυΐα, σε αντίθεση και με τις τρεις βιβλικές βιογραφίες του Ιούδα:
«Ο Ιούδας περιφερόταν ως παράδειγμα ασέβειας σε αυτόν τον κόσμο, έχοντας τόσο πολύ πρησμένο στη σάρκα που δεν μπορούσε να περάσει από εκεί που πηγαίνει εύκολα ένα άρμα, μάλιστα ούτε καν το πρησμένο κεφάλι του από μόνο του. Γιατί τα βλέφαρα των ματιών του, λένε, ήταν τόσο φουσκωμένα που δεν μπορούσε να δει το φως, και τα δικά του μάτια δεν μπορούσαν να τα δει κανείς, ούτε καν από έναν γιατρό με οπτική, τέτοιο βάθος είχαν από την εξωτερική φαινομενική επιφάνεια. Και τα γεννητικά του όργανα φαίνονταν πιο αηδιαστικά και μεγαλύτερα από κάθε άμορφο, και έβγαζε μέσα από αυτά από όλο του το σώμα πύον και σκουλήκια, και προς ντροπή του μόνο αυτά τα πράγματα αναγκάστηκαν να [βγούν]. Και μετά από πολλά βασανιστήρια και βασανιστήρια, λένε, όταν έφτασε στο τέλος του στον τόπο του, από τον τόπο αυτό ερήμωσε και ακατοίκητο μέχρι τώρα από την δυσοσμία, αλλά όχι ακόμη και μέχρι σήμερα». «Μπορεί κανείς να περάσει από εκεί, εκτός αν τσιμπήσει τα ρουθούνια του με τα χέρια του; Τόσο μεγάλη ήταν η εκροή από το σώμα του που εξαπλώθηκε στη γη».
Για να είμαστε δίκαιοι με τον Παπία, υπάρχει μια συντομότερη εκδοχή, που υποδηλώνει ότι η μεγαλύτερη εκδοχή είναι μια ακόμη χριστιανική πλαστογραφία. Όπως είναι γνωστό ότι ρωτάω, Μπορεί μια αληθινή θρησκεία να βασίζεται σε ψέματα; Αλλά η συντομότερη εκδοχή εξακολουθεί να διαφωνεί έντονα με τις τρεις ασύμβατες βιβλικές αφηγήσεις, δίνοντάς μας τουλάχιστον τέσσερις, μέχρι το τέλος του πρώτου αιώνα μ.Χ.:
Ο Ιούδας έζησε την καριέρα του σε αυτόν τον κόσμο ως ένα τεράστιο παράδειγμα ασέβειας. Ήταν τόσο πρησμένος στη σάρκα που δεν μπορούσε να περάσει από εκεί που θα μπορούσε εύκολα να περάσει μια άμαξα. Έχοντας συνθλιβεί από μια άμαξα, τα εντόσθιά του ξεχύθηκαν. - Φαίνεται πιθανό ότι τα ονόματα Βαραββάς και Ιούδας ήταν επινοημένα για να ταιριάζουν σε έναν εξελισσόμενο μύθο που τώρα ονομάζουμε αρκετά εύστοχα «παιχνίδι πάθους» της σταύρωσης του Ιησού, όταν δεν υπάρχει ούτε ίχνος πραγματικής απόδειξης ότι ο Ιησούς έζησε, πόσο μάλλον ότι σταυρώθηκε.
Επιπλέον, τα τέσσερα ευαγγέλια διαφωνούν ριζικά ως προς το τι είπε και έκανε ο Ιησούς κατά τη σταύρωση. Γιατί; Επειδή οι συγγραφείς και οι συντάκτες ήταν πολύ μακριά γεωγραφικά για να διατηρήσουν τα ψέματά τους ειλικρινή.
Επομένως, αμφιβάλλω ότι ο Ιησούς σταυρώθηκε.
Αν όντως έζησε, ο Ιησούς ήταν τόσο άγνωστος που κανείς δεν έγραψε ούτε μια λέξη γι' αυτόν κατά τη διάρκεια της υποτιθέμενης ζωής του, παρά όλα τα «θαύματα» που υποτίθεται ότι έκανε.
από τον Michael R. Burch
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου