Ο ΙΗΣΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΒΙΒΛΟ ΔΗΛΩΝΕΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ ΑΛΛΑ ΔΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΕΒΡΑΪΚΟΥ "ΘΕΟΥ"!!ΔΕΙΤΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΔΑΦΙΑ!!

  

ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΒΙΒΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΘΕΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ!!ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΕΙ ΔΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΕΒΡΑΪΚΟΥ "ΘΕΟΥ"!!
 Ο Ιησούς αποκαλείται επίσης δούλος του Θεού στις Πράξεις 3:26 , «Για εσένα πρώτα, ο Θεός ανέστησε τον δούλο Του και τον έστειλε να σε ευλογήσει, αποστρέφοντας τον καθένα από εσάς από τις πονηρές οδούς σας».
Οταν ένας δάσκαλος του Νόμου του Μωυσή τον ρώτησε το εξής: «Ποια εντολή είναι η πιο σημαντική;»

Και ο Ιησούς απάντησε σ' αυτόν ότι: «Η πιο σημαντική εντολή είναι: «Άκου Ισραήλ· ο Κύριος ο Θεός μας είναι ένας και μοναδικός Κύριος. Και να αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου, και με όλη την ψυχή σου, και με όλη τη διάνοιά σου, και με όλη τη δύναμή σου» (Κατά Μάρκον 12:28-30). Παρατηρείστε ότι ο Ιησούς παρέθεται την πρώτη εντολή από το βιβλίο του Δευτερονομίου, κεφ. 6, εδ. 4-5. Ο Ιησούς επιβεβαίωσε όχι μόνο ότι αυτή η εντολή είναι ακόμη έγκυρη, αλλά και ότι είναι επίσης η πιο σημαντική από όλες τις εντολές.

Αν ο Ιησούς πίστευε πως ο ίδιος είναι Θεός γιατί δεν το είπε; Αντίθετα τόνισε πως ο Γιαχβέ μόνο είναι Θεός. Ο άνδρας που ρώτησε τον Ιησού το κατάλαβε αυτό και αυτό που είπε στη συνέχεια καθιστά ξεκάθαρο πως ο Θεός δεν είναι ο Ιησούς, γιατί είπε στον Ιησού: «Σωστά, Δάσκαλε, αληθινά είπες, ότι ένας είναι ο Θεός, και δεν υπάρχει άλλος εκτός απ' αυτόν.» (Κατά Μάρκον 12:32)

Σε όλα αυτά τα κείμενα,  ο Ιησούς παραμένει δημιούργημα του Θεού και υποτάσσεται συνεπώς για πάντα στο Θεό (βλ. ‘Α Προς Κορινθίους (15:28).Όταν, λοιπόν, υποταχτούν τα πάντα σ’ αυτόν, τότε κι αυτός ο ίδιος ο Γιος θα υποταχτεί σ’ εκείνον που έθεσε τα πάντα στην εξουσία του, έτσι που όλες τις εξουσίες, πάνω σε όλα, να τις συγκεντρώσει ο Θεός στη δική του απόλυτη κυριαρχία.
. Η Βίβλος διδάσκει ξεκάθαρα πως υπάρχει ένας μόνο αληθινός Θεός, αυτός που λάτρευε ο Ιησούς (βλ. Κατά Ιωάννην 17:3)

Ο Ιησούς είπε αναμφίβολα πολλά πράγματα για τον εαυτό του. Μερικοί άνθρωποι χρησιμοποίησαν όσα είπε και έκανε ως απόδειξη για το ότι ήταν Θεός. Αλλά οι πρώτοι μαθητές του που έζησαν και περπάτησαν μαζί του, και ήταν αυτόπτες μάρτυρες των όσων είπε και έκανε, δεν έφτασαν ποτέ σε αυτό το συμπέρασμα. Οι Πράξεις των Αποστόλων στη Βίβλο αναφέρουν λεπτομερώς τη δραστηριότητα των μαθητών για μια περίοδο μεγαλύτερη από τριάντα χρόνια μετά την ανάληψη του Ιησού στον ουρανό. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δεν ανέφεραν ποτέ τον Ιησού ως Θεό. Συνεχώς και με επιμονή χρησιμοποιούσαν τον τίτλο Θεός για να αναφερθούν σε κάποιο πρόσωπο διαφορετικό από τον Ιησού.

Ο Πέτρος σηκώθηκε με τους έντεκα μαθητές και απευθύνθηκε στο πλήθος λέγοντας: «Άνδρες Ισραηλίτες, ακούστε τούτα τα λόγια· Ποιος ήταν ο Ιησούς ο Ναζωραίος σας το απέδειξε ο Θεός με τα θαύματα και τα καταπληκτικά έργα που έκανε μέσω αυτού αναμεσά σας.» Πράξεις 2:22. Συνεπώς ο Θεός, ήταν αυτός που πραγματοποιούσε αυτά τα θαύματα μέσω του Ιησού για να πείσει τους ανθρώπους πως ο Ιησούς είχε τη στήριξη του Θεού. Ο Πέτρος δεν είδε τα θαύματα ως απόδειξη ότι ο Ιησούς ήταν Θεός.

Μάλιστα, ο τρόπος με τον οποίο ο Πέτρος αναφέρεται στο Θεό και στον Ιησού δείχνει ξεκάθαρα πως ο Ιησούς δεν είναι Θεός. Γιατί συνέχεια στρέφει τον τίτλο «Θεός» μακριά από τον Ιησού. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις ακόλουθες αναφορές:

«Τούτον τον Ιησού ο Θεός τον ανέστησε…» (Πράξεις 2:32)

«ο Θεός έκανε Κύριο και Μεσσία, τούτον τον Ιησού.» (Πράξεις 2:36)

Και στα δύο εδάφια ο τίτλος Θεός δεν αναφέρεται στον Ιησού. Γιατί; Αν όμως ο Ιησούς είναι Θεός!

Για τον Πέτρο ο Ιησούς ήταν δούλος για τον Θεό. Ο Πέτρος είπε: «Έτσι ο Θεός φανέρωσε το δούλο Του τον Ιησού, …» (Πράξεις 3:26), όπου ο όρος δούλος αναφέρεται στον Ιησού.

Αυτό είναι ξεκάθαρο και από ένα προηγούμενο εδάφιο όπου ο Πέτρος δήλωσε: «Ο Θεός τού Αβραάμ και του Ισαάκ και του Ιακώβ, ο Θεός των πατέρων μας, έδειξε τη δόξα του Ιησού του δούλο του.» (Πράξεις 3:13). Ο Πέτρος πρέπει να γνώριζε πως ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιάκωβος δε μίλησαν ποτέ για κάποιον Τριαδικό Θεό. Μιλούσαν πάντα για τον Ιεχωβά (Γιαχβέ) ως το μοναδικό Θεό. Εδώ, όπως και στο Κατά Ματθαίον (12:18-20), ο Ιησούς είναι δούλος του Γιαχβέ. Ο Ματθαίος μας λέει πως ο Ιησούς ήταν ο ίδιος δούλος του Γιαχβέ στον οποίο γίνεται αναφορά στον Ησαΐα (42:1). Αν ο Ματθαίος και ο Πέτρος έχουν δίκιο, τότε ο Ιησούς δεν είναι ο Γιαχβέ αλλά ο δούλος του Γιαχβέ. Αυτό αποδεικνύει πως ο Ιησούς δεν είναι Θεός. Η Παλαιά Διαθήκη αναφέρει επανειλημμένα πως ο Γιαχβέ είναι ο μόνος Θεός (π.χ. Ησαΐας 45:5). Αν Γιαχβέ είναι το όνομα ενός τριαδικού Θεού, τότε ο Ιησούς αποκλείεται από τη Θεότητα, καθώς σε αυτήν την περίπτωση θα ήταν ο δούλος του τριαδικού Θεού.  Αν από την άλλη, Γιαχβέ είναι το όνομα του Πατέρα μόνο, τότε μόνο ο Πατέρας είναι Θεός (εφόσον μόνο ο Γιαχβέ είναι Θεός) και ο Ιησούς δεν είναι Θεός. Όπως και να έχει ο Ιησούς δεν είναι Θεός. Ο Πέτρος και ο Ματθαίος είχαν και οι δύο δίκιο σ’ αυτό.

Όλοι οι μαθητές του Ιησού διατηρούσαν αυτήν την πεποίθηση. Στις Πράξεις 4:24 λέγεται πως οι πιστοί προσευχήθηκαν στο Θεό λέγοντας: «Κύριε, Εσύ είσαι ο Θεός, που δημιούργησες τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα, και όλα όσα είναι μέσα σ' αυτά.» Και είναι ξεκάθαρο πως Αυτός στον οποίο προσεύχονταν δεν ήταν ο Ιησούς, καθώς δύο εδάφια πιο κάτω αναφέρονται στον Ιησού ως «στον άγιο δούλο[1] σου, τον Ιησού -αυτόν που έχρισες Μεσσία…» (Πράξεις 4:27)

Αν ο Ιησούς ήταν Θεός, οι μαθητές του θα έπρεπε να το είχαν πει ξεκάθαρα. Αντίθετα, συνέχιζαν να κηρύττουν πως ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας του Θεού. Λέγεται στις Πράξεις «Και καθημερινά, μέσα στο ναό και στα σπίτια, δεν σταματούσαν να διδάσκουν και να φέρνουν το χαρούμενο μήνυμα ότι ήρθε ο Μεσσίας, κι αυτός είναι ο Ιησούς.» (Πράξεις 5:42). Ο Εβραϊκός τίτλος Μεσσίας (Χριστός στα ελληνικά) είναι τίτλος που απευθύνεται σε ανθρώπους. Σημαίνει «χρισμένος». Βλ. Ησαΐας 45:1, όπου ο Κύρος ο Πέρσης αποκαλείται ο Μεσσίας του Θεού.

Αν ο Ιησούς ήταν Θεός, γιατί οι μαθητές αναφέρονταν συνεχώς σ’ αυτόν με τίτλους που αρμόζουν σε ανθρώπους όπως δούλος και Μεσσίας του Θεού, και χρησιμοποιούσαν με συνέπεια τον τίτλο Θεός για Αυτόν που έστειλε τον Ιησού;

Φοβόντουσαν τους ανθρώπους; Όχι! Κήρυτταν με θάρρος την αλήθεια χωρίς να φοβούνται ούτε τη φυλάκιση, ούτε το θάνατο. Όταν αντιμετώπιζαν αντίσταση από τις αρχές, ο Πέτρος έλεγε: «Πιο πολύ πρέπει να υπακούμε στο Θεό παρά στους ανθρώπους. Ο Θεός των πατέρων μας ανέστησε τον Ιησού…» (Πράξεις 5:29-30).

Στερούνταν Αγίου Πνεύματος; Όχι! Είχαν την υποστήριξη του Αγίου Πνεύματος (βλ. Πράξεις 2:4, 4:8, 5:32). Δίδασκαν απλά όσα είχαν μάθει από τον Ιησού –πως ο Ιησούς δεν ήταν Θεός, αλλά αντίθετα δούλος του Θεού και Μεσσίας.

Τα Ευαγγέλια δείχνουν πως ο Ιησούς δεν ήταν παντοδύναμος γιατί είχε κάποιους περιορισμούς. Ο Μάρκος μας λέει στο Ευαγγέλιό του ότι ο Ιησούς δεν μπορούσε να κάνει καμία ισχυρή εργασία στην γενέτειρά του (6:5-6). Ο Μάρκος μας λέει επίσης πως όταν ο Ιησούς προσπάθησε να θεραπεύσει κάποιον τυφλό άνδρα, ο άνδρας δεν θεραπεύτηκε μετά την πρώτη προσπάθεια, και ο Ιησούς χρειάστηκε να προσπαθήσει δεύτερη φορά (βλ. Κατά Μάρκον 8:22-26). Συνεπώς, παρόλο που έχουμε υπερβολική αγάπη και σεβασμό για τον Ιησού, πρέπει να κατανοήσουμε πως δεν είναι ο Παντοδύναμος Θεός.

Το Ευαγγέλιο του Μάρκου αποκαλύπτει επίσης πως ο Ιησούς είχε περιορισμούς στη γνώση του. Στο Κατά Μάρκον (13:32) ο Ιησούς ανέφερε πως ο ίδιος δεν γνωρίζει πότε θα έρθει η Έσχατη Ημέρα, μα μόνο ο Πατέρας το ξέρει αυτό (βλ. επίσης Κατά Ματθαίον 24:36). Συνεπώς δεν μπορεί να είναι ο Παντογνώστης Θεός.

Ορισμένοι θα πουν πως ο Ιησούς γνώριζε πότε θα έρθει η Έσχατη Ημέρα αλλά επέλεξε να μην το πει. Αλλά αυτό περιπλέκει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Ο Ιησούς θα μπορούσε να πει ότι ξέρει αλλά ότι δεν επιθυμεί να το πει. Αντίθετα είπε πως δεν γνωρίζει. Πρέπει να τον πιστέψουμε. Ο Ιησούς ήταν άνθρωπος ειλικρινής.

Το Ευαγγέλιο του Λουκά αποκαλύπτει επίσης πως ο Ιησούς είχε περιορισμένη γνώση. Ο Λουκάς λέει πως ο Ιησούς προόδευσε σε σοφία (2:52). Στην Επιστολή προς τους Εβραίους (5:8) διαβάζουμε επίσης πως ο Ιησούς έμαθε υπακοή. Αλλά η γνώση του Θεού είναι πάντα τέλεια και ο Θεός δεν μαθαίνει καινούργια πράγματα. Ξέρει πάντα τα πάντα. Αν ο Ιησούς έμαθε κάτι νέο, αυτό αποδεικνύει πως δεν ήξερε τα πάντα πριν και άρα δεν ήταν Θεός. Μπορεί να έγινε Θεός αργότερα; Όχι! Γιατί υπάρχει μόνο ένας Θεός και είναι αιώνιος Θεός, χωρίς αρχή ή τέλος.  (βλ. Ψαλμοί 90:2).

Μπορεί κανείς να πει πως ο Ιησούς ήταν Θεός αλλά πήρε τη μορφή ενός δούλου και έτσι περιορίστηκε. Αυτό θα σήμαινε πως ο Θεός άλλαξε. Αλλά ο Θεός δεν αλλάζει. Το είπε ο Ίδιος στον Εαυτό του στο Μαλαχία 3:6 ««Εγώ δεν μεταβάλλομαι», λέει ο Κύριος του σύμπαντος…».

Ο Ιησούς δεν ήταν ποτέ Θεός και ποτέ δε θα γίνει. Στη Βίβλο μόνο ο Γιαχβέ είναι Θεός και ο Γιαχβέ αναφέρει: «πριν από μένα άλλος Θεός δεν υπήρξε ούτε ύστερα από μένα θα υπάρξει άλλος.  Εγώ, μονάχα εγώ είμαι ο Κύριος…» (Ησαΐας 43:10-11).

Ορισμένοι θα πουν πως ο Ιησούς είχε δύο φύσεις, ότι ήταν και άνθρωπος και Θεός ταυτόχρονα. Θα πουν πως οι περιορισμοί που αναφέραμε εδώ ανήκουν στην ανθρώπινη φύση του Ιησού, αλλά η Θεία φύση του παραμένει απεριόριστη. Προσέξτε πως η Βίβλος δεν επιβεβαιώνει ποτέ πως ο Ιησούς είχε δύο φύσεις. Πρόκειται για μια λύση απελπισίας που προσφέρθηκε από αυτούς που δεν επιθυμούν να πιστέψουν όσα ξεκάθαρα η Βίβλος λέει. Η σαφέστατη διδασκαλία της Βίβλου, όπως έχουμε δείξει, είναι ότι ο Ιησούς δεν ήταν Θεός.

Αυτή η λύση της διπλής φύσης περιπλέκει τα πράγματα ακόμα περισσότερο. Πάρε για παράδειγμα το παράδειγμα της συκιάς στα Ευαγγέλια (βλ. Κατά Μάρκον 11:12-25). Ο Μάρκος μας λέει τα εξής: «(Ο Ιησούς) πείνασε. Και βλέποντας από μακριά μια συκιά να έχει φύλλα, ήρθε μη τυχόν βρει σ' αυτή κάτι· και μόλις ήρθε κοντά της, δεν βρήκε τίποτε, παρά μονάχα φύλλα· επειδή, δεν ήταν καιρός των σύκων» (Κατά Μάρκον 11:12-14).

Ο Ιησούς τότε καταράστηκε το δέντρο ώστε να μην ξαναφάει κανείς φρούτο από εκεί. Το δένδρο μαράθηκε από τη ρίζα μέχρι το επόμενο πρωί.

Τώρα, είναι ξεκάθαρο από αυτό το εδάφιο πως ο Ιησούς είχε πολλή δύναμη ώστε να καταραστεί το δένδρο και να το κάνει να μαραθεί από τη ρίζα. Είναι επίσης ξεκάθαρο πως ο Ιησούς είχε άγνοια για δύο πράγματα. Πρώτον, δε γνώριζε ότι το δένδρο δεν είχε καρπούς μέχρι που έφτασε σ’ αυτό. Δεύτερον, δε γνώριζε πως δεν ήταν η κατάλληλη εποχή ώστε να περιμένει σύκα στα δένδρα.

Οι υποστηρικτές της θεωρίας της διπλής φύσης θα πρέπει να παραδεχθούν πως η δύναμη της κατάρας ήταν στη Θεία φύση του Ιησού. Θα πρέπει επίσης να παραδεχθούν πως η άγνοιά του ήταν εξαιτίας της ανθρώπινης φύσης του. Θα πρέπει έπειτα να καταλήξουν στο ότι η Θεία φύση ενήργησε κατά εντολή της άγνοιας, η οποία πήγαζε από την ανθρώπινη φύση. Αλλά ο Θεός δεν ενεργεί για κάτι που προέρχεται από άγνοια. Σίγουρα γνώριζε, όπως και ο Μάρκος γνώριζε, πως δεν ήταν η εποχή για σύκα, και πως όταν θα φτάσει η εποχή των σύκων αυτό το δένδρο θα παράσχει φρούτα για τα πλάσματα του Θεού. Γιατί ο Θεός να καταραστεί ένα καλό δένδρο που δημιούργησε; Κάποιοι θα θελήσουν να πιστέψουν πως το δένδρο ήταν χωρίς καρπούς και άξιζε άρα να καταστραφεί. Αλλά αν ο Μάρκος είχε δίκιο, ο λόγος που το δένδρο δεν είχε φρούτα είναι «επειδή, δεν ήταν καιρός των σύκων.» (Κατά Μάρκον 12:13)

Αυτές οι αναφορές της Βίβλου δείχνουν ξεκάθαρα πως ο Ιησούς δεν ήταν ο Παντοδύναμος, ο Παντογνώστης Θεός. Αλλά υπάρχουν κι άλλα, πολλά περισσότερα. Συνεχίστε παρακαλώ το διάβασμα.