[Karlheinz Deschner, Η εγκληματική ιστορία του χριστιανισμού - Τόμος: Αρχαία Χριστιανική Εκκλησίας, εκδόσεις Κάκτος] Απόσπασμα (σ.σ. 179 -182)
Πλαστογραφίες γίνονταν στοστρατόπεδο της Μεγάλης Εκκλησίας και για να ενισχύσουν τη λατρεία της "Παναγίας". Στο τέλος της αρχαιότητας και κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα έπρεπε να επιβάλουν όλο και περισσότερο τη Θεομήτορα η οποία είχε παραμεληθεί πολύ στις πανάρχαιες εποχές. Έτσι κυκλοφόρησαν Ευαγγέλια της Παναγίας και άλλα παραμύθια σχετικά με τη Μαρία, τα οποία φέρουν το όνομα των Αποστόλων Ιάκωβου, Ματθαίου, του ευαγγελιστή Ιωάννη, του μαθητή του Ιωάννη, Μελίτωνα, του μαθητή του Πέτρου, Ευόδιου, του Ιωσήφ της Αριμαθαίας κ.ά. Σε αυτά
ανήκει και ένα πλαστογραφημένο κήρυγμα με το όνομα του Κύριλλου της Αλεξάνδρειας, ένα κοπτικό Ευαγγέλιο των Δώδεκα Αποστόλων και άλλες «Αποκαλύψεις της Παναγίας», των οποίων η επιρροή δεν ήταν μεν πολύ μεγάλη στη θεολογία, αλλά μεγαλύτερη στη λαϊκή δοξασία και την τέχνη. Ωστόσο, αυτά τα πλαστά κείμενα στήριζαν τις δογματικές δηλώσεις σχετικά με την Παναγία, που γίνονταν ιδίως κατά τον 5ο αιώνα, και τον βαθμό της στην ιεραρχία που πρόβαλλαν με εντεινόμενη υστερία. Το «Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου», πλαστογραφημένο το 2ο αιώνα από την πλευρά των «ορθοδόξων», ισχυρίζεται ότι γράφτηκε από τον ίδιο τον Ιάκωβο το νεότερο, τον αδελφό του Κυρίου και Σωτήρα και «επί σκοπό» Ιεροσολύμων. Η μαρτυρία του ίδιου είναι σαφής: «Εγώ δε, ο Ιάκωβος, που έγραψα αυτή την ιστορία στην Ιερουσαλήμ, αποσύρθηκα στην έρημο, όταν με το θάνατο του Ηρώδη άρχισαν φασαρίες, έως ότου έληξαν οι φασαρίες στην Ιερουσαλήμ,[ ...] το Θεό ο οποίος μου έδωσε το χάρισμα και τη σοφία να γράψω αυτή την ιστορία». απαντά με προφανώς χυδαίες μεθόδους. Πάντως εδώ ο Ιησούς, σύμφωνα με τον έμπειρο διώκτη των «αιρετικών» αρχιεπίσκοπο Επιφάνιο, κάνει στην Αγία Παρθένο και την ακόλουθη αποκάλυψη: την πήρε μαζί του στο όρος, προσευχήθηκε, ύστερα δημιούργησε από το πλευρό του μια γυναίκα και άρχισε να συνουσιάζεται μαζί της και ύστερα, παίρνοντας το έκκριμα του (το σπέρμα του), έδειξε ότι «έτσι πρέπει να πράττουμε, όσο ζούμε». Η Μαρία, έκπληκτη καθώς φαίνεται, συντετριμμένη, έπεσε καταγής· αλλά τη σήκωσε (όπως πάντα) ο Κύριος πάλι και είπε: «Γιατί αμφέβαλες, ολιγόπιστη;».
Το κύριο θέμα για τον απατεώνα είναι μια «αληθινή ιστορία» σχετικά με τα νεανικά χρόνια της Παναγίας, για τα οποία δεν γνώριζαν απολύτως τίποτα, όπως και η διαφήμιση της διαρκούς παρθενίας της. Αμέσως μετά τη γέννηση του, εξαφανίζεται το βρέφος σε ένα ιδιωτικό ιερό για άσπιλες κόρες, από το τέταρτο έτος της ηλικίας της δέχεται στο ναό τροφή από το χέρι ενός αγγέλου, στα δώδεκα δίνεται με ένα νεύμα του ουρανού στην προστασία του αγίου Ιωσήφ (ενός χήρου ο οποίος για καλό και για κακό είναι ήδη υπέργηρος) και στα δεκαέξι της μένει έγκυος από το Άγιο Πνεύμα. Επιπλέον, μετά τη γέννηση του Σωτήρα η τέχνη της μαμής διαπιστώνει τον εντελώς ανέπαφο παρθενικό υμένα της Μαρίας. Σε κάποια κυρία Σαλώμη, η οποία αμφιβάλλει για την παρθενία της Μαρίας και εξετάζει την κατάσταση της «με εισαγωγή του δακτύλου της», κόβεται αμέσως το χέρι, αλλά φυτρώνει αμέσως πάλι, αφού η Σαλώμη με διαταγή αγγέλου παίρνει στην αγκαλιά της το θείο βρέφος. Οι εκκλησιαστικοί Πατέρες Κλήμης ο Αλεξανδρέας και Ζήνων της Βερόνας προπαγάνδιζαν το δόγμα της διαρκούς παρθενίας της Μαρίας επικαλούμενοι αυτό το «ιστορικό κείμενο».
Ενώ η πλαστογραφία, στην οποία προφανώς πρόσθεσαν αργότερα λαθραία και πολλά άλλα κεφάλαια, ήταν πολύ δημοφιλής στην Ανατολή (είχε μεταφραστεί στη συριακή, την αρμενική, γεωργιανή, κοπτική, αιθιοπική γλώσσα και ήταν ευρέως διαδεδομένη σε εκκλησιαστικούς κύκλους) δεν αναγνωριζόταν στη Δύση, παρ' όλα αυτά η «Μαριολογία» η οποία βρίθει από μύθους και θαύματα συνέχισε να επιδρά όχι μόνο στην εικονογραφία και τη λειτουργία, αλλά επηρέασε και τη δογματική ιστορία (virginitas in partu!), εξακολουθεί μάλιστα να παίζει κάποιο ρόλο στην ηθοπλαστική λογοτεχνία, όπως και στη γλυπτική του 20ού αιώνα.
Ιδιαίτερα τον καθολικό μύθο της Παναγίας προήγαγε και ένα πλαστό Ευαγγέλιο Κατά Ματθαίον με μια αλληλογραφία των επισκόπων Χρωμάτιου και Ηλιόδωρου η οποία χρησιμεύει ως πιστοποιητικό γνησιότητας και είναι παρομοίως πλαστή, όπως και ένα πλαστό κείμενο «De nativitate Sanctae Mariae (Περί γενέσεως της Παναγίας)» με μια πλαστογραφημένη επιστολή του Ιερώνυμου, μια αργοπορημένη απάτη του Paschasius Radbertus, ο οποίος στα μέσα του 9ου αιώνα ήταν ηγούμενος του Κορμπί και άγιος της Καθολικής Εκκλησίας. (Είχε «ιδιαίτερες σχέσεις» με τη μονή της Παναγίας της Σουασόν, η ηγουμένη Θεοδώρα της οποίας είχε μια φυσική κόρη, την Ίμμα, η οποία έγινε και αυτή ηγουμένη εκεί.).
Ναι, ενάρετες κυρίες. Τπάρχουν και μερικά Ευαγγέλια με το όνομα αγίων γυναικών, όπως το «Κατά Μαρίαν Ευαγγέλιο», «Η γέννα της Μαρίας» ή «Οι ερωτήσεις της Μαρίας», στην τελευταία των οποίων ο Κύριος
Εδώ η επιστημονική έρευνα έχει την εντύπωση ότι τέτοιου είδους «ερωτήσεις» «ανήκαν στο συνηθισμένο τύπο των γνωστικών Ευαγγελίων», ούτως ειπείν, σε ειδικές αποκαλύψεις τις οποίες κοινωνούσε ο Σωτήρας σε εκλεκτούς πιστούς, αν και υποθέτουν ότι «η συνομιλήτρια του Σωτήρα», εδώ όπως και «σε άλλα έργα του ιδίου είδους», δεν είναι η μητέρα του Κυρίου, αλλά μάλλον η Μαρία η Μαγδαληνή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου