Τι απέγινε με τα κέρδη του κούφιου(με μερικά αηδιαστικά μικροτεμάχια άγνωστου πτώματος) εστεμμένου ασημένιου ομοιώματος γυναίκας, το οποίο η κρατική Εκκλησία έθεσε σε δημόσιο προσκύνημα; Τα ΝΕΑ (13.6) έγραψαν: «Τεράστιες ουρές από χιλιάδες πιστούς για το λείψανο της Αγίας Ελένης»: Πέραν κάθε προσδοκίας είναι η προσέλευση των πιστών στον ναό όπου φιλοξενείται από τις 14 Μαΐου το λείψανο της Αγίας Ελένης και Τίμιο Ξύλο. Εντυπωσιασμένος ο γενικός διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας, Επίσκοπος Φαναρίου Αγαθάγγελος, δηλώνει ότι « ...από ολόκληρη τη χώρα προσέρχονται κατά χιλιάδες για να προσκυνήσουν τη μεγάλη ισαπόστολο. Σύμφωνα με υπολογισμούς, καθημερινά περνούν για να προσκυνήσουν 10.000 - 15.000 πιστοί κατά μέσο όρο. Το λείψανο και το Τίμιο Ξύλο θα παραμείνουν έως το βράδυ 15 Ιουνίου».
Η ιδιοκτήτρια του Hotel New Dream και ο Παναγιώταρος («γαμημένες αλβανικές κωλοτρυπίδες») στην υποδοχή του «λειψάνου». Δεν διακρίνεται η επίσης παρευρισκόμενη κα Αυλωνίτη του ΣΥΡΙΖΑ (που συνηθίζει να φωτογραφίζεται με Χρυσαυγίτες)
Έχουμε λοιπόν έναν ολόκληρο μήνα (31 ημέρες) με 10-15.000 κεφάλια ημερησίως (Μ.Ο.=12.500) και ένας απλός πολλαπλασιασμός οδηγεί στο νούμερο των 465.000 προσκυνητών. Δυο ευρώ (νομίζω το λιγότερο) να αφήνει κατά μέσον όρο ο κάθε ένας «πιστός», η είσπραξη γίνεται, με μετριοπαθείς υπολογισμούς, ένα εκατομμύριο. Μιλάμε για ανθρώπους που πιστεύουν πως ο Θεός θέλει τάματα και ανταλλάγματα για να τους κάνει αναλόγως κάποιο ρουσφέτι, με ενδιάμεσο ένα τοτέμ που αποδίδεται σε μια γυναίκα, η οποία πέρασε διαδοχικά από την αναγκαστική πορνεία στην ταβέρνα του πατέρα της, στην συμμετοχή στην τυραννική εξουσία του αυτοκράτορα εραστή της και μετά στην ακόμη χειρότερη συσκοτισμένη δεσποτεία του διαδόχου του εγκληματία γιου τους και στον συνακόλουθο αθέμιτο πλουτισμό της ίδιας σε βάρος του «λαού» που ζούσε μέσα στον τρόμο, στην κρατική βία και στην αθλιότητα, τρεφόμενος με βίους Αγίων και με θαύματα. Η Ορθόδοξη παραμυθιογραφία με βυζαντινές ταχυδακτυλουργίες θεωρεί όλα αυτά τα βιογραφικά της μέγαιρας, στοιχεία ανυπέρβλητης Αγιότητας, που μάλιστα θαυματουργεί μυστηριωδώς μέχρι τις μέρες μας, με τον βλάσφημο τίτλο της Ισαποστόλου. «Κύριος ... από κοπρίας εγείρει πτωχόν καθίσαι μετά δυναστών λαού και θρόνον δόξης κατακληρονομών αυτοίς» (Βασιλειών Α', 2,8). Από κοντά όλος ο εσμός των φαρισαίων της πολιτικής, από την εωσφορική συμμορία της Χ.Α. και τους ΑΝΕΛ μέχρι και τον ΣΥΡΙΖΑ, έσπευσε να υποβάλει τα σέβη του.
Είναι γεγονός πως η αμφιλεγόμενης Ηθικής κυβέρνηση Σημίτη, παραμονές εκλογών του 2004, ελπίζοντας στις ψήφους μερίδας του κλήρου και των ακολούθων της, με το σκεπτικό ότι έτσι κι αλλιώς τηρούνταν παράνομα στις ενορίες (και όχι μόνο) διπλά βιβλία, αντί να εφαρμόσει τους νόμους, να τιμωρήσει και να διεκδικήσει για το καλό των πολιτών και το κομμάτι της προκλητικής φοροδιαφυγής των παγκαριών, νομοθέτησε φοροαπαλλαγή: «Από απαλλαγή σε απαλλαγή οι παγκαριώτατοι» ('Ελευθεροτυπία', 20.9.2011-Γ.Κιούσης).«Με το Ν. 3220/2004, που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παραμονές των εκλογών του 2004, ...η Εκκλησία απαλλάχθηκε από την υποχρέωση της εισφοράς 35% των εσόδων της. Η εισφορά είχε θεσπιστεί το 1945, όταν το κράτος ανέλαβε την υποχρέωση να καταβάλλει τους μισθούς των κληρικών και η Εκκλησία να εισφέρει στον κρατικό προϋπολογισμό το 25% των ακαθάριστων εσόδων της, ποσοστό που το 1968 αυξήθηκε στο 35%». Ο Συνασπισμός τότε υποδυόταν το δημοκρατικό κόμμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς, το οποίο διαφωνούσε με αυτές τις πολιτικές αθλιότητες: «Με εντολή μητροπολιτών διπλά βιβλία σε εκκλησίες» (ΕΘΝΟΣ-Λ. Γαλανός, Γ. Πίκουλας-29/3/2005) « ...Mε διπλά βιβλία λειτουργούσαν πολλές εκκλησίες, οι οποίες -κατ' εντολή μητροπολιτών- εξακολουθούν και σήμερα να κρύβουν το 90% των εσόδων από τα παγκάρια, ενώ δεν δίνουν τίποτα από το δίσκο στο Tαμείο κληρικών. Tη συστηματική εισφοροδιαφυγή, που γίνεται σε ναούς με την καθοδήγηση μητροπολιτών, αποκάλυψε, χθες, στη Bουλή ο βουλευτής του ΣYN, Γ. Δραγασάκης. Kατέθεσε, μάλιστα, στα πρακτικά της Bουλής απόφαση του μητροπολίτη Kαλαβρύτων Aμβρόσιου -που έχει δημοσιευθεί και στο ΦEK στις 20/4/2004- που δίνει οδηγίες στους κληρικούς για το πώς θα αποφεύγεται η πλήρης καταβολή των εισφορών. Aποτέλεσμα της παραπάνω πρακτικής είναι να μην αποδίδεται ολόκληρη η εισφορά υπέρ του Tαμείου Aσφάλισης Kληρικών (TAKE). Σύμφωνα με την απόφαση, από τις εισπράξεις του παγκαριού μόνο το 10% θεωρείται ως τακτικό έσοδο και επ' αυτού υπολογίζεται η εισφορά υπέρ του TAKE, ενώ το υπόλοιπο 90% θεωρείται ως δωρεά υπέρ του ναού, όπως και το σύνολο των εσόδων «εκ της περιαγωγής δίσκου υπέρ του ναού και εκ της τελέσεως ιεροπραξιών». Aκόμη, εντύπωση προκαλεί η εντολή-οδηγία του κ. Aμβρόσιου για «οριστική και αμετάκλητη κατάργηση των πάσης φύσεως ανεπισήμων δεύτερων και μυστικών λογιστικών βιβλίων».
Ο υπεύθυνος για το προσκύνημα του ανίερου ασημένιου σκιάχτρου, επίσκοπος Φαναρίου Αγαθάγγελος, διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας η οποία δεν φαίνεται αθώα στις σχέσεις της με την αποκρυφιστική Ακροδεξιά («Γνωρίζει η
Τέρατα εν τω ουρανώ άνω και σημεία επί της γης κάτω: Ο «Άγιος Γεράσιμος» (!!!)
Εκκλησία της Ελλάδας ότι η Αποστολική Διακονία ...» , xyz.contagion-27.12.2015), όπως έχουμε ξαναγράψει, έχει καταγγελθεί στο παρελθόν για οικονομικά ζητήματα, χωρίς να έχει ανακοινωθεί η κατάληξη αυτών των υποθέσεων: [«'Στέγνωσε' από μετρητά λόγω ... WC» ('Espresso', 5.8.2008) & "Ανεπαρκείς οι εξηγήσεις Αγαθάγγελου για τα οικονομικά της Εστίας"(21. 9.2008)].
Νομίζω πως προκύπτουν μερικά ερωτηματικά και μερικά συμπεράσματα.
Α. Ως πότε θα συνεχίζεται στη χρεοκοπημένη χώρα μας η νόμιμα αφορολόγητη κερδοσκοπία της θεομπαιχτικής εκκλησιαστικής βιομηχανίας θαυμάτων, πολλώ μάλλον που αυτή στο πρόσφατο παρελθόν φορολογούνταν, από δεξιές μάλιστα κυβερνήσεις;
Β. Ως πότε το μέγεθος, η διαχείριση και η διάθεση αυτών των εισπράξεων δεν θα υπόκεινται στην αυτονόητη διαφάνεια που πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε οικονομική δοσοληψία, ιδιαίτερα αυτήν που αφορά μια υπηρεσία του Κράτους και τους δημόσιους υπαλλήλους εργαζόμενούς της.
Γ. Από πού αντλεί η κρατική Εκκλησία το δικαίωμά της να παρουσιάζει και να εκθέτει δημόσια εκτός τάφου, χωρίς την ελάχιστη ιστορική ή επιστημονική απόδειξη προς ίδιον οικονομικό και εξουσιαστικό όφελος, εξαχρειώνοντας (κι άλλο) τους «πιστούς» της, τεμαχισμένα πτώματα και προϊόντα της πιο αισχρής τυμβωρυχίας σε τάφους αγνώστων, ως ανήκοντα δήθεν σε ιστορικά πρόσωπα και στη συνέχεια, δεύτερο ατόπημα, να χρίζονται εν είδει μαύρης μαγείας με αποκρυφιστικό σκεπτικό ως δήθεν θαυματουργά, τρίτο οδοδώτα, αποκρουστικά και τυμπανιαία να αρωματίζονται με βυζαντινές επισκοπικές αλχημείες με αισχρά πατσουλιά, ακόμη και με σύστημα σωλήνων όπως ο «μυροβλήτης» Δημήτριος, τέταρτο να παρουσιάζονται σαν βρυκόλακες που περπατούν τις νύχτες χτυπώντας το μπαστούνι τους ή φθείροντας τις παντόφλες τους και πέμπτο και ίσως χειρότερο, αυτά να συμβαίνουν ακόμη και παρά το ιστορικά καταγεγραμμένο εγκληματικό παρελθόν των προσώπων, το δικό τους ή και των μελών της οικογενείας τους, γεγονός που τινάζει στον αέρα κάθε περί Ηθικής ευαγγελική διδαχή;
Δ. Το να αποδώσουμε αυτά τα αίσχη αποκλειστικά στην πολιτική παλιοπαρέα Τσίπρα, θα ήταν άδικο. Τα ίδια και χειρότερα γινόντουσαν και επί Χούντας και επί ΝΔΠΑΣΟΚ, μόνο που ο ΣΥΝ εμφανιζόταν στο παρελθόν και σε αυτό το ζήτημα, με δημοκρατικό και ορθολογιστικό προσωπείο, το οποίο όταν χρειάστηκε να αποδειχθεί, έπεσε.
Ε. «Η Ορθοδοξία ιδεολογικp-πνευματικp ανταποκρίνεται σε μια νοοτροπία λαϊκή, σΏ ένα εσωτερικx ψυχικx δεσμό, που ο Ευρωπαίος κοσμοπολίτης ονομάζει «ανατολικx πνεύμα» και ο ξεπεσμένος και έκφυλος Λεβαντίνος περιφρονεί, μα που συγκεντρώνει και εκφράζει εσωτερικt λαϊκt ενότητα και εκδηλώνει ανώτερα ιδεώδη και χαρίσματα, άσχετα αν στα χρόνια εκείνα της μεσαιωνικής κατάστασης και του ασιατικού δεσποτισμού του Βυζαντίου κάνουν τtν εμφάνισή τους με μορφt θρησκευτικο-εκκλησιαστική». Αυτή είναι η γελοία, αντιδυτική, ανατολίτικη και ανιστόρητη ζαχαριαδική κληρονομιά του 1945 (ΚΟΜ.ΕΠ., 7.1984). Έτσι, η συνενοχή του ΚΚΕ επίσης, που μέχρι να γίνει η λαϊκή Επανάσταση, δεν θίγει (με εξαίρεση τα εργασιακά) τα κακώς κείμενα, είναι αδιαμφισβήτητη και όχι και τόσο αφελής ή ανεξήγητη: (Ριζοσπάστης, 21 Δεκ. 2000, «Κηδεύεται αύριο ο πατριάρχης Διόδωρος»): « ...Ο πατριάρχης Διόδωρος, μετά τις καταστροφές που υπέστη το κτιριακό συγκρότημα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό από την πλημμύρα της 21ης Οκτώβρη 1994 ..είχε προβεί στη συμβολική χειρονομία της προσφοράς ενός εκατομμυρίου δραχμών. 'Διαθέτουμε, ... συμμεριζόμενοι δε ολοψύχως την αγωνία αυτής διά τας ζημίας, αίτινες ενέσκηψαν εις τα περιουσιακά στοιχεία του κόμματος ..' ...». Έχω την υποψία ότι ο αδίστακτος μαστροπός, λαθρέμπορος χρυσού, ρατσιστής, κλέφτης, ιερόσυλος, έμπορος ταμάτων, αρχαιοκάπηλος και πολλά ακόμη πατριάρχης Διόδωρος από τη Χίο [δημοσιευμένα αυτά αργότερα στην αστική Καθημερινή («Όλο το παρασκήνιο στα Ιεροσόλυμα», 22.07.2001, Γρ. Καλοκαιρινός) και στην Ελευθεροτυπία (22 και 29.5.2005-Β.Σιούτη, «Τα προικιά του πατριάρχη»), αλλά το κόμμα δεν είχε ακούσει ποτέ (ούτε από τις σοβιετικές υπηρεσίες στην Παλαιστίνη) τίποτα, ούτε έκανε ποτέ την αυτοκριτική του, ούτε τα αναδημοσίευσε ο Ριζοσπάστης], όπως επίσης και ο διεφθαρμένος φασίστας αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, που είχε και γι'αυτόν ανακοινωθεί ότι έδωσε χρήματα στο κόμμα, νομίζω πως δεν χάριζαν λεφτά του 'Φιλόπτωχου' στο μουσκεμένο αρχείο του ΚΚΕ λόγω του πάθους τους για την ιστορική έρευνα ή λόγω των αριστερών τους φρονημάτων, ούτε για τη σωτηρία της ψυχής τους, αλλά ως ηθική επιβράβευση της μακρόχρονης, ανιδιοτελούς και εκκωφαντικής ιερής σιωπής του, ακόμη και για τον υποβιβασμό των Παλαιστινίων Ορθοδόξων ως ανθρώπων κατώτερου εκκλησιαστικά είδους, από τους Ρωμιούς ρασοφόρους εισβολείς, άρπαγες, επικυρίαρχους και εμπόρους του Ναού (Βλ. σχετικώς «H Λιάνα Κανέλλη συνομιλεί φιλικά με Μαφιόζο φυλετιστή πατριάρχη»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου