ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ;

Σύμφωνα με τους κανόνες της χριστιανικής εκκλησίας η γυναίκα δεν είναι δυνατό να εκκλησιάζεται κάθε μέρα και αυτό διότι κάποιες μέρες του μήνα θεωρείται «ακάθαρτη». Εάν μάλιστα εκείνη αδιαφορήσει για τον Κανόνα αυτό, τότε διαπράττει αμαρτία. Εφόσον δεν εκκλησιάζεται, απαγορεύεται και να παντρευτεί με θρησκευτικό γάμο αλλά και να συμμετάσχει σε οποιοσδήποτε άλλο μυστήριο ( Επιτάφιος, Ανάσταση, κλπ). Αν λοιπόν μια χριστιανή γυναίκα έχει την ατυχία να είναι «ακάθαρτη» κατά την «Μεγάλη Εβδομάδα» θα πρέπει να παρακολουθήσει την λειτουργία από απόσταση, έξω από την εκκλησία.

Από την Παλαιά Διαθήκη ακόμα, ο Νόμος του Θεού Ορίζει σαφώς ότι «η γυναίκα είναι ακάθαρτη κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσης της» Τα αντικείμενα και οι άνθρωποι που άγγιζε εκείνη θεωρούνταν επίσης ακάθαρτα. (Λευιτικό , Κεφάλαιο 15, Εδάφιο 19-33).
Στην μετά Χριστόν εποχή, ο Διονύσιος, Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας στον 2ο Κανόνα του συμφωνεί πως:

«Δεν επιτρέπεται μία γυναίκα να εισέρχεται στην Εκκλησία και ούτε να αγγίζει τίποτα από τα Άγια, κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσης της. Η αιμορροούσα μπορεί να πηγαίνει ως τον Πρόναο της Εκκλησίας και να προσεύχεται, όπως η γυναίκα που είχε ρεύση αίματος, τόλμησε να αγγίξει μόνο το κάτω μέρος του ρούχου του Χριστού για να γιατρευτεί».
Το ίδιο ακριβώς διδάσκει και στον 17ο Κανόνα του ο Ιωάννης ο Νηστευτής, όπως επίσης και ο Τιμόθεος ο Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας. Οι αναφορές συνεχίζονται στο «Ιερό Πηδάλιο», όπου βρίσκονται όλοι οι κανόνες της χριστιανικής εκκλησίας. Η έμμηνος ρύση αναφέρεται ως «καταμήνια» (επειδή συμβαίνει μία φορά περίπου κατά τη διάρκεια του μήνα).
Ένας από τους μεγαλύτερους θεολόγους του 20ου αιώνα, ο Δημήτριος Παναγόπουλος, ανέφερε σχετικά:
«Τις ημέρες αυτές η γυναίκα είναι ακάθαρτη, είτε θέλει να το καταλάβει είτε όχι. Ούτε και οι Καλόγριες δεν κάνει τότε να μπαίνουν μέσα στην Εκκλησία, όλες έξω πρέπει να είναι. Ο Άγιος Νεκτάριος, όταν Μοναχές ή απλές κυρίες πήγαιναν να του φιλήσουν το χέρι ενώ ήταν αδιάθετες, έκανε πίσω το χέρι του για να τους δείξει ότι πρέπει να προσέχουν αυτές τις ημέρες».

Οι ίδιοι κανόνες ισχύουν και για τη λεχώνα, έως ότου πάρει την ευχή από τον παπά λόγω του ότι για κάποιο χρονικό διάστημα μετά τη γέννα, υπάρχει ροή αίματος.

Γιατί όμως είναι «ακάθαρτη» η γυναίκα όταν η λειτουργία του σώματός της καθορίστηκε έτσι από τον ίδιο τον χριστιανικό θεό;
Η απάντηση απλή, σύμφωνα με κάποια χριστιανικά blog:
«η έμμηνος ρύση, με τη σημερινή της μορφή, είναι μία μεταπτωτική κατάσταση που συνέβη στη γυναίκα, ως αποτέλεσμα και συνέπεια της Πτώσης των πρωτοπλάστων (στην αμαρτία) μέσα στον Παράδεισο».

Για να διαπιστώσουμε την χριστιανική αγάπη προς τη γυναίκα, ας θυμηθούμε τα λόγια του Αναστάσιου Σιναϊτη, ενός από τους Πατέρες της ορθοδοξίας;
«Τι είναι ή γυναίκα? Ναυάγιο στην ξηρά, πηγή κακίας, δοχείο ακαθαρσίας, θανατηφόρα συνάντηση, ολίσθημα των ματιών, καταστροφή των ψυχών, λόγχη τής καρδιάς, καταστροφή των νέων, σκήπτρο του Άδη, απόκρυφος πόθος.
Τι είναι ή γυναίκα? Διαβολή των αγίων, ανάπαυση των ματιών, παρηγοριά του διαβόλου, απαρηγόρητος πόνος, καμίνι πού σιγοκαίει, σκανδαλισμός αυτών πού σώζονται, αθεράπευτη κακία, καθημερινή φλυαρία, ξενοδοχείο των ασώτων, εργαστήριο των δαιμόνων.
Τι είναι ή γυναίκα; Κακό φίλτρο, αδιάντροπο θηρίο, ασυγκράτητη ορμή, αχαλίνωτο στόμα, θρίαμβος μυστηρίων, οδηγός σκοταδιού, δασκάλα παραπτωμάτων, πονηρή απόλαυση, ακόρεστη επιθυμία, πρόξενος αιώνιας κόλασης.
Τι είναι ή γυναίκα? Γήινη επιθυμία, αιτία οκνηρίας του άνδρα, ακράτεια πού κοιμάται μαζί του, αγωνιώδης φροντίδα πού σηκώνεται μαζί του, οχιά με ενδύματα, αυθαίρετη μάχη, καθημερινή ζημιά, συμφορά του σπιτιού, ναυάγιο του άνδρα, ανήμερο θηρίο, καταγώγιο των μοιχών, όπλο του διαβόλου, επιθυμητή λύσσα, παγκόσμιος θάνατος. Δικαιολογημένα έλεγε ό Σοφός "κάθε κακία είναι μικρή συγκρινόμενη με την κακία τη γυναίκας" (ΣοφίαΣειράχ25,19)»
Κοίταξε με τον λογισμό σου κάτω από το δέρμα του προσώπου της, και τότε δεν θα βρεις παρά μόνο κόκαλα και νεύρα και φλέβες και δυσωδία.
Σκέψου την επίσης γριά, αλλοιωμένη, πεθαμένη, να καταρρέει όλη εκείνη ή ανθηρότητα.
Σκέψου, τι είναι αυτό πού θαυμάζεις και νοιώσε ντροπή-κι αφού ντραπείς, μετανόησε!»

Όποιος διαβάσει ολόκληρη τη Βίβλο καταλαβαίνει πως ο μισογυνισμός είναι απίστευτος. Μελετώντας αυτά τα κείμενα δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε την έννοια της εκκλησιαστικής συνόδου της Μάκον στο τέλος του 6ου αιώνα, όπου τέθηκε το ερώτημα αν η γυναίκα ήταν άνθρωπος!
"Ο Θωμάς στο ευαγγέλιο του φτάνει μέχρι του σημείου να απαγορεύει στους παντρεμένους χριστιανούς κάθε επαφή με τις συζύγους τους και διακηρύσσει ότι ήλθε για να καταργήσει τα έργα της γυναίκας. (Πράξεις, μαρτυρία Θωμά, 11 - 12).
Ο Ιερός Αυγουστίνος μέσα από τη θεολογική του σκέψη, αποφαίνεται ότι η γυναίκα δεν έχει ψυχή.
"Ο Κλήμης Αλεξανδρεύς θα διακηρύξει τον 2ο αιώνας πως η γυναίκα οφείλει να πεθάνει από την ντροπή της και με τη σκέψη και μόνο ότι γεννήθηκε γυναίκα!
Ο Απόστολος Παύλος εύκολα χαρακτηρίζεται ο μεγαλύτερος μισογύνης.: ο άνδρας δεν είναι της γυναίκας ,μα η γυναίκα είναι του άνδρα. Ούτε ο άνδρας δημιουργήθηκε για τη γυναίκα, μα η γυναίκα για τον άνδρα. «Ου γαρ εστίν ανήρ εκ γυναικός αλλά γυνή εξ ανδρός και γαρ ουκ έκτιση ανήρ δια την γυναίκα, αλλά γυνή δια τον άνδρα, δια τούτο οφείλει η γυνή εξουσία έχει επί της κεφαλής» (Προς Κορινθίους, Α' Κεφ., ΙΑ' 8-10).
Επίσης :ο σύζυγος είναι η κεφαλή της γυναίκας του , όπως ο Χριστός είναι η κεφαλή της Εκκλησίας. Έτσι λοιπόν όπως η εκκλησία υπόκειται στο Χριστό έτσι και οι γυναίκες πρέπει να υποτάσσονται στους άνδρες τους. «Αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν υποτάσσεσθε ως τω Κυρίω» και, παρακάτω, «ο ανήρ εστί κεφαλή της γυναικός» (Προς Εφέσιους, Ε' Κεφ., Στιχ. 22-23).
Άγιος Αμβρόσιος: «Ο Αδάμ οδηγήθηκε στην αμαρτία από την Εύα και όχι η Εύα από τον Αδάμ. Είναι σωστό και δίκαιο η γυναίκα να δέχεται σαν κύριο και α""έντη εκείνον που αυτή οδήγησε στην αμαρτία».
Τερτυλλιανός:«Γυναίκα ! Είσαι η πύλη του διαβόλου. Εξαγοράζεις αυτόν που ο διάβολος δεν τολμάει να του επιτεθεί άμεσα. Εξαιτίας σου ο Υιός του Θεού έπρεπε να πεθάνει. Θα πρέπει πάντα να βαδίζεις μέσα σε πένθιμα κουρέλια»
«η γυναίκα είναι ναός χτισμένος πάνω σε ακαθαρσίες»
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος::«Τι άλλο είναι η γυναίκα παρά ένας εχθρός της φιλίας, μια αναπόφευκτη τιμωρία, ένα αναγκαίο κακό, ένας φυσικός πειρασμός, ένας επιθυμητός όλεθρος, ένας οικιακός κίνδυνος, μια ευχάριστη καταστροφή, ένα κακό της φύσεως ζωγραφισμένο με όμορφα χρώματα;»
Μωϋσής : σκοτώστε κάθε γυναίκα που έχει γνωρίσει άνδρα πλαγιάζοντας μαζί του. Όλα όμως τα κορίτσια που δεν γνώρισαν άνδρα, κρατήστε τα ζωντανά για τους εαυτούς σας..
Ο Λώτ, όταν ο Θεός τον έσωσε από «τις πόλεις της ασχήμιας» όταν ό όχλος περικύκλωσε το σπίτι του σαν καλός και στοργικός πατέρας και υπόδειγμα πιστού στον Θεό για γλιτώσει το τομάρι του , προσέφερε στον όχλο τις κόρες του λέγοντας:
-Δείτε τώρα, έχω δύο κόρες που δεν έχουν γνωρίσει άνδρα: αφήστε με σας παρακαλώ, να σας τις φέρω, και να τις κάνετε ότι σας ευχαριστεί ...;
Όλα αυτά και πολλά άλλα δεν ξέρω να βγήκε ποτέ κανένας ιερωμένος να τα καταδικάσει, αλλά απλά φροντίζουν να τα αποσιωπούν ώστε οι πιστές να μην αντιδρούν ,όπως δεν αντιδρούν σε όλα τα υποτιμητικά για το γυναικείο φύλο, όπως ο αποκλεισμός από την ιεροσύνη, το άβατο του ιερού κτλ τα οποία έχουν καταφέρει να τους τα πασάρουν ως παράδοση η οποία δεν αλλάζει.

Αποστολικές ρήσεις: «Αι γυναίκες υμών εν ταις εκκλησίαις σιγάτωσαν. Ου γαρ επιτέτραπται αυτές λαλείν, αλλ' υποτάσσεσθε, καθώς και ο νόμος λέγει. Ει δε τι μάθειν θέλουσιν, εν οίκω τους ιδίους άνδρας επερωτάτωσαν, αισχρόν γαρ εστί γυναιξί εν εκκλησία λαλεί» (Προς Κορινθίους, Α' Κεφ., ΙΔ', Στιχ. 34-35). Το δεύτερο μισό του 4ου αιώνα ο Ιω¬άννης ο Χρυσόστομος αποκαλύπτει ότι η γυναίκα είναι «αναγκαίο κακό, αφύσικος πειρασμός, κίνδυνος του σπιτιού, θανάσι¬μος γοητεία, ψιμυθιωμένη μάστιξ».
Ευτυχώς, υστέρα από πολλές συζητήσεις, οι Άγιοι Πατέρες απεφάνθησαν ότι και η γυναίκα είναι άνθρωπος.
Με το πέρασμα των αιώνων η κατάσταση στον χώρο της Εκκλησίας έμεινε η ίδια ή σχεδόν η ίδια.
Δεκατρείς αιώνες μετά τον Χριστό, ο Θωμάς Ακινάτης υποστήριζε: «Ο άνδρας είναι η αρχή της γυναικός και το τέλος της, ακριβώς όπως ο θεός είναι η αρχή και το τέλος πάσης δημιουργίας».
Προς Tίτο 2 (4-5): "Ίνα σωφρονίζουσι τας νέας φιλάνδρους είναι, φιλοτέκνους, σώφρονας, αγνάς, οικουρούς, αγαθάς, υποτασσομένας τοις ιδίοις ανδράσιν, ίνα μη ο λόγος του Θεού βλασφημήται
A΄ Προς Kορινθίους 11 (3): "Παντός ανδρός η κεφαλή ο Xριστός εστι, κεφαλή δε γυναικός ο ανήρ." (7-9): "Aνήρ ... εικών και δόξα Θεού ... γυνή δε δόξα ανδρός εστιν. ου γαρ έστιν ανήρ εκ γυναικός, αλλά γυνή εξ ανδρός" και γαρ ουκ εκτίσθη ανήρ διά την γυναίκα, αλλά γυνή διά τον άνδρα."
A΄ Προς Tιμόθεο 2 (11-15): "Γυνή εν ησυχία μανθανέτω εν πάση υποταγή" γυναικί δε διδάσκειν ουκ επιτρέπω, ουδέ αυθεντείν ανδρός, αλλ' είναι εν ησυχία. Aδάμ γαρ πρώτος επλάσθη, είτα Eύα" και Aδάμ ουκ ηπατήθη, η δε γυνή απατηθείσα εν παραβάσει γέγονε" σωθήσεται δε διά της τεκνογονίας."

Σε απλά ελληνικά, δεν φτιάχτηκε ο άντρας για τη γυναίκα αλλά η γυναίκα για τον άντρα, οπότε η υποταγή της είναι θεάρεστη και η ανυπακοή βλασφημία. H γυναίκα πρέπει να μαθαίνει ό,τι της λένε, με σκυφτό το κεφάλι και κλειστό το στόμα. Δεν επιτρέπεται να μάθει κάτι αυτή στον άντρα της ή να του κάνει την έξυπνη. Γιατί; διότι πρώτα φτιάχτηκε ο άντρας και μετά η γυναίκα και γιατί αυτή εξαπατήθηκε, όχι ο άντρας!

Το ίδιο σε ολόκληρη τη βίβλο:

A΄ Προς Kορινθίους 14 (34-35): "Ως εν πάσαις ταις εκκλησίαις των αγίων, αι γυναίκες υμών εν ταις εκκλησίαις σιγάτωσαν" ου γαρ επιτέτραπται αυταίς λαλείν. Αλλ' υποτάσσεσθαι, καθώς και ο νόμος λέγει. Ει δε τι μαθείν θέλουσιν, εν οίκω τους ιδίους άνδρας επερωτάτωσαν" αισχρόν γάρ εστι γυναιξίν εν εκκλησία λαλείν."

A΄ Προς Tιμόθεο 2 (8-9): "Bούλομαι ουν προσεύχεσθαι ... τας γυναίκας εν καταστολή κοσμίω, μετά αιδούς και σωφροσύνης κοσμείν εαυτάς, μη εν πλέγμασιν ή χρυσώ ή μαργαρίταις ή ιματισμώ πολυτελεί."

A΄ Προς Kορινθίους 7 (1): "Kαλόν ανθρώπω γυναικός μη άπτεται."

A΄ Προς Kορινθίους 7 (32-34): "O άγαμος μεριμνά τα του Kυρίου, πώς αρέσει τω Kυρίω" ο δε γαμήσας μεριμνά τα του κόσμου, πώς αρέσει τη γυναικί."

A΄ Προς Kορινθίους 7 (7-: "Θέλω γαρ πάντας ανθρώπους είναι ως και εμαυτόν ... λέγω δε τοις αγάμοις και ταις χήραις, καλόν αυτοίς εστιν εάν μείνωσιν ως καγώ."

Aποκάλυψη 14 (4): "Oύτοί εισιν οι μετά γυναικών ουκ εμολύνθησαν."


Σε κάποιες άλλες εποχές, τότε που οι πρόγονοί μας ζούσαν σύμφωνα με τον θεϊκό Έλληνα Λόγο, πριν ο εξ Ανατολών θεός καταστρέψει την αρμονία και επιβάλλει το σκοτάδι, η γυναίκα αντιμετωπίζονταν με σεβασμό.

Ιλιάδα Ι 341 - 342, λέει ο Αχιλλέας στην πρεσβεία των Αχαιών αρχηγών:
«επεί ός τις ανήρ αγαθός καί εχέφρων τήν αυτού φιλέει καί κήδεται»,
δηλαδή «γιατί ο άνδρας ο γενναίος και μυαλωμένος τη γυναίκα του αγαπά
και φροντίζει».
Ενώ ο Οδυσσέας πιστεύει πως: "ευτυχισμένο το σπίτι που ο άντρας και η γυναίκα το διοικούν με μία γνώμη"

Στην Μινωική Κρήτη οι γυναίκες συμμετέχουν σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις ως βασίλισσες, ιέρειες, αθλήτριες στα Ταυροκαθάψια, παρακολουθούν τα δημόσια θεάματα και τις εκδηλώσεις, ενώ τον πέμπτο προχριστιανικό αιώνα οι νόμοι της Γόρτυνας επιτρέπουν στην γυναίκα να κληρονομεί, να παίρνει διαζύγιο και εφ' όσον ευθύνεται ο άνδρας, τότε η γυναίκα δικαιούται αποζημίωση πέντε ασημένιων στατήρων, που ήσαν τότε σημαντικό ποσόν.
Στην Μυκηναϊκή κοινωνία, η γυναίκα επίσης είναι σεβαστή. Η Πηνελόπη κυβερνά το βασίλειο για μία εικοσαετία, ενώ η Ανδρομάχη (Ιλιάδα Ζ 431 - 439), συμβουλεύει τον Έκτορα για τον πόλεμο, ένα αποκλειστικώς ανδρικό θέμα
Στην Οδύσσεια (ζ 303 - 315) η Ναυσικά συμβουλεύει τον Οδυσσέα να προσπεράσει τον πατέρα της Αλκίνοο, που είναι βασιλιάς, και να ικετεύσει την μητέρα της βασίλισσα Αρήτη.
Αλλά και ο Πλούταρχος (Σόλων 12), σημειώνει ότι κατά το Κυλώνειο Άγος, διέφυγαν τον λιθοβολισμό όσοι οπαδοί του Κύλωνα ικέτευσαν τις γυναίκες των αρχόντων:
Και συζητούσαν με τις άλλες γυναίκες, γιατί γνώριζαν ότι οι
Λακεδαιμόνιοι υπολογίζουν πάντοτε τη γνώμη των γυναικών τους και
επιτρέπουν σ' εκείνες να μετέχουν δραστήρια στα κοινά, πολύ
περισσότερο απ' ό,τι οι ίδιοι μετέχουν στις ιδιωτικές τους υποθέσεις.
( Πλουτάρχου Βίος Άγιδος και Κλεομένους, κεφάλαιο 7, εδάφιο 4. Εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα, Ιούλιος 1.993μ.χ.χ.
Οι γυναίκες είχαν και δικές τους ιερές εορτές, όπως στην Αθήνα τα Θεσμοφόρια, όπου απαγορευόταν η ανδρική συμμετοχή, έναν μήνα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες γίνονταν τα Ηραία στην Ολυμπία προς τιμήν της Ήρας όπου απαγορευόταν η ανδρική συμμετοχή και οι νεαρές γυναίκες αγωνίζονταν σε αγωνίσματα δρόμου σε τρείς ηλικίες, ενώ ο Άθως ήταν Άβατο εις βάρος των ανδρών και Ιερός τόπος της Αρτέμιδος, όπου εκπαιδεύονταν οι ιέρειές της.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ!!!
http://www.molonlabe.blog.com/