Ιερές μπίζνες εκατομμυρίων ευρώ σε περίοπτη δημόσια δασική έκταση με τις ευλογίες τεσσάρων διαδοχικά διαφορετικών κυβερνήσεων, με αποτέλεσμα το ελληνικό κράτος να έχει ζημιωθεί μέχρι στιγμής
τουλάχιστον ένα με ενάμισι δισεκατομμύριο δραχμές, έχουν στήσει εδώ και δεκαπέντε χρόνια ηχηρά ονόματα από το κοινωφελές Ίδρυμα του Ορους Σινά. Η δημόσια έκταση παραχωρήθηκε επαχθώς και χωρίς αντάλλαγμα στο εκκλησιαστικό ίδρυμα το 1993 από το τότε υπουργείο Γεωργίας για να δημιουργηθεί η φιλόδοξη κατασκευή του Σιναϊτικού Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου πάνω στο υπέροχο δάσος του λόφου της Τραγάνας. Οι εργασίες, όμως, στοίχειωσαν μετά το 2000 και τα παχιά λόγια ρασοφόρων επενδυτών εξαντλήθηκαν μέχρι να αποσπαστούν από την ελληνική πολιτεία τα υψηλά κονδύλια. Συγκεκριμένοι δημόσιοι λειτουργοί και υπουργοί, όπως προκύπτει από επίσημα έγγραφα-ντοκουμέντα που έχει στη διάθεσή της η «Espresso», φαίνεται στην πορεία των 15 ετών να έχουν καταστρατηγήσει τους νόμους του κράτους από τη στιγμή που δεν έδωσαν εντολή να ανακληθεί η άδεια παραχώρησης (όπως είχαν πολιτική και διοικητική υποχρέωση), αφού ο «ιερός» σκοπός του χρηματοδοτούμενου ιδρύματος με λεφτά του ελληνικού λαού απέτυχε. Σήμερα έκταση-φιλέτο 300 στρεμμάτων εξακολουθεί να βρίσκεται στην κατοχή των ρασοφόρων επιχειρηματιών που παίζουν τα δικά τους παιχνίδια στο παζάρι του real estate. Αρμόδιοι φορείς παράλληλα δηλώνουν άγνοια για την τύχη της κρατικής περιουσίας που στοιχίζει χρυσάφι. Ο ιθύνων νους του μεγαλόπνοου οράματος και υπεύθυνος των «χάρτινων» κατασκευών της Τραγάνας, Αρχιεπίσκοπος Σινά Δαμιανός ζητά τώρα, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, άλλα 25.000.000 ευρώ από την ελληνική κυβέρνηση για την αποπεράτωση του έργου, δηλώνοντας φίλος με πολλούς γνωστούς πολιτικούς που βοήθησαν τις άγιες μπίζνες των εκατομμυρίων. 
Στις 11 Μαρτίου του 1993, στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης με πράξη του υπουργικού συμβουλίου και με εισήγηση του τότε υφυπουργού Γεωργίας Ευάγγελου Μπασιάκου, αλλά και προφορική εισήγηση του τότε υπουργού Γεωργίας Χρήστου Κοσκινά, αποφασίζεται η «παραχώρηση, κατά κυριότητα και χωρίς αντάλλαγμα, στο Ίδρυμα Ορους Σινά (ΙΟΣ) δημόσιας δασικής έκτασης 290 στρεμμάτων στην περιοχή Τραγάνα της Φθιώτιδας για τη δημιουργία διεθνούς συνεδριακού κέντρου». Στις μελλοντικές εγκαταστάσεις θα λειτουργούσαν κέντρο μελέτης και έρευνας των ανεκτίμητης αξίας κειμηλιακών θησαυρών της Ιεράς Μονής του Σινά, μουσείο, ναός, βιβλιοθήκη, καφετέρια, ησυχαστήριο. Σε ειδική παράγραφο στο συγκεκριμένο ΦΕΚ επιτάσσεται ότι ο παραχωρησιούχος πρέπει μέσα σε πέντε χρόνια (συν δύο χρόνια παράταση) να έχει ολοκληρώσει το σκοπό του. Διαφορετικά, «η μη συμμόρφωση των όρων συνιστά λόγο υποχρεωτικής ανάκλησης της παραχωρήσεως». Επίσης, προβλεπόταν ότι «στο Δασαρχείο Αταλάντης ανατίθεται η μέριμνα για την παρακολούθηση τήρησης των όρων της παρούσης». Και στα υπουργεία Οικονομικών, Εξωτερικών, Παιδείας και Πολιτισμού ανατίθετο η υψηλή εποπτεία του εν λόγω ιδρύματος. Όπως θα διαπιστώσουμε στη συνέχεια, τίποτα από αυτά που προέβλεπαν ο νόμος και το Σύνταγμα δεν έγινε. Χορός εκατομμυρίων για ένα διεθνές συνεδριακό κέντρο-φάντασμα
Μπορεί το μεγαλόπνοο έργο να μην έγινε ποτέ, τα εκατομμύρια όμως του ελληνικού λαού σκορπιόνταν απλόχερα στον άγιο Δαμιανό, τον Αρχιεπίσκοπο του Σινά που διαχειριζόταν δημόσιο χρήμα. Η «Espresso» έχει στη διάθεσή της τρία έγγραφα-φωτιά. Κατά σύμπτωση
και στα τρία αποδέκτης είναι ο τότε υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ Χρήστος Πάχτας και αποστολέας ο ισχυρός καλόγερος. Το πρώτο έχει ημερομηνία 9 Μαρτίου 1996, τρία χρόνια μετά την παραχώρηση. Ο σεβασμιότατος Δαμιανός ζητούσε από τον κ. Πάχτα «το πρώτο μικρό ποσόν των 330 εκατομμυρίων δραχμών» και ευελπιστούσε ότι θα το πάρει από τη στιγμή που και ο προκάτοχος του Χρήστου Πάχτα, Γιώργος Ρωμαίος, αλλά και ο αντικαταστάτης του κ. Ρωμαίου, Γιώργος Ανωμερίτης «έβλεπαν θετικά και αποδέχονταν το αίτημα για την παροχή του ποσού», όπως τουλάχιστον υποστήριζε ο πρωτεργάτης του ιδρύματος. Το δεύτερο έγγραφο έχει ημερομηνία 27/3/1998. Σε αυτό ο Αρχιεπίσκοπος Δαμιανός αναφέρεται στην απορρόφηση «προηγούμενου ποσού 200.000.000 δραχμών», ενώ υπενθυμίζει στον υπουργό ότι χρειάζεται άλλα 600.000.000 δραχμές για εργασίες που θα συνεχιστούν το 1998. Στο τρίτο έγγραφο με ημερομηνία 21/8/1999 τα πράγματα γίνονται πιο ξεκάθαρα. Ο ισχυρός καλόγερος κάνει «ταμείο» στα εκατομμύρια που πήρε από το Δημόσιο. Το 1997, σύμφωνα με τα έγγραφα, πήρε 200.000.000 από το ΥΠΕΘΟ (διά της Διευθύνσεως Εκκλησιών του ΥΠΕΞ), το 1998 350.000.000, ενώ ζητά από τον κρατικό προϋπολογισμό άλλα 760.000.000 για το 2000, ώστε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 να είναι όλα έτοιμα και λειτουργικά. Ο ρασοφόρος κλείνει την επιστολή του προς τον τότε υφυπουργό Οικονομικών σημειώνοντας με νόημα: «Ως εκ τούτου θερμώς παρακαλούμεν υμάς και τους εκλεκτούς συνεργάτες σας να εγκρίνουν την προγραμματισθείσα δαπάνην των 760.000.000 δραχμών διά το 2000 ...; Σας προσκαλούμε και πάλι στην Ιερά Μονή Σινά». Πλην των προαναφερόμενων ποσών το Ίδρυμα του Ορους Σινά, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, έχει πάρει ακόμα από το επιχειρησιακό πρόγραμμα «Κοινωνία της Πληροφορίας» του υπουργείου Πολιτισμού 1.150.000 ευρώ για την «τεκμηρίωση ψηφιοποίησης και ανάδειξης των μνημείων της σιναϊτικής κληρονομιάς». Δηλαδή, σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, συνολικά έχει λάβει 3.000.000 με 5.000.000 ευρώ δημόσιο χρήμα για ένα έργο που
βρίσκεται εδώ και δεκαπέντε χρόνια στα μπετά. Αυτά είναι τα χρήματα που φαίνονται. Κανείς όμως δεν εγγυάται ότι δεν δόθηκαν κι άλλα εκατομμύρια για το κέντρο-φάντασμα. Δαμιανός: «Τα ποσά δίνονταν από τα απόρρητα κονδύλια του υπουργείου Εξωτερικών»
Στο κτίριο της Δορυλαίου 26, πίσω από την αμερικανική πρεσβεία, στεγάζεται το Ίδρυμα του Ορους Σινά. Ο ιθύνων νους της ιερής μπίζνας, Αρχιεπίσκοπος του Σινά Δαμιανός παραδέχεται την αποτυχία του εγχειρήματος λόγω εξάντλησης των οικονομικών επιχορηγήσεων. Επιμένει όμως ότι μόνο 2.000.000 ευρώ δόθηκαν από το Δημόσιο και τα υπόλοιπα καλύφθηκαν από δωρεές ευεργετών. Αφού εξυμνεί τον πρώην υπουργό Πολιτισμού Ευάγγελο Βενιζέλο, τον Χρήστο Πάχτα, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Χρήστο Ζαχόπουλο για το ενδιαφέρον που έδειξαν για το έργο, αποκαλύπτει ότι όλα αυτά τα χρόνια «κανένας επίσημος φορέας δεν τους ρώτησε πού πήγαιναν τα λεφτά και εάν το έργο προχωρούσε». Στην ερώτησή μας για την ύπαρξη και απόδοση παραστατικών όσον αφορά τις κρατικές επιχορηγήσεις απαντά ότι «αυτό δεν είναι δουλειά δική σας, είναι του υπουργείου Οικονομικών» και ότι «τα ποσά δίνονταν από τα απόρρητα κονδύλια του ΥΠΕΞ πρώτα στο Ορος Σινά και μετά δίνονταν σ' εμάς». Η στιχομυθία μαζί του είναι χαρακτηριστική:
- Πόσα χρειάζεστε για να περατωθεί; 25.000.000 ευρώ για να τελειώσει.
- Πόσα έχουν στοιχίσει αυτά που έχουν χτιστεί; Γύρω στα 5 με 6 εκατ. ευρώ.
- Ποιος σας βοήθησε εκτός από το Δημόσιο; 720.000.000 δραχμές το Δημόσιο και τα υπόλοιπα εξ ιδίων. Το Ίδρυμα Νιάρχου έδωσε 35.000.000 δραχμές και ήταν να δώσει άλλα τόσα, μετά δεν προχώρησε και δεν μας έδωσαν άλλα. Είχαν εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου, γι' αυτό και μας έδιναν λεφτά.
- Παραστατικά έχετε γι' αυτά που λέτε; Φυσικά. Αλλά εσείς πέστε ότι καήκανε, υποθετικά μιλάω, πάρτε έναν πολιτικό μηχανικό να σας κάνει μια οποιαδήποτε εκτίμηση. Για ποιο ποσό;
- Για το δημόσιο χρήμα. Όχι, δεν υπάρχουν. Δηλαδή, επειδή έχετε ένα Βατοπέδι, θέλετε να δημιουργήσετε και δεύτερο; Λογαριασμό θα δώσω εκεί που πρέπει γι' αυτά που είμαι υπεύθυνος.
- Ήρθε κανένας από το υπουργείο Γεωργίας να σας πει γιατί δεν προχώρησαν τα έργα; Δεν ήρθε κάποιος.
- Παραστατικά για τις εκεί εργασίες υπάρχουν; Ο άλλος σου κάνει προσφορά σε έργο, τι παραστατικά μου λέτε; Για διαιρέστε τα λεφτά να δείτε πόσο αναλογεί στα τόσα χρόνια. Εγώ για να βρω αυτά τα παραστατικά θα μου πάρει μέρες.
- Είναι διαχείριση δημόσιου χρήματος αυτά τα λεφτά. Αυτά είναι δουλειές άλλων, του υπουργείου Οικονομικών να τα ελέγξει.
Τι λέει ο δασάρχης Αταλάντης για τα έργα και τους... ελέγχους
Εν οίδε, ότι ουδέν οίδε ο δασάρχης Αταλάντης Γιάννης Πατούλης, που σύμφωνα με το νόμο είναι υπεύθυνος για την παρακολούθηση των οικοδομικών κατασκευών. Είναι εξίσου χαρακτηριστικός ο διάλογος που είχαμε και μαζί του:
- Παρακολουθείτε τις εργασίες; Εμείς παρακολουθούμε τις εργασίες. Αυτοί δεν πάνε παραστατικά για να δει το Δημόσιο πού πάνε τα λεφτά; Εγώ είμαι δασάρχης από τον Οκτώβριο του 2006. Από τότε δεν με πήρε τηλέφωνο να μου πει κάποιος εάν προχωρούν οι εργασίες. Εμείς πηγαίνουμε από εκεί συχνά και βλέπουμε ότι οι εργασίες συνεχίζονται. Έχει μηχανήματα και βλέπουμε ότι υπάρχει μια δραστηριότητα η οποία συνεχίζεται.
- Τι έχει προχωρήσει; Τίποτα δεν γίνεται από το 2003 και μετά. Εσείς πήγατε εκεί; Εγώ δεν έχω πάει ποτέ. Νομίζω ότι έχει πάει κάποιος από εμάς. Υπάρχει ένας δρόμος και μια εκκλησία που φτιάχνεται. Πολύ καλά ρωτάτε τι έχει γίνει.
- Ήρθε κανένα όργανο της πολιτείας να σας πει τι γίνεται; Όχι. Αλλά το θέμα είναι εάν αυτοί είναι νόμιμοι εκεί πέρα. Εάν δεν έχει ολοκληρωθεί ο σκοπός, κακώς συνεχίζεται και πρέπει να γίνει εισήγηση ανάκλησης. Εμείς κάνουμε την εισήγηση προς τη Διεύθυνση Δασών της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδος και ενημερώνεται από την Περιφέρεια το υπουργείο Γεωργίας. Για το συγκεκριμένο κέντρο δεν ξέρω να σας πως ποιος πήγε τελευταία φορά εκεί από το δασαρχείο.
αναδημοσίευση από την "Espresso"
http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=21&la=2&artid=877919&catID=16
https://www.facebook.com/home.php?sk=group_213353168698866&ap=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου