Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ!!ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ!!

 

Ο Δευκαλίων θεωρείται ως ένα ημι-μυθολογικό πρόσωπο, που σχετίζεται άμεσα με ένα από τα πλέον σημαντικά γεγονότα της αρχαιότητας.

Με τον περίφημο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ ο οποίος αποτέλεσε την λήξη της μέχρι τότε πορείας της Ανθρωπότητας, και ταυτοχρόνως σηματοδότησε την έναρξη μιας νέας εξελικτικής περιόδου επάνω στον πλανήτη μας.

Σύμφωνα με την Μυθολογία μας, ο Δευκαλίων πληροφορήθηκε από τον πατέρα του, τον ΠΡΟΜΗΘΕΑ, για έναν επερχόμενο κατακλυσμό, και σύμφωνα με τις εντολές που του έδωσε, κατασκεύασε ένα ειδικό πλοίο στο οποίο συγκέντρωσε τα απαραίτητα εφόδια και τις κατάλληλες ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ για να καταφέρει να επιβιώσει κατά την διάρκεια αυτού του κατακλυσμού.

Όταν ολοκλήρωσε την κατασκευή του πλοίου, επιβιβάστηκε σε αυτό μαζί με την γυναίκα του και σχεδόν αμέσως ο Δίας ξεκίνησε τον κατακλυσμό!

Όταν μετά από πολλές μέρες σταμάτησαν επιτέλους οι βροχές, το πλοίο του Δευκαλίωνα, σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, προσάραξε πάνω στην κορφή του Παρνασσού.

Τότε, ο Δευκαλίων και η Πύρρα κατέβηκαν στην ξηρά, διαπίστωσαν ότι ολόκληρος ο κόσμος καταστράφηκε ως αποτέλεσμα του κατακλυσμού και για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους, που οι ίδιοι ήταν ακόμα ζωντανοί, πρόσφεραν θυσία στον Φύξιο Δία.

 

Τότε έλαβαν την εξής παράδοξη εντολή:

 

Προκειμένου να αναγεννηθεί το Ανθρώπινο γένος, άρχισαν να πετάνε πέτρες πίσω από την πλάτη τους:

Οι πέτρες που πετούσε ο Δευκαλίωνας μεταμορφώνονταν σε Άνδρες και

Οι πέτρες που πετούσε η Πύρρα μεταμορφώνονταν σε Γυναίκες.

 

Το γεγονός ότι η Πύρρα και ο Δευκαλίων πετούσαν πίσω τους πέτρες υποκρύπτει την λειτουργίας του νόμου σύμφωνα με την οποία πραγματοποιούνται οι επανενσαρκώσεις των Ψυχών.

 

Σύμφωνα με αυτόν τον νόμο των επανενσαρκώσεων, ο οποίος είναι απολύτως αποδεκτός στο αρχαίο Ελληνικό Θρησκευτικό και εκπαιδευτικό σύστημα, η Ψυχή ξεκινάει το ταξείδι της ενσάρκωσής της, αρχικά με την μορφή κάποιου πετρώματος, αφού αποτελεί και αυτή ένα προϊόν της περίφημης «Μεγάλης Έκρηξης» ακολουθώντας την σταδιακή Συμπαντική Εξέλιξη.

 

Έτσι, αυτό το αρχικό πέτρωμα, στην συνέχεια μετασχηματίζεται σε φυτό, για να καταλήξει με την σειρά του σε ζώο, ώσπου να καταφέρει τελικά να ενσαρκωθεί κάποτε σε Άνθρωπο που αποτελεί βεβαίως το κορυφαίο δημιούργημα στην αλυσίδα της εξέλιξης των Ειδών, όπως την περιγράφει και ο Αριστοτέλης στο βιβλίο του «Μετά τα Φυσικά».

 

 

 

 

 

Οι άνθρωποι που δημιουργήθηκαν από αυτές τις πέτρες ονομάστηκαν λαός.

Όπως είναι γνωστό, στα αρχαία ελληνικά ο ΛΙΘΟΣ ονομάζεται ΛΑΣ και ακριβώς αυτή η λέξη αποτελεί το δεύτερο συνθετικό της σύνθετης λέξης ΕΛ-ΛΑΣ που σημαίνει: ΛΙΘΟΣ ΦΩΤΟΣ.

 

Όπως γνωρίζουμε  η λέξη ΕΛΛΑΣ δεν επικράτησε στο εξωτερικό, όπου η πατρίδα μας  είναι γνωστή κυρίως με το όνομα… GREECE.

 

Πολλές φορές μάλιστα, θεωρούμε το GREECE ως υποτιμητικό και δηλώνουμε ότι η πατρίδα μας ονομάζεται ΕΛΛΑΣ.

Πόσο δίκιο έχουμε όμως έχουμε να πιστεύουμε κάτι τέτοιο;

Πόσο υποτιμητικός είναι ο όρος Γραικός;

 

 

Την απάντηση και σε αυτό το ερώτημα μας την δίνει και πάλι, μέσα από τα βάθη των αιώνων… ο Αριστοτέλης!

 

Όπως γνωρίζουμε ο Αριστοτέλης θεωρείται ίσως ο κορυφαίος Έλληνας Φιλόσοφος.

Έχουμε διαπιστώσει και σε προηγούμενα άρθρα μας, ότι αν καταφέρουμε να κατανοήσουμε ακόμα και μία παράγραφο από οποιοδήποτε βιβλίο του, το γεγονός αυτό θα έχει σίγουρα πολύ θετικό αποτέλεσμα στην πρόοδο της νόησης μας και στην ανάπτυξη της ευφυΐας μας.

 

Ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα, παρουσιάζεται ως ιστορικό γεγονός, σε ένα από τα σχετικά άγνωστα βιβλία του Αριστοτέλη, στα «Μετεωρολογικά» και φαίνεται να έχει άμεση σχέση με το ποια θα πρέπει να είναι η επίσημη ονομασία της Ελλάδας!

 

Όπως θα δούμε, ο Φιλόσοφος πιστεύει ότι οι κατακλυσμοί δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων τυχαίων γεγονότων, αλλά αποτελούν ένα επαναλαμβανόμενο φυσικό φαινόμενο που ακολουθεί και αυτό τους δικούς του Νόμους.

 

Στο επόμενο και τελευταίο μέρος του άρθρου θα αναλύσουμε περαιτέρω τα Μετεωρολογικά του Αριστοτέλη που μας παρέχουν αρκετές πληροφορίες τόσο για τους κατακλυσμούς όσο και τους Γραικούς της Αρχαίας Ελλάδας.
Συνεχίζονας τη μελέτη των Μετεωρολογικών, λίγο πριν το τέλος του πρώτου βιβλίου, στο ιερό αρχαίο κείμενο, διαβάζουμε τα εξής:

…οἷον ἐν ταῖς κατ' ἐνιαυτὸν ὥραις χειμών, οὕτως περιόδου τινὸς μεγάλης μέγας χειμὼν καὶ ὑπερβολὴ ὄμβρων.

Όπως ακριβώς μέσα στην διάρκεια του έτους υπάρχει η περίοδος του χειμώνα, κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο στην διάρκεια του μεγάλου ενιαυτού έχουμε και μια μεγάλη περίοδο χειμώνα, η οποία συνοδεύεται από κατακλυσμούς.

Ο Μέγας Ενιαυτός, αποτελεί ένα «Μεγάλο Έτος» κατά το οποίο ο πόλος της Γης, ο οποίος  περιστρέφεται σε ανάδρομη φορά σχηματίζει έναν μέγα κύκλο, ο οποίος αστρονομικά είναι σήμερα γνωστός ως «Μετάπτωση των Ισημεριών» και υπολογίζεται σε 25796 χρόνια.

αὕτη δὲ οὐκ ἀεὶ κατὰ τοὺς αὐτοὺς τόπους, ἀλλ' ὥσπερ ὁ καλούμενος ἐπὶ Δευκαλίωνος κατακλυσμός·

Αυτοί δε οι κατακλυσμοί δεν συμβαίνουν πάντα στις ίδιες περιοχές της γης, αλλά λειτουργούν όπως στην περίπτωση του γνωστού κατακλυσμού  του Δευκαλίωνα.

καὶ γὰρ οὗτος περὶ τὸν Ἑλληνικὸν ἐγένετο τόπον μάλιστα, καὶ τούτου περὶ τὴν Ἑλλάδα τὴν ἀρχαίαν.


Και ειδικότερα, ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα συνέβη στην περιοχή της γης όπου κατοικούσαν οι Έλληνες, και συγκεκριμένα στον τόπο αυτόν που ονόμαζαν τότε Αρχαία Ελλάδα.
Είναι εντυπωσιακό ότι ο Αριστοτέλης χρησιμοποιεί τον όρο «Αρχαία Ελλάδα» για να να αναφερθεί στην εποχή πριν τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα!

αὕτη δ' ἐστὶν ἡ περὶ Δωδώνην καὶ τὸν Ἀχελῷον· [352b]   οὗτος γὰρ πολλαχοῦ τὸ ῥεῦμα μεταβέβληκεν·

Αυτή δε η Αρχαία Ελλάδα εκτινόταν στην περιοχή γύρω από την Δωδώνη και τον Αχελώο ποταμό του οποίου η κοίτη έχει μεταβληθεί πάρα πολλές φορές.
Επομένως, θα πρέπει να δεχτούμε ότι η περιοχή της Δωδώνης είναι προκατακλυσμιαία. Όμως είναι επίσης εντυπωσιακό το γεγονός ότι μέχρι και σήμερα, ένα από τα κύρια έργα ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής, είναι η περίφημη προσπάθεια της «Εκτροπής της κοίτης του Αχελώου»!

ᾤκουν γὰρ οἱ Σελλοὶ ἐνταῦθα καὶ οἱ καλούμενοι τότε μὲν Γραικοὶ νῦν δ'   Ἕλληνες.

Εκεί κατοικούσε ο λαός που ονομαζόταν ΣΕΛΛΟΙ καθώς και ο λαός που ονομαζόταν ΓΡΑΙΚΟΙ, και σήμερα αυτοί οι λαοί αποτελούν τους ΕΛΛΗΝΕΣ.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακά τα εσωτερικά μηνύματα που εμπεριέχουν και οι δύο αυτές πανάρχαιες λέξεις.
Οι Σελλοί είναι οι Φωτισμένοι και οι Γραικοί είναι οι Γηραιοί, δηλαδή κάποιο αρχαιότατο Ελληνικό Φύλο.
Δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι τυχαίο το γεγονός ότι στο σπήλαιο των Πετραλώνων, στην περιοχή της Χαλκιδικής, βρέθηκαν ίχνη οργανωμένης ανθρώπινης ζωής, όπως επίσης και ένα ανθρώπινο κρανίο που θεωρείται ότι ανήκει σε Άνθρωπο που έζησε πριν 700.000 χρόνια.
Επίσης ένα ακόμα σημαντικότατο εύρημα που αποδεικνύει την αλήθεια των όσων λέει ο Αριστοτέλης είναι και η περίφημη επιγραφή του Δισπηλιού που βρίσκεται και αυτό στην πανάρχαια ευρύτερη περιοχή της Δωδώνης και χρονολογείται από το 5260π.Χ. με την μέθοδο του Άνθρακα 14.

Διαπιστώνουμε δηλαδή ότι η λέξη ΓΡΑΙΚΟΣ αποτελεί ουσιαστικά την αρχαία ονομασία του ΕΛΛΗΝΑ.

Επομένως η λέξη GREECE με την οποία είναι γνωστή η πατρίδα μας διεθνώς, υποδηλώνει ότι η ΕΛΛΑΣ είναι μία ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΑ ΧΩΡΑ σε αντίθεση με τα υπόλοιπα πολύ νέα κράτη και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που η Ελλάδα κατάφερε να έχει έναν τόσο σημαντικό πολιτισμό.

ὅταν οὖν γένηται τοιαύτη ὑπερβολὴ ὄμβρων, [352b.4]   νομίζειν χρὴ ἐπὶ πολὺν χρόνον διαρκεῖν,
όταν λοιπόν συμβαίνει τέτοιου είδους κατακλυσμός που οφείλεται σε βροχές, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η βροχή διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. καὶ ὥσπερ νῦν τοῦ  ἀενάους εἶναί τινας τῶν ποταμῶν τοὺς δὲ μὴ οἱ μέν φασιν αἴτιον εἶναι τὸ μέγεθος τῶν ὑπὸ γῆς χασμάτων, και επειδή τώρα θεωρούμε ορισμένους ποταμούς ότι υπήρξαν ανέκαθεν ενώ άλλοι όχι, άλλοι μεν ισχυρίζονται ότι αυτοί που υπάρχουν πάντα πηγάζουν από  μεγάλα χάσματα κάτω από τη γη…

Το γεγονός αυτό των μεγάλων χαρμάτων κάτω από την Ελληνική Γη είναι πολύ σημαντικό, διότι ο Αριστοτέλης υποστηρίζει ότι τα χάσματα αυτά λειτουργούν σαν τεράστιοι αποταμιευτήρες νερού, που τροφοδοτούν μέσω υπογείων συνδέσεων, εκτός από τα ελληνικά ποτάμια και κάποια μεγάλα ευρωπαϊκά ποτάμια, αλλά πολύ περισσότερο κάποια μεγάλα ποτάμια της Ασίας!
Αυτό όμως, είναι ένα άλλο πολύ μεγάλο θέμα…
 Μία μελέτη στα «Μετεωρολογικά» του Αριστοτέλη από τον Γ. Χαραλαμπίδη