ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΩ ΟΤΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΙΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΚΑΝΟΥΜΕ!!
Ο Βασιλιάς Ηρώδης είναι ένα όνομα που μπορεί να είναι αόριστα γνωστό στους περισσότερους από εμάς λόγω των αναφορών στη Βίβλο και σε σχέση με τον Ναζωραίο. Αλλά πόσοι από εμάς γνωρίζουμε τον πραγματικό άνθρωπο που υπήρχε πέρα από αυτή την απαγορευτική φιγούρα, τον άνθρωπο που ονομαζόταν Βασιλιάς Ηρώδης ο Μέγας; Ποιος ήταν ο πραγματικός Βασιλιάς της Ιουδαίας, ένας άνθρωπος που ανέβηκε σε αυτή τη θέση μέσα από απίστευτη σκληρότητα και αποφασιστικότητα; Ήταν τύραννος ή μεγάλος οικοδόμος και ήρωας; Ήταν φίλος ή εχθρός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας; Ποια ήταν η συμφωνία με τις πολυάριθμες γυναίκες και τους γιους του και την κρίση διαδοχής που άφησε πίσω του με το θάνατό του; Ας προσπαθήσουμε να εξερευνήσουμε τον άνθρωπο πίσω από τις ιστορίες.
Ποιος ήταν ο Βασιλιάς Ηρώδης;
Τον πρώτο αιώνα π.Χ., ο βασιλιάς Ηρώδης, γνωστός και ως Ηρώδης ο Μέγας, ήταν ο ηγεμόνας της ρωμαϊκής επαρχίας της Ιουδαίας. Οι αφηγήσεις φαίνεται να διαφωνούν για το αν ο Ηρώδης ήταν εξαιρετικός ή τρομερός ηγεμόνας. Η πιο λογική υπόθεση θα ήταν ότι ήταν λίγο και από τα δύο. Εξάλλου, σε όλη την ιστορία, οι βασιλιάδες και οι αυτοκράτορες με τις πιο τρομερές κατακτήσεις και τις πιο βάναυσες νίκες στη ζώνη τους ήταν εκείνοι που έγιναν γνωστοί με το επίθημα «ο μεγάλος».
Φαίνεται να υπάρχει μια περίεργη διχοτόμηση στην αντίληψη του Ηρώδη που υπήρχε όλους αυτούς τους αιώνες. Ως τυραννικός βασιλιάς που ήταν σκληρός όχι μόνο με τους υπηκόους του αλλά και με τα μέλη της οικογένειάς του, υβρίζεται. Είναι επίσης γνωστός ως ο μεγάλος οικοδόμος, ο οποίος βοήθησε στην κατασκευή μερικών από τους σπουδαιότερους ναούς και μνημεία στη Μέση Ανατολή σήμερα και βελτίωσε τον τρόπο ζωής του λαού του λόγω του μεγάλου ενδιαφέροντός του για την αρχιτεκτονική και το σχέδιο, και τα απομεινάρια της βασιλείας του θαυμάζονται αυτή τη μέρα.
Βεβαίως, περιηγήθηκε στο βασίλειό του μέσα από μερικά πολύ δόλια πολιτικά κλίματα και βοήθησε να χτιστεί μια ακμάζουσα κοινωνία κατά τα περίπου 30 χρόνια της διακυβέρνησής του. Κατάφερε να κερδίσει την εύνοια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ενώ εξακολουθούσε να κρατά τις εβραϊκές πεποιθήσεις του και του λαού του.
Από οικονομική άποψη, υπάρχουν μικτές ερμηνείες για το εάν η Ιουδαία ευημερούσε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ή όχι. Τα εκτεταμένα οικοδομικά του έργα απορρίπτονται ως έργα ματαιοδοξίας, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για σπουδαία μνημεία που εξακολουθούν να αποδεικνύουν το μεγαλείο αυτής της παλιάς ρωμαϊκής επαρχίας. Οι άνθρωποί του φορολογήθηκαν βαριά για αυτά τα έργα, αλλά παρείχαν επίσης μεγάλης κλίμακας απασχόληση σε πολλούς. Έτσι, ο βασιλιάς Ηρώδης είναι μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα για τους σύγχρονους μελετητές.
Για τι ήταν γνωστός;
Η ιστορία για την οποία ο Ηρώδης είναι κυρίως γνωστός σήμερα πιστεύεται από τους περισσότερους ιστορικούς ότι ήταν μάλλον φαντασία παρά γεγονός. Ο Ηρώδης έχει περάσει στη λαϊκή φαντασία ως το σκληρό και εκδικητικό τέρας που φοβόταν τόσο τη μελλοντική επιρροή και τη δύναμη του μωρού Ιησού που αποφάσισε να σκοτώσει το βρέφος. Ως αποτέλεσμα αυτής της απόφασης, διέταξε τον θάνατο όλων των παιδιών στη Βηθλεέμ, μια σφαγή που το μωρό Ιησούς γλίτωσε λόγω της φυγής των γονιών του από τη Βηθλεέμ.
Αν και αυτό μπορεί να μην ήταν αλήθεια, δεν σημαίνει ότι ούτε ο Ηρώδης ήταν ευγενικός και καλοπροαίρετος βασιλιάς. Μπορεί να μην έκανε την τερατώδη πράξη για την οποία έχει γίνει γνωστός, αλλά είναι και ο άνθρωπος που εκτέλεσε μια από τις συζύγους του και τουλάχιστον τρία από τα δικά του παιδιά. Οι ιστορικοί εικάζουν ότι αυτό το γεγονός μπορεί να ήταν η αφετηρία όπου ξεκίνησε η κάθοδος του βασιλιά Ηρώδη στην τυραννία.
Ψευδολάτρης;
Οι σύγχρονοι ιστορικοί σχολιάζουν ότι ο βασιλιάς Ηρώδης μπορεί να ήταν το μόνο πρόσωπο στην παλιά εβραϊκή ιστορία που αντιπαθούσαν όχι μόνο οι Χριστιανοί αλλά και οι ίδιοι οι Εβραίοι για την τυραννική και σκληρή βασιλεία του.
Στις Αρχαιότητες των Εβραίων, την πλήρη ιστορία των Εβραίων 20 τόμων, γραμμένη από τον Φλάβιο Ιώσηπο, αναφέρεται πώς και γιατί οι Εβραίοι αντιπαθούσαν τον Ηρώδη. Ο Ιώσηπος έγραψε ότι ενώ ο Ηρώδης προσπαθούσε να συμμορφωθεί με τον ιουδαϊκό νόμο κατά καιρούς. Εξακολουθούσε να επενδύει πολύ περισσότερο στο να κρατά ευτυχισμένους τους μη Εβραίους και τους Ρωμαίους πολίτες του και πιστεύεται ότι τους ευνοούσε έναντι των υπηκόων που ασκούσαν την εβραϊκή θρησκεία. Εισήγαγε πολλά ξένα είδη διασκέδασης και έχτισε έναν χρυσαετό έξω από το ναό της Ιερουσαλήμ για να συμβολίσει τη Ρωμαϊκή Λεγεώνα.
Για πολλούς Εβραίους, αυτό ήταν απλώς μια άλλη ένδειξη ότι ο βασιλιάς Ηρώδης ήταν υποκείμενος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που τον είχε τοποθετήσει στο θρόνο της Ιουδαίας παρά το μη Εβραϊκό υπόβαθρο και την καταγωγή του.
Ο ίδιος ο Ηρώδης ήταν από τον Εδώμ, ένα αρχαίο βασίλειο που βρισκόταν στο σημερινό Ισραήλ και Ιορδανία. Αυτό, μαζί με τις διαβόητες δολοφονίες των μελών της οικογένειάς του και τις υπερβολές της Ηρωδιανής Δυναστείας, έχει προκαλέσει ερωτήματα σχετικά με τη θρησκεία και το σύστημα πεποιθήσεων του Ηρώδη.
Το αν ο Ηρώδης ήταν ενεργός Εβραίος δεν είναι σαφές, αλλά φαινόταν να σέβεται τις παραδοσιακές εβραϊκές πρακτικές στη δημόσια ζωή. Έκοψε νομίσματα που δεν είχαν ανθρώπινες εικόνες και χρησιμοποίησε ιερείς για την κατασκευή του Δεύτερου Ναού . Επιπλέον, πολλά τελετουργικά λουτρά, που χρησιμοποιήθηκαν για καθαρμούς, βρέθηκαν στα ανάκτορά του, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αυτό ήταν ένα έθιμο που ακολουθούσε στην ιδιωτική του ζωή.
Ιστορικό και καταγωγή
Για να έχετε μια πλήρη εικόνα του βασιλιά Ηρώδη, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε πώς προέκυψε η βασιλεία του Ηρώδη και ποιος ήταν πραγματικά πριν από αυτό. Ο Ηρώδης ανήκε σε μια σημαντική οικογένεια των Ιδουμαίων, οι Ιδουμαίοι ήταν οι διάδοχοι των Εδωμιτών. Οι περισσότεροι ασπάστηκαν τον Ιουδαϊσμό όταν ο Χασμοναίος Εβραίος βασιλιάς Ιωάννης Υρκανός Α' κατέκτησε την περιοχή. Έτσι, φαίνεται ότι ο Ηρώδης θεωρούσε τον εαυτό του Εβραίο ακόμα κι αν οι περισσότεροι από τους επικριτές και τους αντιπάλους του δεν πίστευαν ότι είχε αξίωση για οποιουδήποτε είδους εβραϊκούς πολιτισμούς.
Ο Ηρώδης ήταν γιος ενός άντρα που ονομαζόταν Αντίπατρος και μιας Άραβας πριγκίπισσας από την Πέτρα που ονομαζόταν Κύπρος και γεννήθηκε περίπου το 72 π.Χ. Η οικογένειά του είχε μια ιστορία καλών όρων με ισχυρούς Ρωμαίους, από τον Πομπήιο και τον Ιούλιο Καίσαρα μέχρι τον Μάρκο Αντώνιο και τον Αύγουστο . Ο βασιλιάς Υρκανός Β' διόρισε τον Αντίπατρο ως Πρωθυπουργό της Ιουδαίας το 47 π.Χ., και ο Ηρώδης με τη σειρά του έγινε Κυβερνήτης της Γαλιλαίας. Ο Ηρώδης δημιούργησε φιλίες και συμμάχους μεταξύ των Ρωμαίων και ο Μάρκος Αντώνιος διόρισε τον Ηρώδη και τον μεγαλύτερο αδελφό του Φασαήλ ως Ρωμαίους τετράρχες για να υποστηρίξουν τον Υρκανό Β'.
Ο Αντίγονος της δυναστείας των Χασμονέων ξεσηκώθηκε σε εξέγερση εναντίον του βασιλιά και του πήρε την Ιουδαία. Ο Φασαήλ πέθανε στην κρίση που ακολούθησε, αλλά ο Ηρώδης κατέφυγε στη Ρώμη για να ζητήσει βοήθεια για να ανακτήσει την Ιουδαία. Οι Ρωμαίοι, που επένδυσαν στην κατάκτηση και τη διατήρηση της Ιουδαίας, τον ονόμασαν Βασιλιά των Εβραίων και τον βοήθησαν είτε το 40 είτε το 39 π.Χ.
Ο Ηρώδης κέρδισε την εκστρατεία κατά του Αντιγόνου και του δόθηκε το χέρι της Μαριάμνης, εγγονής του Υρκάνου Β', για γάμο. Επειδή ο Ηρώδης είχε ήδη γυναίκα και γιο, τη Δωρίδα και τον Αντίπατρο, τους έστειλε μακριά για χάρη αυτού του βασιλικού γάμου για να προωθήσει τις φιλοδοξίες του. Ο Υρκανός δεν είχε αρσενικούς κληρονόμους.
Ο Αντίγονος τελικά ηττήθηκε το 37 π.Χ. και στάλθηκε στον Μάρκο Αντώνιο για εκτέλεση και ο Ηρώδης πήρε τον θρόνο για τον εαυτό του. Έτσι τελείωσε η Δυναστεία των Χασμονέων και ξεκίνησε η Δυναστεία των Ηρώδειων.
Ο Βασιλιάς της Ιουδαίας
Ο Ηρώδης ονομάστηκε Εβραίος βασιλιάς από τους Ρωμαίους αφού ο Ηρώδης ζήτησε τη βοήθειά τους για να νικήσει και να ανατρέψει τον Αντίγονο. Με τον Ηρώδη άρχισε η νέα εποχή της Ιουδαίας. Παλαιότερα διοικούνταν από τους Χασμοναίους. Ήταν αυτόνομα ως επί το πλείστον, αν και μετά την κατάκτηση της Ιουδαίας από τον Πομπήιο αναγνώρισαν την ισχύ των Ρωμαίων.
Ο Ηρώδης, ωστόσο, ονομάστηκε βασιλιάς της Ιουδαίας από τη Ρωμαϊκή Σύγκλητο και ως τέτοιος βρισκόταν απευθείας υπό την κυριαρχία της Ρώμης. Επίσημα, μπορεί να αποκαλούνταν σύμμαχος βασιλιάς, αλλά ήταν πολύ υποτελής στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και προοριζόταν να κυβερνήσει και να εργαστεί για τη μεγαλύτερη δόξα των Ρωμαίων. Για το λόγο αυτό, ο Ηρώδης είχε πολλούς αντιπάλους, μεταξύ των οποίων και οι ίδιοι οι Εβραίοι υπήκοοί του.
Rise To Power και Ηρώδης Βασιλεία
Η βασιλεία του βασιλιά Ηρώδη ξεκίνησε με μια νίκη στην Ιερουσαλήμ, που επιτεύχθηκε με τη βοήθεια του Μάρκου Αντώνιου. Αλλά η πραγματική διακυβέρνησή του στην Ιουδαία δεν ξεκίνησε καλά. Ο Ηρώδης εκτέλεσε πολλούς από τους υποστηρικτές του Αντιγόνου, συμπεριλαμβανομένων αρκετών από το Σανχεντρίν, των Εβραίων πρεσβυτέρων που στα μετέπειτα χρόνια θα γίνουν γνωστοί ως ραβίνος. Οι Χασμοναίοι ήταν πολύ δυστυχισμένοι που ανατράπηκαν, όπως μπορεί να υποθέσει κανείς, και η πεθερά του Ηρώδη η Αλεξάνδρα σχεδίαζε ήδη.
Ο Αντώνιος είχε παντρευτεί την Κλεοπάτρα μόλις εκείνη τη χρονιά και η βασίλισσα της Αιγύπτου ήταν φίλη της Αλεξάνδρας. Γνωρίζοντας ότι η Κλεοπάτρα ασκούσε μεγάλη επιρροή στον σύζυγό της, η Αλεξάνδρα της ζήτησε να βοηθήσει να γίνει ο αδερφός της Μαριάμνης Αριστόβουλος Γ΄ Αρχιερέας. Αυτή ήταν μια θέση που διεκδικούσαν συνήθως οι βασιλιάδες των Ασμοναίων, αλλά αυτή που ο Ηρώδης δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις λόγω του Ιδουμαίου αίματος και της καταγωγής του.
Η Κλεοπάτρα συμφώνησε να βοηθήσει και προέτρεψε την Αλεξάνδρα να συνοδεύσει τον Αριστόβουλο για να συναντήσει τον Αντώνιο. Ο Ηρώδης, φοβούμενος ότι ο Αριστόβουλος θα στεφόταν βασιλιάς, τον έβαλε να δολοφονηθεί.
Ο Ηρώδης λέγεται ότι ήταν ένας εντελώς δεσποτικός και τυραννικός ηγεμόνας που κατέστειλε ανελέητα κάθε μουρμούρα εναντίον του. Τυχόν αντίπαλοι, συμπεριλαμβανομένων των μελών της οικογένειας, αφαιρέθηκαν αμέσως από την εξίσωση. Οι ιστορικοί προτείνουν ότι μπορεί να είχε μια μυστική αστυνομία για να ενημερώνεται και να ελέγχει τις απόψεις των απλών ανθρώπων για αυτόν. Οι προτάσεις για εξέγερση ή ακόμη και διαμαρτυρίες κατά της διακυβέρνησής του αντιμετωπίστηκαν με βία. Σύμφωνα με τον Ιώσηπο, είχε μια τρομερά μεγάλη προσωπική φρουρά 2000 στρατιωτών.
Ο Ηρώδης είναι γνωστός για τη σπουδαία αρχιτεκτονική της Ιουδαίας και τους ναούς που έχτισε. Αλλά και αυτό δεν είναι χωρίς τη δική του αρνητική χροιά, καθώς αυτές οι μεγάλες επεκτάσεις και τα κτιριακά έργα απαιτούσαν μεγάλη χρηματοδότηση. Για το σκοπό αυτό, φορολογούσε βαριά τον Ιουδαϊκό λαό. Αν και τα οικοδομικά έργα παρείχαν ευκαιρίες απασχόλησης σε πολλούς, και ο Ηρώδης λέγεται ότι φρόντιζε τον λαό του σε περιόδους κρίσης, όπως ο λιμός του 25 Π.Κ.Χ., η βαριά φορολογία δεν τον έκανε αγαπητό στο λαό του.
Ο βασιλιάς Ηρώδης ήταν ένας πολυτελής ξένος και άδειαζε τα βασιλικά ταμεία για να χρηματοδοτήσει ακριβά και περιττά δώρα για να δημιουργήσει μια φήμη γενναιοδωρίας και μεγάλου πλούτου. Αυτό αντιμετωπίστηκε με αποδοκιμασία από τους υπηκόους του.
Οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι, οι πιο σημαντικές αιρέσεις μεταξύ των Εβραίων εκείνη την εποχή, ήταν και οι δύο σθεναρά αντίθετοι με τον Ηρώδη. Υποστήριξαν ότι δεν άκουσε τα αιτήματά τους σχετικά με την ανέγερση και τα ραντεβού στο Ναό. Ο Ηρώδης προσπάθησε να προσεγγίσει την ευρύτερη εβραϊκή διασπορά, αλλά ήταν σε μεγάλο βαθμό ανεπιτυχής σε αυτό, και η δυσαρέσκεια εναντίον του βασιλιά έφτασε σε σημείο βρασμού στα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησής του.
Σχέση με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Όταν ξεκίνησε ο αγώνας για τη θέση του Ρωμαίου ηγεμόνα μεταξύ του Μάρκου Αντώνιου και του Οκταβιανού (ή του Αυγούστου Καίσαρα όπως είναι πιο γνωστός) λόγω του γάμου του Αντώνιου και της Κλεοπάτρας, ο Ηρώδης έπρεπε να αποφασίσει ποιον από αυτούς θα υποστήριζε. Στάθηκε στο πλευρό του Αντώνιου, ο οποίος ήταν προστάτης του με πολλούς τρόπους και στον οποίο ο Ηρώδης χρωστούσε το βασίλειο του Ηρώδη.
Ο Ηρώδης κυβέρνησε την Ιουδαία υπό την αιγίδα των Ρωμαίων, ακόμα κι αν οι τίτλοι του, όπως ο Ηρώδης ο Μέγας και ο Βασιλιάς των Εβραίων, μπορεί να υποδήλωναν ότι ήταν ανεξάρτητος ηγεμόνας. Η υποστήριξή του στην αυτοκρατορία και το γεγονός ότι αναγνωρίστηκε ως σύμμαχος βασιλιάς είναι αυτό που του έδωσε τη δυνατότητα να κυβερνήσει την Ιουδαία. Ενώ είχε κάποιο επίπεδο αυτονομίας μέσα στο βασίλειό του, υπήρχαν περιορισμοί που του τέθηκαν σχετικά με τις πολιτικές του απέναντι σε άλλα βασίλεια. Άλλωστε, οι Ρωμαίοι δεν είχαν την πολυτέλεια να έχουν τα υποτελή κράτη τους να οικοδομούν συμμαχίες έξω από τις αρμοδιότητές τους.
Η σχέση του βασιλιά Ηρώδη με τον Αύγουστο φαίνεται να ήταν λεπτή από τότε που απέρριψε για πρώτη φορά το δικαίωμά του να κυβερνά την αυτοκρατορική Ρώμη. Ίσως αυτός ήταν ο λόγος που έπρεπε να εργαστεί διπλά σκληρά για να κρατήσει τους Ρωμαίους ευτυχισμένους στα τελευταία χρόνια της βασιλείας του. Η ρωμαϊκή κυριαρχία δεν αφορούσε μόνο την κατάκτηση εδαφών αλλά και τη διάδοση του ρωμαϊκού πολιτισμού, της τέχνης και του τρόπου ζωής σε αυτές τις περιοχές. Ο βασιλιάς Ηρώδης έπρεπε να ισορροπήσει κρατώντας τους Εβραίους πολίτες του χαρούμενους και τη διάδοση της ρωμαϊκής τέχνης και αρχιτεκτονικής στη Ρώμη σύμφωνα με τις ιδιοτροπίες του Αυγούστου.
Έτσι, βλέπουμε μεγάλη ρωμαϊκή επιρροή στους ναούς και τα μνημεία που έκτισε ο Ηρώδης κατά τη βασιλεία του. Μάλιστα, ο τρίτος ναός που έχτισε για να τιμήσει τον Αύγουστο ονομαζόταν Augusteum. Ποιες ήταν οι προσωπικές του απόψεις για τον αυτοκράτορα δεν είναι γνωστό, αλλά είναι σαφές ότι ο Ηρώδης γνώριζε πολύ καλά ποιον χρειαζόταν για να μείνει ευτυχισμένος.
Ηρώδης ο Κτίστης
Ένα από τα λίγα θετικά πράγματα για τα οποία ήταν γνωστός ο βασιλιάς Ηρώδης ήταν το οικοδομικό του ταλέντο και ο τρόπος που άκμασε η αρχιτεκτονική κατά τη διάρκεια της βασιλείας του. Αν και αυτό δεν ήταν μια ανεπανάληπτη θετική νότα, έχει αφήσει πίσω του μια κληρονομιά αρχιτεκτονικών επιτευγμάτων. Αυτό δεν περιλάμβανε μόνο τον μεγάλο Δεύτερο Ναό αλλά και φρούρια, υδραγωγεία για την παροχή νερού στους ανθρώπους, νέες πόλεις και ίσως πλοία. Σχεδόν όλη η αρχιτεκτονική είναι σε κλασικό ρωμαϊκό στυλ, ένδειξη της προθυμίας του Ηρώδη να κρατήσει τη ρωμαϊκή υποστήριξη.
Το έργο για το οποίο είναι περισσότερο γνωστός ο Ηρώδης είναι η επέκταση του Δεύτερου Ναού της Ιερουσαλήμ. Αυτός ο ναός αντικατέστησε τον ναό του Σολομώντα, που χτίστηκε στην ίδια τοποθεσία όπου βρισκόταν. Ο Δεύτερος Ναός υπήρχε ήδη αιώνες πριν ο Ηρώδης πάρει το θρόνο, αλλά ο βασιλιάς Ηρώδης ήθελε να τον κάνει ακόμα μεγαλύτερο και μεγαλοπρεπέστερο. Οφειλόταν εν μέρει στην επιθυμία του να κερδίσει τους Εβραίους πολίτες του και να κερδίσει την πίστη τους. Ήταν πιθανώς εν μέρει και η διαρκής κληρονομιά που ήθελε να αφήσει πίσω του για να γίνει ο Μέγας Ηρώδης, Βασιλιάς των Εβραίων.
Ο Ηρώδης ανοικοδόμησε το Ναό γύρω στο 20 π.Χ. Οι εργασίες στον ναό συνεχίστηκαν για πολλά χρόνια, πολύ πέρα από το θάνατο του Ηρώδη, αλλά ο κυρίως ναός ολοκληρώθηκε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Εφόσον ο εβραϊκός νόμος απαιτούσε από τους ιερείς να συμμετέχουν στην ανέγερση ναών, ο Ηρώδης λέγεται ότι είχε απασχολήσει 1000 ιερείς για εργασίες τοιχοποιίας και ξυλουργικής. Αυτός ο ολοκληρωμένος ναός έγινε γνωστός ως Ναός του Ηρώδη, αν και δεν άντεξε πολύ. Το 70 μ.Χ., ο Δεύτερος Ναός, το κέντρο της εβραϊκής λατρείας στην Ιερουσαλήμ, καταστράφηκε από τους Ρωμαίους κατά τη ρωμαϊκή πολιορκία της Ιερουσαλήμ. Μόνο οι τέσσερις τοίχοι που αποτελούσαν την εξέδρα στην οποία βρισκόταν ο ναός παραμένουν ακόμη.
Ο Ηρώδης έχτισε επίσης το λιμάνι της Καισάρειας Μαριτίμας το 23 π.Χ. Αυτό το εντυπωσιακό έργο είχε σκοπό να εδραιώσει τη δύναμή του ως σημαντική οικονομική και πολιτική δύναμη στη Μεσόγειο. Ο Ηρώδης, εκτός από τη βασίλισσα Κλεοπάτρα, λέγεται ότι ήταν ο μοναδικός ηγεμόνας που επιτρεπόταν να εξάγει άσφαλτο από τη Νεκρά Θάλασσα, η οποία χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή πλοίων. Ο Ηρώδης ανέλαβε επίσης έργα για την παροχή νερού στην Ιερουσαλήμ και την εισαγωγή σιτηρών από την Αίγυπτο για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών όπως η ξηρασία, η πείνα και οι επιδημίες.
Άλλα κατασκευαστικά έργα που ανέλαβε ο βασιλιάς Ηρώδης ήταν τα φρούρια Masada και Herodium, καθώς και ένα παλάτι για τον ίδιο στην Ιερουσαλήμ με το όνομα Antonia. Είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι ο Ηρώδης λέγεται επίσης ότι παρείχε κεφάλαια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες γύρω στο 14 π.Χ. καθώς οι Αγώνες υπέφεραν από τρομερές οικονομικές δυσκολίες.
Θάνατος και Διαδοχή
Το έτος του θανάτου του Ηρώδη είναι αβέβαιο, αν και η φύση του φαίνεται ξεκάθαρη. Ο Ηρώδης πέθανε από μια μακρά και σύμφωνα με πληροφορίες επώδυνη ασθένεια που δεν έχει ταυτοποιηθεί. Σύμφωνα με τον Ιώσηπο, ο Ηρώδης ήταν τόσο τρελός από τον πόνο που προσπάθησε να αυτοκτονήσει, μια απόπειρα που απέτυχε από τον ξάδερφό του. Μεταγενέστερες αναφορές, ωστόσο, αναφέρουν ότι η προσπάθεια πέτυχε.
Σύμφωνα με διάφορες πηγές, ο θάνατος του Ηρώδη μπορεί να συνέβη μεταξύ 5 π.Χ. και 4 π.Χ. Οι σύγχρονοι ιστορικοί πιστεύουν ότι ήταν πιθανότατα το 4 π.Χ. επειδή η βασιλεία των γιων του Αρχέλαου και Φιλίππου αρχίζει εκείνη τη χρονιά. Η αφήγηση στη Βίβλο περιέπλεξε τα πράγματα αφού αναφέρει ότι ο Ηρώδης πέθανε μετά τη γέννηση του Ιησού Χριστού.!!!!
Μερικοί μελετητές αμφισβήτησαν την ιδέα ότι ο Ηρώδης πέθανε το 4 Π.Κ.Χ., δηλώνοντας ότι οι γιοι του μπορεί να είχαν αναδρομολογήσει την αρχή της βασιλείας του σε μια εποχή που άρχισαν να εδραιώνουν περισσότερη εξουσία.
Ο βασιλιάς Ηρώδης ήταν προφανώς τόσο παρανοϊκός που δεν τον θρήνησαν μετά το θάνατό του, που διέταξε τον θάνατο αρκετών διακεκριμένων ανδρών αμέσως μετά το θάνατό του, ώστε να επικρατήσει τεράστιο πένθος. Ήταν μια εντολή που ο εκλεκτός κληρονόμος του Αρχέλαος και η αδελφή του Σαλώμη δεν εκτέλεσαν. Ο τάφος του εντοπίστηκε στο Ηρώδειο και το 2007 μ.Χ., μια ομάδα με επικεφαλής τον αρχαιολόγο Ehud Netzer ισχυρίστηκε ότι τον βρήκε. Ωστόσο, δεν ανακαλύφθηκαν υπολείμματα πτώματος.
Ο Ηρώδης άφησε πίσω του αρκετούς γιους, κάτι που οδήγησε σε αρκετά κρίση διαδοχής. Επίλεκτος διάδοχός του ήταν ο Ηρώδης Αρχέλαος, ο πρωτότοκος γιος της τέταρτης συζύγου του Μαλθάκη. Ο Αύγουστος τον αναγνώρισε ως Εθνάρχη, αν και ποτέ δεν ονομάστηκε επίσημα βασιλιάς και σύντομα απομακρύνθηκε από την εξουσία για ανικανότητα ούτως ή άλλως. Ο Ηρώδης είχε επίσης θέσει εδάφη σε δύο από τους άλλους γιους του. Ο γιος του Ηρώδη, Ηρώδης Αντύπας, ήταν ο Τετράρχης της Γαλιλαίας και της Περαίας. Ο Ηρώδης Φίλιππος, γιος της τρίτης συζύγου του Ηρώδη, Κλεοπάτρα της Ιερουσαλήμ, ήταν ο Τετράρχης ορισμένων περιοχών στα βόρεια και ανατολικά της Ιορδανίας.
Οι πολλές γυναίκες του βασιλιά Ηρώδη
Ο βασιλιάς Ηρώδης είχε πολλές γυναίκες, είτε την ίδια εποχή είτε τη μία μετά την άλλη, και πολλούς γιους και κόρες. Μερικοί από τους γιους του πήραν το όνομά του, ενώ κάποιοι έγιναν γνωστοί για την εκτέλεση τους λόγω της παράνοιας του Ηρώδη. Η τάση του Ηρώδη να σκοτώνει τους γιους του ήταν ένας από τους σημαντικότερους λόγους για τους οποίους δεν αγαπήθηκε από τον λαό του.
Ο Ηρώδης άφησε στην άκρη την πρώτη του σύζυγο Δωρίδα και τον γιο τους Αντίπατρο, στέλνοντάς τους μακριά για να παντρευτεί την Ασμοναία πριγκίπισσα Μαριάμνη. Κι όμως, και αυτός ο γάμος ήταν καταδικασμένος σε αποτυχία, καθώς άρχισε να υποψιάζεται το βασιλικό της αίμα και αντιλαμβανόταν τις φιλοδοξίες για τον θρόνο. Δεδομένου ότι η μητέρα της Μαριάμνης, η Αλεξάνδρα σκόπευε να βάλει τον γιο της στο θρόνο, ίσως οι υποψίες του δεν ήταν αβάσιμες.
Ταραγμένη από τις υποψίες και τις μεθοδεύσεις του συζύγου της, η Μαριάμνη σταμάτησε να κοιμάται μαζί του. Ο Ηρώδης την κατηγόρησε για μοιχεία και την έθεσε σε δίκη, μια δίκη στην οποία η Αλεξάνδρα και η αδελφή του Ηρώδη, η Σαλώμη Α' ήταν μάρτυρες. Στη συνέχεια έβαλε την εκτέλεση της Μαριάμνης, ακολουθούμενη από τη μητέρα της. Την επόμενη χρονιά, εκτέλεσε επίσης τον σύζυγο της Σαλώμης, Κοστομπάρ, για συνωμοσία.
Η τρίτη σύζυγος του Ηρώδη ονομαζόταν επίσης Μαριάμνη (ο επίσημος τίτλος της ήταν Μαριάμνη Β') και ήταν κόρη του Αρχιερέα Σίμωνα. Η τέταρτη σύζυγός του ήταν μια Σαμαρείτιδα που ονομαζόταν Malthace. Άλλες σύζυγοι του Ηρώδη ήταν η Κλεοπάτρα της Ιερουσαλήμ, μητέρα του Φιλίππου, η Πάλλας, η Φαίδρα και η Ελπίς. Λέγεται επίσης ότι ήταν παντρεμένος με δύο από τα ξαδέρφια του, αν και τα ονόματά τους δεν είναι γνωστά.
Παιδιά
Δεδομένου ότι ο πατέρας του Ηρώδη είχε πεθάνει από δηλητηρίαση, πιθανότατα από το χέρι ενός μέλους της οικογένειας ή ενός στενού κύκλου του, ο Ηρώδης μετέφερε αυτή την παράνοια στη βασιλεία του. Έχοντας αντικαταστήσει τους Χασμοναίους, ήταν βαθύτατα καχύποπτος για συνωμοσίες για να τον ανατρέψουν και να τον αντικαταστήσουν με τη σειρά του. Έτσι, η καχυποψία του για τη σύζυγο και τους γιους που ήταν εκ γενετής Hasmonean ήταν διπλά τρομερή. Εκτός από την εκτέλεση της Μαριάμνης, ο Ηρώδης υποψιάστηκε τους τρεις μεγαλύτερους γιους του ότι συνωμότησαν εναντίον του πολλές φορές και τους έβαλε όλους να τους εκτελέσουν.
Μετά το θάνατο της Μαριάμνης, ο εξορισμένος πρωτότοκος γιος του Αντίπατρος ονομάστηκε κληρονόμος στη διαθήκη του και επαναφέρθηκε στο δικαστήριο. Εκείνη τη στιγμή, ο Ηρώδης είχε αρχίσει να υποπτεύεται ότι οι γιοι της Μαριάμνης, Αλέξανδρος και Αριστόβουλος, ήθελαν να τον δολοφονήσουν. Κάποτε συμφιλιώθηκαν μέσω των προσπαθειών του Αυγούστου, αλλά μέχρι το 8 π.Χ., ο Ηρώδης τους είχε κατηγορήσει για εσχάτη προδοσία, τους έφερε σε δίκη ενώπιον ενός ρωμαϊκού δικαστηρίου και τους είχε εκτελέσει. Το 5 π.Χ., ο Αντίπατρος προσήχθη σε δίκη με την υποψία της επιδιωκόμενης δολοφονίας του πατέρα του. Ο Αύγουστος, ως Ρωμαίος ηγεμόνας, έπρεπε να εγκρίνει τη θανατική ποινή, κάτι που έκανε το 4 π.Χ. Ο Αντίπατρος ακολούθησε τα ετεροθαλή αδέρφια του στον τάφο.
Στη συνέχεια, ο Ηρώδης ονόμασε τον Ηρώδη Αρχέλαο διάδοχό του, με τον Ηρώδη Αντύπα και τον Φίλιππο να λαμβάνουν εδάφη για να κυβερνήσουν επίσης. Αφού πέθανε ο Ηρώδης, αυτοί οι τρεις γιοι έλαβαν εδάφη για να κυβερνήσουν, αλλά επειδή ο Αύγουστος δεν είχε ποτέ εγκρίνει τη διαθήκη του Ηρώδη, κανένας από αυτούς δεν έγινε ποτέ Βασιλιάς της Ιουδαίας.
Η Μαριάμνη Β' και η εγγονή του Ηρώδη, μέσω του γιου τους Ηρώδη Β', ήταν η περίφημη Σαλώμη, η οποία έλαβε το κεφάλι του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή και αποτέλεσε αντικείμενο πολλών έργων τέχνης και γλυπτικής της εποχής της Αναγέννησης.
Ο βασιλιάς Ηρώδης στη Βίβλο
Ο Ηρώδης είναι μάλλον διαβόητος στη σύγχρονη συνείδηση για το περιστατικό που ονομάζεται Σφαγή των Αθώων από τη χριστιανική Βίβλο, παρόλο που οι ιστορικοί ισχυρίζονται τώρα ότι αυτό το περιστατικό δεν συνέβη στην πραγματικότητα. Πράγματι, ιστορικοί εξοικειωμένοι με τον Ηρώδη και τη γραφή του ως σύγχρονοί του, όπως ο Νικόλαος ο Δαμασκηνός , δεν κάνουν καμία αναφορά σε ένα τέτοιο έγκλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου