Ο Αλή Πασάς έχτισε Ναό και Μοναστήρι στο Κολικόντασι στη μνήμη του "Αγίου" Κοσμά. Είναι ο πρώτος ναός που χτίστηκε στο όνομα του Αγίου!
Έκανε και έρανο ζητώντας τη συνδρομή των ραγιάδων από την Ήπειρο και την Αιτωλοακαρνανία. ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΝΤΙΠΑΛΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΟΘΩΜΑΝΩΝ ΜΙΛΑΜΕ!!!!Αργότερα, έφερε από το Κολικόντασι στα Γιάννενα τα άγια λείψανά του οργανώνοντας μια μεγαλοπρεπή λιτανεία . Στην απίθανη αυτή πομπή προς το σεράι συνυπήρχαν οι Έλληνες καλόγεροι που σήκωναν τα λείψανα μαζί με τους καβαλάρηδες σωματοφύλακες του Αλή, χανούμισσες με λευκούς φερετζέδες, και το άπειρο πλήθος που έψαλλε κατανυκτικά το «Κύριε ἐλέησον». Ξαφνικά φάνηκε ο Αλής και δίπλα του η κυρά Βασιλική με δακρυσμένα μάτια. Όταν έφτασαν στο σεράι, όλο το πλήθος γονάτισε σεβαστικά. Το παράδειγμα το έδωσε πρώτος ο Αλής, που ασπάστηκε με ευλάβεια τη γυάλινη θυρίδα της ασημένιας κάσας.
Ο Αλή Πασάς όχι μόνο τίμησε τη μνήμη του Αγίου, αλλά προστάτεψε και τη χριστιανική θρησκεία. Τα λόγια του Πατροκοσμά αποτέλεσαν ένα χαλινάρι στις αιμοσταγείς διαθέσεις του. Κι όποτε τον κατηγορούσαν γιατί τιμά τον Άγιο, ομολογούσε οτι ήταν ο καλύτερος φίλος του........
Τριακόσιους χρόνους μετά την Ανάστασιν του Χριστού μας έστειλεν ο Θεός τον άγιον Κωνσταντίνον και εστερέωσε βασίλειον χριστιανικόν· και το είχαν χριστιανοί το βασίλειον 1150 χρόνους. Ύστερον το εσήκωσεν ο Θεός από τούς χριστιανούς και έφερε τον Τούρκον και του το έδωσε (το Βυζάντιο) δια ιδικόν μας καλόν, και το έχει ο Τούρκος 320 χρόνους. Και διατί έφερεν ο Θεός τον Τούρκον και δεν έφερεν άλλο γένος; Δια ιδικόν μας συμφέρον· διότι τα άλλα έθνη θα μας έβλαπτον εις την πίστιν, ο δε Τούρκος άσπρα (χρήματα) άμα του δώσης κάμνεις ο,τι θέλεις. Και δια να μη κολασθώμεν, το έδωσε του Τούρκου, και τον έχει ο Θεός τον Τούρκον ωσάν σκύλον να μας φυλάει».
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκοπός του σχολείου είναι να διδάξει, τι είναι Θεός, τι είναι άγγελοι, δαίμονες, κόλαση, παράδεισος».
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα τα σκοτεινά βυζαντινά χρόνια το πατριαρχείο, το οποίο έλεγχε πλήρως την παιδεία των Ελλήνων, επέτρεπε να διδάσκονται μόνο το Ψαλτήρι κι η Οκτώηχος. Για τέτοια σχολεία μιλούσε κι ο Κοσμάς. Ούτε καν σκεφτόταν σχολεία, που θα δίδασκαν επιστήμες, αρχαίους συγγραφείς ή οτιδήποτε άλλο σχετικό. Αυτά κυνηγιώνταν κι έκλειναν -όχι από τους Τούρκους, αλλά- από το πατριαρχείο. (Βλ. «Η ιερά εξέταση του Γρηγορίου Ε΄».) Ο Κοσμάς ήταν σαφής: «Το σχολείο ανοίγει τες εκκλησίες, το σχολείο ανοίγει τα μοναστήρια» (Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγ. Καντιώτη, «Κοσμάς ο Αιτωλός», εκδόσεις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητας «Ο Σταυρός», σελ. 142 και 209).
Εμείς, χριστιανοί μου, δεν έχομεν εδώ πατρίδα… Δια τούτο και ο Θεός μας έβαλε τον νουν εις το επάνω μέρος, δια να στοχαζώμεθα πάντοτε την ουράνιον βασιλείαν, την αληθινήν πατρίδα μας» (Διδαχή Α , 1, Ι. Μενούνου).
ΑπάντησηΔιαγραφή• «Και βαθμοφόροι Τούρκοι μου παρέχουν τώρα την προστασίαν των. Ο καθείς από αυτούς επιζητεί την παρουσίαν του ιερωμένου εις τα χωριά, όπου έχουν τα φέουδά των, διότι ούτος παρακινεί τους Έλληνας να φέρωνται νομοταγώς και να πληρώνουν τα δικαιώματα εις τους φεουδάρχας των» (Κ. Μέρτζιου, «Το εν Βενετία», σελ. 6). Στη διδαχή αυτή φαίνεται καθαρά ο ρόλος του κλήρου κατά την Τουρκοκρατία. Στο χειρόγραφο 12 της Μονής Λευκοπηγής αναγράφεται, ότι ο Κοσμάς παρακίνησε τους οπλοφόρους από τους ακροατές του να παραδώσουν τα όπλα «εις τους ζαπιτάδες» (Φ. Μιχαλόπουλος, «Κοσμάς ο Αιτωλός», σελ. 271).
• «Να ρίψετε τ’ άρματα και να ελπίζετε εις τον Θεόν» (Παπά-Αρσενίου Βλιαγκόφτη, ΙΓ Πάτρια).
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Πατέρας του Γένους των Ελλήνων – Βίος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποτελεί μεγάλο δώρο του Θεού για το Ελληνικό Έθνος ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο μόνος ισαπόστολος και εθναπόστολος, εθνομάρτυρας και οσιομάρτυρας, θαυματουργός και προφήτης, μέγας διδάσκαλος και φωτιστής του υπόδουλου Γένους.
Ο Πατροκοσμάς συγκέντρωνε το σύνολο σχεδόν των μεγάλων του Θεού χαρισμάτων. Παρόλα αυτά ήταν πάντοτε ταπεινός, ταπεινότερος όλων, για τον λόγο αυτό και ο μεγαλύτερος των μεγαλυτέρων.
Έλεγε ο Άγιος στα κηρύγματα του, αποκαλύπτοντας την ταπείνωσή του: « καὶ ἐγὼ ἀδελφοί μου, ποὺ ἠξιώθην καὶ ἐστάθηκα εἰς αὐτὸν τὸν ἅγιον τόπον τὸν ἀποστολικὸν διὰ τὴν εὐσπλαγχνίαν τοῦ Χριστοῦ μας, ὄχι μόνον δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σᾶς διδάξω, ἀλλὰ μήτε τὰ ποδάρια σας νὰ φιλήσω. Διότι ὁ καθένας ἀπὸ λόγου σας εἶνε τιμιώτερος ἀπ᾿ ὅλον τὸν κόσμον».
Εκείνο όμως που τον χαρακτηρίζει περισσότερο απ΄ όλα τα χαρίσματα, είναι αδιαμφισβήτητα η περίσσεια του αγάπη για τον Θεό και τον άνθρωπο, η οποία τον παρακίνησε να σώσει το Γένος, που ζούσε στην αμάθεια και την άγνοια, υπό τον βάρβαρο οθωμανικό ζυγό.
Εάν προσπαθήσουμε στην παγκόσμια ιστορία να βρούμε έναν δεύτερο Απόστολο Παύλο, αδιαμφισβήτητα θα τον βρούμε στο πρόσωπο του αγίου Πατροκοσμά. Στα σκοτεινά χρόνια της Τουρκοκρατίας, που «όλα τα ΄σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», η βεβαιότητα πως ο παντοδύναμος και πολυεύσπλαχνος Θεός ευλογούσε τον αγώνα του, τον όπλιζε με θάρρος και δύναμη, που δεν μπορεί να μετρηθεί με ανθρώπινα μέτρα. Αγωνίστηκε σκληρά, πάλεψε με ορατούς και αόρατους εχθρούς και βγήκε νικητής και τροπαιοφόρος.
Γεννήθηκε στο χωριό Ταξιάρχης της επαρχίας Αποκούρου, που βρίσκεται κοντά στο χωριό Μεγάλο Δένδρο Ναυπακτίας (Αιτωλίας), περί το 1714, από γονείς ευσεβείς. Αφού έλαβε τα πρώτα γράμματα στην πατρίδα του, μετέβη για ανώτερη μόρφωση στην Αθωνιάδα Ακαδημία, όπου είχε για δασκάλους τον Παναγιώτη Παλαμά, τον Νικόλαο Τζαρτζούλιο και τον Ευγένιο Βούλγαρη. Αναφέρεται επίσης να μαθήτεψε στη Σιγδίτσα Παρνασίδος, κοντά στον ιεροδιάκονο Γεράσιμο Λύτσικα, και στο Ελληνομουσείο της Αγίας Παρασκευής Γούβας Αγράφων. Δίδαξε στο σχολείο Λομποτινάς Ταξιάρχη και στα σχολεία των γύρω χωριών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟνομαζόταν αρχικά Κωνσταντίνος και το 1759 εκάρη μοναχός στη μονή Φιλοθέου, ονομασθής Κοσμάς «και εις τους πόνους της μοναχικής ζωής εχώρησε προθυμότατα».Κατόπιν χειροτονήθηκε ιερεύς και χρημάτισε εφημέριος της μονής του. Η φλόγα όμως που καθημερινά έκαιγε στην ταπεινή του καρδιά, για τη διάδοση του Ευαγγελίου στους υπόδουλους αδελφούς του, τον έφερε στην Κωνσταντινούπολη, αφού πριν είχε ασκηθεί επί δεκαεπτά έτη, όπως λέγει ο ίδιος σε μία διδαχή του, στο Άγιον Όρος. Ζήτησε την ευλογία του πατριάρχη Σεραφείμ Β’ και τις συμβουλές του αδελφού του δασκάλου Χρύσανθου. Έλαβε θεϊκή πληροφορία για το έργο του και την προς τούτο ευλογία έμπειρων Αγιορειτών Γερόντων. Έτσι άρχισε τη μεγάλη κι εθνοσωτήρια ιεραποστολική του δράση.
Ο Πατροκοσμάς περιόδευσε επί 20 ολόκληρα χρόνια (1760-1779), πραγματοποιώντας όπως και ο Απόστολος Παύλος, τέσσερις ιεραποστολικές περιοδείες. Όργωσε κυριολεκτικά την Ελλάδα πραγματώνοντας ένα εθνοσωτήριο, ασύλληπτο σε αξία έργο. Αρχικά κήρυξε στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια μετέβη στην Αιτωλοακαρνανία. Με νέα άδεια περιήλθε τα Δωδεκάνησα και το Άγιο Όρος. Ακολούθως περιόδευσε σε Θεσσαλονίκη, Βέροια, σε ολόκληρη τη Μακεδονία, έφθασε στη Χειμάρα, επέστρεψε στη Νότιο Ήπειρο και από εκεί κατέληξε στη Λευκάδα και την Κεφαλληνία. Πήγε ακόμη στη Ζάκυνθο, Κέρκυρα και ξανά στη Βόρειο Ήπειρο.
Γνωρίζοντας τις ανάγκες, τις αγωνίες, τις λαχτάρες, τον φόβο του δυνάστη και τον πόθο της λευτεριάς, με τη χάρη και τη σοφία του Θεού και όχι με επιτηδευμένη ρητορεία, συγκινούσε και πυράκτωνε την καρδιά του σκλαβωμένου λαού, στον οποίο η επίδρασή του ήταν τεράστια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠλήθη λαού συγκεντρώνονταν για να ακούσουν τον θεόπνευστο ιεροκήρυκα. Επειδή καμμία εκκλησία δεν τους χωρούσε, αναγκαζόταν να κηρύττει στην ύπαιθρο, στήνοντας έναν σταιυρό και ανεβαίνοντας σε ένα σκαμνί, γιατί ήταν κοντός. Οι μαθητές του κρατούσαν σημειώσεις και έτσι έχουμε σήμερα τις διδαχές του. Στην περιοχή της σημερινής Αλβανίας το κήρυγμά του έδωσε πολλούς καρπούς: «τους αγρίους ημέρωσε, τους ληστάς κατεπράϋνε, τους άσπλάγχνους και ανελεήμονας έδειξεν ελεήμονας, τους ανευλαβείς, έκαμεν ευλαβείς, τους αμαθείς, και αγροίκους εις τα θεία, εμαθήτευσε, και τους έκαμε να συντρέχουν εις τας ιεράς Ακολουθίας, και όλους απλώς τους αμαρτωλούς, έφερεν εις μεγάλην μετάνοιαν, και διόρθωσιν ώστε οπού έλεγον όλοι, ότι εις τους καιρούς των εφάνη ένας νέος Απόστολος».
Η μελέτη των καταγεγραμμένων Διδαχών του είναι νάμα πνευματικό, πηγή σωτηρίας για κάθε εποχή. Η 4η Διδαχή του, φανερώνει τη δύναμη του λόγου του: «κἂν ἡ γῆ νὰ ἀνεβῆ ἐπάνω, κἂν ὅλος ὁ κόσμος νὰ χαλάση, σήμερον, αὔριον, νὰ μὴ σᾶς μέλλη τί ἔχει νὰ κάμη ὁ Θεός. Τὸ κορμί σας ἂς τὸ καύσουν, ἂς τὸ τηγανίσουν· τὰ πράγματά σας ἂς σᾶς τὰ πάρουν· μὴ σᾶς μέλλει· δώσατέ τα· δὲν εἶνε ἰδικά σας. Ψυχὴ καὶ Χριστὸς σᾶς χρειάζονται. Αὐτὰ τὰ δυὸ ὅλος ὁ κόσμος νὰ πέση, δὲν ἠμπορεῖ νὰ σᾶς τὰ πάρη, ἐκτὸς καὶ τὰ δώσετε μὲ τὸ θέλημά σας. Αὐτὰ τὰ δυὸ νὰ τὰ φυλάγετε, νὰ μὴ τὰ χάσετε.»
......................................................
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι όμως στ΄ αλήθεια περίεργο και παράξενο το γεγονός ότι ο Άγιος Κοσμάς απουσιάζει και είναι άγνωστος στην παιδεία. Δεν υπάρχει σχεδόν καμία αναφορά στα εγχειρίδια της Ιστορίας και στα σχολικά βιβλία. Έτσι τον αγνοούν οι περισσότεροι Νεοέλληνες. Κάποιος είπε πως «η ιστορία γράφεται απ΄ αυτούς που έχουν την εξουσία και το χρήμα. Ούτε οι σκλάβοι ούτε οι φτωχοί άνθρωποι έγραψαν ποτέ ιστορία. Αυτά που διαβάζουμε ως ιστορία είναι αυτά που κάποιοι αποφάσισαν ότι έπρεπε να διαβάσουμε.» Ίσως όμως αυτό να ήταν το θέλημα του Θεού, ή το θέλημα του ίδιου του Πατροκοσμά. Μπορεί να διάβηκαν δεκαετίες και αιώνες, όπου πολεμήθηκε και συνεχίζει να πολεμάται η μνήμη του από τους αντίδικους, εις μάτην όμως διότι αενάως ζει στις μνήμες των γεροντότερων, τον μαρτυρούν οι σταυροί που έστησε, οι πλαγίες που κήρυξε, οι συνομιλίες του με τους προγόνους μας και ακόμα πιότερο με θεία επέμβαση, όλο και περισσότεροι ευλαβείς Ρωμιοί αισθάνονται το πατρικό του βλέμμα να περιβάλει σαν δίχτυ προστασίας την πατρίδα μας.
Ο αείμνηστος π. Αυγουστίνος Καντιώτης, είπε για τον Άγιο Κοσμά, πως εάν είχαμε γνώση και συναίσθηση του μεγάλου έργου που επιτέλεσε ο ιερομάρτης, εθνομάρτυς και ισαπόστολος για τον Ελληνισμό, αυτή η μέρα του μαρτυρίου του θα είχε οριστεί ως η εθνική μας εορτή, ώστε οι νεώτερες γενιές να στρέφουν τη διάνοια και την καρδιά τους, σε εκείνον που έσωσε το Γένος μας.
«Τώρα καὶ ἐγὼ ἐδῶ ὅπου ἦλθα καὶ κοπιάζω εἶνε καλὸν νὰ μὴν δώσητε ὀλίγην παρηγορίαν, πληρωμήν; Καὶ τι πληρωμὴν θέλω ἐγώ; Χρήματα; Καὶ τι νὰ τὰ κάμω; Ἐγὼ μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ μήτε σακκούλα ἔχω, μήτε σπίτι, μήτε ἄλλο ῥάσο, καὶ τὸ σκαμνὶ ὅπου ἔχω ἰδικόν σας εἶνε, τὸ ὁποῖον εἰκονίζει τὸν τάφον μου. Ἐτοῦτος ὁ τάφος ἔχει τὴν ἐξουσίαν νὰ διδάξῃ βασιλεῖς, πατριάρχας, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἄνδρας καὶ γυναῖκας, νέους καὶ γέροντας καὶ ὅλον τὸν κόσμον. Ἀνίσως καὶ ἐπερπατοῦσα διὰ ἄσπρα, θὰ ἤμουν τρελλὸς καὶ ἀνόητος. Ἀμὴ τι εἶνε ἡ πληρωμή μου; Νὰ καθήσετε ἀπὸ πέντε-δέκα νὰ συνομιλῆτε αὐτὰ τὰ θεῖα νοήματα, νὰ τὰ βάλετε μέσα εἰς τὴν καρδίαν σας, διὰ νὰ προξενήσουν τὴν αἰώνιον ζωήν… Τώρα ἀνίσως καὶ τὰ κάμνετε καὶ τὰ βάλλετε εἰς τὸν νοῦν σας, δὲν μὲ φαίνεται καὶ ἐμὲ τίποτε ὁ κόπος. Εἰ δὲ καὶ δὲν τὰ κάμνετε, φεύγω λυπημένος μὲ τὰ δάκρυα στὰ μάτια.»
Η κανονική πράξη της αναγνωρίσεως του ως αγίου έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 20 Απριλίου 1961. Ακολουθία και βίο του έγραψαν ο όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Σαπφείριος Χριστοδουλίδης, ο Θωμάς Πασχίδης και ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Πολλοί νεώτεροι συγγραφείς ασχολήθηκαν με τον βίο και το έργο του μεγάλoυ αγίου. Πλήθος εικόνων, χαλκογραφιών, ζωγραφιών και σχεδίων φανερώνουν την τιμή και την ευγνωμοσύνη του Γένους για τον λαμπρό αστέρα του Αγίου Όρους. Η μνήμη του τιμάται στις 24 Αύγουστου.
Ο εθνομάρτυρας Κοσμάς ο Αιτωλός
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 1961 ανακηρύχθηκε Άγιος της ορθοδοξίας. Την εποχή του ο λαός τον ανέφερε ως «Πατερούλη» και ως «Πατροκοσμά». Είναι ταυτόχρονα Εθνομάρτυρας και Οσιομάρτυρας. Ο Κοσμάς ο Αιτωλός υπήρξε σημαντική φυσιογνωμία των προεπαναστατικών χρόνων με ένα τεράστιο έργο κυρίως εθνικό σε μία εποχή που αντιμετώπιζε φαινόμενα έντονου εξισλαμισμού.
Γεννήθηκε το 1714 στο χωριό Μέγα Δένδρο Απόκουρου, κοντά στο Θέρμο Αιτωλίας. Το όνομά του ήτανε Κώνστας Εσωχωρίτης. Από πολύ νωρίς φάνηκε η έφεσή του προς τα γράμματα και την ιεροσύνη. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε από τον ιεροδιάκονο Γεράσιμο Λύτσικα. Μαθήτευσε σε διδασκαλεία στην Παρνασσίδα και στην Ναυπακτία.
Το 1749 σε ηλικία 35 ετών φθάνει στο Άγιο Όρος όπου αρχίζει ανώτερες σπουδές στην θεολογία και την φιλοσοφία στην Αθωνιάδα σχολή.
Στην μονή Φιλοθέου εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Κοσμάς. Το 1759 εγκατέλειψε το μοναστήρι και μετέβη στην Κωνσταντινούπολη όπου έλαβε από τον πατριάρχη Σεραφείμ εντολή να περιοδεύσει σε Ήπειρο, Μακεδονία και Δυτική Ρούμελη στα πλαίσια της αντιμετώπισης του αυξανόμενου εξισλαμισμού.
Ο μοναχός Κοσμάς αρχίζει να γυρίζει την Μακεδονία, την Ήπειρο και την Ρούμελη από χωριό σε χωριό. Παροτρύνει τον λαό να χρησιμοποιεί την ελληνική γλώσσα. Τα ιερά κείμενα είναι όλα γραμμένα στα ελληνικά, πως θα τα διαβάσετε; Λέει στις ομιλίες του. Συνιστά στον λαό να χτίζει σχολεία, να μαθαίνουν όλοι γράμματα. Μέσα σε 20 χρόνια ίδρυσε πάνω από 200 σχολεία.
Τις ομιλίες του στα διάφορα χωριά τις διακρίνουμε σε διδαχές και σε προφητείες, οι οποίες πραγματικά εντυπωσιάζουν και πολλές έχουν ολοφάνερα πραγματοποιηθεί. Σημαντικό στοιχείο για τις σκέψεις των Ρωμιών ραγιάδων ήταν το ερώτημα που λάβαινε αλλά και οι σχετικές προφητείες που έκανε.
Πότε θα έρθει το ποθούμενο; Δηλαδή πότε θα ελευθερωθούμε από τον τουρκικό ζυγό. Αυτό ήταν το συχνότερο ερώτημα αλλά και θέμα πολλών προφητειών του.
Την πρώτη φορά που επισκέφτηκε την Χειμάρρα, της Βορείου Ηπείρου, είδε πως υπάρχουν πάμπολλες εκκλησίες, μία για κάθε σόι. Όμως σχολείο δεν υπήρχε. Συνιστά στους Χειμαρριώτες να μην χτίζουν μόνο εκκλησίες αλλά να χτίζουν και σχολεία. Ο κόσμος απόρησε πως είναι δυνατόν ιερωμένος να μιλάει έτσι. Τότε για να πείσει τους Χειμαρριώτες παίρνει έναν κασμά και αρχίζει να γκρεμίζει μία εκκλησία. Τότε ο λαός της Χειμάρρας κατάλαβε και έχτισε στο σημείο αυτό μία μεγάλη εκκλησία, τους Αγίους Πάντες και δίπλα το σχολείο της Χειμάρρας. Την Ακροκεραύνειο σχολή. Σήμερα οι Άγιοι Πάντες είναι πάντα η κύρια εκκλησία και δίπλα λειτουργεί το 9τάξιο ελληνικό σχολείο που πλέον λέγεται και «Όμηρος»
Κάποτε ο Πατροκοσμάς βρέθηκε στο Τεπελένι. Εκεί βρισκόταν και ο Αλή της Χάμκως, αυτός που αργότερα έγινε πασάς στα Ιωάννινα, ο οποίος είχε ακούσει για τις διδαχές και τις προφητείες του. Ζήτησε λοιπόν να συναντήσει τον Άγιο Κοσμά. Όταν τον φέρανε του είπε: Πες μου πατερούλη τι μου επιφυλάσσει το μέλλον, θα πάω στην Πόλη; (Εννοούσε αν θα γίνει σουλτάνος. Αυτό ήταν το πρώτο του όνειρο, αργότερα συμβιβάστηκε να κάνει το πασαλίκι του ανεξάρτητο κράτος). Ο Άγιος Κοσμάς του είχε απαντήσει: «Θα γίνεις μεγάλος άνθρωπος, θα κυριεύσεις όλη την Αρβανιτιά, θα υποτάξεις την Πρέβεζα, την Πάργα, το Σούλι, το Δέλβινο, το Γαρδίκι και αυτό το τάχτι του Κουρτ πασά. Θα αφήσεις μεγάλο όνομα στην οικουμένη. Και στην Πόλη θα πας, μα με κόκκινα γένια, Αυτή είναι η θέληση της Θείας Πρόνοιας. Ενθύμου όμως εις όλην την διάρκεια της εξουσίας σου να αγαπάς και να υπερασπίζεσαι τους χριστιανούς, αν θέλεις να μείνει η εξουσία εις τους διαδόχους σου».
ΑπάντησηΔιαγραφή‘Ότι του είχε πει ο Πατροκοσμάς έγιναν. Στις 24 Ιανουαρίου/ 6 Φεβρουαρίου 1822 στην διάρκεια της πολιορκίας των Ιωαννίνων από τον Χουρσίτ πασά, ο Αλή Πασάς μαζί με την κυρά Βασιλική κρυβότανε στο νησάκι των Ιωαννίνων, στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος. Το κρησφύγετο προδόθηκε. Στρατιώτες του Χουρσίτ φτάσανε, τον αποκεφάλισαν και το κεφάλι όπως ήτανε με κόκκινα από το αίμα τα γένια το στείλανε στον σουλτάνο στην Πόλη.
Έτσι επαληθεύθηκε η προφητεία του Αγίου Κοσμά πως θα πας στην Πόλη, μα με κόκκινα γένια.
Αξίζει να αναφερθούν μερικές άλλες προφητείες που δεν χρειάζονται καμίας επεξήγησης.
Θα βγουν πράγματα από τα σχολεία που ο νους σας δεν φαντάζεται.
Θα δείτε στον κάμπο αμάξι χωρίς άλογο να τρέχει γρηγορότερα από τον λαγό.
Θα ρθεί καιρός που θα ζωσθεί ο τόπος με μία κλωστή.
Θα ρθεί καιρός που οι άνθρωποι θα ομιλούν από ένα μακρινό μέρος σε άλλο σαν νάναι σε πλαγινό δωμάτιο.
Θα δείτε να πετάνε άνθρωποι στον ουρανό σαν μαυροπούλια και να ρίχνουν φωτιά στον κόσμο.
Η θανάτωση του Αγίου Κοσμά έγινε μετά από πιέσεις Εβραίων προς τον πασά του Βερατίου. Ο Πατροκοσμάς κήρυττε τα παζάρια να μην γίνονται Κυριακή που είναι ημέρα αφιερωμένη στον Κύριο, αλλά να διενεργούνται Σάββατο. Σε αυτό αντιδρούσαν οι Εβραίοι που ζημίωναν από αυτό.
Όταν ο Άγιος Κοσμάς έφτασε στο Βεράτι ο πασάς προσφέρθηκε να του δώσει δυο συνοδούς, για την ασφάλειά του, επειδή δήθεν υπήρχαν κακούργοι ληστές στην περιοχή. Μετά την αναχώρηση από το Βεράτι, το βράδυ σταμάτησαν για να διανυκτερεύσουν στις όχθες του ποταμού Άψου (Σεμάν στα αλβανικά). Εκεί οι «συνοδοί» του παππούλη τον στραγγάλισαν και έριξαν το άψυχο σώμα στο ποτάμι, ήταν 24 Αυγούστου 1779. Το σώμα του 65χρονου οσιομάρτυρα παρασύρθηκε από το ρεύμα για πολλά χιλιόμετρα. Τελικά σκάλωσε στην όχθη κοντά στο χωριό Κολικόντασι. Εκεί πιστοί το εντόπισαν και με ευλάβεια τον έθαψαν κοντά στο χωριό. Ο Αλή, μετέπειτα πασάς, όταν πληροφορήθηκε την θανάτωση του, έδωσε εντολή για να ανεγερθεί εκκλησία στον τόπο της ταφής του. Ο ναός αυτός ολοκληρώθηκε το 1814. Σήμερα στον χώρο αυτόν υπάρχει μεγαλοπρεπές μοναστήρι που δέχεται πολυάριθμους πιστούς προσκυνητές.
Ο εθνομάρτυρας Κοσμάς ο Αιτωλός θεωρείται ένας από τους πρωτεργάτες του «ποθούμενου» που πήρε ουσιαστική μορφή το 1821.
Δημήτρης Περδίκης
Μαλακα, είστε για δέσιμο εσείς οι χριστιανομπουκομενοι. Γαμησε τα δεν υπάρχει κάτι να σας σώσει, χα χα χα χα χα
ΔιαγραφήΆγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: ο πνευματικός του Εικοσιένα
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ρώτησαν κάποιον 100χρονίτη, ευσεβή γέρο Ηπειρώτη, που ξεψυχούσε στο Γηροκομείο των Ιωαννίνων, το 1872, τι χαράχτηκε βαθύτερα στην ψυχή του απ’ όσο έζησε. Απάντησε ο πολιός γέροντας: Όταν μικρός άκουσα τη διδαχή του πάτερ Κοσμά και φίλησα το χέρι του». (Φ. Μιχαλόπουλος, «Άγιο Κοσμάς ο Αιτωλός», 1940).
Με το στόμα του νομίζω μιλούσε όλη η Ρωμηοσύνη, εκφραζόταν η ευγνωμοσύνη του Γένους στον μεγάλο εθναπόστολο.
Ας μην το ξεχνούμε αυτό, τα λιοντάρια του ’21 ήταν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πνευματικοπαίδια του Αγίου. Ο αθάνατος Κατσαντώνης μαρτύρησε έχοντας το όνομά του στα χείλη του. Ο καλόγερος Σαμουήλ, ο μπουρλοτιέρης του Σουλίου, υπήρξε μαθητής του. Αλλά και Νεομάρτυρες, το καινόν καύχημα της Ορθοδόξου Πίστεως, μαθήτευσαν παρά τους πόδας του Δασκάλου του Γένους, όπως ο εκ Σαμαρίνης νεομάρτυς Δημήτριος, τον οποίο οι Τούρκοι έκτισαν ζωντανό. Ο άγιος στάθηκε «ο χτίστης της Ρωμηοσύνης», όπως πολύ ωραία ονομάζεται σ’ ένα ποίημα του 1960, γραμμένο από τον Γεώργιο Αθάνα. Το διαβάζω:
«Στο Μέγα Δένδρο ξεκινά
στο Καλοντάει αγιάζει
χτίζει σχολειά, χτίζει εκκλησιές
χτίζει την Ρωμηοσύνη.
Πάτερ Κοσμά, σα να ‘ταν χθες
το κήρυγμά σου αχάζει (=βροντάει)
στην Ρούμελη, στην Ήπειρο
στην απεραντοσύνη».
Χτίζει, λέει ο ποιητής, πρώτα σχολειά και κατόπιν χτίζει και εκκλησιές, γιατί; Διότι «καλύτερον, αδελφέ μου, να έχης ελληνικόν σχολείον εις την χώραν σου, παρά να έχης βρύσες και ποτάμια, και ωσάν μάθης το παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται άνθρωπος. Το σχολείον ανοίγει τας εκκλησίας, το σχολείον ανοίγει τα μοναστήρια». Ναι, εκείνα τα σχολειά του Αγίου άνοιγαν εκκλησιές, τα τωρινά κλείνουν τις εκκλησιές και γκρεμίζουν μοναστήρια. Τα σχολεία του Αγίου δεν ήταν απλώς «τόποι προσκτήσεως γνώσεων, αλλά κυρίως φροντιστήρια ηθικής, χριστιανικής και ηθικής αγωγής», όπως γράφει σε μία επιστολή του ο Ιω. Καποδίστριας, ο πρώτος και τελευταίος κυβερνήτης της Πατρίδας μας. Τον διαδέχτηκαν πρωθυπουργοί, ελάχιστοι κατέλειπαν καλό όνομα, οι περισσότεροι υπήρξαν φιλήκοοι των ξένων και «ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης» μας λέει και πάλι ο αδικοχαμένος Κυβερνήτης.
Βλέποντας αυτά που γίνονται σήμερα στον τόπο μας, τις αναθυμιάσεις που μας πνίγουν, μου έρχεται στο νου η παροιμία που έλεγε και ο Πατροκοσμάς: «Εκεί που κρεμούν τώρα οι καπεταναίοι τα καριοφίλια, θα ρθή καιρός που θα κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια».
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίγο πιο πάνω από την γενέτειρά μου, στην Άνω Μηλιά Πιερίας, υπάρχει ναός του Αγίου. Σε μία διχάλα ενός δέντρου, που δεν ψηλώνει, είναι καρφωμένος ένας σιδερένιος σταυρός από τον Πατροκοσμά. Εκεί χτίστηκε η εκκλησιά. Καμάρωναν οι παππούδες μας: «Πέρασε κι απ’ τα μέρη μας ο Άγιος Κοσμάς», ήταν ευλογία, ευωδία μεγάλη το πέρασμά του. Κι απ’ όπου δίδασκε ο Πατροκοσμάς, όπου έστηνε το ταπεινό σκαμνί του, που ήταν ο τάφος του όπως έλεγε, το αντίχριστο Ισλάμ εκεί δεν στέριωνε.
Σε εποχή που οι κατακτητές μάς αφανίζουν, που, οι «αλώπεκες του σκότους», οι παπικοί μισιονάριοι προσηλυτίζουν, οι ραγιάδες υποκύπτουν και κατά επαρχίες αλλαξοπιστούν, ο Άγιος παίρνει στους ισχνούς ώμους του τον σταυρό του Κυρίου και χτίζει σχολεία γα να μαθαίνουν τα σκλαβόπουλα «τι είναι Θεός, τι είναι Αγία Τριάς, τι είναι άγγελοι, αρχάγγελοι, τι είναι καταραμένοι οι δαίμονες, τι είναι Παράδεισος, τι είναι κόλασις, τι είναι αμαρτία και αρετή».
Στα σημερινά σχολειά των άθεων γραμμάτων, δεν μαθαίνουν οι μαθητές μας τι είναι οι καταραμένοι οι δαίμονες και η αμαρτία, αλλά καλούνται να μιμηθούν τους δαίμονες. (Θυμίζω στο βιβλίο Θεατρικής Αγωγής Ε-Στ Δημοτικού, την παρότρυνση του βιβλίου, σελ. 81, «είσαι δαιμόνιο», να υποδυθούν, δηλαδή, οι μαθητές, το δαιμόνιο). «Το κακό», έλεγε ο άγιος σε μία προφητεία του, «θα σας έρθει από τους διαβασμένους».
Δεν είπε μορφωμένους. Ο λαός μας τους μορφωμένους τους ονομάζει γνωστικούς, ενώ τους διαβασμένους πολύξερους. Πολύξεροι είναι οι ημιμαθείς που μεταρρυθμίζουν, αναγεννούν, αναπτερώνουν την Παιδεία, για να καταλήξουμε σήμερα, αντί να έχουμε σχολεία ρωμαίικα, με «ψυχή και Χριστό», να καταντήσουν μάνδρες εκκλησιομαχίας, αφιλοπατρίας και γλωσσικής σύγχυσης.
Διδάσκω πάντοτε στους μαθητές μου, την ώρα των Θρησκευτικών, το Ευαγγέλιο της Κυριακής. Δεν προβλέπεται από το αναλυτικό πρόγραμμα, όμως – και το λέω χωρίς ίχνος έπαρσης, εν οίδα ότι ουδέν ειμί – δεν σκύβω το κεφάλι στο ψευτορωμαίικο, γιατί «όταν μου πειράζουν πατρίδα και θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ‘νεργήσω και ό,τι θέλουν ας μου κάμουν», όπως μας κανοναρχεί ο πατριδοφύλακας στρατηγός Μακρυγιάννης. Μου λέει ένας μαθητής μου. «Γιατί, κύριε, την ώρα που μας διαβάζετε το Ευαγγέλιο επικρατεί απόλυτη ησυχία;». Τι να του πω του παιδιού; Θυμήθηκα τα λόγια του Αγίου: «Δεν βλέπετε ότι αγρίευσε το Γένος μας από την αμάθεια και εγίναμεν ωσάν τα θηρία»;
Και πώς να μην αγριέψουν τα παιδιά, να μην γίνουν ωσάν τα γουρουνόπουλα, όπως έλεγε ο Άγιος στους γονείς τους, που τ’ άφηναν χωρίς «τα γράμματα που διαβάζουνε/οι αγράμματοι και αγιάζουνε» (Ελύτης). Τα γράμματα αυτά είναι ο λόγος του Κυρίου και ο λόγος, ο ορμητικός αυτός σπόρος, δεν φτάνει εις την γην την αγαθήν, τις ψυχές των παιδιών μας, γιατί τον πνίγουν τα ζιζάνια. Και τα δηλητηριώδη αγκάθια της αφιλοπατρίας και της εκκλησιομαχίας, φωλιάζουν στα σχολικά βιβλία γλώσσας, τα παλιά αναγνωστικά. Και τα λέγαμε αναγνωστικά, διότι μέσω των βιβλίων «διάβαζε» ο μαθητής τον πολιτισμό μας, περιείχαν γνώσεις ιστορίας, λαογραφίας, θεολογίας, γεωγραφίας, μ’ ένα λόγο, βιβλία, να πω μία λέξη που ποινικοποιήθηκε, πατριδογνωσίας. Σε αντίθεση με τα νέα-περιοδικά ποικίλης ύλης, όπως απροκάλυπτα τα ονομάζω, που γελοιοποιούν τον δάσκαλο και υπονομεύουν την ίδια την υπόσταση του σχολείου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγρίεψαν, τα παιδιά μας, γιατί τα καταδικάσαμε με την μεγαλύτερη τιμωρία που υπάρχει: να τα έχουν όλα, να μην τους λείπει τίποτε, χωρίς ποτέ να ορθώνουμε και το ευλογημένο ΟΧΙ. Τα έχουν όλα μπούκωσαν από τις προσφορές και τους στερήσαμε το ανθρωποποιό λίπασμα της ανατροφής: Την αγάπη, την εν Χριστώ νουθεσία, διότι «όσω πλεονάζεις τω πλούτω τουσούτω ελλείπεις τη αγάπη». (Μέγας Βασίλειος).
«Όταν τα μήλα είναι ξινά, δεν φταίνε τα μήλα, φταίνε οι μηλιές» μας διδάσκει και ο άγιος Κοσμάς. Και μηλιές είναι οι γονείς και οι δάσκαλοι. Σήμερα τα παιδιά μας αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα στην γλώσσα, αδυνατούν να εκφραστούν! Γιατί; γιατί η ελληνική γλώσσα είναι πρώτα δουλειά της μάνας. Οι μαστοί της είναι τρεις. Οι δύο για το γάλα και ο τρίτος το στόμα της, η λαλιά της. Με την περιφρόνηση όμως της παράδοσής μας, την εκφράγκευσή μας ο τρίτος αυτός μαστός, αποξεράθηκε. (Και παράδοση σημαίνει «φωνή κεκοιμημένων διδάσκουσα τους ζώντας». Δεν είναι αυτό που παραλαμβάνεις, θα λεγόταν παραλαβή, αλλά αυτό που παραδίδεις).
Ενώ είναι γεμάτο το κελάρι του πατρογονικού μας σπιτιού με καλούδια και με τα τιμαλφή του Γένους και της ηλιόλουστης Ορθοδοξίας μας, αντί να ευφραίνονται τα παιδιά, που είναι Έλληνες και Χριστιανοί Ορθόδοξοι, εμείς τα καταδικάσαμε σε λιμοκτονία, τα «ταΐζουμε» ξυλοκέρατα.
Μόνο με το… αναλυτικό πρόγραμμα που ονομάζεται «διδαχές του αγίου Κοσμά του Αιτωλού», θα αναστηθεί η Πονεμένη Ρωμηοσύνη.
Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς
Ξεχασα να γραψω οτι σε ολες τις προφητειες επεσε. εξω .Το 1897 στον ελληνοτουρκικο πολεμο που οι Τουρκοι φτασαν μεχρι την Λαμια και αν δεν τους σταματουσαν οι μεγαλες δυναμεις θα φταναν στην Αθηνα η εκκλησια ειχε ξεσηκωσει τον κοσμο με τις ηλιθιες προφητειες του ανθελληνα Κοσμα οτι δηθεν η Τουρκια θα διαλυθει.Τοτε ο αστηρ Παισιος δεν υπηρχε και οι αγραμματοι ρωμιοι πιστεψαν τις πιπες του σαλεμενου .Αργοτερα βεβαια οπως παντα οι καταραμενοι ρασοφοροι βγαλαν την ουρα τους απεξω και ισχυριστηκαν πως δεν τα είπαν αυτα οπως και στην επομενη εθνικη τραγωδια θα αρνηθουν οτι καταστρεψανε εγκεφαλους ανθρωπων με τις προφητειες ενος ψυχοπαθη που τον λεγαν Παισιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλευθερωσε το μυαλο σου και πετα στα σκουπιδια οτι λενε οι θαυματοποιοι και απεκτησε ελευθερη σκεψη.
Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην και πάντα τα εν αυτοίς, λέγει ο προφήτης Μωυσής πεφωτισμένος εκ πνεύματος αγίου εις την αγίαν και ιεράν γραφήν. Τον παλαιόν (καιρόν), χριστιανοί μου, εγίνοντο καλοί οι άνθρωποι».
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιλάει για τον Αβραάμ και τον Ισαάκ, που εξέδιδαν τις γυναίκες τους, τον Λωτ, που συνευρέθη με τις θυγατέρες του, τη Θάμαρ, που συνευρέθη με τον πεθερό της για ένα δακτυλίδι κ.λ.π..
«Ερευνάτε τας γραφάς, ότι εν αυταίς ευρήσετε ζωήν αιώνιον».
Το «ερευνάτε τας γραφάς» το αντέγραψε από τον Ιησού. Αναφερόμενοι κι οι δύο στις γραφές εννοούσαν την Παλαιά Διαθήκη· η Καινή δεν είχε γραφεί ακόμη. Κανένας τους δεν είπε ερευνάτε τον Όμηρο ή ερευνάτε τον Επίκουρο ή τον Δημόκριτο ή τον Ηράκλειτο κ.τ.λ., το οποίο θα έλεγαν, εάν κήρυτταν κάτι, που να είχε σχέση με τον Ελληνικό Πολιτισμό.
Ο Τούρκος δεν βλάπτει την Πίστιν»
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές υπερβολές γράφτηκαν για τον Κοσμά Αιτωλό, προκειμένου να αποκρυβεί η από το πατριαρχείο κατευθυνόμενη αντεθνική του προπαγάνδα και να υποστηριχθεί –ψευδώς– πως δήθεν επιτελούσε εθνικό έργο.
Υποστηρίζεται για παράδειγμα, ότι ο Κοσμάς μύησε πολλούς στην επαναστατική ιδέα κι ανάμεσά τους τον Κατσαντώνη στα 1777 (Φ. Μιχαλόπουλος, «Κοσμάς ο Αιτωλός», σελ. 57, 58, 66). Ο αργότερα ονομαστός Κλέφτης όμως, ήταν τότε νήπιο· γεννήθηκε μεταξύ 1770 και 1773. Το πατριαρχείο ήταν κάθετα αντίθετο με τις επαναστατικές ιδέες, γι’ αυτό και αφόρισε τους επαναστάτες και την Επανάσταση του ’21. Στέλνοντας τον Κοσμά Αιτωλό στην Ελλάδα επεδίωκε με την ανθελληνική, παθητική και χριστιανική μορφή της διδασκαλίας του να σβήνει άμεσα κάθε εμφανιζόμενη ελληνική επαναστατική φλόγα.
Ο Κοσμάς δεν αρκούνταν στη σιωπή, αλλά συμβούλευε καθαρά υποταγή στον Τούρκο κατακτητή. Δεν ήθελε να έχει σχέση με την Ελλάδα, ούτε με καμμία άλλη πατρίδα, τόνιζε πως πατρίδα όλων είναι ο ουρανός και συνιστούσε στους Ρωμιούς να παραμείνουν υποταγμένοι στους Τούρκους, που ήρθαν για να διαφυλαχθεί η ορθόδοξη πίστη από την εκ δυσμών απειλή. Συνιστούσε ακόμα να προσεύχονται οι χριστιανοί, για να φωτίζει ο Θεός τον βασιλιά και τους «ζαπιτάδες», ώστε «να κυβερνούν τον κόσμο με πραότητα και δικαιοσύνη».
Προφητειες για να κλαις στα γελια...Η τρεις μέρες η τρεις μήνες, η τρία χρόνια θα βαστάξη.» Προφητεία είναι αυτή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τρεις δεκαετιες λεω εγω η τρεις αιωνες η τρια ποδοσφαιρικα ματς.ΚΑΣΤΡΟΥΝΗΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ
» «Θα δήτε σαράντα άλογα να τα δένουν σε ένα παλούκι.»
Εγω ξερω μονο τα σαραντα παλικαρια απο την Λειβαδια.
ΚΑΣΤΡΟΥΝΗΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ
» «Θα βάλουν φόρο στις κότες και στα παράθυρα.»
ΜΟΝΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΠΟΤΕ ΦΟΡΟΥΣ ΚΑΣΤΡΟΥΝΗΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ
» «Θάρθη ξαφνικά η το βόιδι στο χωράφι, ή το άλογο στ’; αλώνι.»
Θα ελθει το χωραφι στο βόδι και θα παιξουν μπασκετ.ΚΑΣΤΡΟΥΝΗΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ
» «Θάρθη καιρός, που θα φέρη γύρες ο διάβολος με το κολοκύθι του.»
Η Μαιρη Ποπινς κανει γυρες με την ομπρελα ΚΑΑΤΡΟΥΝΗΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ
» «Ένα ψωμί θα χαθή το μισό κι ένα ολόκληρο.»
χουν χαθει πολλα ψωμια απο ανεργους εργατες ενω εμεις πληρωνουμε 15.000 κοπροσκυλα παπαδες ΚΑΣΤΡΟΥΝΗΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ
» «Να έχετε τρεις θύρες· αν σας πιάσουν τη μια, να φύγετε από την άλλη.» Περισσεύει μία!
ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΧΑΧΑ ΣΕ
» «Θάρθη καιρός, που θα ζωστή ο τόπος με μια κλωστή.» Οι ελληνορθόδοξοι απολογητές προπαγανδίζουν, ότι έτσι είναι τώρα ο κόσμος με τα καλώδια του τηλέγραφου και των τηλεφώνων. Αυτά δεν υπάρχουν βέβαια, καθ’; ότι βρισκόμαστε στην εποχή των ασύρματων επικοινωνιών και μιλάμε με κινητά μέσω δορυφόρων.
ΚΕΝΤΡΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΨΕΥΔΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΑΤΗΣ
Ο πραγματικός ρόλος
του μαντείου των Δελφών
Οι χρησμοί των αρχαιοελληνικών μαντείων που αποδίδονται σε θεϊκές υπαγορεύσεις αποτελούν μυθολογική απάτη. Στην Ελλάδα, μεταξύ του 8ου και 5ου αι. π.Χ. δεν παίρνονταν σοβαρές πολιτικές αποφάσεις χωρίς χρησμό μαντείου.
Ειδικά το μαντείο των Δελφών είχε εξελιχθεί σε πανίσχυρο οικονομικά κέντρο του ελληνικού χώρου, ένα συμφεροντολογικό, χρηματοβόρο κέντρο πλουτισμού. Η Πυθία, σύμβολο εντυπωσιασμού για να καλλιεργείται η ιδέα ότι οι χρησμοί υπαγορεύονταν από τον Απόλλωνα, υπό την επήρεια διαφόρων ουσιών έβγαζε άναρθρες κραυγές που κατέγραφαν οι ιερείς κι ύστερα από κατ΄ ιδίαν σύσκεψη, δήθεν τις ερμήνευαν, και τις παρέδιδαν υπό έμμετρη μορφή στους ενδιαφερόμενους ─που νωρίτερα είχαν βέβαια προσκομίσει στο ναό πλούσιες πάντα προσφορές─ παρουσιάζοντάς τες ως χρησμούς, ως το θέλημα δηλαδή του θεού Απόλλωνα. Οι χρησμοί ήταν πάντα δυσνόητοι ή διφορούμενοι, εύκολα επιδεχόμενοι διάφορες κατά το δοκούν ερμηνείες.
Στην πραγματικότητα, ο κάθε ηγεμόνας, ο κάθε τύραννος από την Ελλάδα, αλλά κι απ΄ όλες τις παραμεσόγειες περιοχές, ο οποίος ήθελε να πραγματοποιήσει κάτι, χρημάτιζε πρώτα το δελφικό ιερατείο, έπαιρνε το χρησμό που ήθελε και στη συνέχεια τον παρουσίαζε στο λαό του σα θεϊκή βούληση. Ο αρχαίος ελληνικός λαός, ευσεβέστατος και πνιγμένος στη θεοκρατία και τις δεισιδαιμονίες, επηρεαζόταν και χειραγωγούταν έτσι εύκολα από τον κάθε φιλόδοξο εξουσιαστή.
Μαγεία, δεισιδαιμονία, μαντική, χρησμός
Η μαντεία βασίζεται στην πίστη ότι είναι δυνατή με διάφορα μέσα η αποκάλυψη παρελθόντων, αλλά κυρίως μελλόντων γεγονότων, δηλαδή η αποκάλυψη της θεϊκής βούλησης. Προϋποθέτει την ύπαρξη ανώτερων δυνάμεων, θεοτήτων, με τις οποίες επιζητεί την επικοινωνία με την εκλογή του κατάλληλου τόπου και προσώπου. Η μαντεία αποτέλεσε ανέκαθεν μεγάλο στήριγμα των θρησκειών συνδεόμενη με την προσευχή, την επίκληση για αποκάλυψη των μελλόντων στο άτομο, την οικογένεια, την ομάδα, το λαό κ.λπ..
Η μαντική έγινε σπουδαίος σκοπός της μαγείας, της δεισιδαιμονίας. Στις περισσότερες δεισιδαιμονικές σκέψεις του ανθρώπου διακρίνουμε την ιδιοτέλεια και το συμφέρον. Αλλά με τη μαντεία κυρίως, επιδιώκεται η απόσυρση της ευθύνης και η ανάθεσή της στο θείο. Γι’ αυτό γέννησε ο άνθρωπος τον οιωνό, την οιωνοσκοπία, την παρεξήγηση δηλαδή οποιουδήποτε τυχαίου συμβάντος, ότι από αυτό δήθεν εξαρτάται η τύχη του, την παρεξήγηση δηλαδή οποιασδήποτε ακατανόητης δύναμης της φύσης, από την οποία δήθεν εξαρτάται κ.λπ.. Δεδομένου δε, ότι οι σπουδαιότεροι οιωνοί μεταδίδονται στα όνειρα ή με οπτασίες (πνεύματα) η ονειροκριτική δύναμη, που αποδίδεται σε ορισμένα άτομα συνδεόμενα δήθεν με το υπερπέραν, έλαβε μεγάλο μέρος στην επιβολή της μαντικής.
Έτσι γεννήθηκαν και οι μάντεις από επάγγελμα, οι ερμηνευτές των οιωνών. Και κλείστηκαν οι μάντεις ως ιερείς ή/και ως γιατροί εντός ναών, των μαντείων.
Είδος μαντείας υπήρξε και ο χρησμός, μια πρόκληση οιωνού, που δεν εμφανίζεται σε τυχαίο συμβάν, αλλά μετά από ορισμένη ερώτηση ως απάντηση. Ο χρησμός υπήρξε το στήριγμα των μαντείων (για τους παράφρονες ή ονειρευόμενους, κατά τον Πλάτωνα), με την απολλωνιακή μανία των Σιβυλλών, με τις ψευδαισθήσεις των διαφόρων Πυθιών, με το προφητικό παραλήρημα αγυρτών.
Ο πιστός, έρμαιο των ιερέων,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ήξερε τι έτρωγε και τι έπινε
Για τη μαντική, μεγάλη θέση κατέλαβε ανέκαθεν η τροφή και ο τρόπος διατροφής του ανθρώπου, αφού για τον πρωτόγονο νου η τροφή εξαρτάται από τις ιδιοτροπίες της φύσης, τις οποίες πρέπει να εξευμενίζει. Η ανθρωποφαγία και η ανθρωποθυσία σημείωσαν το αποκορύφωμα της πρόληψης και της μαντικής πίστης. (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Ανθρωποθυσίες στην αρχαία Ελλάδα).
Συνέπεια των δεισιδαιμονιών αυτών, ήταν η ιδέα της νηστείας, της στέρησης, του ασκητισμού, η οποία εκτός και για άλλους μυστικιστικός λόγους, είχε και μαντικές αιτίες για την επίτευξη μελλοντικών πόθων. Το φαγητό είχε κύριο λόγο στην τελετουργία. Ο πιστός δεν ήξερε τι συνέβαινε, όπως τι έτρωγε ή τι έπινε. Αφηνόταν στα χέρια των ιερέων. Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο John Naylor, όταν τοποθετείτο σε κρασί στην κούπα του πιστού ο φλοιός συγκεκριμένου δένδρου, ο πιστός ήταν σαν να ουρούσε αίμα. Τότε διέκοπταν το φλοιό, οπότε γιατρευόταν «θαυματουργικά» η αρρώστια, χάρη στους ιερείς.
Μάταιες υπήρξαν οι σχετικές επί χιλιετίες προσπάθειες των φιλοσόφων από τους προσωκρατικούς, αργότερα από τον Επίκουρο, αλλά και μέχρι σήμερα, για την απαλλαγή του ανθρώπου από τις δεισιδαιμονίες και την ευπιστία ως προς τη γνώση του μέλλοντος.
Η μαντική συνδεδεμένη με τη θρησκεία
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αρχαίοι έλληνες από αρχαιότατους χρόνους έκαναν χρήση της μαντικής, την οποία διαιρούσαν σε άτεχνη και έντεχνη. Η άτεχνη μαντεία συνίστατο στην ενδόμυχη έμπνευση, στη ορμή, μέσω της οποίας ο άνθρωπος γινόταν όργανο θείου πνεύματος, όπως οι προφήτες των εβραίων ή ο έλληνας Κάλχας που περιγράφει ο Όμηρος, ο οποίος γνώριζε μέσω της μαντικής του ικανότητας που του είχαν παραχωρήσει οι θεοί, «τα τ΄έοντα τα τ΄εσόμενα, προ τ΄εόντα» («Ιλιάδα», Α΄ 70).
Η μαντική στους αρχαίους έλληνες ήταν στενότατα συνδεδεμένη με τη θρησκεία, της οποίας αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα. Διαχώριζαν σαφώς τους μάντεις που παρείχαν χρησμούς περιερχόμενοι σε κατάσταση μανίας, δηλαδή ένθεας έκστασης και έμπνευσης από τους προφήτες, οι οποίοι ήταν ερμηνευτές των χρησμών (Πλάτωνα: «Τίμαιος», 71e-72c). Αλλά συνήθως, η μαντική δύναμη χορηγούταν σε ορισμένες περιστάσεις, οι οποίες ήταν:
1. Οι εκστάσεις, κατά τις οποίες η ψυχή απολυτρούμενη από τα δεσμά του σώματος ανακτά τις ψηλότερές της δυνάμεις προς στιγμήν. Δεκτικότερες τέτοιων καταστάσεων θεωρούνταν οι γυναίκες, όπως η Κασσάνδρα, η Πυθία, και οι Σίβυλλες.
2. Τα όνειρα, τα οποία θεωρούνταν ως θεία έμπνευση και «γαρ τ΄ όναρ εκ Διός εστιν» («Ιλιάδα», Α΄ 63). Υπήρχε δε και θεός των ονείρων, ο Όνειρος («Ιλιάδα», Β΄ 6, 34, Παυσανία: «Κορινθιακά», Β΄10,2). Πολλές φορές όμως, κατά τα όνειρα εμφανίζονταν και άλλες θεότητες («Οδύσσεια», Ζ΄ 13) ή και σκιές πεθαμένων («Ιλιάδα», Ψ΄ 65). Τα από τα όνειρα όμως φαντάσματα, εξαρτώνταν από το θεό, ο οποίος τα έστελνε.
3. Οι χρησμοί, οι οποίοι λέγονταν και μαντεύματα, θεοπρόπια, φήμες, θέσφατα και λόγια, και παρέχονταν σε ειδικούς τόπους, που λέγονταν μαντεία και χρηστήρια. Ο μάντης, ο οποίος μετέδιδε τους χρησμούς, λεγόταν χρησμωδός ή χρησμολόγος.
Τα μαντεία ήταν προσαρτημένα σε ορισμένους τόπους και σε ναούς θεών, είχαν ιδιαίτερους ιερείς και απολάμβαναν γενικής εκτίμησης και φήμης. Ιδιαίτερο είδος χρηστηρίων ήταν τα λεγόμενα σκευομαντεία και τα νεκρομαντεία ή ψυχοπομπεία, τα οποία συνδέονταν με τη λατρεία ηρώων ή υποχθόνιων θεοτήτων, όπου αυτοί που ζητούσαν μάντευμα ιδίως για θεραπεία ασθενειών, ξάπλωναν στο δέρμα του θυσιασθέντος ζώου. Κοινή ήταν η πίστη ότι αυτοί που πρόσφεραν θυσίες στους νεκρούς και ξάπλωναν και κοιμόντουσαν ή αγρυπνούσαν μετά τη θυσία πάνω στους τάφους, έβλεπαν τα είδωλα των νεκρών, τα οποία και έδιναν τις ζητούμενες μαντείες.
Σημαντικότεροι όμως θεωρούνταν οι δια λόγου χρησμοί, τους οποίους έδιναν μάντεις ή μάντισσες περιερχόμενοι ή υποτιθέμενοι ως περιερχόμενοι σε έκσταση, των οποίων τις ασυνάρτητες φωνές, οι λεγόμενοι προφήτες συναρμολογούσαν σε απαντήσεις, κατά κανόνα δυσνόητες και διφορούμενες.
Πολλά τα μαντεία του Απόλλωνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πρώτιστος χρησμοδότης ήταν ο θεός Απόλλωνας, του οποίου περίφημο ήταν το μαντείο των Δελφών, που τον πλούτο και τη σημαντική πολιτική επιρροή εξαίρει ο Όμηρος («Ιλιάδα», Δ΄ 404-405, «Οδύσσεια», Θ΄ 79-82). Άλλα σημαντικά μαντεία του Απόλλωνα ήταν στις Άβες της Φωκίδας, στο όρος Πτώο, στο Ισμήνιο της Βοιωτίας που χρησμοδοτούσε με σημεία και εξετάσεις των θυμάτων, στις Υσιές όπου έπαιρναν χρησμό όσοι έπιναν από ιερό πηγάδι, στο Λύκαιο που χρησμοδοτούσε γυναίκα, στο Άργος της Λάρισας όπου χρηματοδοτούσε παρθένα αφού γευόταν το αίμα μου θυσιαζόμενου αρνιού κατά τη νύχτα και διάφορα άλλα στη Μικρά Ασία και αλλού.
Μαντεία του Δία
Πανάρχαια ήταν επίσης η πίστη στους χρησμούς του Δία, του οποίου από τα πολύ παλιά χρόνια υπήρχε μαντείο στη Δωδώνη, ήδη αναφερόμενο από τον Όμηρο («Ιλιάδα», Π΄ 233-235, «Οδύσσεια», Ξ΄ 327-328). Το μαντείο της Δωδώνης ήταν το αρχαιότερο στην Ελλάδα. Κατά τον Στράβωνα αποτελούσε χώρο λατρείας της συζύγου του Διός Διώνης («Γεωγραφικά», Ζ΄, 7, 12). Οι χρησμοί του εξαρτώνταν από τους ήχους που παρήγαγαν τα σειόμενα από τους ανέμους φύλλα των δρυών και φηγών του ιερού άλσους και λέβητες, που κρέμονταν από τα κλαριά τους, αλλά κι από τα περιστέρια που ζούσαν στα φυλλώματα. Τους ήχους «ερμήνευαν» οι ιερείς. Ο Οδυσσέας επισκέφτηκε τη Δωδώνη ─κατά τη μυθολογική ποίηση του Ομήρου─ για να πληροφορηθεί τη βούληση του Διός σχετικά με την επιστροφή του στην Ιθάκη, αλλά και ο Αινείας από την Τροία, όταν μετά την καταστροφή της έλαβε χρησμό για το μέρος που θα έκτιζε τη νέα του πόλη, τη Ρώμη.
Αρχαιότατο και επίσημο μαντείο του Δία υπήρχε και στην Ολυμπία (Σοφοκλή: «Οιδίπους Τύραννος», 900), στο οποίο ιερείς μάντευαν χρησιμοποιώντας την «εξ εμπύρων μαντική» παρατηρώντας δηλαδή τις θυσίες. Ονομαστό επίσης μαντείο του Δία ήταν αυτό στην όαση της Λιβύης, υπήρχαν όμως κι άλλα στην Ασία και την Αφρική.
Μαντεία άλλων θεών και ηρώων
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλων θεών μαντεία που παρήγαν χρησμούς ήταν της Δήμητρας στην Αχαΐα, όπου πιστευόταν ότι προέλεγε την έκβαση βαριάς ασθένειας, γιατί καθρέφτης βυθιζόμενος στην εκεί ιερή πηγή έδειχνε τον ασθενή ζωντανό ή νεκρό.
Ονομαστό ήταν το μαντείο του Ασκληπιού στην Επίδαυρο, αλλά υπήρχαν και πολλά άλλα μαντεία του θεού, που λέγονταν Ασκληπιεία κι ήταν διάσπαρτα σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Στα Ασκληπιεία κοιμόντουσαν μια νύκτα στο ναό οι ασθενείς κι έβλεπαν σε όνειρο τη θεραπεία τους. Όμοια χρήση μαντικής με εγκοίμηση γινόταν στο Χαρώνειο άντρο του Πλούτωνα και της Κόρης.
Στις Φαρές της Αχαΐας υπήρχε μαντείο του Ερμή, όπου αυτός που ζητούσε χρησμό κατέθετε μισό οβολό στο άγαλμα του θεού στην αγορά, άναβε ένα λυχνάρι, από αυτά που κρέμονταν γύρω και ρωτούσε ό,τι ήθελε κρυφά στο αυτί του θεού. Μετά, έκλεινε τα αυτιά του με τα χέρια του, μέχρις ότου έβγαινε από την αγορά, την πρώτη δε φωνή που άκουγε τη θεωρούσε ως μάντευμα. Στην Επίδαυρο Λιμηρά και στο Οίτυλο υπήρχε μαντείο της Ινούς, κυρίως ονειρομαντείο και της Ακραίας Ήρας μεταξύ Λεχαίου και Παγών.
Μαντεία ηρώων αναφέρονται του Αμφιάραου κοντά στη Θήβα, πλησίον των Ποτνιών, όπου όσοι κοιμόντουσαν λάμβαναν τα μαντεύματα στον ύπνο τους (Ηρόδοτος: Η΄ 134), του ίδιου δε ήρωα υπήρχε μαντείο και στον Ωρωπό, όπου η μαντική ασκούναν επίσης με εγκοίμηση αυτών που ζητούσαν τη μαντεία, οι οποίοι έριχαν νομίσματα σε μια πηγή.
Στη Λιβαδειά της Βοιωτίας υπήρχε μαντείο του Τροφωνίου, του οποίου το χρηστήριο βρισκόταν σε μία πολύ στενή τρύπα. Αυτός που ζητούσε τη μαντεία θυσίαζε και νήστευε επί μέρες στο ιερό του Αγαθού Δαίμονα και της Τύχης, λουζόταν στο ποτάμι, την Έρκυνα, έπινε από τις πηγές της Λήθης και της Μνημοσύνης, εξαγνιζόταν από δύο παιδιά, προσευχόταν σε πανάρχαιο άγαλμα, έργο του Δαίδαλου, φορούσε ιδιαίτερη ενδυμασία και τέλος σπρωχνόταν μέσω της τρύπας στον άγνωστο πυθμένα και τον ανέβαζαν με τα πόδια προς τα εμπρός. Υφιστάμενος τη φοβερή αυτή δοκιμασία ανασυρόταν περίτρομος και υποχρεωνόταν να γράψει σε ιερό πίνακα ό,τι είδε ή άκουσε κάτω.
Στην Αχαΐα υπήρχε και μαντείο του Ηρακλή, όπου οι μαντευόμενοι διάλεγαν ανάμεσα από πολλούς αστράγαλους τέσσερις, τους οποίους έριχαν σε ειδικούς πίνακες, που περιείχαν τις εξηγήσεις των ριπτόμενων σχημάτων. Στις Θαλάμες Λακωνίας υπήρχε ονειρομαντείο της Πασιφάης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝεκρομαντεία
Νεκρομαντεία η ψυχοπομπεία, όπου οι συμβουλευόμενοι επικαλούνταν τις ψυχές των νεκρών θυσιάζοντας στους υποχθόνιους θεούς, μνημονεύονται το αρχαιότατο στη Θεσπρωτία στον Αχέροντα ποταμό (Ηρόδοτος, Ε΄ 92-7 και Διόδωρος Σικελιώτης, Δ΄ 22) και αυτό στην Ηράκλεια της Προποντίδας (Πλούταρχου: «Βίος Κίμωνος», ΣΤ). Σε όλα αυτά τα μαντεία, η ασκούμενη μαντεία ήταν άτεχνη ή και μικτή.
Οι ιερείς προσέφεραν γεύματα και ποτά με παραισθησιογόνα στους προσκυνητές, τους έβαζαν μέσα σε τάφους για μέρες και κατόπιν διοργάνωναν με διάφορα τεχνάσματα «παραστάσεις», ώστε να νομίζουν οι επισκέπτες, ότι μιλούσαν με τους νεκρούς. Το δωδεκαθεϊστικό ιερατείο είχε στήσει στα νεκρομαντεία προσοδοφόρες επιχειρήσεις εξαπάτησης των αφελών πιστών του δωδεκάθεου, που πίστευαν, ότι από εκεί, κι ειδικότερα από το Νεκρομαντείο τού Αχέροντα, από τον πιο κοντινό στις πύλες του Αδη χώρο, θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τους χαμένους για πάντα αγαπημένους τους. Κατέβαιναν στην ανηχοϊκή κρύπτη, την κατάλληλα διακοσμημένη και εξοπλισμένη με μηχανισμούς ανεβάσματος και κατεβάσματος ειδώλων, ενώ οι ιερείς κυκλοφορούσαν ανάμεσα σε διπλούς τοίχους κάνοντας διάφορα κόλπα, σαν να ήταν πρόγονοι του «μάγου» Ντέιβιντ Κόπερφιλντ.
(Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Κάτω κόσμος: Μια προσοδοφόρα επιχείρηση του 12θεϊστικού ιερατείου).
Η έντεχνη μαντική ήταν αυτή που εξαρτόταν από σημεία, των οποίων απαιτούταν η σπουδή και η γνώση, η δε ερμηνεία τους στηριζόταν, όπως ήταν επόμενο, σε δεισιδαιμονίες και προλήψεις.
Σύμφωνα με τον Όμηρο, αυτοί που ασκούσαν το είδος αυτό της μαντικής αποτελούσαν ιδιαίτερη τάξη. Καλούνταν γιατροί, μάντεις, κήρυκες κ.λπ., κάθε δε απροσδόκητο φαινόμενο θεωρούταν ως θείο μήνυμα, ως τέρας ή σήμα, εκλαμβανόμενο ως ουράνιο και προερχόμενο από το Δία, γι΄αυτό ονομαζόταν διοσημία. Τέτοιες διοσημίες ήταν αστραπές, βροντές, κεραυνοί, μεγάλα όρνεα (οιωνοί), των οποίων ερμήνευαν την εμφάνιση και την πτήση, φτέρνισμα, φωνή ανθρώπινη που αντηχούσε, τυχαίος κρότος, κ.ά..Τα σημεία αυτά συνήθως δήλωσαν απλά αποτυχία ή επιτυχία, αλλά ήταν αναγκαία ως επί το πλείστον η ερμηνεία τους. Αυτή όμως, ήταν έργο ειδικών, που λέγονταν προφήτες, οιωνοσκόποι, οιωνιστές, και θυοσκόποι, ήταν δε ιερείς κι ενίοτε ηγεμόνες, όπως ο Αμφιάραος κι άλλοτε δημιουργοί, δηλαδή έμπειροι ειδικοί μάντεις.
Όποιος δεν αποδεχόταν τους χρησμούς χαρακτηριζόταν άθεος. Ο μάντης αποκαλούταν θεόπροπος και η ενασχόλησή του θειάζειν και ενθειάζειν. Αλλά υπήρχαν και περιπτώσεις, που οι πολίτες οργίζονταν κατά των μαντείων. («Ωργίζοντο δε και τοις χρησμολόγοις τε και μάντεσι», Θουκυδίδης: «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου», Η΄, 1).
Μαντική από ποικίλα φυσικά φαινόμενα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνώ οι χρησμοί παρέχονταν προς απλή κερδοσκοπία ή προς εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων, η μαντική από τους χρησμούς διατήρησε επί αιώνες το κύρος της. Σε αυτή προστέθηκε και η μαντική από ποικίλα άλλα στοιχεία, όπως οι εκλείψεις, οι διάττοντες αστέρες, οι πλημμύρες, οι τρικυμίες και διάφορα άλλα φυσικά φαινόμενα.
Άλλα είδη έντεχνης μαντικής ή και μικτής ήταν η καπνομανεία από τη διεύθυνση και τις κινήσεις του καπνού, η ορινιθομαντεία, αλλά και η μαντική από άλλα ζώα, όπως λαγούς, φίδια κ.λπ.. Άλλο είδος ήταν η αναζήτηση σημείων στα εντόσθια των θυσιαζόμενων ζώων, η ιεροσκοπία ή ιερομαντεία, την οποία ασκούσαν οι ιεροσκόποι, βωμοσκόποι, θυοσκόποι, σπλαχνοσκόποι ή ηπατοσκόποι. Από αυτές προήλθε η χειροσκοπία, μετωποσκοπία, ονυχοσκοπία, μορφοσκοπία κ.λπ., που εξαρτώνταν από την εξέταση των οικείων μερών του ζώου.
Επίσης η εμπυρομαντεία, που εξαρτώνταν από την παρατήρηση της φλόγας της θυσίας, την οποίαν εξασκούσαν οι πυρκόοι, αποδιδόταν δε στον Αμφιάραο. Η πηγομαντεία, που έβγαζε τις ερμηνείες της από το αν η επί πόσο χρόνο αντικείμενο που έριχαν σε ιερή πηγή επέπλεε ή βυθιζόταν και από την παρατήρηση των κύκλων, τους οποίους έκανε στο νερό βυθιζόμενο.
Με την κοσκινομαντεία αναζητούσαν κάποιον, για παράδειγμα ένοχο κλοπής ή άλλου εγκλήματος. Κρέμαγαν κόσκινο από κλωστή και το γύριζαν, ενώ συγχρόνως πρόφεραν διάφορα ονόματα. Ο ένοχος ήταν εκείνος, στου οποίου το όνομα σταματούσε να περιστρέφεται το κόσκινο. Παρεμφερής ήταν και η αξινομαντεία, με την οποία αναζητούταν ο ένοχος μπήζοντας αξίνα σε πάσσαλο. Ενώ άρχισαν προφέροντας τα ονόματα των υπόπτων, εκείνος, στο όνομα του οποίου η αξίνα θα έπεφτε, θεωρούταν ως ένοχος.
Η χειρομαντεία ήταν το είδος της μαντικής, κατά το οποίο παρατηρούσαν τις γραμμές της ανοιχτής παλάμης. Μνημονεύεται από τον Αριστοτέλη, ενώ ο Αρτεμίδωρος (2ος αι. μ.Χ.) έγραψε και θεωρία γι΄αυτήν.
Παρόμοια είδη μαντικής ήταν η λεκανομαντεία, η λιβανομαντεία, φυλλομαντεία, κριθομαντεία, αλευρομαντεία, οινομαντεία, κυβομαντεία και άλλες. Με την αριθμομαντεία έβγαζαν το μάντευμα από τον αριθμό, που αντιστοιχούσε στο όνομα κι έβγαινε από το άθροισμα των αριθμών που αποτελούσαν την αξία των γραμμάτων του ονόματος. Αυτό το άθροισμα το διαιρούσαν με τους ιερούς αριθμούς 7 ή 9 κι έβγαζαν τα συμπεράσματα από την ακριβή ή μη διαίρεση.
Οι αρχαίοι έλληνες ήταν ένας από τους ευσεβέστερους λαούς. Πλήθος ναών υπήρχαν παντού και πλήθος αγαλμάτων θεών και ηρώων ήταν στημένα όχι μόνο σε ναούς και ιερά, όπου είναι η θέση τέτοιων αγαλμάτων, αλλά και στην Αγορά και στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων πόλεων.
Η ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΤΕΙΟΥ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΣΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΤΕΙΟΥ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ
ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΣΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ
ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΕΣ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΩΝ
ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ
Η ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΤΕΙΟΥ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ
ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΣΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ
Επειδή δεν θα πιστέψετε ούτε μια κουβέντα, θα αντιγράψω μερικούς ιστορικούς, για να ξεμπερδεύουμε μια και καλή:
Όμηρος: (για να μας ανοίξει η όρεξη)
Μιλάει ο Αγαμέμνων στον Μάντη Κάλχα.
«Μάντη κακών, καμιά φορά ως τώρα δεν μου είπες κάτι που να είναι ευχάριστο. Πάντα σου αρέσει να μαντεύεις τα κακά, και ούτε είπες ως τώρα κανένα λόγο καλό, ούτε τον έβαλες σε πράξη»
Παπαρηγόπουλος:
<>
Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη: [έχω συντομέψει λίγο το κείμενο]
<> [αυτά είναι τα περίφημα Δελφικά όπλα προϊστορικής υπερτεχνολογίας που ακόμη τα πιστεύουν σύγχρονοι Έλληνες…]
Ακαδημία Επιστημών Ε.Σ.Σ.Δ.:
<>
<>
Εγκυκλοπαίδεια Δομή:
«Κατά τους μηδικούς πολέμους οι Δελφοί «εμήδισαν» αλλά κατόρθωσαν γρήγορα να ξεχαστεί η στάση τους μετά τη νίκη των Ελλήνων»
Μιλά ο Πέρσης στρατηγός, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο: «‘’Σεβάσμιοι κάτοικοι [της Δήλου], τι φοβερή γνώμη έχετε για μένα, για να εξαφανιστείτε έτσι; Σίγουρα έχω αρκετό μυαλό, και σχετικές διαταγές από τον [Πέρση] βασιλιά, να μη πειράξω το νησί που γεννήθηκαν ο Απόλλωνας και η Άρτεμη, ούτε τη χώρα και τους κατοίκους του. Γυρίστε λοιπόν παρακαλώ, στον τόπο σας και απολαύστε την ιδιοκτησία του.’’ Αφού [ο Πέρσης στρατηγός Δάτις] έστειλε αυτό το μήνυμα στους Δηλίους, σώριασε τριακόσια τάλαντα λιβάνι στο βωμό [του Απόλλωνα και της Άρτεμης] και τα έκαψε σαν προσφορά.»
Ηρόδοτος, Ερατώ, 97.
----------------------------------------
Αγαπητέ αναγνώστη, κάνε μια βόλτα στα περίπτερα και τα βιλιοπωλεία, και δες πόσοι υμνητικοί τίτλοι κυκλοφορούν για τους Δελφούς. Αναρωτήσου τι νόημα μπορεί να έχουν. Αναρωτήσου και πόσο πατριώτες είναι αυτοί που τα δημοσιεύουν.
Ο ΠΕΡΣΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ [Όπως λένε στα Ιαπωνικά, ο δρόμος του γεμάτου χεριού]
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ηρόδοτος λέει πως υπήρχαν Δελφικοί χρησμοί που προέβλεπαν νίκη των Ελλήνων στους Περσικούς πολέμους, αλλά δεν αναφέρει συγκεκριμένα κανέναν. Αναφέρει και έναν χρησμό του Βάκη, που όμως δεν ήταν Δελφικός. Ο Ονήσιλος ήταν ένας Κύπριος που ήθελε να πολεμήσει τους Πέρσες, ενώ άλλοι ήθελαν συμμαχία με αυτούς. Ο ανώμαλος αυτός άνθρωπος σκοτώθηκε από τους Αμαθούσιους , που του έκοψαν το κεφάλι και το κρέμασαν επιδεικτικά. [αχ Ελλάδα…] Μέλισσες πήγαν και φώλιασαν στο καύκαλο, και οι Αμαθούσιοι τρομοκρατημένοι ρώτησαν τους Δελφούς. Το Μαντείο πρόσταξε να τιμηθεί ο Ονήσιλος ως Ήρωας, με θυσίες. (η εκδίκηση των νεκρών ήταν επίφοβη) Τι; Και να πάψουν να είναι σύμμαχοι των Περσών; Τρελοί είσαστε;
Ο ιστορικός λέει πως οι Δελφοί έδωσαν και επαίσχυντους, προδοτικούς χρησμούς, που πρόβλεπαν Περσική νίκη. Αυτούς πήρε ο ποιητής Ονομάκριτος και τους πήγε στους Πέρσες για να τους πείσει να εκστρατεύσουν στην Ελλάδα, για να εκδικηθεί αυτούς που τον εξόρισαν. [τζάμπα κόπος, μια που οι ίδιοι οι Πέρσες τους είχαν παραγγείλει…] Και πάλι, ο Ηρόδοτος δεν αναφέρει κάποιον επί λέξει. Ο Ονομάκριτος είχε ειδικότητα στη συλλογή χρησμών, Ομηρικών και Ορφικών ύμνων, και κατηγορήθηκε πως έκανε επεμβάσεις σε αυτούς.
Πάντως, ο ιστορικός μας κληροδοτεί, σε εμάς, και όλη την ανθρωπότητα, αρκετούς χρησμούς που δόθηκαν κατά την εξέλιξη των γεγονότων της Περσικής προέλασης. Αυτούς θα αναφέρουμε.
Να χρησμοί, να μάλαμα…
ΛΥΔΙΑ
Γνωστοί οι χρησμοί που παραπλάνησαν τον Λυδό Κροίσο εξωθώντας τον σε πόλεμο κατά των Περσών, διαβεβαιώνοντας τον πως θα καταστρέψει ένα μεγάλο κράτος – το δικό του εννοούσαν οι Δελφοί. Χρόνια πριν, το Μαντείο είχε επικυρώσει την ανατροπή από τον Γύγη της Ελληνικής καταγωγής δυναστείας που κυβερνούσε τη Λυδία, προβλέποντας όμως πως θα έπαιρνε εκδίκηση την πέμπτη γενεά. Όταν οι Πέρσες νίκησαν τον Κροίσο, οι Δελφοί δήλωσαν πως αυτή ήταν η … εκδίκηση των Ελλήνων και η επιβεβαίωση του παλιού χρησμού.
Ηρόδοτος, Κλειώ 13, 53, 55, 91
ΚΝΙΔΟΣ
Η Κνίδος βρίσκονταν σε μια χερσόνησο. Έτσι οι Κνίδιοι αποφάσισαν να σκάψουν τάφρο, ώστε να αποκοπούν από τη στεριά και να αμυνθούν έτσι κατά των Περσών. Σκάβοντας, όμως, έβγαιναν αστραπές από τους βράχους και δημιουργούνταν μικροτραυματισμοί. Μπορούσαν να σκεφτούν πως είχαν πέσει σε φλέβα τσακμακόπετρας, αλλά προτίμησαν να κάνουν αυτό που θα έκανε κάθε πολιτισμένος άνθρωπος: Ρώτησαν το Μαντείο των Δελφών, που τους έδωσε μια απάντηση αντάξια του Ελληνικού πνεύματος: <> [Ζεύς γαρ ‘κ έθηκεν νήσον ει ‘κ εβούλετο]
Παράτησαν λοιπόν το σκάψιμο, και παραδόθηκαν αμαχητί στους Πέρσες! Σαν να μην έφτανε αυτό, η ρήση της Πυθίας θεωρήθηκε ως γενική απαγόρευση διάνοιξης διωρύγων. Παρόμοιο έργο δεν επιχειρήθηκε ποτέ ξανά, και ο Νέρων ή ο Ξέρξης που άνοιξαν διώρυγες, θεωρήθηκε πως τιμωρήθηκαν για την ασέβειά τους. (Παυσανίας)
Αυτού του είδους την τεχνολογική πρόοδο κατάστρεψε η θρησκοληψία των Χριστιανώνε…
ΠΗΔΑΣΕΙΣ (ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσφαλτο σημάδι της Περσικής εισβολής ήταν αυτό που συνέβη στην ιέρεια της Αθηνάς. Η γυναίκα <> [έβγαλε μακρύ μούσι] Πάντως, ο Ηρόδοτος μας καθησυχάζει, διαβεβαιώνοντάς μας πως αυτό έγινε μόνο τρεις φορές. Φαντάσου τι γίνονταν στις βαριές περιπτώσεις.
ΑΚΑΝΘΟΣ
Ο Αρταχαίης ήταν ένας λεβεντόκορμος Πέρσης που επέβλεπε την διάνοιξη της διώρυγας του Άθω από τον Ξέρξη. Αρώστησε και πέθανε στην Μακεδονική πόλη Άκανθο. Το Μαντείο των Δελφών διάταξε να γίνουν νεκρικές θυσίες από τους Ακάνθιους στον τάφο του παλληκαριού…
ΑΡΓΟΣ
Οι Πέρσες, γνωρίζοντας την ελληνική Μυθολογία, κάλεσαν τους Αργίτες να μην τους πολεμήσουν, μια που ήταν απόγονοι του Αργίτη Περσέα. Οι Αργίτες άλλωστε, είχαν μεγάλη διαμάχη με τους Σπαρτιάτες, και πρόβλημα λειψανδρίας. Τουλάχιστο, ρώτησαν το Μαντείο τι να κάνουν στον επερχόμενο Περσικό πόλεμο. Το Μαντείο τους απάντησε: (περίληψη) <> Έτσι οι Αργίτες απείχαν από τον πόλεμο…
ΚΡΗΤΗ
Και οι Κρητικοί ρώτησαν τους Δελφούς τι να κάνουν στον πόλεμο. Η Πυθία τους έκανε μάθημα ιστορίας. Τους θύμισε όλα όσα έπαθαν μετά τη συμμετοχή τους στον Τρωϊκό πόλεμο, και τους αποκάλεσε <> επειδή σκέφτονταν να ξανακάνουν το ίδιο <>. Με αυτά τα τετράγωνα επιχειρήματα, οι Κρητικοί δεν έριξαν μήτε μια μπαλοθιά.
ΚΥΜΗ
Ο επαναστάτης Λυδός Πακτύης, κυνηγημένος από τους Πέρσες, κατέφυγε στην Κύμη. Τα ιερά και πανάρχαια Ελληνικά έθιμα τον εξασφάλιζαν, ως <>, όπως έλεγαν τους φυγάδες που ζητούσαν άσυλο. Μέχρι και οι δούλοι αποκτούσαν ασυλία όταν κατέφευγαν σε ένα ιερό.
Και όμως το εκεί Μαντείο του Απόλλωνα διάταξε να παραδοθεί στους Πέρσες. Δεν σεβάστηκε ούτε τα ήθη και τα έθιμα.
Τα Μαντεία δεν σέβονταν τίποτα, προδίδοντας την Ελλάδα στους ξένους, καταπατώντας έθιμα και συνεργαζόμενα με ιερόσυλους [Αλκμεωνίδες] δίνοντας μαθήματα ανηθικότητας και αμετροέπειας στο λαό.
Ένας, ο Αριστόδικος, δεν άντεξε αυτό το αίσχος. Πήρε μια σκάλα και άρχισε να γκρεμίζει τις φωλιές των πουλιών που ήταν στα γείσα του ναού του θεού και να παίρνει τους νεοσσούς. Τα πουλιά αυτά ήταν ιερά, και ο θεός ξέσπασε με βροντερή φωνή [DOLBY STEREO] μέσα από το ιερό: <> -<> είπε ο Αριστόδικος… Τσάμπα κόπος. Τον Πακτύη τον παράδοσαν στους Πέρσες. Ελπίζω, τουλάχιστον, πως ο Αριστόδικος έφαγε ένα ωραίο πιλάφι με τα πουλάκια…
ΙΩΝΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΞύπνησαν οι Ίωνες και αποφάσισαν πως δεν άντεχαν άλλο τον Περσικό ζυγό. Αργότερα κατάλαβαν πως δεν άντεχαν, επίσης, ούτε μια βδομάδα κωπηλασίας, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Ο σοφός Εκαταίος ο Μιλήσιος είχε δει το όνειρο, και τους είπε να μην επαναστατήσουν, εκτός αν βρουν μπόλικο χρυσό, να χρηματοδοτήσουν τον αγώνα τους. [ίσως για να νοικιάσουν και κανένα κωπηλάτη]
Τους είπε και που θα βρουν τα χρήματα: Μπορούσαν να πάρουν από το ιερό των Βραγχιδών του Απόλλωνα τα αφιερώματα ενός ξένου, του Λυδού Κροίσου. Κανείς δεν τόλμησε, όμως, να ακουμπήσει τα αφιερώματα του θεού. Η πρόταση του σοφού απορρίφθηκε. Οι ιερείς του Απόλλωνα, όμως, θα μπορούσαν να δώσουν την άδεια, αν ήθελαν. Αυτός ήταν ο κόσμος που έχτισαν οι Ίωνες φιλόσοφοι, που έθεσαν τις βάσεις της σύγχρονης σκέψης… Φωνή βοώντος εν Ιωνία…
ΣΑΜΟΣ
Ο Μανδροκλής ήταν ο Έλληνας αρχιτέκτονας του Δαρείου, ο εγκέφαλος που έκανε τη ζεύξη του Ελλήσποντου. Μετά αφιέρωσε στο Ηραίο της Σάμου έναν πανάκριβο πίνακα, που κόστισε το 1/10 της αμοιβής του από τον Δαρείο. Ο πίνακας απεικόνιζε τη γέφυρα, τον Περσικό στρατό να την περνάει και τον Δαρείο να επιστατεί. Ο Μανδροκλής κονόμαγε, το Ηραίον επίσης.
Φανταστείτε τι θα λέγανε γι’ αυτόν αν ήταν Βυζαντινός. Φανταστείτε μια Εικόνα που να απεικονίζει την προέλαση του Μωάμεθ του Πορθητή, μέσα σε Ορθόδοξο Ναό…
Και όμως, η Εκκλησία μας πούλησε στους Τούρκους, σύμφωνα με ορισμένους. Και το Ηραίον, οι Βραγχίδες και οι Δελφοί, τι έκαναν δηλαδή; Αλλά όπως βλέπετε, δεν υπάρχει σύγκριση στα στοιχεία που έχουμε για κάθε περίπτωση…
ΔΗΛΟΣ
Μετά τη μάχη του Μαραθώνα, οι Πέρσες ανακάλυψαν πως ένας στρατιώτης είχε κλέψει ένα άγαλμα του Απόλλωνα. Αμέσως γύρισαν πίσω, στη Δήλο, και άφησαν εκεί το άγαλμα του Θεού, με την παράκληση να επιστραφεί. Ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται…
Ο ΚΥΡ-ΒΟΡΙΑΣ ΕΜΗΝΥΣΕ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΡΑΒΙΩΝΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατέβαινε ο Περσικός στόλος, και οι Αθηναίοι ρώτησαν τους Δελφούς πως θα τον σταματήσουν. Ο χρησμός τους πρόσταξε να ζητήσουν την βοήθεια του γαμπρού τους.
Η Μυθολογία λέει πως ο Βοριάς έκλεψε την κόρη του Ερεχθέα, βασιλιά της Αθήνας, Ωρείθυια, και την πήγε στη Θράκη, όπου γέννησαν τους Ζήτη και Καλάη, τους ήρωες της Αργοναυτικής εκστρατείας.
Έτσι η ερμηνεία του χρησμού, ήταν πως μόνο μια φουρτούνα από γερό βοριά μπορούσε να σταματήσει τον Περσικό στόλο. Στα νέα Ελληνικά, <>! Στην ουσία, η Πυθία είπε μεταφορικά πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος να σταματήσουν τον Περσικό στόλο… Έλα όμως που φύσηξε βοριάς, και πολλά Περσικά καράβια βούλιαξαν στην Σηπιάδα Άκρα! Υπάρχει θεός της Ελλάδας, μόνο που αυτός δεν είναι ο Απόλλωνας…
ΣΑΛΑΜΙΝΑ (η ναυμαχία)
Νομίζατε πως έχω βρει μερικές ασήμαντες περιπτώσεις και κάνω σαν κοκόρι πάνω στην κοπριά; Λάθος, φίλοι μου. Κράτησα τα καλύτερα για το τέλος…
Κατά την εκστρατεία του Ξέρξη, το Μαντείο διάταξε τους Αθηναίους να το σκάσουν, γιατί δεν έχουν καμιά ελπίδα. Οι Αθηναίοι επέμεναν, απελπισμένοι, να δοθεί δεύτερος, ευνοϊκότερος χρησμός, και το Μαντείο αποφάσισε να τους καταστρέψει, με δεύτερο χρησμό, διατάζοντάς τους να φτιάξουν ξύλινα τείχη, και εκεί να αμυνθούν.
Η Αθήνα ήταν ατείχιστη εκείνη την εποχή, και δεν υπήρχε χρόνος να κατασκευαστούν πέτρινες οχυρώσεις. Το πλήθος των Περσών θα είχε διαλύσει τα ξύλινα τείχη χωρίς δυσκολία. Το δαιμόνιο του Θεμιστοκλή έπεισε τους Αθηναίους πως η Πυθία εννοούσε τα πλοία, και κατόρθωσε να τους κατεβάσει στη θάλασσα.
Το Μαντείο αναφέρθηκε, βέβαια, και στη Σαλαμίνα, αλλά με τέτοιο τρόπο που γέμισε τους Αθηναίους με απαισιοδοξία, όπως γράφει ο Ηρόδοτος. Ήταν προβλέψιμο πως κάποια σύγκρουση θα γίνονταν εκεί, γιατί ήταν κοντά στην Αθήνα, και το Μαντείο γνώριζε πως εκεί θα κατάφευγαν οι Αθηναίοι σε πρώτη φάση, όπως και έγινε.
Ας διαγράψουμε όλα όσα μόλις είπα για τον δεύτερο χρησμό, και ας παραδεχτούμε πως ήταν πέρα για πέρα ειλικρινής. Όμως, δόθηκε με εκβιασμό, και χωρίς σχέδιο των Ιερέων. Ο πρώτος, καταστροφικός και απαισιόδοξος χρησμός, είναι αυτός που εκφράζει σίγουρα τις προθέσεις που Μαντείου να παύσει κάθε αντίσταση των Ελλήνων στην Περσία. Ένα απόσπασμα του πρώτου χρησμού αποκαλύπτει πολλά:
<>
Αυτό, δεν είναι πρόβλεψη, αλλά ερμηνεία των <> που φανερώνονται την στιγμή που δίνεται ο χρησμός. Αγάλματα που ιδρώνουν και τρέμουν, ενώ αίμα στάζει απ’ τα ταβάνια. Είναι κλασσικά παπαδίστικα κόλπα, που οι Μύστες γνώριζαν καλά από ανάλογες σκηνοθεσίες των <>.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι τουλάχιστο σπάνιο, να ακούμε την Πυθία να προσπαθεί να αποδείξει με επιχειρήματα (Κρήτη) ή με «γεγονότα», όπως εδώ, την ορθότητα των προβλέψεών της. Τόσο πολύ φοβόταν οι Μάντεις πως η προδοσία τους θα αποκαλύπτονταν..
Σε τέτοιο κόπο μπήκαν οι Απολλώνιοι για να πείσουν τους Έλληνες να παραδοθούν στους Πέρσες. Αγνοώ αν αυτά γίνονταν μόνο στα ιερά των Δελφών, ή αν η σκηνοθεσία ήταν Πανελλήνια…
<> (Ηρόδοτος, Πολύμνια, 139): Μτφρ: <> Βλέπετε πως δεν είμαι μόνο εγώ που λέω πως αυτοί οι χρησμοί στόχευαν στην τρομοκράτηση των Αθηναίων. Τζάμπα τα αίματα απ’ τα ταβάνια και το κούνημα…
Η έκφραση <> δεν μεταφράζεται απόλυτα με το τρομοκρατώ. Το <> ήταν θεότητα του τρόμου, με μορφή σκέτου γυναικείου κεφαλιού, που παρουσιάζονταν στους αμαρτωλούς, ακόμα και σε θεούς σαν τον Απόλλωνα όταν σκότωσε τον Πύθωνα. Ο Ηρόδοτος αφήνει έτσι την εντύπωση πως οι Αθηναίοι απειλήθηκαν με θεϊκή τιμωρία αν δεν υπάκουαν…
Γιατί όμως έτρεμαν οι θεοί; Γνωρίζουμε πως οι ναοί των κατακτημένων περοχών έμεναν άθιχτοι και επιπλέον κέρδιζαν και προνόμια από τους Πέρσες. Μόνο σε περίπτωση αντίστασης ή εξέγερσης εναντίον τους κατέστρεφαν οι Πέρσες τα Ιερά των ηττημένων. Συνεπώς οι τρεμουλιαστοί θεοί φοβώταν πως οι Αθηναίοι θα αντισταθούν, και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ενοχλούνταν από την Περσική παρουσία.
Η Πυθία δεν ξέχασε τη ζημιά που έκανε στο χρησμό της για τα <> ο Θεμιστοκλής. Μπορεί να την εξέθεσε και στα αφεντικά από την Περσία… Όταν λοιπόν ο Αθηναίος στρατηγός τη ρώτησε αν θέλει να της αφιερώσει τα Περσικά λάφυρα που κέρδισε στη Σαλαμίνα, η Κυρία απάντησε πως δεν τα θέλει, και τον πρόσταξε, πάντα διφορούμενα, να τα στείλει <> {οικόνδ’} Στην Αθήνα ή την Περσέπολη;
Έχετε ξανακούσει παπά να αρνείται δωρεά; Μιλάμε για τρομερό μίσος! Ο πονηρός Θεμιστοκλής ήταν ο μόνος που ρώτησε το Μαντείο αν θέλει τα αφιερώματα. Οι άλλοι τα ‘δωσαν έτσι. Και με αυτόν τον τρόπο, κατάφερε να ξεσκεπάσει για τα καλά αυτήν την Πόρνη του Απόλλωνα, και να κρατήσει και τα λάφυρα. Τον ευχαριστούμε, γιατί αυτή του η προσφορά είναι ισάξια της νίκης του στη Σαλαμίνα.
ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ προφητεία της Πυθίας στους Σπαρτιάτες ήταν, σε περίληψη, <> Έτσι, ο κακόμοιρος Λεωνίδας, έκανε τις νεκρικές του τελετές πριν αφήσει τη Σπάρτη, όπως αφηγείται ο Πλούταρχος. [Περί Ηροδότου… 32]
Έτσι κάνουν και οι Μουτζαχεντίν σήμερα. Μετά, κάθισε να σκοτωθεί αν και η μάχη είχε κριθεί την τελευταία μέρα. Αν ο Λεωνίδας επιζούσε, ακόμα και αν νικούσε, είναι σίγουρο πως θα κάθονταν μόνος του να τον σκοτώσουν οι Πέρσες σαν σφάγιο θυσίας. Κάπως έτσι γεννώνται οι ήρωες…
Και ο Ηρόδοτος παραδέχεται πως η θυσία του Λεωνίδα του επέφερε δόξα, και εξασφάλισε την <> της Σπάρτης, μια που έκανε ότι έλεγε ο χρησμός. Ο στόχος του χρησμού ήταν να στερηθεί η Σπάρτη το βασιλιά της σε αυτή την κρίσιμη ώρα. Ο άλλος βασιλιάς, [Η Σπάρτη είχε πάντα διπλή βασιλεία] ο Δημάρατος, είχε ήδη αποσκιρτήσει στους Πέρσες, ενώ οι αδελφοί του Λεωνίδα, Δωριεύς και Κλεομένης είχαν σκοτωθεί.
Το πολιτικό σκηνικό στη Σπάρτη ήταν ασταθές. Ο Δωριεύς είχε αποχωρήσει μαζί με δυσαρεστημένους Σπαρτιάτες για να κάνει αποικία, χωρίς επίσημη έγκριση. Ο αποικισμός γίνονταν μετά από ερώτηση στους Δελφούς. Γιατί ο Δωριεύς δεν το έκανε;
Ο Δημάρατος είχε εκδιωχθεί ως νόθος, γιατί ήταν εφταμηνίτικο, από τον αδελφό του Λεωνίδα Κλεομένη, που δωροδόκησε την Πυθία να χρησμοδοτήσει εναντίον του. (κοίτα κάτι συμπτώσεις) Τον διαδέχτηκε ο Λεωτυχίδης, που ουσιαστικά μπορούσε να θεωρείται σφετεριστής, και σίγουρα είχε μειωμένο κύρος.
Η λαδιάρα Πυθία λεγόνταν Περιάλλα. Την έπιασαν και τη διώξανε, μαζί με τον άρχοντα των Δελφών Κόβωνα. Λένε πως αυτή ήταν η μόνη περίπτωση δωροδοκίας που πιάστηκε ποτέ.
Έτσι, οι βασιλιάδες στη Σπάρτη άλλαζαν σαν σώβρακα με παρέμβαση των Δελφών, φυσικά, την ώρα που πλάκωναν οι Πέρσες. Ο θάνατος του Λεωνίδα, έλπιζε η Πυθία, θα παράλυε οριστικά την ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη της Ελλάδας. Οι Δελφοί είχαν κυριολεκτικά σκοπό να διαλύσουν το θεσμό της βασιλείας στη Σπάρτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Μαντείο ήξερε καλά τι ζήταγε. Επειδή υπήρχαν δυο βασιλικές οικογένειες, το Μαντείο ανάφερε πολύ συγκεκριμένα την οικογένεια του Λεωνίδα, για να μη γίνουν παρεξηγήσεις, και σκοτώσουν τον <> του, πλέον, βασιλιά, τον προδότη Δημάρατο, που τώρα ήταν με τους Πέρσες, ή τον υποβαθμισμένο διάδοχό του.
Ο μόνος τρόπος να εκπληρωθεί ο χρησμός, πράγμα που ήταν υποχρεωτικό, και να μην διαλυθεί ταυτόχρονα το κράτος της Σπάρτης, όπως έλπιζαν οι Δελφοί, ήταν να θυσιαστεί ο Λεωνίδας με τέτοιο τρόπο που να εμψυχώσει και να ενώσει όχι μόνο τους Σπαρτιάτες, αλλά και όλη την Ελλάδα.
Δεν θέλω να μειώσω την προσφορά του Λεωνίδα. Αλλά, η θυσία του είναι αποτέλεσμα τυφλής θρησκοληψίας, αν όχι δικιάς του, τουλάχιστον όλων των άλλων, και όχι μνημείο της ελευθερίας του πνεύματος, που υποθέτουμε πως ήταν η Ελληνική αντίσταση στους Πέρσες. Οι αλήθειες πρέπει να λέγονται…
Το καλύτερο όμως δίδαγμα όλης της ιστορίας του Λεωνίδα, είναι πως η καταλληλότερη απάντηση σε όλη την πολιτική ίντριγκα που αναφέραμε, με Μαντεία, καφετζούδες, προδότες, Πέρσες, εφταμηνίτικα, κλπ, είναι το ακονισμένο σίδερο…
Ηρωϊκή όμως ήταν και η στάση του Μάντη του Λεωνίδα, του Μεγιστία. Αν και δεν ήταν Σπαρτιάτης, αλλά Ακαρνάνας, και δεν δεσμεύονταν άρα από την υποχρέωση να νικήσει ή να πεθάνει, αρνήθηκε να φύγει όταν τον πρόσταξε ο Λεωνίδας, και σκοτώθηκε μαζί με όλους.
Όσο γενναία και να ‘ταν η επιλογή του, και αυτός, σαν όλους τους άλλους Μάντεις, καταστροφές και ήττες προέβλεψε πάντως. Το ‘χαν στο αίμα τους οι άνθρωποι.
ΠΛΑΤΑΙΕΣ Α. το Μαντείο επιμένει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά τη Σαλαμίνα, ο Μαρδόνιος εισέβαλλε ξανά στην Αττική. Αυτή τη φορά οι Αθηναίοι αποφάσισαν να τον αντιμετωπίσουν στον κάμπο της Ελευσίνας, το Θριάσιο πεδίο. Όταν όμως πλακώσανε και οι Σπαρτιάτες, ο Μαρδόνιος υποχώρησε στον κάμπο των Πλαταιών αποφασίζοντας να δώσει εκεί τη μάχη. Ήταν πιο κοντά στους Έλληνες συμμάχους του και στις γραμμές επικοινωνιών και ανεφοδιασμού.
Ενώ ο Ελληνικός στρατός παρατάσσονταν στην Βοιωτία, το Μαντείο των Δελφών διατάζει ξεκάθαρα τους Αθηναίους να ξαναγυρίσουν στο Θριάσιο, και να πολεμήσουν, επί λέξει, <>.
Οι Αθηναίοι ήταν υποχρεωμένοι να υπακούσουν, και να διαλύσουν έτσι τον Ελληνικό στρατό! Το Μαντείο έπαιζε το τελευταίο του χαρτί, και άφησε κατά μέρος τις ποιητικές διατυπώσεις και τα υπονοούμενα. Τι θα γίνονταν τώρα; Οι Έλληνες σκέφτονταν να υποχωρήσουν πάλι στην Ελευσίνα, υπό την καταδίωξη του Περσικού ιππικού…
Χαμένοι για χαμένοι… Οι Πλαταιείς ανακάλυψαν στον τόπο τους, στις Υσιές, ένα ιερό της Δήμητρας και της Κόρης, και … παραδόθηκαν στους Αθηναίους, ώστε αυτοί να πολεμήσουν <>... Αυτήν την σκηνοθεσία, λέει, την διάταξε με όνειρο ο Ζευς Σωτήρ (βοήθειά μας, Κύριε ελέησον) στον στρατηγό των Πλαταιέων Αρίμνηστο… Αφού το διάταξε ο Δίας, τι να πει ο Απόλλων…
Αυτή ήταν η ασύλληπτη δύναμη των Μαντείων, που την εκμεταλλεύτηκαν μόνο για πλουτισμό και προδοσία. Αυτή ήταν και η λεβεντιά, αλλά και η απύθμενη βλακεία των αρχαίων Ελλήνων… Ο Ιησουητισμός, η θρησκευτική υποκρισία του Μεσαίωνα, στην πλήρη, πρωταρχική και αρχετυπική της μορφή…
ΠΛΑΤΑΙΕΣ Β. Το Άγιο Φως
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνε οι Πέρσες, τους κάνανε σουβλάκια πάνω στα δόρατα. Πάει και η προδότισσα Θήβα. Η Πυθία, δεν ησύχαζε ακόμη! Διέταξε το νικητή Ελληνικό στρατό να σβήσει όλες τις φωτιές του, και να ‘ρθει να πάρει … Άγιο Φως από το ιερό των Δελφών. Οι φωτιές, είπε, όπου πάτησαν οι Πέρσες είχαν… μολυνθεί! Το πήγαινε-έλα ήταν χίλια στάδια, 185 χιλιόμετρα. Ήταν τρεις-τέσσερις μέρες πεζοπορίας.
Αν η διαδικασία… αφής του… Αγίου Φωτός τράβαγε σε μάκρος, ο στρατός θα έμενε χωρίς τροφή, θέρμανση και φωτισμό. Θα επακολουθούσε πείνα, επιδημίες και διάλυση. Πάλι ένας Πλαταιεύς, ο Ευχίδας, πήγε τρέχοντας στους Δελφούς, και έφερε το Άγιο Φως αυθημερόν… [185 χιλιόμετρα…] Ο άνθρωπος ξεψύχησε μόλις γύρισε…
Η Κυρία των Δελφών δεν μπόρεσε να πάρει εκδίκηση. Την εκδικήθηκε όμως η Ιστορία…
Ο Ευχίδας δεν έκανε αυτό τον άθλο για επίδειξη. Είναι προφανές πως οι Έλληνες φοβόταν αιφνιδιαστική αντεπίθεση των Περσών, και γνώριζαν πως χωρίς φωτιά θα ήταν ανίσχυροι. Και όμως, κανείς δεν τόλμησε και πάλι, να παρακούσει το Μαντείο!
Όλα αυτά τα διηγείται ο Πλούταρχος, {Βίος Αριστείδου 11,3 και 20,4} που ήταν Ιερέας των Δελφών! Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε πως τα έχει διηγηθεί με τον ευνοϊκότερο δυνατό τρόπο για το ναό όπου υπηρετούσε. Φανταζόμαστε τι πραγματικά συνέβη, και ανατριχιάζουμε…
Την ίδια ανατριχίλα νοιώθω όταν ακούω να μιλάνε για <>.
ΠΛΑΤΑΙΕΣ Γ. Χρησμοί ασφαλείας
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Μαντείο φοβόταν και τη σκιά του. Ενώ είχε τις αγαθότερες σχέσεις με τους Πέρσες, σκέφτηκε πως αυτοί, αποχωρώντας οριστικά από την Ελλάδα, μια που η ήττα τους ήταν πια πολύ πιθανή, δεν θα είχαν σε τίποτα να ληστέψουν τους θησαυρούς των Δελφών, μια που τώρα πια οι υπηρεσίες του δεν τους ήταν απαραίτητες.
Έτσι, φανερώθηκε στον Μαρδόνιο, λίγο πριν τη μάχη των Πλαταιών, ένας χρησμός που έλεγε πως οι Πέρσες, αφού ληστέψουν τους Δελφούς, θα σκοτωθούν μέχρις ενός. Ο Μαρδόνιος είπε τότε, πως δεν θα ακουμπήσουν τους Δελφούς, ώστε να νικήσουν στα σίγουρα.
Ο Ηρόδοτος λέει πως ο χρησμός δεν αφορούσε τους Πέρσες, αλλά παλιότερα γεγονότα. Το θέμα μας, όμως, είναι πως μέσα στο κείμενό του οι Πέρσες ομολογούν πως δεν είχαν πειράξει τους Δελφούς, ενώ ο ίδιος ιστορικός μας περιγράφει την επίθεση τους και την θαυματουργή τους απόκρουση εκεί!
Έτσι, μέσα στην αφήγηση του Ηρόδοτου διαψεύδεται έμμεσα η ίδια του η διήγηση περί <> και επιδρομής των Περσών στους Δελφούς…{Καλλιόπη, 42-43}
Το ότι οι Δελφοί ήταν «ουδέτερο έδαφος» φαίνεται και από το ότι ο Τύραννος των Συρακουσών Γέλων έστειλε εκεί απεσταλμένο με την εντολή να δηλώσει την υποταγή των Συρακουσών στους Πέρσες αν δει πως τα πράγματα δεν πάνε καλά για την Ελλάδα.
ΠΛΑΤΑΙΕΣ Δ. η οικουμενικότητα της Μαντείας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πει κανείς για τον Μάντη Τεισαμενό, τον επίσημο Μάντη της Σπάρτης στους Περσικούς πολέμους. Που να θρηνήσει ο ποιητής; Ο Τεισαμενός ήταν από την Ηλεία, απόγονος της μεγάλης Μαντογενιάς των Ιαμιδών, τους οποίους αναφέραμε ήδη. Το φαινόμενο αυτό Μάντη, είχε πάρει χρησμό από τους Δελφούς πως θα νικήσει σε πέντε αγώνες. Έτσι, παράτησε το μαντιλίκι και άρχισε την προπόνηση, να γίνει Ολυμπιονίκης.
Οι Σπαρτιάτες έμαθαν για τον χρησμό, και τον ερμήνευσαν αλλιώς. Οι πέντε αγώνες ήταν πέντε μάχες. Ο ίδιος ο Μάντης δεν το είχε… μαντέψει. Έτσι, οι Λακεδαιμόνιοι τον έκαναν χρυσό για να τον προσλάβουν ως Μάντη της Σπάρτης και μαζί του να κερδίσουν <> αλλά ο Τεισαμενός απαίτησε να γίνει ισότιμος Σπαρτιάτης πολίτης, αυτός και ο αδελφός του. Οι Σπαρτιάτες υποχώρησαν με μεγάλο δισταγμό. Για να κατανοήσουμε το μέγεθος της παραχώρησης, ο Ηρόδοτος γράφει πως κανείς άλλος ξένος δεν είχε γίνει Σπαρτιάτης πολίτης μέχρι τότε!
Έτσι λοιπόν, η φοβερή Σπάρτη είχε έναν… ελαττωματικό Μάντη, που δεν καταλάβαινε τους… χρησμούς, [γιατί έχω την εντύπωση πως διαβάζω… Αστερίξ ;] αλλά είχε την εγγύηση άλλων, κανονικών Μάντεων, πως θα νικήσει πέντε φορές… Τι; Ο εξυπνότερος λαός του κόσμου είπε ο Ηρόδοτος; Δεν κοιτάμε τα χάλια μας…
Όπως αναφέραμε και στην εισαγωγή, ο Τεισαμενός δεν τράβαγε καθόλου ως Μάντης. Έσφαξε κοπάδια ολόκληρα κατσίκια μέχρι να δεήσει να δώσει το ελεύθερο στον Παυσανία να αντεπιτεθεί, όσο οι Σπαρτιάτες δέχονταν άπρακτοι τις βολές των Περσών. Πάντως, οι Έλληνες νίκησαν, και ο χρησμός των Δελφών [και όχι του προβληματικού Τισαμενού] βγήκε, επιτέλους! Ο Τεισαμενός νίκησε! Αδερφέ, μας γκάστρωσες…
Ορκισμένος εχθρός των Σπαρτιατών ήταν ο Μάντης Ηγησίστρατος από την Ηλία, γόνος της Μαντικής φάρας των Τελιαδέων, που μπήκε στην υπηρεσία των Περσών για εκδίκηση. Ο Ηγησίστρατος, αλυσοδεμένος στη Σπαρτιατική φυλακή και περιμένοντας φριχτό θάνατο από βασανιστήρια, έκοψε μόνος του το πόδι του και το έσκασε. Οι Σπαρτιάτες, παρότι ήταν ειδικά εκπαιδευμένοι στο ανθρωποκυνηγητό από το ευγενές σπορ της Κρυπτείας, όπου κυνηγούσαν Είλωτες σαν κουνέλια, δεν μπόρεσαν να τον πιάσουν. Και αυτός, κατέφυγε στους Πέρσες.
Ο Μαρδόνιος τον πλήρωσε καλά, και αυτός έκανε το καθήκον του με αυταπάρνηση. Μετά την νίκη, οι Σπαρτιάτες τον καταδίωξαν παντού, τον βρήκαν να μαντεύει στη Ζάκυνθο, και τον σκότωσαν.
Οι Έλληνες σύμμαχοι των Περσών είχαν το δικό τους Μάντη. Τον λεβέντη αυτόν τον λέγανε Ιππόμαχο, και ήταν από την Λευκάδα. Τα τρία αυτά φαινόμενα Μάντεων, συμφώνησαν στους χρησμούς τους σχετικά με την επικείμενη μάχη στις Πλαταιές, παρότι ήταν σε αντίπαλα στρατόπεδα. Όποιος επιτεθεί πρώτος, θα νικηθεί, μάντεψαν. Ειρήνη υμίν.
Να και ένας εθνικός αγώνας του Μαντείου! Πολέμησε τους Γαλάτες του Βρέννου. Αυτοί οι βάρβαροι δεν πλήρωναν. Σε αυτόν τον πόλεμο εξιλεώθηκαν και οι Φωκείς, που υπεράσπισαν το Μαντείο. Πάλι βγήκαν τα υπερφυσικά <> και θαύματα σκορπίσανε τις βαρβαρικές ορδές. Βαρέθηκα…
ΑπάντησηΔιαγραφή……………………………………………………………………………
Όταν το Ιερατείο των Μαντείων συνεργάζονταν με τους ξένους κατακτητές, ακόμα και με τους επίδοξους τέτοιους. Όταν υποδαύλιζε τους εμφύλιους πολέμους. Όταν το ίδιο διεξήγε <>. Όταν τα κατόρθωνε όλα αυτά καλλιεργώντας και βασιζόμενο στις πρωτόγονες προλήψεις των Ελλήνων, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να το εκθειάζουμε, ειδικά όταν ειρωνευόμαστε ταυτόχρονα τους Ανατολίτες και τους Βυζαντινούς, που συλλήβδην πέρασαν στην ιστορία ως θρησκόληπτοι, αν και διαιώνιζαν την γνησιότερη των αρχαίων Ελληνικών παραδόσεων…
http://dimofantis.blogspot.com/2019/06/blog-post_59.html
Καθυστερημενε το ποστ ειναι για τον Κοσμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤριακόσιους χρόνους μετά την Ανάστασιν του Χριστού μας έστειλεν ο Θεός τον άγιον Κωνσταντίνον και εστερέωσε βασίλειον χριστιανικόν· και το είχαν χριστιανοί το βασίλειον 1150 χρόνους. Ύστερον το εσήκωσεν ο Θεός από τούς χριστιανούς και έφερε τον Τούρκον και του το έδωσε (το Βυζάντιο) δια ιδικόν μας καλόν, και το έχει ο Τούρκος 320 χρόνους. Και διατί έφερεν ο Θεός τον Τούρκον και δεν έφερεν άλλο γένος; Δια ιδικόν μας συμφέρον· διότι τα άλλα έθνη θα μας έβλαπτον εις την πίστιν, ο δε Τούρκος άσπρα (χρήματα) άμα του δώσης κάμνεις ο,τι θέλεις. Και δια να μη κολασθώμεν, το έδωσε του Τούρκου, και τον έχει ο Θεός τον Τούρκον ωσάν σκύλον να μας φυλάει».
ΗΛΙΘΙΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΑ ΤΟΝ ΑΙΤΩΛΟ ΤΟΝ ΚΡΕΜΑΣΑΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΞΙΟΣ ΕΣΥ ΤΟ ΑΧΡΗΣΤΟ ΣΚΟΥΠΙΔΙ ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΚΟΠΡΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΤΟΝ ΠΙΑΝΕΙΣ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΤΟΥΡΚΟΣΠΟΡΕ.
ΔιαγραφήΗΛΙΘΙΟ ΠΑΓΑΝΟΣΚΥΛΟ ΚΟΙΤΑ ΤΗΝ ΚΑΜΠΟΥΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΣΧΟΛΗΣΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΣΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥΣ ΠΑΠΑΔΕΣ ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΟΙ ΠΕΡΣΕΣ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΞΑΝ ΟΥΤΕ ΤΡΙΧΑ ΔΙΟΤΙ ΗΣΑΝ ΠΡΟΔΟΤΟΣΚΥΛΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ.
ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΣΕ ΜΑΡΑΝΑΝ ΗΛΙΘΙΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΩΝ ΜΑΝΤΙΔΩΝ ΕΠΕΦΤΑΝ ΜΕΣΑ...
50.000 ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΚΛΕΙΨΗ ΣΕΛΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΑΝΤΙΔΩΝ
ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΜΑΝΤΕΨΙΕΣ ΟΧΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ...
Δόθηκε λοιπόν η διαταγή να διαλυθεί το στρατόπεδο. Οταν όμως όλα είχαν ετοιμαστεί για την αποχώρηση, έγινε έκλειψη σελήνης. Οι περισσότεροι Αθηναίοι τη θεώρησαν κακό οιωνό και ζήτησαν να αναβληθεί η αποχώρηση. Ο Νικίας, υπερβολικά προληπτικός («ην γαρ τι και άγαν θειασμώ τε και τω τοιούτω προσκείμενος» λέει ο Θουκυδίδης), αρνήθηκε να δώσει τη διαταγή της αποχώρησης προτού παρέλθουν 27 ημέρες (τρεις φορές εννέα), όπως είχαν υποδείξει οι μάντεις.
H τελική καταστροφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Αθηναίοι δεν είχαν πλέον άλλη λύση παρά να δοκιμάσουν να διαφύγουν διά ξηράς προς κάποια φιλική περιοχή. Ξεκίνησαν την τρίτη ημέρα μετά τη ναυμαχία χωρισμένοι σε δύο τμήματα, ένα υπό τον Νικία και ένα υπό τον Δημοσθένη, και η πορεία τους διήρκεσε οκτώ ημέρες. Δεν ήταν όμως πορεία προς τη σωτηρία αλλά προς τον όλεθρο. Μάχονταν αδιάκοπα εναντίον του Γυλίππου και των Συρακουσίων που τους καταδίωκαν. Το τμήμα του Δημοσθένη, που βραδυπορούσε, παραδόθηκε πρώτο. Το τμήμα του Νικία πάσχιζε να φθάσει στον ποταμό Ασίναρο όχι μόνο με την ελπίδα ότι διαβαίνοντάς τον θα γλίτωνε αλλά και για να σβήσει τη δίψα που το βασάνιζε. Εφθασαν στον ποταμό βαλλόμενοι από βέλη και ακόντια. Ρίχτηκαν στα νερά του για να περάσουν και για να πιουν, άτακτα, στριμωγμένοι, πέφτοντας ο ένας πάνω στον άλλο, ποδοπατώντας ο ένας τον άλλο. Οι Συρακούσιοι, ψηλά από την όχθη, πύκνωναν τις βολές τους. Αθηναίοι έπεφταν συνεχώς σκοτωμένοι. Οι Πελοποννήσιοι κατέβηκαν στην κοίτη και βάλθηκαν να σφάζουν όσους βρίσκονταν εκεί. Το αναταραγμένο νερό ήταν γεμάτο αίμα. Οι ζωντανοί εξακολουθούσαν να πίνουν. Τελικά παραδόθηκε και το τμήμα του Νικία.
H τύχη των αιχμαλώτων υπήρξε τραγική. Οι στρατηγοί Νικίας και Δημοσθένης εκτελέστηκαν δημοσία. Οι υπόλοιποι οδηγήθηκαν στα λατομεία όπου έζησαν υπό συνθήκες αφάνταστα σκληρές. Αλλά όχι για πολύ. Οι περισσότεροι δεν άντεξαν στην πείνα και στη δίψα, στις αρρώστιες, στις κακουχίες. Πολλοί πουλήθηκαν ως δούλοι και γέμισε από αυτούς η Σικελία.
Απίστευτα μικρός ήταν ο αριθμός εκείνων που κατόρθωσαν να γυρίσουν στην πατρίδα τους από τις 40.000-50.000 άνδρες που είχαν λάβει μέρος στη σικελική εκστρατεία.
Εν τω μεταξύ στην Ελλάδα ο Πελοποννησιακός Πόλεμος είχε ξαναρχίσει με όλη του την αγριότητα. Θα διαρκούσε άλλα 10 χρόνια, ως το 404 π.X., και θα έληγε με την οριστική συντριβή της Αθήνας.
ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΠΟΧΕΣ ΝΟΣΤΑΛΓΟΥΝ ΤΑ ΗΛΙΘΙΑ ΠΑΓΑΝΟΣΚΥΛΑ ΠΟΥ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΛΛΗΛΟΣΦΑΖΟΝΤΑΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΙΚΕΛΙΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΜΝΗΜΕΙΟ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΓΕΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεχασα να γραψω οτι σε ολες τις προφητειες επεσε. εξω .Το 1897 στον ελληνοτουρκικο πολεμο που οι Τουρκοι φτασαν μεχρι την Λαμια και αν δεν τους σταματουσαν οι μεγαλες δυναμεις θα φταναν στην Αθηνα η εκκλησια ειχε ξεσηκωσει τον κοσμο με τις ηλιθιες προφητειες του ανθελληνα Κοσμα οτι δηθεν η Τουρκια θα διαλυθει.Τοτε ο αστηρ Παισιος δεν υπηρχε και οι αγραμματοι ρωμιοι πιστεψαν τις πιπες του σαλεμενου .Αργοτερα βεβαια οπως παντα οι καταραμενοι ρασοφοροι βγαλαν την ουρα τους απεξω και ισχυριστηκαν πως δεν τα είπαν αυτα οπως και στην επομενη εθνικη τραγωδια θα αρνηθουν οτι καταστρεψανε εγκεφαλους ανθρωπων με τις προφητειες ενος ψυχοπαθη που τον λεγαν Παισιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλευθερωσε το μυαλο σου και πετα στα σκουπιδια οτι λενε οι θαυματοποιοι και απεκτησε ελευθερη σκεψη.
Εμείς, χριστιανοί μου, δεν έχομεν εδώ πατρίδα… Δια τούτο και ο Θεός μας έβαλε τον νουν εις το επάνω μέρος, δια να στοχαζώμεθα πάντοτε την ουράνιον βασιλείαν, την αληθινήν πατρίδα μας» (Διδαχή Α , 1, Ι. Μενούνου).
ΑπάντησηΔιαγραφή• «Και βαθμοφόροι Τούρκοι μου παρέχουν τώρα την προστασίαν των. Ο καθείς από αυτούς επιζητεί την παρουσίαν του ιερωμένου εις τα χωριά, όπου έχουν τα φέουδά των, διότι ούτος παρακινεί τους Έλληνας να φέρωνται νομοταγώς και να πληρώνουν τα δικαιώματα εις τους φεουδάρχας των» (Κ. Μέρτζιου, «Το εν Βενετία», σελ. 6). Στη διδαχή αυτή φαίνεται καθαρά ο ρόλος του κλήρου κατά την Τουρκοκρατία. Στο χειρόγραφο 12 της Μονής Λευκοπηγής αναγράφεται, ότι ο Κοσμάς παρακίνησε τους οπλοφόρους από τους ακροατές του να παραδώσουν τα όπλα «εις τους ζαπιτάδες» (Φ. Μιχαλόπουλος, «Κοσμάς ο Αιτωλός», σελ. 271).
Σκοπός του σχολείου είναι να διδάξει, τι είναι Θεός, τι είναι άγγελοι, δαίμονες, κόλαση, παράδεισος».
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα τα σκοτεινά βυζαντινά χρόνια το πατριαρχείο, το οποίο έλεγχε πλήρως την παιδεία των Ελλήνων, επέτρεπε να διδάσκονται μόνο το Ψαλτήρι κι η Οκτώηχος. Για τέτοια σχολεία μιλούσε κι ο Κοσμάς. Ούτε καν σκεφτόταν σχολεία, που θα δίδασκαν επιστήμες, αρχαίους συγγραφείς ή οτιδήποτε άλλο σχετικό. Αυτά κυνηγιώνταν κι έκλειναν -όχι από τους Τούρκους, αλλά- από το πατριαρχείο. (Βλ. «Η ιερά εξέταση του Γρηγορίου Ε΄».) Ο Κοσμάς ήταν σαφής: «Το σχολείο ανοίγει τες εκκλησίες, το σχολείο ανοίγει τα μοναστήρια» (Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγ. Καντιώτη, «Κοσμάς ο Αιτωλός», εκδόσεις
ΡΕ ΓΕΛΟΙΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΛΟ ΣΟΥ ; ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΜΑΣ ΛΕΣ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΤΣΙΡΑΚΙ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΤΙ ΕΛΕΓΕ ΠΩΣ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΘΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙ; ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΦΑΣΚΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΑΣΚΕΙΣ ΡΕ ΗΛΙΘΙΕ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΣΟΥ ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΑΛΛΑ 700 ΝΕΑ ΜΕΛΗ ΣΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΑΓ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟ ΜΝΙ ΤΗΣ ΧΑΪΔΩΣ ΣΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΜΑΛΑΚΑ
Φίλοι Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
Δημόσια ομάδα
·
197,8 χιλ. μέλη
Ρε καθυστερημενε αυτα περι προφητειων τα ελεγε για τον αγραμματο κοσμο για να μην ξεσηκωνεται και να περιμενει τις προφητειες.Νομιζεις των Τουρκων τους ιδρωνε το αυτι οταν τα ακουγανε;Σου λεγαν ασε τους ραγιαδες να περιμενουν αυτα και γελαγαν.Το κακό ειναι οτι και σημερα αυτα περιμενουν πολλα ζωα.Αν ειναι δυνατον να υπαρχει ενας τετοιος θεος γεματος μισος που να διαμελισει εναν ολοκληρο λαο για να υπαστηριξει καποιον αλλον.Κι ομως στη σημερινη εποχη η δεσιδαιμονια εγινε ευσεβεια,η ευσεβεια αθεια,η ιεροσυλια εγινε πιστη,η αγχονοια εγινε δαιμονικη η εγκρατεια βιαστηκε σαν λεξη και πολλα ακομα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΣΑΣ ΤΑ ΠΑΓΑΝΑ ΣΤΙΣ ΑΠΑΤΕΩΝΙΕΣ ΣΤΙΣ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ. ΔΕΝ ΣΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΜΕΣΑΙΩΝΙΣΜΟΣ
ΤHΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
Λατρεία εικονισμάτων,
ξύλων, λίθων, λειψάνων κ.λπ.
https://www.freeinquiry.gr/articles/erevnes/o-mesaionismos-ths-klasikis-epoxis/3865.html
ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ:
ΜΙΑ ΠΡΟΣΟΔΟΦΟΡΑ
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ
ΤΟΥ 12ΘΕΪΣΤΙΚΟΥ
ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ
Τι συνέβαινε
στα νεκρομαντεία της αρχαιότητας;
Mιλάει στην «Ελεύθερη Έρευνα»
ο αρχαιολόγος και προϊστάμενος της ΛΓ΄ ΕΠΚΑ, κ. Γιώργος Ρήγινος
https://www.freeinquiry.gr/articles/sinenteukseis/kato-kosmos-mia-prosodofora-epixeirisi-toy-12theistikoy-ierateioy/1876.html
Ρε ζωο παντα σε εεωτηση απαντας με δικες σου μαλακιες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΟΥ ΕΧΩ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΡΕ ΗΛΙΘΙΕ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ
ΔιαγραφήΕΙΣΑΙ ΦΕΥΓΑΤΟΣ.
ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΟΣΜΑ ΤΟΝ ΑΙΤΩΛΟ ΤΟΝ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑ ΤΟΝ ΚΡΕΜΑΣΑΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ.
ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΙΔΡΩΝΕ ΤΟ ΑΥΤΙ ΓΙ' ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΚΡΕΜΑΣΑΝ ΡΕ ΠΑΝΗΛΙΘΙΕ;
ΕΣΥ Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΚΟΠΡΙΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΑΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΙΑΝΕΙΣ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΟΥΡΚΟΣΠΟΡΕ; ΝΑΙ Ή ΟΥ :
ΣΑΛΤΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΗΔΗΞΟΥ
να μην φθειρω και το πληκτρολογιο ασχολουμενος μ' εναν ηλιθιο καθυστερημενο μαλακα
Πιο καλα συνεννοουμαι με τον σκυλο μου παρα με σενα τον ηλιθιο.
Τον κρεμασαν γιατι ηταν ρουφιανος με ολους τοσο απλα.Αν και πρεπει να σε γραφω στα παλια μου παπουτσια ναι θα σε ενημερωσω οτι ειμαι απο προσφυγικη οικογενεια οαι ειμαι πολυ περηφανος για αυτο.Αληταρα που θα πιασεις στο στομα σου την προσφυγια μουλε.Καλα λεει ο γιγας τσοπανος οτι θελεις γαμησι οπως κανανε στους ταγματασφαλιτες σιχαμενο τσολι.
ΔιαγραφήΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΨΥΧΟΠΑΘΗΣ ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΡΕ ΜΟΥΛΟΣΠΕΡΜΑ
ΔιαγραφήΠΟΥ ΕΙΔΕΣ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ;
ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΝΝΟΕΙΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΤΟΝ ΗΛΙΘΙΟ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟΣΠΟΡΟ;
ΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ΡΕ ΤΟΥΡΚΟΣΠΟΡΕ ΛΑΤΡΕΥΕ ΤΟΝ ΔΙΑ;
ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΕΦΕΥΓΑΝ ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΑΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥΣ . ΔΕΝ ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΑΝ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑ.
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΩΡΗ ΑΡΡΩΣΤΗ ΕΠΙΑΣΕΣ ΤΑ ΕΜΦΥΛΙΟΠΟΛΕΜΙΚΑ.
ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΛΙΝΟΦΑΣΙΣΤΑΣ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΙΤΗΣ;
ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΣΤΟ ΒΙΤΣΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΓΡΑΜΜΟ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΑΣ ΠΗΔΗΞΑΝ ΜΕ ΑΜΜΟ.
ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΗΤΤΗΘΗΚΑΤΕ ΔΙΟΤΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.
ΤΕΤΟΙΑ ΠΟΥΛΗΜΕΝΑ ΤΟΜΑΡΙΑ ΗΣΑΣΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.
ΠΗΓΑΙΝΕ ΜΩΡΗ ΑΡΡΩΣΤΗ ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΑΦΝΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΞΟΚΩΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΛΛΗΤΟ ΣΟΥ ΤΟΝ ΓΙΓΑΝΤΑ ΤΟΝ ΤΣΟΜΠΑΝΟ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΛΟΥΜΟΤΥΡΙ ΝΑ ΞΕΛΑΜΠΙΚΑΡΕΙΣ ΚΙ ΑΣΕ ΤΙΣ ΠΑΡΛΑΠΙΠΕΣ.
ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΤΟΝ ΤΣΟΠΑΝΗ ΛΕΣ ΤΣΙΜΠΟΥΚΟΠΝΙΧΤΡΑ ΝΥΧΤΕΡΙΔΑ;ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΣΕ ΓΑΜΑΕΙ ΑΛΛΟΣ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΜΑΝΗ ΕΧΟΥΜΕ ΘΕΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΟΒΟΥΜΕ ΤΡΥΦΕΡΟΥΣ ΚΩΛΟΥΣ Ο ΜΑΝΙΑΤΗΣ ΘΑ ΣΕ ΠΗΔΑΕΙ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ;
Διαγραφή