ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ,ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ!!!

 

Ο ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΣΥΣΤΑΘΕΙ ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΟΥΣ -ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ ... .... ΝΑ ΠΑΨΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΡΑΓΙΑΣ!.....

ΣΧΟΛΙΟ: Υπάρχει λοιπόν σοβαρός λόγος που ο ΤΑΓΙΠ ΕΡΝΤΟΓΑΝ απειλεί ανοικτά τους Εθνικούς στην Αίγυπτο, και επίσης Τρομοκρατείται στην ιδέα μιας ΕΛΛΑΔΑΣ που θα διώξει τον ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ και θα επανέλθει στο

καθαρά Ελεύθερο Ελληνικό Πνεύμα και πολιτισμό;  

Ποιά ήταν η ρήση του Τούρκου ηγέτη η οποία μάλλον πέρασε απαρατήρητη, ως προς τη σημασία και τη βαρύτητά της. Ο Ρ. Τ. Ερντογάν στις δηλώσεις που έκανε στις 17 Αυγούστου, μεταξύ άλλων υπογράμμισε ότι η Αίγυπτος (και οι πολίτες της) έχει αυτή τη στιγμή δύο επιλογές για να ακολουθήσει, «αυτούς που ακολουθούν τον Φαραώ ή/και αυτούς που ακολουθούν τον Μωυσή».

Περισσότερα στο άρθρο ΑΥΤΟ!.....

 

Απόσπασμα από το βιβλίο  "Η Ελλάδα, η Τουρκία και το Ανατολικό Ζήτημα" μετάφραση του Παναγιώτη Κονδύλη.

Ή κοινωνική όργάνωση τών ραγιάδων δέν είναι λοιπόν κάτι το αύτοφυές ούτε άποτελεί συνέχεια του Βυζαντίου, ή όποία θά έπιζούσε όπωσδήποτε κάτω άπό οποιονδήποτε κατακτητή, παρά άναγκαία άπόρροια της τουρκικής κατάκτησης.  Τό Κοράνι έπιβάλλει τή συνένωση πολιτικής καί πνευματικής έξουσίας στούς ραγιάδες· κι άν αύτό θυμίζει Βυζάντιο, ό λόγος είναι διότι Βυζάντιο καί Κοράνι είναι έξίσου «Ανατολή» μέ τήν ιστορική καί κοινωνιολογική έννοια. 'Αρνητική άπόδειξη τής ταυτότητας αύτής είναι ότι ή εισαγωγή του  Code Civil στήν εύρωπαϊκή Τουρκία κι ό έκσυγχρονιμός τής ζωής δέν θά σημάνουν μόνο τήν κατάρρευση τής μουσουλμανικής, άλλά καί τής έλληνορθόδοξης θεοκρατίας.  "Οπως, τώρα, στόν θεοκρατικό χαρακτήρα τής όθωμανικής αύτοκρατορίας άντιστοιχεί μιά στρατιωτικοπολιτική γραφειοκρατία όλότελα ξένη πρός τούς κανόνες συμπεριφοράς τής σύγχρονης δυτικοευρωπαϊκής, τό ίδιο καί ό φορέας τής έλληνορθόδοξης θεοκρατίας, ό χριστιανικός κλήρος, άσκεί τά πολιτικά καί διοικητικά του καθήκοντα χωρίς νά κάνει διάκριση προσώπου καί άξιώματος, τό άξίωμα δηλαδή χρησιμοποιείται κατά κανόνα καί δημόσια για προσωπικό ώφελος. 

"Οπως ό κατακτητής πουλά τά ιερατικά άξιώματα σέ χριστιανούς κληρικούς γιά ώφελος δικό του, έτσι καί οί άνώτεροι κληρικοί (μετα)πουλούν όσα άξιώματα μπορούν νά διαθέσουν σέ κατώτερους, ένώ όλος ό κλήρος έμπορεύεται τις πράξεις τού λειτουργήματός του, δηλαδή τις ιεροτελεστίες· παράλληλα, οί (μεγάλες) μονές προσπαθούν νά έξασφαλίσουν όσο τό δυνατό πιό έκτεταμένη γαιοκτησία. 

Έξίσου έμπλεγμένη στό παιγνίδι τής διαφθοράς, στό όποιο τόν τόνο καί τό παράδειγμα δίνει ή τουρκική άφρόκρεμα, είναι καί ή άλλη ήγετική όμάδα τών 'Ελλήνων ραγιάδων, δηλαδή οί Φαναριώτες.  Ό Engels τούς άποκαλεί πανούργους καί μηχανορράφους, διεφθαρμένο σινάφι μισθοφόρων, ένώ ό Marx ζωγραφίζει μέ ζοφερά χρώματα τήν διοίκηση τους στίς παραδουνάβιες ήγεμονίες. Τά δώρα, μέ τά όποια οί όσποδάροι άγόραζαν τό άξίωμά τους, ίσοφαρίζονταν μέ φόρους έπιβαλλόμενους άμέσως κατόπιν στούς υπηκόους τους· άν ή Πύλη τους άλλαζε ή τούς σκότωνε, τό έκανε γιά νά φανεί ότι εισακούει τά παράπονα τών δυσαρεστημένων, γιά νά τούς άρπάξει τά πλούτη ή γιά να τούς τιμωρήσει έπειδή συχνά έπαιζαν τό παιγνίδι τής Ρωσσίας. 'Ακόμα καί οί μεταρρυθμιστικές προσπάθειες Φαναριωτών ήγεμόνων στόν τομέα τών άγροτικών σχέσεων έχουν κίνητρα ιδιοτελή: άν θέλουν νά παραμερίσουν ώς ένα βαθμό τούς βογιάρους καί νά δώσουν γή στούς άγρότες, περιορίζοντας τήν δουλοπαροικία, αύτό τό κάνουν γιά νά τούς υπαγάγουν κατευθείαν στό κρατικό ταμείο καί έτσι ν' αύξήσουν τό μερίδιο του κρατικού (τού δικού τους) κορβανά στήν έκμετάλλευσή τους. 'Ακριβώς έπειδή ή κοινωνική όργάνωση τών ραγιάδων στηρίζεται σέ μιάν έξαρση τού θρησκευτικού στοιχείου, ή έπίσης θεοκρατική καί συνάμα δεσποτική Ρωσσία βρίσκει εύκολα τήν γλώσσα πού μπορεί νά τούς έπηρεάσει ιδεολογικά: είναι ή γλώσσα της όρθοδοξίας καί τής όμοδοξίας, ή όποια δέν θά έβρισκε βέβαια ίση άπήχηση, άν έβρισκε καθόλου, σέ πληθυσμούς μαθημένους νά ζούν ύπό καθεστώς χωρισμού 'Εκκλησίας καί Κράτους, Πολιτικής και Θρησκείας, ή έν πάση περιπτώσει ύπό συνθήκες διαφορετικές άπό εκείνες όπου εύδοκιμούσε ή δυσκίνητη καί πατριαρχική άγροτική οικογένεια ώς τό πιό σίγουρο κοινωνικό στήριγμα της θρησκείας· γι' αύτό καί ό Marx έπισημαίνει μέ εύμένεια άπόψεις, σύμφωναμέ τις όποιες ή άνάπτυξη τού έμπορίου καί τών δεσμών μέ την Δύση ένισχύει σ' "Ελληνες καί Σλάβους τήν άποκοπή άπό τήν Ρωσσία. 'Ωστόσο ή τάση αύτή δέν έχει προφανώς προχωρήσει άρκετά, καί καθοριστικό παραμένει τό γεγονός, ότι οί "Ελληνες της Τουρκίας καί της Ελλάδας, τό ίδιο όπως καί οί Σλάβοι, θεωρούν την Ρωσσία φυσικό τους προστάτη. Αύτοπροβαλλόμενη έμφατικά ώς προστάτης της όρθοδοξίας καί τών 'Ορθοδόξων και χρησιμοποιώντας έτσι ώς σημαία μιάν Ιδεολογία υπερεθνική, ή Ρωσσία κερδίζει επιρροή άνάμεσα στους όμόδοξους πληθυσμούς τής εύρωπαϊκής Τουρκίας καί προπαρασκευάζει τήν έπέκτασή της πρός τό Νότο. Ή διαρκής συνηγορία της γιά τά θρησκευτικά δικαιώματα ή προνόμια τών Έλληνορθοδόξων τής Τουρκίας άποτελεί έτσι τό κύριο πολιτικό καί διπλωματικό της όπλο. Αύτό τονίζει σέ κάθε εύκαιρία ό Marx, ό όποιος δέν έγκρίνει τίς έπεμβάσεις τής 'Αγγλίας γιά τά θρησκευτικά δικαιώματα τών Χριστιανών τής Τουρκίας, έφόσον έδώ βρίσκεται τό κατεξοχήν πεδίο τών μηχανορραφιών τής ρωσσικής διπλωματίας· όποιος λοιπόν άναμοχλεύει τό θέμα γίνεται έξ άντικειμένου άρωγός τών Ρώσσων, τών μόνων πού έπιθυμούν νά τό κρατούν συνεχώς άνοιχτό. 'Ιδιαίτερα ύστερόβουλες φαίνονται στόν Marx οί ρωσσικές άξιώσεις «προστασίας», έπειδή ό ίδιος πιστεύει ότι δέν ύπάρχει κάποια όξεία θρησκευτική διαμάχη άνάμεσα στούς Μουσουλμάνους και στούς Χριστιανούς υπηκόους τους κι ότι είναι άκόμα ζωντανό το πνεύμα του Λουκά Νοταρά, πού προτιμούσε τούς Τούρκους άπό τούς Λατίνους. Χωρίς νά ζυγίζει τό ένδεχόμενο, ότι ή έπενέργεια του ίδιου αυτού πνεύματος υπό τις συνθήκες τών μέσων του 19ου αί. θά μπορούσε καί νά ύπαγορεύσει στούς Έλληνορθοδόξους τήν προτίμηση τής ρωσσικής έπιρροής άπέναντι στήν άγγλογαλλική π.χ.. ό Marx άναφέρει έπιδοκιμαστικά θέσεις ή γεγονότα πού φαίνονται ν' αμφισβητούν τήν ταυτότητα συμφερόντων και βλέψεων 'Ανατολικής καί Ρωσσικής Εκκλησίας καί άφήνουν να εννοηθεί ότι οί Ελληνορθόδοξοι της Τουρκίας σέ γενικές γραμμές είναι ικανοποιημένοι μέ τις έλευθερίες πού τους παρέχει ή τουρκική διοίκηση.

Οί υφιστάμενες έλευθερίες καί οί προνομίες τών Χριστιανών είναι στήν πραγματικότητα ήδη μεγαλύτερες άπό όσες ζητα ίδιοτελώς ή Ρωσσία. 

'Τά άληθινά κίνητρα τής ρωσσικής πολιτικής τά δείχνει άπτά ή συμπεριφορά της απέναντι στις έξεγέρσεις τών ύποδούλων Ελλήνων, τις όποιες ή ίδια ύποκίνησε. 

Αύτό πού έγινε στά 1770,όταν Ρώσσοι πράκτορες ξεσήκωσαν τούς "Ελληνες καί κατόπιντούς άφησαν έκθετους, δείχνει πολύ καλά πόσο υποκριτική είναι ή συμπάθεια τής Ρωσσίας γιά τούς "Ελληνες, τούς όποίους χρησιμοποιεί ώς όργανα γιά νά τούς άφήσει στή συνέχεια στήν έκδίκηση του σουλτάνου.  Καί άκόμα παραπέρα: έγκαταλείποντάς τους προσφέρει συνάμα τήν βοήθειά της στόν σουλτάνο έναντίον τους, γιά νά εξασφαλίσει μέ αύτό τόν τρόπο τήν δική της έπέμβαση στά έσωτερικά τής Τουρκίας σέ περίπτωση πού δέν της δώσει τήν σχετική δυνατότητα ή έπιτυχής έξέγερση τών Χριστιανών. Στήν προοπτική αύτή ή έλληνική έπανάσταση του 1821 καί ή συνακόλουθη δημιουργία του ελληνικού κράτους έμφανίζεται ώς ή έπιτυχέστερη άπό τις ρωσσικές προσπάθειες διάβρωσης τής εύρωπαϊκής Τουρκίας, έκείνη δηλαδή όπου ή Ρωσσία δεν χρειάστηκε νά έγκαταλείψει στή μέση τά σχέδιά της ) καί μαζί τούς έξεγερμένους "Ελληνες. "Οπως γράφει ό Engels, ή έλληνική έπανάσταση του 1821, όπως κι ή σερβική του 1804, λίγο-πολύ οφείλεται στό ρωσσικό χρυσάφι καί στήν ρωσσική έπιρροή. Ή Φιλική Εταιρεία βρισκόταν έξαρχής κάτω άπό ρωσσική καθοδήγηση κι οί Φιλικοί ήσαν συνειδητοί ή άσυνείδητοι πράκτορες τής Ρωσσίας' ωστόσο ή καθοδήγηση αύτή κρατήθηκε μυστική, γιά νά μπορούν οί Ρώσσοι κάθε στιγμή ν' άποκηρύξουν τήν Εταιρεία, άν χρειαζόταν, όπως καί έκαναν υποκριτικά μετά τήν ήττα του Υψηλάντη στήν Μολδοβλαχία. Στήν ρωσσική δραστηριότητα όφείλεται όμως όχι μόνο ή έναρξη, άλλά καί ή άποπεράτωση τής έλληνικής έξέγερσης, χάρη στήν έπέμβαση τών Δυνάμεων τήν στιγμή πού οί "Ελληνες βρίσκονταν στά πρόθυρα τής τελειωτικής ήττας. Χρησιμοποιώντας γιά τούς σκοπούς της τό φιλελεύθερο φιλελληνιστικό κίνημα καί τήν συναισθηματική άτμόσφαιρα πού αύτό δημιούργησε, όχι δίχως καί τήν δική της βοήθεια, ή Ρωσσία παρέσυρε τις Δυτικές Δυνάμεις νά συμπαρασταθούν στους "Ελληνες.  ΠΗΓΗ...http://hellas-diaggeleas.blogspot.gr/2013/08/blog-post_29.html