ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ "ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΥΣ"!!ΕΒΡΑΙΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ:ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ "ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ"!!

"Είμαι χριστιανός, ως εκ τούτου δεν δύναμαι να είμαι Έλλην." Γεννάδιος Σχολάριος... 
Το ακόλουθο «πατριωτικό» κείμενο, ανήκει στον πατριάρχη Γρηγόριο Ε' και αποτελεί τμήμα πατριαρχικής εγκυκλίου, η οποία εξεδόθη εν έτη 1819.   Τί αφορά αυτή η εγκύκλιος; Ουσιαστικά απαγορεύει τους Έλληνες    «ευλογημένους επαρχιώτας», να βαπτίζουν με αρχαία ελληνικά ονόματα τα παιδιά τους (χαρακτηρίζοντας αυτή την τακτική, ως ...;καινοτομία!), γιατί κάτι τέτοιο αποτελεί «ανάρμοστον» πράξη, και «καταφρόνησιν» της χριστιανικής ονοματοδοσίας. Αντ' αυτού, προτρέπει τους ιερείς των ενοριών να «νουθετούν» τους γονείς και τους ανάδοχους, να επιλέγουν τα «πατροπαράδοτα χριστιανικά ονόματα των εγνωσμένων τη Εκκλησία και των ενδόξως υπ' αυτής εορταζομένων Αγίων». Θαυμάστε:   



Η λέξη "Έλλην" είχε ήδη αποκτήσει καθαρά θρησκευτικό περιεχόμενο και ταυτιζόταν με την έννοια του ειδωλολάτρη. Φαίνεται πώς αυτή η μεταβολή είχε ήδη αρχίσει να συντελείται τον πρώτο μεταχριστιανικό αιώνα, πολύ πριν ο Χριστιανισμός γίνει η επίσημη θρησκεία του κράτους. Λίγα χρόνια μετά το 300 μ.Χ., ο Μέγας Αθανάσιος, ελληνόφωνος ο ίδιος και Πατριάρχης Αλεξανδρείας, της κατ' εξοχήν ελληνιστικής πόλης, γράφει "Λόγο κατά Ελλήνων". Η λέξη "Έλληνες" δηλώνει τους ασεβείς, τους ειδωλολάτρες.Από κει και ύστερα, σ' όλο το Μεσαίωνα, η λέξη "Έλληνας" σήμαινε τον ειδωλολάτρη. Με αυτή τη σημασία τη συναντούμε μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα. Ο Κοσμάς ο Αιτωλός, για παράδειγμα, σε μια ομιλία του σε κάποιο χωριό έλεγε: "Και εγώ αδελφοί μου, οπού αξιώθηκα και εστάθηκα εις αυτόν τον άγιον τόπον τον αποστολικόν, δια την ευσπλαγχνίαν του Χριστού μας, εξέταξα πρώτον δια λόγου σας και έμαθα πώς με την χάριν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού, δεν είστενε Έλληνες, δεν είστενε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλ' είστενε ευσεβείς ορθόδοξοι χριστιανοί...".!
«Και η κατά καινοτομίαν παρά ταύτα εισαχθείσα των παλαιών ελληνικών ονομάτων επιφώνησις εις τα βαπτιζόμενα βρέφη των πιστών, ως ηκούσαμεν, λαμβανομένη ως μία καταφρόνησις της χριστιανικής ονοματοθεσίας, είναι διόλου απροσφυής και ανάρμοστος· όθεν ανάγκη η Αρχιερωσύνη σας να διαδώσητε παραγγελίας εντόνους εις τους Ιερείς των ενοριών σας, και νουθεσίας πνευματικάς εις τους ευλογημένους επαρχιώτας σας, δια να λείψη τουντεύθεν και η κατάχρησις αύτη, και αφεθέντες της ακαίρου και μηδέν εχούσης το χρήσιμον φιλοτιμίας και επιδείξεως οι γονείς και ανάδοχοι να ονοματοθετώσιν εις το εξής εν τω καιρώ της θείας και μυστικής αναγεννήσεως τα ειθισμένα ταις ευσεβέσιν ακοαίς πατροπαράδοτα χριστιανικά ονόματα των εγνωσμένων τη Εκκλησία και των ενδόξως υπ' αυτής εορταζομένων Αγίων, δια να είναι έφοροι και φύλακες των βαπτιζομένων νηπίων και ταχείς και αδιάλειπτοι χορηγοί της χάριτος αυτών εις τους μετά πίστεως». Φυσικά δεν θα περίμενε κάτι καλύτερο κανείς, από κάποιον που αφόρισε την Επανάσταση του 1821 και ουκ ολίγους απ' τους αγωνιστές ...; Το (ρητορικό) ερώτημα βεβαίως που προκύπτει είναι το εξής: Για ποιό έθνος μαρτύρησε αυτός ο τύπος, ώστε να θεωρείται εθνομάρτυρας και ο ανδριάντας του να «κοσμεί» την είσοδο του Πανεπιστημίου Αθηνών;