ΑΥΤΗ Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ 1668 ΧΡΟΝΙΑ!!
ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΚΡΙΔΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ!!
ΑΥΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕΙΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ!!!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΪΚΟΙ!!
Χρησιμοποιώντας ένα κομποσχοίνι
Για είκοσι χρόνια - εντός και εκτός - έχω χρησιμοποιήσει ένα κομποσχοίνι αγόρασα σε Θεολογικής Σχολής του Αγίου Μιχαήλ στο Llandaff, Κάρντιφ. Εμπνεύστηκα να χρησιμοποιήσετε είναι μετά την ανάγνωση και την επανεξέταση «Ο Δρόμος του Προσκυνητή». Δεν μπορώ να πω ότι έχω χρησιμοποιήσει με συνέπεια για ένα μεγάλο μέρος εκείνου του χρόνου, εκτός αν βρεθεί άλλη προσευχή είναι δύσκολο, αλλά κατά το παρελθόν έτος ή έτσι έχει γίνει ένα πολύ πιο θεμελιώδες μέρος της ζωής μου προσευχή. Έχω επίσης ανακαλύψει ότι για να «πάρετε» ή «έργο» που χρειάζεται για να προσευχόταν συχνά.
Πρέπει να απορροφούν τα κάτω μέσα στην καρδιά μου.
Πρέπει να απορροφούν τα κάτω μέσα στην καρδιά μου.
Εδώ είναι ένας οδηγός για την προσευχή με κομποσχοίνι (επίσης γνωστή ως comboschini ή κουταβια) με ένα σύνδεσμο παρακάτω που σας σε μια ιστοσελίδα πλούσια σε άλλους πόρους Ορθόδοξη προσευχή. Το κομποσχοίνι δεν είναι κάποιο είδος φυλαχτό με μαγικές δυνάμεις ή εξορκισμού . Αντιθέτως, πρόκειται για ένα καθαρά Ορθόδοξη ιερό αντικείμενο που χρησιμοποιείται μόνο για προσευχή και τίποτα άλλο.
ΑΤΙΜΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΚΑΤΑΘΛΙΨΗ!!!
Υπάρχουν δύο τρόποι που μπορούμε να προσευχόμαστε με το κομποσκοίνι:
1. Σε οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, όταν έχουμε ελεύθερο χρόνο, χωρίς να τα δει κανείς, κρυφά, κρατάμε το κομποσκοίνι με το αριστερό ή το δεξί χέρι μας και να μετακινούνται από κόμπο σε κόμπο με τον αντίχειρα μας ψιθυρίζοντας ταυτόχρονα ή διαλογισμό κατά την προσευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με »ή« Υπεραγίας Θεοτόκου μας σώσει ". 2. Κατά το χρόνο της τακτικής προσευχής μας, όταν προσευχόμαστε σύμφωνα με τον κανόνα της προσευχής που τον πνευματικό μας πατέρα μας έχει πει να ακολουθήσει, κρατάμε το κομποσκοίνι με το αριστερό χέρι μας ανάμεσα στον αντίχειρα και το δείκτη και να μετακινούνται από κόμπο σε κόμπο. Σε κάθε κόμπο κάνουμε ταυτόχρονα δύο πράγματα: i) με το δεξί χέρι μας να κάνουμε το σημείο του σταυρού πάνω από τον εαυτό μας και ii) λέμε την προσευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Όταν τελειώσουμε με όλους τους κόμβους του κομποσκοίνι, συνεχίζουμε ακολουθώντας την ίδια διαδικασία, για όσες φορές ως πνευματικός πατέρας μας έχει συμβουλεύσει.ελεύθερο χρόνο, χωρίς να τα δει κανείς, κρυφά, κρατάμε το κομποσκοίνι με το αριστερό ή το δεξί χέρι μας και να μετακινούνται από κόμπο σε κόμπο με τον αντίχειρα μας ψιθυρίζοντας ταυτόχρονα ή διαλογισμό κατά την προσευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με" ή " Υπεραγίας Θεοτόκου μας σώσει ".
Τα κομποσκοίνια γίνονται σύμφωνα με μια παράδοση, η προέλευση των οποίων χάνεται στην αρχαιότητα. Ίσως μία από τις πρώτες μορφές μάζευε απλά μικρά βότσαλα ή σπόρους και τη μετακίνηση τους από ένα σημείο ή δοχείο σε ένα άλλο, όπως είπε ένας κανόνας προσευχής ή του έκανε τον κανόνα του τόξα ή μετάνοιες. Η ιστορία είναι είπαν από ένα μοναχό ο οποίος αποφάσισε να κάνει κόμπους σε ένα σχοινί, το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη διεξαγωγή των καθημερινών κανόνα της προσευχής του. Αλλά ο διάβολος διατηρούνται αποσύνδεση των κόμβων που έκανε στο σχοινί, ματαιώνοντας τις προσπάθειες της κακής μοναχού. Στη συνέχεια, ένας άγγελος εμφανίστηκε και δίδαξε στον μοναχό έναν ειδικό κόμπο είδος του που αποτελείται από τους δεσμούς του συμπλέκονται σταυρούς, και οι κόμβοι ο διάβολος δεν ήταν σε θέση να ξετυλίξουν.
Σκυλάκια έρχονται σε μια μεγάλη ποικιλία των μορφών και των μεγεθών. Οι περισσότεροι κομποσκοίνια έχουν ένα σταυρό υφαίνονται σε αυτούς ή που συνδέονται με τον εορτασμό της «τέλος», και επίσης να έχουν κάποιο είδος του δείκτη μετά από κάθε 10, 25, ή 50 κόμπους ή χάντρες. Υπάρχουν πολλές μορφές των κομποσκοίνια, μερικά κόμπους από μαλλί ή μετάξι, ή άλλα πιο κομψό ή απλούστερα υλικά. Άλλα είναι κατασκευασμένα από χάντρες ή αποξηραμένα λουλούδια από ένα φυτό που ονομάζεται "Δάκρυα της Μητέρας του Θεού". Τα πιο συχνά είναι κατασκευασμένα από μαύρο μαλλί ή μεταξωτό κορδόνι (soutache). Το μαύρο χρώμα συμβολίζει τη μετάνοια.
"Όταν ο νους και η καρδιά είναι ενωμένοι στην προσευχή και η ψυχή είναι εξ ολοκλήρου συγκεντρώνεται σε ένα μόνο επιθυμία για το Θεό, τότε η καρδιά μεγαλώνει ζεστή και το φως του Χριστού, αρχίζει να λάμπει και να γεμίζει το εσωτερικό άνθρωπος με ειρήνη και χαρά. Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Κύριο για ό, τι και να δώσουμε στον εαυτό μας μέχρι το θέλημά Του? πρέπει να προσφέρουν επίσης Αυτόν όλες τις σκέψεις και τα λόγια μας, και να προσπαθούν να κάνουν ό, τι εξυπηρετεί μόνο καλή χαρά Του ".
Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου