* Ανδρέας (πρίγκιπας, απελάθηκε από τη χώρα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922),
* Βασίλειος Γ´ (οικουμενικός πατριάρχης)
* Βενέδικτος (πατριάρχης Ιεροσολύμων, κατά κόσμον Παπαδόπουλος Βασίλειος)
* Βενιζέλος Ελευθέριος (πρωθυπουργός)
* Γεώργιος B´ (βασιλιάς)
* Γούναρης Δημήτριος (πρωθυπουργός)
* Θεοτόκης Ιωάννης (Τζον) (πρωθυπουργός)
* Θεοτόκης Γεώργιος (πρωθυπουργός)
* Ιωακείμ Γ´ (οικουμενικός πατριάρχης)
* Καλογερόπουλος Νικόλαος (πρωθυπουργός),
* Καποδίστριας Ιωάννης (πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας),
* Κροκιδάς Σωτήριος (πρωθυπουργός),
* Λογοθετόπουλος Κων. (πρωθυπουργός),
* Μελέτιος B´ (αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος,
* Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Οικουμενικός Πατριάρχης - κατά κόσμον Εμμ. Μεταξάκης),
* Μεταξάς Ιωάννης (πρωθυπουργός),
* Παπαναστασίου Αλέξανδρος (πρωθυπουργός),
* Πιπινέλης Παναγιώτης (πρωθυπουργός),
* Σοφούλης Θεμιστοκλής (πρωθυπουργός),
* Στράτος Νικόλαος (πρωθυπουργός),
* Φώτιος (πατριάρχης Αλεξανδρείας - κατά κόσμον Πέρογλου Γεώργιος),
* Χριστόφορος (πρίγκιπας),
* Χρύσανθος (μητροπολίτης Τραπεζούντος και στη συνέχεια αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος - κατά κόσμον Φιλιππίδης Χαρίλαος).
* Αγγελόπουλος Γεώργιος (καθηγητής),
* Αγγελόπουλος Κων. (πρόεδρος Ελεγκτικού Συνεδρίου, υπουργός),
* Αδαμαντίου Αδάμ (καθηγητής),
* Αθανασιάδης Κων. (καθηγητής),
* Αθηνογένης Αντώνιος (υπουργός),
* Αλεξανδρής Κων. (ναύαρχος, υπουργός),
* Αναγνωστόπουλος Ανδρ. (καθηγητής),
* Αναγνωστόπουλος Γεώργ. (καθηγητής),
* Ανδρεάδης Ανδρέας (ακαδημαϊκός),
* Αντωνόπουλος Σπήλιος (υπουργός, μέλος του Διευθυντηρίου το 1863),
* Αντωνόπουλος Σπυρίδων (υπουργός),
* Αξελός Ηρακλής (υποστράτηγος),
* Αραβαντινός Αναστάσιος (καθηγητής),
* Αραβαντινός Κων. (καθηγητής),
* Αραβαντινός Σπυρίδων (υπουργός).
* Βαρούνης Θεόδωρος (καθηγητής),
* Βανδώρος Παναγιώτης (υποναύαρχος),
* Βάρβογλης Νικόλαος (υποστράτηγος),
* Βελιανίτης Θεόδωρος (υπουργός),
* Βέρροιος Μιχαήλ (καθηγητής),
* Βλησίδης Θρασύβουλος (καθηγητής, αντιπρόεδρος Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας),
* Βότσης Νικόλαος (ναύαρχος),
* Βράιλας Αρμένης (πρόεδρος Ιονίου Βουλής)
* Γαλανός Σπυρίδων (καθηγητής),
* Γεννατάς Πέτρος (υπουργός),
* Γεωργαλάς K. Γεώργιος (καθηγητής),
* Γεωργαντάς Αχιλλεύς (καθηγητής),
* Γιανναράς Ευάγγελος (καθηγητής),
* Γουναράκης Νικόλαος (υπουργός),
* Γεννάδης Στέφανος (στρατηγός),
* Γενησαρλής Νικόλαος (στρατηγός),
* Γιαννηκώστας Νικ. (στρατηγός, βουλευτής),
* Γρυπάρης Χρήστος (υποστράτηγος). Δαγκλής Παναγιώτης (στρατηγός, υπουργός),
* Δαμασκηνός Νικόλαος (καθηγητής),
* Δαμιανός Αντώνιος (υπουργός),
* Δημαράς Νικόλαος (καθηγητής),
* Διαπούλης Χαράλαμπος (καθηγητής),
* Διγενής Κίμων (στρατηγός),
* Δίγκας Δημήτριος (μακεδονομάχος, υπουργός),
* Διδαχός Γεώργιος (υπουργός),
* Δουρέντης Ιωάννης (υπουργός),
* Δουρούτης Αθανάσιος (βιομήχανος, τραπεζίτης),
* Δούσμανης Βίκτωρ (στρατηγός),
* Εμμανουήλ Εμμανουήλ (καθηγητής),
* Ευλάμπιος Μιχαήλ (υπουργός).
* Ζαβιτσιάνος Κων. (υπουργός, διοικητής Εθνικής Τραπέζης Ελλάδος),
* Ζαλοκώστας Ευγένιος (διπλωμάτης, υπουργός),
* Ζάννας Αλέξανδρος (υπουργός, συγγραφέας)
* Θεοτόκης Νικόλαος (υπουργός),
* Θεοτόκης Σπυρίδων (υπουργός)
* Ιατρίδης Βασίλειος (καθηγητής),
* Ιωαννίδης Περικλής (ναύαρχος)
* Καζάζης Νεοκλής (καθηγητής),
* Κάλευρας Δημήτριος (καθηγητής),
* Καλιτσουνάκης Δημήτριος (καθηγητής, υπουργός),
* Καλομενόπουλος Νικόλαος (στρατηγός Νίδας, μακεδονομάχος),
* Καμπούρογλους Δημήτριος (ιστορικός, ακαδημαϊκός),
* Κανελλόπουλος Ευθύμιος (υπουργός),
* Καραϊσκάκης Σπυρίδων (στρατηγός),
* Καραπαναγιώτης Απόστ. (καθηγητής),
* Καρβούνης Νικόλαος (υπουργός),
* Κατσαφάδος Γεώργιος (γιατρός, υφυπουργός),
* Κατσιμήτρος Χαράλαμπος (στρατηγός),
* Κολοκοτρώνης Θεόδωρος (αρχιστράτηγος, μέλος της Φιλικής Εταιρείας),
* Κολοκοτρώνης Θεόδωρος (Φαλέζ) (στρατιωτικός, εγγονός του «Γέρου του Μωριά»),
* Κοντογιάννης Παντελής (καθηγητής),
* Κοσμάς Γεώργιος (στρατηγός, υπουργός),
* Κοτζιάς Κων. (δήμαρχος Αθηναίων, υπουργός),
* Κοφινιώτης Αντώνιος (καθηγητής),
* Κρητικός Παναγιώτης, (καθηγητής),
* Κυριακός Γεώργιος (ακαδημαϊκός),
* Κυρίμης Γεώργιος (υπουργός),
* Κύρκος Μιχαήλ (υπουργός),
* Κωστής Κωνσταντίνος (καθηγητής)
* Λαδάς Χρήστος (υπουργός),
* Λεβίδης Νικόλαος (υπουργός),
* Λελούδας Γεώργιος (ναύαρχος),
* Λομβάρδος Κων. Αργασάρης (υπουργός),
* Λομβάρδος Κων. (υπουργός),
* Λούβαρης Νικόλαος (ακαδημαϊκός),
* Λοβέρδος Σπυρίδων (υπουργός, τραπεζίτης)
* Μακκάς Γεώργιος (καθηγητής),
* Μαριδάκης Γεώργιος (ακαδημαϊκός),
* Μάτεσις A. Σπυρίδων (ναύαρχος, πολιτικός),
* Ματθαιόπουλος Γεώργιος (καθηγητής),
* Μαυροκορδάτος Δημήτριος (υπουργός, νομάρχης),
* Μαυρομιχάλης Στυλιανός (υποναύαρχος, μακεδονομάχος),
* Μελάς Βασίλειος (υποστράτηγος),
* Μελάς Λεωνίδας (υπουργός),
* Μελάς Π. Μιχαήλ (ανώτατος αξιωματικός),
* Μελάς Παύλος (μακεδονομάχος),
* Μομφεράτος Αντώνιος (καθηγητής),
* Μπάιρας Ανδρέας (στρατηγός),
* Μπακόπουλος Κων. (στρατηγός),
* Μπαλτατζής Γεώργιος (υπουργός),
* Μπενάκης Εμμανουήλ (δήμαρχος Αθηναίων, υπουργός)
* Νικολίτσας Γεώργιος (καθηγητής)
* Οικονομίδης Ιωάννης (τραπεζίτης),
* Οικονομόπουλος Νικόλαος (υπουργός),
* Οικονόμου Αριστ. (καθηγητής).
* Παπαβασιλείου Ιπποκράτης (στρατηγός, υπουργός),
* Παπαγεωργίου Πέτρος (καθηγητής),
* Παπαδάκης Ιωάννης (καθηγητής),
* Παπαδήμας Νικόλαος (στρατηγός, υπουργός),
* Παπαδοδήμας Ηλίας (στρατηγός, ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας),
* Παπαμιχαλόπουλος Κων. (υπουργός),
* Παπούλιας Δημήτριος (ακαδημαϊκός),
* Παππάς Αλέξανδρος (υπουργός),
* Πεζόπουλος Θεόδωρος (αντιπλοίαρχος),
* Πεζόπουλος Κυριάκος (υποναύαρχος),
* Πετζετάκης Μιχαήλ (καθηγητής),
* Πηχεών Φιλόλαος (στρατηγός, μακεδονομάχος),
* Πιερράκος Κυριάκος (στρατηγός, υπουργός),
* Πυλαρινός Φραγκίσκος (καθηγητής).
* Ράδος N. Κων. (καθηγητής),
* Ράλλης Πέτρος (υπουργός),
* Ρούφος - Κανακάρης Λουκάς (υπουργός),
* Ρωμανός Αριστ. (υπουργός),
* Ρώμας Αλέξανδρος (υπουργός).
* Σακελλαρίου Γεώργιος (καθηγητής),
* Σερπιέρης Φερδινάνδος (τραπεζίτης),
* Σκαλιέρης Γεώργιος (ακαδημαϊκός),
* Σκίπης Σωτήρης (ακαδημαϊκός),
* Σκουλάς Αχιλλεύς (στρατιωτικός, μακεδονομάχος),
* Σουλιώτης - Νικολαΐδης Αθαν. (στρατηγός, υπουργός),
* Σπεράντζας Στέλιος (ποιητής, καθηγητής),
* Στεφάνου Διονύσιος (υπουργός),
* Στρέιτ Γεώργιος (ακαδημαϊκός, υπουργός),
* Συνοδινός E. Ελευθέριος (καθηγητής),
* Συρμόπουλος Σόλων (πρύτανης),
* Σφακιανάκης Παναγιώτης (υπουργός).
* Τζέτζης Ιωάννης (ιστορικός, καθηγητής),
* Τρικούπης Σπυρίδων (πρόεδρος του πρώτου επταμελούς Υπουργικού Συμβουλίου του ελληνικού κράτους),
* Τσακόπουλος Σπυρίδων (υπουργός),
* Τσίλλερ Ερνέστος (αρχιτέκτων, αρχαιολόγος, καθηγητής),
* Τσόντος - Βάρδας Γεώργιος (στρατηγός, μακεδονομάχος, υπουργός).
* Υψηλάντης Αλέξανδρος (στρατηγός, αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας),
* Υψηλάντης Δημήτριος (στρατιωτικός, μέλος της Φιλικής Εταιρείας),
* Υψηλάντης Νικόλαος (αρχηγός Ιερού Λόχου, μέλος της Φιλικής Εταιρείας).
* Φιλάρετος Γεώργιος (υπουργός),
* Φραντζής Αμβρόσιος (στρατηγός),
* Φωτιάδης Αλέξανδρος (καθηγητής).
* Χαριτάκης Κων. (καθηγητής),
* Χαριτάντης Αναστάσιος (καθηγητής),
* Χαρτ Ευτύχιος (καθηγητής),
* Χατζηπάνος Παναγιώτης (υπουργός).
* Ψαρρός Δημήτριος (συνταγματάρχης, αρχηγός αντιστασιακής οργανώσεως 5/42)
* Αδάμαντος Αδάμ (Δήμαρχος Αμμοχώστου),
* Αναγνωστόπουλος Παν. (Μέλος της Φιλικής Εταιρείας),
* Αννινος Χαράλαμπος (συγγραφέας),
* Αννινος Χερουβείμ (μητροπολίτης Παροναξίας),
* Αντύπας Ανδρέας (γιατρός),
* Βασιλικός Αθανάσιος (βουλευτής),
* Βρατσάνος Δημήτριος (βουλευτής),
* Γαλάνης Εμμανουήλ (συγγραφέας),
* Γιαννόπουλος Αγησίλαος (δημοσιογράφος),
* Γλέζος Πέτρος (λόγιος), Δανδόλος Αντώνιος (πολιτικός),
* Δραγούμης Ιων (λόγιος, πολιτικός),
* Δραγώνας K. (γιατρός),
* Εβερτ Μιλτιάδης (μακεδονομάχος),
* Εσλιν K. (πολιτικός),
* Ζέπος Π. Ιωάννης (νομοδιδάσκαλος),
* Ζώης Λεωνίδας (ιστορικός των Επτανήσων),
* Ησυχάκης Δημήτριος (δήμαρχος Χανίων),
* Θεοτόκης Εμμανουήλ (πρόεδρος Ιονίου Βουλής),
* Ιωαννίδης Γεώργιος (βουλευτής Πάφου),
* Καζαντζάκης Νίκος (συγγραφέας),
* Καλλιμασιώτης Δημήτριος (βουλευτής),
* Καλογερόπουλος Δημήτριος (πρόεδρος Ελλήνων Λογοτεχνών),
* Καλογερόπουλος Παναγιώτης (λόγιος),
* Καμπάς Παναγιώτης (βιομήχανος),
* Καυταντζόγλου Λύσανδρος (πρέσβης),
* Κουρτίδης Αριστ. (λόγιος, παιδαγωγός),
* Κυβετός Λεωνίδας (βουλευτής),
* Λαδάς Ιωάννης (νομικός),
* Λευκαδίτης Αθανάσιος (γυμναστής, ιδρυτής Ελληνικού Προσκοπισμού),
* Μαλακάσης Μιλτιάδης (ποιητής),
* Μανιάκης K. (δικαστικός),
* Μάνος Νικόλαος (δήμαρχος Θεσσαλονίκης),
* Μάντζαρος-Χαλικιόπουλος Νικόλαος (μουσουργός),
* Μαρκοράς Γεράσιμος (ποιητής),
* Μαρτινέλλης Γεώργιος (ποιητής),
* Μάτεσις Αντώνιος (νομικός, πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου),
* Ματσούκας Σπυρίδων (ποιητής),
* Μελάς Αλέξανδρος (βουλευτής),
* Μινέικο Σιγισμούνδος (μηχανικός),
* Μπαλάνος Δημήτριος (γιατρός),
* Νάγος Σπυρίδων (συγγραφέας),
* Ξάνθος Εμμανουήλ (ιδρυτικό Μέλος της Φιλικής Εταιρείας),
* Παπαγεωργίου Φιλώτας (βουλευτής),
* Πελεκίδης Ευστράτιος (αρχαιολόγος),
* Περράκης K. (γιατρός, πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου),
* Πλυτάς Αμβρόσιος (δήμαρχος Αθηναίων),
* Πουρής Μιλτιάδης (βιομήχανος),
* Ράδος Νικόλαος (λόγιος, ιστοριοδίφης),
* Ράμμος Αντώνιος (πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου),
* Ρώμας Διονύσιος (γερουσιαστής της Ιονίου Βουλής, Μέλος Φιλικής Εταιρείας),
* Σάρρος Δημήτριος (μακεδονομάχος),
* Σημιτόπουλος Ηλίας (αρχιτέκτων),
* Σημιτόπουλος K. (γιατρός),
* Σκουφάς Νικόλαος (ιδρυτικό Μέλος Φιλικής Εταιρείας),
* Σολομωνίδης Σπυρίδων (δημοσιογράφος, νομάρχης),
* Σολομωνίδης Σωκράτης (δημοσιογράφος),
* Σώζος Χριστόδουλος (δήμαρχος Λεμεσού, βουλευτής),
* Τερτσέτης Γεώργιος (λόγιος, δικαστικός),
* Τζαζόπουλος Αλέξανδρος (νομικός),
* Τριανταφυλλίδης Αντώνιος (βουλευτής Λευκωσίας),
* Τσακάλωφ Αθανάσιος (ιδρυτικό Μέλος της Φιλικής Εταιρείας),
* Τσόχας Γεώργιος (δήμαρχος Αθηναίων),
* Φιλήμων Τιμολέων (βουλευτής, δήμαρχος Αθηναίων),
* Φλογαΐτης Θεόδωρος (λόγιος, δικαστικός),
* Φλώκος Χαράλαμπος (γενικός στρατιωτικός αρχίατρος),
* Χαλκοκονδύλης Λ. Ιωάννης (κοινωνιολόγος, δημοσιογράφος),
* Χοϊδάς Ρόκκος (βουλευτής), Χρηστοβασίλης Χρ. (ποιητής),
* Χρυσάφης Ιωάννης (καθηγητής Γυμναστικής).
* πηγη: ΤΟ ΒΗΜΑ (είχε δημοσιευτει πριν 3 χρονια)
ΜΑΣΟΝΙΑ: Γνωστική παραθρησκεία, με πολιτικές και οικονομικές επιρροές
Η μυστική δραστηριότητα τoυ τεκτονισμού μεγαλοποιεί την επιρροή των μασόνων στην ελληνική κοινωνία. Παρόλα αυτά ο Τεκτονισμός διατηρεί τη φήμη, ότι βρίσκεται πίσω από κάθε πολιτική, κοινωνική, οικονομική ή άλλη δραστηριότητα.Ποιά είναι η αλήθεια; Όχι πάντως στα άκρα, που καλλιεργούν οι φήμες και η απόκρυφη δραστηριότητά του.
Φιλόδοξοι
Βασιλιάδες, πρωθυπουργοί, υπουργοί, μεγαλοτραπεζίτες, δικαστικοί, καθηγητές πανεπιστημίων, καλλιτέχνες, έμποροι, δημοσιογράφοι, επιστήμονες και άλλες προσωπικότητες ήτανε, και είναι, μέλη του Τεκτονισμού, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. ’τομα με φιλοδοξίες ή άλλες επιδιώξεις, συμμετέχουνε στη μυστική - απόκρυφη αυτή οργάνωση. Η συμμετοχή τους στη μασονία, εξάπτει τη λαϊκή φαντασία, που μεγαλοποιεί την δραστηριότητα του τεκτονισμού, την ισχύ και την επιρροή του στα σημερινά πολιτικά και οικονομικά πράγματα. Αλλά, και η Εκκλησία, κυρίως η Καθολική, με την πολεμική της έχει δημιουργήσει ένα θρύλο γύρω από την δραστηριότητα του Τεκτονισμού. Αντίθετα οι Αγγλικανοί δείχνουν ανοχή, αλλά και συμμετοχή στη μασονία.
-Τόση δύναμη, έχουν, επιτέλους, οι μασόνοι; Είναι ένα ερώτημα που πλανάται στο λαό, και σε άλλες κοινωνικές ομάδες που δεν βλέπουν με συμπάθεια την τεκτονική δραστηριότητα, ή έχουν αντίρρηση με τη μυστική και απόκρυφη δράση του.
Είχανε, πραγματικά, κάποτε δύναμη - ιδίως τον 18ο και τον 19ο αιώνα, αλλά και προηγουμένως - και η συστηματική διείσδυση ή η διακριτική στρατολόγηση ανθρώπων με θέσεις κλειδιά στην κοινωνία, αύξανε την επιρροή τους. Είναι και η μυστική δράση της μασονίας, που αυξάνει την ενεργή κοινωνική διείσδυσή της και την επίδρασή της στα πολιτικά ή τα οικονομικά μιάς χώρας. Δεν είναι έξω από την πραγματικότητα αν πούμε, ότι η μυστική και απόκρυφη δράση ελκύει άτομα φιλόδοξα και, γιατί όχι, ματαιόδοξα, τα οποία τα δίνουν όλα στην οργάνωση. Νιώθουν ξεχωριστά και ότι κάτι είναι. Έπειτα, οι θρησκευτικού τύπου τελετουργίες, με δοξασίες, τυπικά, και πειθαρχημένες επαναλαμβανόμενες θεουργικές δραστηριότητες, δημιουργούν «άβουλα» άτομα, που συσπειρώνονται γύρω από την αντίληψη της μοναδικότητας του τεκτονισμού.
Τα μυστήρια
Ο συμβολισμός, η ανάμειξη στοιχείων από τα αρχαία λατρευτικά τυπικά των Ελλήνων, των Αιγυπτίων, των Βαβυλωνίων, των Εβραίων, των Φοινίκων και των Χαλδαίων αναπαράγονται σε όλους τους βαθμούς της μασονικής ιεραρχίας. Εντυπωσιακά στοιχεία, που συνεγείρουν το συναίσθημα και πειθαναγκάζουν τα άτομα, ν΄ ακολουθούνε τη μυστηριακή οδό, η οποία διεκδικεί το αλάθητο των διδασκαλιών και το απόλυτο στη μέθοδο αναζήτησης της μυστηριακής αλήθειας, την οποία αποκαλούνε «φως».Δηλαδή, ο τεκτονισμός, είναι μιά μυστική γνωστική, παραθρησκευτική οργάνωση σαν κι αυτές που έδρασαν, κυρίως, τους τέσσερις πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες και αναβιώσανε τα μεσαιωνικά χρόνια, με το περίβλημα των ιπποτικών ταγμάτων. Τα τάγματα αυτά, όπως λ.χ. οι Ροδόσταυροι, οι ιππότες της Μάλτας, οι Αγγελικοί Αδελφοί, οι Ιππότες Καδώς, οι Ναΐτες, Καλατράβα κ.ο.κ., αλλά και στο Ισλάμ οι Ασασσίνοι (δολοφόνοι) είχαν ιεραρχία και τάξεις. Στις τάξεις τους υπηρετούσαν αριστοκράτες και ευγενείς, που διοικούσαν, ιερατείο, το οποίο προερχότανε από τις ίδιες τάξεις και οι στρατιώτες, οι οποίοι εστρατολογούντο από τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, για να υπηρετούνε τυφλά, και χωρίς αντιρρήσεις, το τάγμα τους.
Η κοινωνική αδικία που επικρατούσε το μεσαίωνα και τα ύστερα χρόνια, έσπρωχνε το λαό προς τα ιπποτικά τάγματα. Έθελγε, άλλωστε, τα άτομα λαϊκής προέλευσης, το γεγονός ότι αποκτούσανε δύναμη ως μέλη των ιπποτικών ταγμάτων με κοινοβιακή ζωή, με επίφαση ισότητας των μελών, με μυστικές τελετουργίες και διδασκαλίες, με ανώτατη ιεραρχία κάτω από τη σιδερένια διοίκηση του Μεγάλου Δασκάλου, του Μάγιστρου ή του Πρωτομαϊστορα, ή Μεγάλου Ποντίφηκα.
Ακόμη και σήμερα ατόμα, μεσαίων ή κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, εντυπωσιάζονται από το γεγονός, ότι μυούμενα στη μασονία, γίνονται αυτόματα «αδελφοί» αριστοκρατών και υψηλόβαθμων στελεχών της κοινωνίας. Στις ξένες χώρες οι Έλληνες μετανάστες μυηθήκανε στο μασονισμό, ακριβώς γι΄ αυτόν το λόγο, για να μην είναι στο περιθώριο, για να μην αποκαλούνται από τους ντόπιους «παλιόξενοι» και να μην αισθάνονται κοινωνική απομόνωση.
Σημαντική επίδραση στα τυπικά της μασονίας έχουν εβραϊκά στοιχεία, αλλά και αιγυπτιακά από την θρησκεία του Όσιρη και της Ίσιδος, ή την πίστη τους στις άγνωστες απόκρυφες διδασκαλίες του Ερμή του Τρισμέγιστου, καθώς και τους ορφικούς ή τους πυθαγόρειους ή τα Καβείρια Μυστήρια. Κι αυτές περιβαλλόμενες με μυστήριο και μύθους.
Αναμειγνύουν αυτά τα στοιχεία, όπως ακριβώς έκαναν οι γνωστικοί βαλεντινιανοί και οφίτες την εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και ο Μάνης. Ένας Πέρσης φιλόσοφος ιδρυτής θρησκείας, ο οποίος ανάμειξε στοιχεία ζωροαστρισμού, ιουδαϊσμού, βουδιστικά και χριστιανικά. Εκτελέστηκε από τους Πέρσες με οδυνηρό θάνατο. Τον γδάρανε ζωντανό. Υπάρχουνε και σήμερα υπολείμματα του μανιχαϊσμού.
Οι Ιουδαίοι Εσσαίοι, επίσης, διαδραματίζουνε μεγάλο ρόλο στη νοοτροπία και τη διδασκαλία των μασόνων, όπου πλάθουνε διάφορους μύθους, στα πλαίσια της τεκτονικής παραδόσεως. Κι αυτών οι διδασκαλίας είναι πολύ λίγο γνωστές.
Η χρησιμοποίηση ονομάτων χριστιανών αγίων και ιστορικών βασιλέων εξάπτουν, επίσης, τη φαντασία των μασόνων, ιδίως όσων δεν έχουνε σχετική φιλοσοφική και ιστορική παιδεία.
Οι Στοές φέρουν ονόματα βαρύγδουπα, μεταξύ των οποίων Στοά της Βασιλικής Αψίδας, η οποία, σε διάφορες εποχές είχε ονόματα όπως Αγία Στοά, Ιερά Στοά και Βασιλική Στοά.
Η τεκτονική παράδοση διδάσκει, ότι:
· Η Αγία Στοά άνοιξε σε σκηνή στην έρημο και προήδρευσαν διαδοχικά ο Μωυσής, ο Αχολιάβ (ή Ελιάβ) και ο Βεζαλεέλ (ή Βεσελεήλ).
· Η Ιερά Στοά άνοιξε στο όρος Μορία στη διάρκεια της ανοικοδόμησης του πρώτου ναού. Στην Ιερά Στοά προήδρευσαν ο βασιλιάς του Ισραήλ Σολομών, ο βασιλιάς της Τύρου Χιράμ και ο πρωτομάστορας του ναού, επίσης, Χιράμ.
Στον τρίτο βαθμό, του διδασκάλου, γίνεται η αναπαράσταση της δολοφονίας του Χιράμ, με τυπικό του θανάτου και της ανάστασής του.
· Η Βασιλική Στοά άνοιξε ανάμεσα από τα ερείπια του ναού του Σολόμωντα. Στη διάρκεια της ανοικοδομήσεώς του προήδρευσαν ο Ζουρεββάβελ, ο Χαγκάι και ο Ιοσούας.
Όσον αφορά το πάθος των μασόνων για ονόματα αγίων, κυρίως του Ιωάννη, εκτός από την εβραϊκή καταγωγή των προσώπων, υπάρχει και σχετική τεκτονική παράδοση για τον κάθε Ιωάννη. Θεωρούνται πάτρωνες των χριστιανών μασόνων:
1. Ο Ιωάννης ο βαπτιστής, θεωρείται προστάτης των συντεχνιών λιθουργών, που έδρασαν ως αδελφότητες στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας στην Αγγλία, αλλά καθιερώθηκε στα 1717 ως προστάτης της Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας.
2. Ο Ιωάννης ο ευαγγελιστής, τιμάται κυρίως από τις σκωτικές στοές.
Παραδέχονται οι τέκτονες, ότι οι ονομασίες αυτών των αγίων δοθήκανε σε περιοχές όπου υπήρχανε θρησκόληπτοι και δεν βλέπανε με καλό μάτι την μυστική δραστηριότητά τους. Ύστερα, επειδή στις περιοχές αυτές υπήρχε ηλιολατρεία, αντικαταστήσανε τις γιορτές με την επέτειο εορτών του Αγίου Ιωάννου στο θερινό και το χειμερινό ηλιοστάσιο, δηλαδή στις 21 Ιουνίου και στις 22 Δεκεμβρίου. Οι χριστιανικές γιορτές και τα ονόματα χρησιμοποιήθηκαν ως προκάλυμμα.
Στοές αφιερωμένες και σε άλλους αγίους υπάρχουνε πολλές, για διάφορους λόγους (Αγίου Ανδρέα, Αγίου Παύλου, Αγίου Πέτρου κ.λπ.).
Όλα αυτά μπορεί να τα συναντήσει ο καθένας και στην καθημερινή κοινωνική ζωή. Τότε, γιατί τόση μυστικότητα και αποκρυφισμός στη μασονία; Επικρατεί η εντολή, που είναι όρος και κανόνας ζωής των μασόνων: Βλέπε, ’κου, Σώπα (από τα λατινικά Audi, Vide, Tace), που καθιερώθηκε στα 1813 και ισχύει απαρέγκλιτα.
Οι Ναΐτες λ.χ. είχανε φοβερή στρατιωτική πειθαρχία και μυστικότητα και δεν έσπαγε η σιωπή των μελών. Χρησιμοποιούσανε και το φόνο ως μέσο επιτυχίας του τάγματος, ή για να βγάλουν από τη μέση ανεπιθύμητα πρόσωπα:
Ο «θάνατος» -όχι ο φυσικός- είναι και σήμερα η τιμωρία όσων σπάνε τη σιωπή του μασονισμού. «Θάνατος» επαγγελματικός, «θάνατος» οικονομικός και «θάνατος» κοινωνικού απομονωτισμού. Όσο πετυχαίνει, βέβαια.
Τα σύμβολα
Η συμβολική και αλληγορική μέθοδος διδασκαλίας των μασόνων έχει καθαρά θρησκευτικό χαρακτήρα και κατάγεται από τους αλεξανδρινούς χρόνους, όπως διακηρύσσουν οι θεωρητικοί αξιωματούχοι τους.
Οι συμβολισμοί και οι αλληγορίες αποτελούνε τη βάση του τεκτονικού συστήματος, παραδέχεται ο μασόνος Mackey:
· Από την αλεξανδρινή σχολή κατέχομε, γράφει, τον γνωστικισμό και την καβαλλά και ιδίως το σύστημα του συμβολισμού και των αλληγοριών, που βρίσκεται στη βάση της τεκτονικής φιλοσοφίας.
Στους πυθαγόρειους και τους αλεξανδρινούς χρωστούν οι τέκτονες δάσκαλοι την ουσία των δογμάτων και την εσωτερική μέθοδο μεταδόσεώς τους.
Και υπογραμμίζει ο μασόνος θεωρητικός δάσκαλος:
«Ο Αριστόβουλος και ο Φίλων -ζήσανε διαφορετικούς αιώνες- διδάξανε στους μασόνους τη θεωρία ότι οι ιερές γραφές των Εβραίων ήσαν με το σύστημα των αλληγοριών τους, η πραγματική πηγή κάθε θρησκευτικού και φιλοσοφικού δόγματος (που ακολουθούν οι μασόνοι!), του οποίου η φραστική και επιφανειακή μορφή ήτανε μόνο για τον κοινό λαό (τους αμύητους και βέβηλους, κατά τη μασονική ορολογία), ενώ η εσωτερική ή «κεκρυμμένη έννοια προωρίζετο μόνον δια τους μύστας».
Μύστες κατά τον τεκτονισμό είναι ο Βούδας, ο Ζωροάστρης, ο Πυθαγόρας, ο Ορφέας, ο Χριστός, ο Μωάμεθ και άλλοι δάσκαλοι μυστικών και απόκρυφων ή θεοσοφικών θεωριών, ανάμεσα στους οποίους οι περισσότεροι ήτανε και είναι μασόνοι»!
Ο Μέγας Αρχιτέκτων
Με όλα αυτά και άλλα πολλά στοιχεία, ο τεκτονισμός έχει τη μορφή θρησκείας, αφού διαθέτει διδασκαλίες και δόγματα βιωματικής πίστης, ιερατεία, απρόσωπο θεό, αμφιέσεις και ιερά σύμβολά, τυπικά, δόγματα, ναούς, μυστήρια και τελετουργίες.
Η ανωτάτη δύναμη είναι ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος με συγκρητιστική θεοσοφική (μανιχαϊκή) μορφή αποδοχής από το κάθε μέλος της Στοάς.
Ο τεκτονισμός δεν επιβάλλει θετική πίστη σ΄ ένα θεό και στην αποκάλυψη, αλλά σε μια άχρωμη θρησκευτικότητα, που ο καθένας διαμορφώνει. Η αυτογνωσία είναι ένα σύνθημά τους και δόγμα, όπως και των γνωστικών, οι οποίοι με την αυτογνωσία θεοποιούσανε τον άνθρωπο.
Ο μασόνος είναι ελεύθερος να πιστεύει ό,τι θέλει, στα πλαίσια μη δέσμευσης των μασόνων για κάποια συγκεκριμένη θρησκεία, αρκεί να μην αμφισβητεί ό,τι διδάσκεται στα τεκτονικά τυπικά. Ή, καλύτερα, να τα αποδέχεται με τη συνεχή επανάλειψη. Έτσι ο Πυθαγόρας, ο Βούδας, ο Αβραάμ, ο Μωυσής και άλλοι είναι δάσκαλοι και μύστες, απ΄ όπου ο μασόνος αντλεί θρησκευτικά και φιλοσοφικά στοιχεία.
Ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος είναι η κάθε μεγάλη δύναμη, η οποία έχει τις ρίζες του στο θεό ’μμωνα, τον οποίο θεωρούν οικοδόμο, ή αρχιτέκτονα, γιατί "’μων" στα εβραϊκά σημαίνει ακριβώς αυτές τις ονομασίες.
Το δόγμα της ενότητας της μασονίας καλύπτεται από το σύνολο των διαφόρων εκδηλώσεων «του ενός και μόνου θεού», «του ανύπαρκτου, του ενουσίου όντος, του μόνο γεννώντος στον ουρανό και στη γη, του απάτορος και αμήτορος, πατέρα και μητέρα των πάντων». Πρόκειται για την γνωστική θεωρία του αρσενικού-θηλυκού, του ανδρόγυνου όντος κ.λπ.
Η θρησκευτική φιλοσοφία του τεκτονισμού βασίζεται στις θεωρίες που θεμελίωσαν οι μασόνοι Lessing, Herder και Fichte, «θέτει όλες τις θρησκείες στο ίδιο επίπεδο». Οι διάφορες θρησκείες «αποτελούνε σταθμούς στην εξέλιξη της ανθρωπότητας προς το υπέρτατο τέρμα, όπου όλοι οι λαοί θα φτάσουνε και θα βρουν εκεί τον αληθινό δρόμο». Τον δρόμο προς το φως! Αυτό το παρέχει ο τεκτονισμός και, μάλιστα, αλάνθαστα.
«Οι μασόνοι κρατούνε για τους εαυτούς τους την τέχνη να φυλάγουνε τα μυστικά. Κρατούνε για τους εαυτούς τους, επίσης, την τέχνη της μετουσιώσεως, τα μέσα να επιτυγχάνουνε την τέχνη του Αμπράκ».
Αποκρυφισμός
Ο τεκτονικός αποκρυφισμός, είναι ένα άλλο στοιχείο, που δημιουργεί στη φαντασία του λαού δαιμονικές και υπερφυσικές δυνάμεις, για τα μέλη των Στοών.
- Υφίσταται αποκρυφισμός στη μασονία;
Βεβαίως, αφού μελετούν το ταλμούδ, την καβαλλά, την κλείδα του Σολομώντα (Clavicula Salomonis) και τις διδασκαλίες αποκρυφιστών, όπως του Καλλιόστρο, του Μαρτίν, του Στέπτφερ, του δρ. Παπύς κ.ά. ΄Η δίνουν ερμητικές εξηγήσεις σε θεολογικές απόψεις επίσημων θρησκειών, όπως λ.χ. θεωρούν ιερή τη λέξη ΙΝRI (Igne Natura Renovatur Integra=με τη φωτιά η φύση αναγεννάται ολόκληρη), που δίδασκαν οι Ιππότες του Ναού (Ναΐτες). Αντιστρέψανε, δηλαδή, το Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς των Ιουδαίων σε ερμητική θεωρία.
Υποστηρίζεται, εξάλλου, ότι ο Ελευθεροτεκτονισμός, ιδιαίτερα στους φιλοσοφικούς βαθμούς, έχει σχέση με τον αποκρυφισμό. Όλη η διάρθρωση του τεκτονισμού μετά τον 3ο βαθμό, περικλείει μεγάλο μέρος της απόκρυφης επιστήμης και του μυστηρίου, συγχρόνως. Αλλοιώτικα θα ήταν αδύνατο να ερμηνευτούνε και να γίνουνε κατανοητοί οι φιλοσοφικοί βαθμοί, τα σύμβολα και οι αλληγορίες τους, που διαμορφωθήκανε το 18ο αιώνα.
Μεταξύ των θεωριών που πρεσβεύουν, όπως είπαμε, είναι τα διάφορα μυστήρια των ορφικών, των πυθαγορείων, της Ελευσίνας και του Ερμή του Τρισμέγιστου. Όλα με μία ασάφεια και μια δική τους εξήγηση.
Να ένα δείγμα συμβολικής διδασκαλίας με ερωτήσεις και απαντήσεις, όπως το παρέχει σε κατήχηση μασόνου ο δικός τους Wahreit Einigkeit:
Ε. Τι οικοδομούν οι Ελεύθεροι Τέκτονες;
Α. Aόρατον Ναόν, του οποίου το σύμβολον είναι ο Ναός του Βασιλέως Σολομώντος.
Ε. Πώς ονομάζεται η διδασκαλία του τόπου της ανεγέρσεως του μυστικού αυτού οικοδομήματος;
Α. Βασιλική Τέχνη, διότι διδάσκει τον άνθρωπον πώς να κυβερνά τον εαυτόν του.
Διαμάχες
Ο τεκτονισμός αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει κατά καιρούς επιθέσεις από τις Εκκλησίες. Η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησίες υπήρξανε πάντοτε εχθρικές μαζί του. Ιδίως η Καθολική, που ήτανε και θέμα ισχύος της στην περίοδο του ιπποτικού μεσαίωνα.
Οι τέκτονες, κατά καιρούς, αναφέρουν ότι ανώτατοι κληρικοί μετείχανε στην οργάνωσή τους και ότι η μασονία δεν είναι θρησκεία, αλλά φιλοσοφικό-φιλανθρωπικό σύστημα. Έτσι, λειτουργεί στην Ελλάδα με Διάταγμα, που πρωτοεκδόθηκε το 1927 και άλλα που εκδοθήκανε το 1949 και το 1956 με υπογραφές του Παύλου Κουντουριώτη, του βασιλιά Παύλου, των υπουργών κοινωνικής πρόνοιας της εποχής Κωνσταντίνου Καραμανλή και Π. Λεβαντή. Τα διατάγματα χαρακτηρίζουνε το Τεκτονικό Ίδρυμα, ως φιλανθρωπικό.
Από της ιδρύσεώς του ο Ελληνικός τεκτονισμός αντιμετώπισε από μεγάλη μερίδα του λαού αμφισβήτηση και επιφυλάξεις. Φυσικά και από την Εκκλησία.
Η εμφάνιση του μασονισμού αρχίζει, για το ελληνικό στοιχείο, στο εξωτερικό. Στην Ιταλία, στην Αίγυπτο και στην Αγγλία. Εκεί όπου υπήρχε ελληνισμός και μάλιστα με οικονομική άνεση.
Στον ελληνικό χώρο η πρώτη μασονική στοά εμφανίζεται το 1740 στην Κέρκυρα. Λειτούργησε κάτω από την κηδεμονία της Στοάς της Βερώνας και με χρήση της ιταλικής γλώσσας, ενώ πρόεδρός της ήταν ο προβλεπτής της Ενετικής Δημοκρατίας των Ιονίων Νήσων. Την ίδια περίοδο, στα 1744, λειτούργησε στο Γαλατά της Κωνσταντινουπόλεως Στοά, τα μέλη της οποίας αποκαλούνταν Κονιάτες. Σώθηκε ένα αντίτυπο του τυπικού με τίτλο «Τέκτων μαθητευόμενος. Πρώτος βαθμός», αντίτυπο του οποίου ήρθε στα χέρια του Οικουμενικού Πατριάρχου Παϊσίου, το 1745. Ο Παϊσιος από τη Νικομήδεια με εγκύκλιο του αποκήρυξε τους τέκτονες και τους χαρακτήρισε άθεους. Στην Κύπρο, ο αρχιεπίσκοπος Κυπριανός με αφοριστική εγκύκλιο αποκαλεί τους τέκτονες προδότες, γιατί συνεργάζονται με τους ’γγλους κατακτητές, αφού συνυπάρχουν σε μυστικές μασονικές στοές και αποκαλούνται αδελφοί.
Απόσπασμα του τυπικού των τεκτόνων του Γαλατά, που διασώθηκε, αναφέρει, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
«Όστις επιθυμεί να συναριθμηθή με την Εταιρείαν των Κονιατών πρέπει να συστηθή από έναν άλλον συνάδελφον ως υποκείμενον αρκετόν και άξιον και τότε θέλει δοθή άδεια να παρουσιασθή οδηγούμενος από εκείνον τον συνάδελφον, χωρίς φως, μέσα εις ένα σπίτι (ωσάν εις τόπον της Βηθλεέμ) της Εταιρείας και φθάνοντας εκεί ερωτάται εάν έχη πνεύσιν, ήγουν κλίσιν, δια να συναριθμηθή, ερωτάται περί της καταστάσεώς του, ονόματός του και επωνυμίας του, έπειτα του αφαιρείται κάθε λογής μέταλλον, λίθος πολύτιμος και τα εξής.
» Γυμνώνεται το δεξιόν γόνυ και εις τον αριστερόν του πόδα επάνω εις το παπούτζι του μποδένουν μίαν γόβαν, ήγουν κοντούραν φράγκικην περισφαλίζοντές του τους οφθαλμούς με ένα μανδήλιον. Εις τοιούτον τρόπον τον αφίνουν ως μίαν ώραν σχεδόν εις τας φαντασίας του. Περνώντας ούτος ο καιρός ερωτάται τρεις φορές περί του ονόματος του βαπτίσματος έστω και έξω από το σπίτι είναι οι συνάδελφοι με σπαθί γυμνόν εις τας χείρας, φυλάττοντές το από κάθε ακαθαρσίαν. Ο Π ρ ω τ ο μ α ϊ σ τ ω ρ περιεζωσμένος ζώνην γαλαζίαν εις σχήμα τρίγωνον προτάσσει να ερωτηθή εάν έχη πνεύσιν και τούτο ποιών ο ανάδοχος, ο υποψήφιος αποκρίνεται και έτσι ο πρωτομαϊστωρ του τάζει την είσοδον, κάμνοντάς τον να κάμη τρεις γύρω τριγύρω μιάς συγγραφής εξαπλωμένης επάνω εις το έδαφος, παρουσιάζοντας επάνω εις δύο κολόνας την σκιαγραφίαν του Ναού του Σολομώντος με δύο γράμματα κεφαλιακά Ι.Π. Εις το μέσον του θαλάμου είναι τρεις μεγάλαι λαμπάδες αναμμέναις ύστερα από τρία τέταρτα της ώρας τον υπάγουν εις το μέσον του αυτού τόπου, έμπροσθεν του πρωτομαϊστορος ο οποίος ευρίσκεται έμπροσθεν μιάς καθέδρας μεγάλης επάνω εις την οποίαν είναι το Ευαγγέλιον του Αγίου Ιωάννου και ερωτηθείς περί της πνεύσεώς του, αποκρίνεται και πάλιν έτσι προστάζει να του λυθούν οι οφθαλμοί. Οι συνάδελφοι του πιάνοντας τα άρματα πλησιάζουν αυτόν ύστερα από τρεις κινήσεις εις ένα θρόνων χωρίς ακούμβισμα όπου είναι πλησίον εις την μεγάλην καθέδραν.
» Πρέπει έπειτα αυτός με το γόνυ γυμνόν να γονατίση επάνω εις το θρονί το χωρίς ακούμβισμα και το άλλο πόδι να το αφίνη κρεμάμενον εις τον αέρα ερωτώντας τον εις τον αυτόν καιρόν ο πρωτομαϊστωρ αν τάσση να φυλάττη τα απόκρυφα των Κονιατών και της τάξεώς των, πλην έμπροσθεν τινός συναδέλφου και παρόντος του πρωτομαγίστορος. Του γυμνώνεται το στήθος δια να ιδούν μην είναι γυναικείας φύσεως και εγγίζοντάς τον εις το αριστερό **** ένα πριέλι το οποίον ο ίδιος κρατεί έχοντας το δεξιόν του χέρι επάνω εις το Ευαγγέλιον του Αγίου Ιωάννου, ομνύει
» Τελειώνοντας ασπάζεται το Ευαγγέλιον και ο πρωτομαϊστωρ προτάσσοντάς τον να συμώση, του δίδει την ζώνην του λευκού δέρματος των κονιατών και δύο ζευγάρια χειρόκτια ένα διά λόγου του και άλλο δια την πλέον ηγαπημένην του».
Μετά από διάφορες περιπέτειες δημιουργήθηκε στην Αθήνα τεκτονική κίνηση με διευθυντήριο. Το προσωρινό διευθυντήριο αποτελέστηκε από τους υπουργούς Σπήλιο Αντωνόπουλο και Δ. Μαυροκορδάτο, τον καθηγητή του αστικού και εμπορικού δικαίου Ν. Δαμασκηνό, με αναπληρωματικό μέλος τον, επίσης καθηγητή Πανεπιστημίου, Ι. Παπαδάκη. Το διευθυντήριο προχώρησε στη δημιουργία Στοών και χειραφετήθηκε από την ιταλική τεκτονία, οπότε έκανε εκλογές και συστήθηκε η Μεγάλη Στοά, αποτελούμενη από τους:
· Α. Γονατά, Ν. Δαμασκηνό, Π. Πυλαρινό, Ε. Σταυρόπουλο, Μ. Δροσινό, Α. Γλαράκη, Ε. Μόρδο, Λ. Αργυρόπουλο, Α. Καλύβα, Σ. Δουκάκη, Σ. Αντωνόπουλο, Γ. Γλύνη, Α. Κριτή και Α. Βαρελίδη.
Ο Τεκτονισμός αντιμετώπισε δυσκολίες και είχε εσωτερικές διαμάχες, από την πρώτη στιγμή. Στην προσπάθεια να υπάρξει ενότητα σκεφτήκανε να φέρουνε μία προσωπικότητα από το εξωτερικό. Στην Αγγλία ζούσε ένας ΄Ελληνας με το όνομα Δ. Ροδοκανάκης, ο οποίος ισχυριζότανε ότι ήτανε πρίγκιπας, διάδοχος του θρόνου του Βυζαντίου, ενώ επρόκειτο για το γιο εμπόρου από τη Σύρα. Τον απατεώνα ψευτοπρίγκιπα καλέσανε, τον χειροτονήσανε στους ανώτατους βαθμούς και ως 33ος σύστησε το πρώτο Ύπατο Συμβούλιο του 33ου βαθμού. Ο ίδιος έγινε ΄Υπατος Ταξιάρχης και μεγάλος Αρχιγραμματέας ο Ι. Παπαδάκης.
Η άρχουσα τάξη των Αθηνών μπήκε στη μασονία, δημιουργώντας μία λέσχη πολιτικής και οικονομικής ισχύος, αφού την αποτελούσαν υπουργοί, καθηγητές πανεπιστημίου, επιχειρηματίες και προσωπικότητες της «καλής κοινωνίας», όπως οι Α. Βρυζάκης, Σ. Στεφάνου, Σ. Αραβαντινός, Φ. Σερπιέρης, Ν. Φίλωνος, Κ. Κατακουζηνός, Τ. Φιλήμονας, Θ. Φλογαϊτης, Μ. Μπότσαρης, Ν. Γιαννικώστας, Επ. Κανάρης, Ν. Ράδος, Ν. Βάρβογλης, Σ. Νάγος, Π. Χατζηπάνος (ως υπουργός Εργασίας κατηγορήθηκε για ατασθαλίες και αναγκάστηκε να παραιτηθεί), Β. Κριμπάς κ.ά.
Μάχες χωρίς πυρά
Η Εκκλησία ήταν ανέκαθεν εναντίον της λειτουργίας του τεκτονισμού, αλλά περιοριζότανε σε φραστικούς αφορισμούς και αποδοκιμασίες, ενώ ορισμένοι μητροπολίτες, επειδή συνεργάζονται με πλούσιους μασόνους, κάνουνε το «κοροΐδο». Κάνουνε τα στραβά μάτια και ότι δήθεν δεν γνωρίζουνε τη συμμετοχή τους στη μασονία.
Υπάρχουνε, βέβαια, εξαιρέσεις. Μία χαρακτηριστική περίπτωση είναι του αρχιεπισκόπου Πατρών και Ηλείας Ιεροθέου, που το 1898-9, ήτανε πρόεδρος της Σχολής Απόρων Παίδων στην Πάτρα. Πληροφορήθηκε ότι μασόνοι ήτανε καθηγητές και κάνανε προσηλυτισμό στους μαθητές. Ζήτησε από το διευθυντή να τους απομακρύνει. Εκείνος δεν υπάκουσε (!) και ο αρχιεπίσκοπος παραιτήθηκε καταγγέλλοντας το γεγονός.
Στα μεταπολιτευτικά χρόνια έκδοτης εβδομαδιαίας εφημερίδας αποκάλεσε μασόνο τον επίσκοπο Δωδώνης Χρυσόστομο (σημερινό μητροπολίτη Ζακύνθου). Ο επίσκοπος εμήνυσε τον εκδότη, για εξυβριστικό και συκοφαντικό το χαρακτηρισμό. Η δίκη προσδιορίστηκε να γίνει στη Λάρισα. Πόλη στην οποία υπάρχει μεγάλη μασονική δραστηριότητα, αλλά και παραεκκλησιαστική δράση. Στο δικαστήριο γίνανε προσπάθειες να ματαιωθεί η δίκη, για να μη συζητηθεί. Δεν συνέφερε τους μασόνους η δίκη, αν έβγαινε απόφαση ότι ο χαρακτηρισμός μασόνος μπορεί να θεωρείται υβριστικός και συκοφαντικός, για ιεράρχη. Αλλά και οι παραεκκλησιαστικοί θέλανε να αθωωθεί ο δικός τους άνθρωπος, ο εκδότης, που έγραψε όσα έγραψε για να βλάψει προσωπικά τον επίσκοπο Δωδώνης και δι΄ αυτού τον αρχιεπίσκοπο, μακαριστό Σεραφείμ. Ύστερα από τρίωρη διάσκεψη, και παρά την αντίθετη άποψη του εισαγγελέα της έδρας κ. Φλώρου, το δικαστήριο ματαίωσε τη συζήτηση, επειδή ο επίσκοπος είχε πάρει άδεια για να κάνει μήνυση από τον προϊστάμενό του αρχιεπίσκοπο και όχι από την Ιερά Σύνοδο!
Στις χρονιές 1998-99 το Υπουργείο Παιδείας, υπουργεύοντος του κ. Γερ. Αρσένη, μελέτησε και αφαίρεσε από τα σχολικά βιβλία του λυκείου τα κεφάλαια που έχουν σχέση με το σιωνισμό και τη μασονία. Η Ιερά Σύνοδος αντέδρασε και η απάντηση, που δόθηκε από τον Υπουργό στον αρχιεπίσκοπο κ. Χριστόδουλο, ήταν ότι το θέμα το χειριζότανε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Επικοινωνήσαμε τότε, τόσο με τον αρχιεπίσκοπο, όσο και με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, για να πληροφορηθούμε τη διαδικασία και το σκεπτικό των δύο πλευρών. Χρειάστηκε να γίνει αλληλογραφία εκ μέρους μας και να ζητηθεί η επέμβαση της Υπουργού Εσωτερικών κας Βάσως Παπανδρέου, του Συνηγόρου του Πολίτη και των Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, για να μας στείλει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο τα πρακτικά της συζήτησης των «εγκεφάλων» του, που καταλήξανε στην αφαίρεση αυτών των κεφαλαίων, από τα βιβλία των θρησκευτικών. Η πράξη, ασφαλώς, δείχνει, ότι οι δύο δυνάμεις, το Ισραηλιτικό Συμβούλιο και η μασονία, διαθέτουνε γερές προσβάσεις στην εξουσία, αφού επιβάλλανε την άποψη τους. Έτσι, τα ελληνόπουλα δεν ενημερώνονται για τα δύο αυτά παράκεντρα εξουσίας, που δρουνε στην ελληνική κοινωνία. Οπωσδήποτε ρόλο παίξανε και τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ποίων, άραγε, δικαιωμάτων, όταν υπονομεύεται η ελληνική κοινωνία;
Σήμερα, στην ελληνική κοινωνία η μασονία δεν έχει την παλιά αίγλη της. Τα κέντρα εξουσίας έχουνε μεταφερθεί σε άλλες κλειστές λέσχες, όπως της Ρώμης, τη Μπίλντεμπεργκ, τα Ινστιτούτα Στρατηγικών και Πολιτικών Μελετών, τους G7 και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που ελέγχουνε την πολιτική και την οικονομική δραστηριότητα των κρατών και των λαών τους. Παρόλα αυτά δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι και τα υπόγεια κέντρα της μασονίας, λόγω της αφανούς, μυστικής και σιωπηρής δραστηριότητάς της, είναι σε θέση να κάνουνε ζημιά σε πρόσωπα και φορείς. Κανένας δεν γνωρίζει, από πού μπορεί να «σου έρθει» η επίθεση. Ο γράφων (ο ομιλών), άλλωστε, έχει υποστεί αυτήν την υπόγεια επίθεση στο πετσί του επί πολλά χρόνια. Τόσο σε πολιτικό, όσο και σε κοινωνικό-επαγγελματικό επίπεδο! Όσο για την Εκκλησία, αυτή περιορίζεται σε μερικές αντιμασονικές ψευτοεκδόσεις και σε φραστικό πόλεμο, που δεν αγγίζουνε την ουσία του προβλήματος
Από τις εκδόσεις αυτές, φαίνεται ότι οι συγγραφείς τους έχουν ελλιπή ενημέρωση. Έτσι οι μασόνοι χαίρονται, γιατί δεν υπολογίζουνε την Εκκλησία, ως σοβαρό αντίπαλο, αφού τα επιχειρήματα είναι επιφανειακά και αυτά που γράφονται στις διάφορες εγκυκλοπαιδείες ασήμαντα. Οι ληματογράφοι των εγκυκλοπαιδειών, στην πλειοψηφία τους είναι «μασόνοι», ή αντιγραφείς του λήμματος από ξένες πηγές. Χαρακτηριστικό, τέλος, είναι το γεγονός, ότι η Εθνική Βιβλιοθήκη δεν έχει τις εκδόσεις του Τεκτονικού Ιδρύματος. Τα περί τεκτονισμού βιβλία είναι εκείνα που οι ίδιοι οι μασόνοι στέλνουν, ενώ είναι υποχρεωμένοι από το νόμο να αποστέλλεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη κάθε έκδοση.
------------------------------------------------------------------------
Πηγή: kalami.net - Έρευνα:ΒΑΣΙΛΗΣ Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ
------------------------------------------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου