Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΧΟΛΑΡΙΟΣ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΣΤΟΝ ΜΩΑΜΕΘ Β' ΤΟΝ ΠΟΡΘΗΤΗ!!

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΩΑΜΕΘ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΑΡΙΟΥ!!
Μωάμεθ Β' ο Πορθητής (1430 - 1481)
Ήταν ηγέτης των τούρκικων στρατευμάτων που κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη το 1453 και έκλεισαν οριστικά τον κύκλο του εξελληνισμένου ανατολικού ρωμαϊκού κράτους. Ο Μωάμεθ, ο οποίος αναφέρεται και ως Μεχμέτ, ήταν γιος του σουλτάνου Μουράτ Β' και ανήλθε επεισοδιακά στο θρόνο σε ηλικία 21 ετών. Πάντρεψε τη μητέρα του με ένα δούλο, μεθόδευσε την εξόντωση του αδελφού του Αχμέτ και εξεδίωξε τη δεύτερη γυναίκα του πατέρα του Μάρω, που ήταν χριστιανή. Περιγράφεται ως ιδιαίτερα ευφυής, τολμηρός, σκληρός και αποφασιστικός, με εξαιρετική παιδεία. Μιλούσε ελληνικά και σλάβικα και μελετούσε με λατρεία την Ιστορία και τη Γεωγραφία. Στην εμφάνιση ήταν αγέλαστος στις συναναστροφές του, εύσωμος και επιβλητικός.
Με την άλωση της Κων/πολης και την οριστική εξαφάνιση των χριστιανικών βασιλείων στο ανατολικό σύνορο της Ευρώπης, αποκόπηκαν οι εμπορικοί δρόμοι, κυρίως των Βενετσιάνων και Γενοβέζων προς την ανατολή ή επιβαρύνθηκαν οι συναλλαγές με σημαντικούς δασμούς, με αποτέλεσμα να αναζητηθούν άλλες οδοί επικοινωνίας, κυρίως από Πορτογάλους και Ισπανούς (Κολόμβος, Μαγγελάνος κ.ά.) Αποτέλεσμα ήταν να αναπτυχθούν οι μεγάλες θαλασσοπορείες και να προκύψει η ανακάλυψη νέων χωρών και νέων οδών επικοινωνίας και εμπορίου. Η κατάλυση του βυζαντινού και η σταθεροποίηση του οθωμανικού κράτους είχε και μια μακροχρόνια, ολέθρια επίπτωση για τον ελληνισμό: Την αποκοπή του από την ήδη εξελισσόμενη αναγέννηση των επιστημών και των τεχνών, η οποία οδήγησε την Ευρώπη στη βιομηχανική επανάσταση, την οικονομική ανάπτυξη και τη θεμελίωση του πολιτισμού που γνωρίζουμε σήμερα. Οι ελληνικοί πληθυσμοί προσχώρησαν σ' αυτές τις εξελίξεις με καθυστέρηση περίπου 400 ετών και διατηρούν μέχρι σήμερα, χωρίς 17ο και 18ο και ουσιαστικά χωρίς 19ο αιώνα, μία σοβαρή πολιτισμική υστέρηση έναντι των Δυτικοευρωπαίων.
Με την άλωση της Κων/πολης και την οριστική εξαφάνιση των χριστιανικών βασιλείων στο ανατολικό σύνορο της Ευρώπης, αποκόπηκαν οι εμπορικοί δρόμοι, κυρίως των Βενετσιάνων και Γενοβέζων προς την ανατολή ή επιβαρύνθηκαν οι συναλλαγές με σημαντικούς δασμούς, με αποτέλεσμα να αναζητηθούν άλλες οδοί επικοινωνίας, κυρίως από Πορτογάλους και Ισπανούς (Κολόμβος, Μαγγελάνος κ.ά.) Αποτέλεσμα ήταν να αναπτυχθούν οι μεγάλες θαλασσοπορείες και να προκύψει η ανακάλυψη νέων χωρών και νέων οδών επικοινωνίας και εμπορίου. Η κατάλυση του βυζαντινού και η σταθεροποίηση του οθωμανικού κράτους είχε και μια μακροχρόνια, ολέθρια επίπτωση για τον ελληνισμό: Την αποκοπή του από την ήδη εξελισσόμενη αναγέννηση των επιστημών και των τεχνών, η οποία οδήγησε την Ευρώπη στη βιομηχανική επανάσταση, την οικονομική ανάπτυξη και τη θεμελίωση του πολιτισμού που γνωρίζουμε σήμερα. Οι ελληνικοί πληθυσμοί προσχώρησαν σ' αυτές τις εξελίξεις με καθυστέρηση περίπου 400 ετών και διατηρούν μέχρι σήμερα, χωρίς 17ο και 18ο και ουσιαστικά χωρίς 19ο αιώνα, μία σοβαρή πολιτισμική υστέρηση έναντι των Δυτικοευρωπαίων. Ο Μωάμεθ έδειξε μεγάλη δεξιοτεχνία στη διαχείριση τού τεράστιου πλέον οθωμανικού κράτους, θεμελίωσε την οθωμανική διοίκηση και έδωσε θρησκευτικά προνόμια στις κατακτημένες περιοχές. Ένα δείγμα αυτής της μαεστρίας του ήταν η ανάθεση του πατριαρχικού θρόνου της Κων/πολης, αμέσως μετά την άλωση, στο Γεώργιο Σχολάριο. Ο Σχολάριος, ως πατριάρχης με το όνομα Γεννάδιος, ήταν ηγέτης της αντιδυτικής και ανθενωτικής πτέρυγας της ορθόδοξης εκκλησίας, η οποία συνέπραξε στην κατάλυση του Βυζαντίου τουλάχιστον με ηττοπαθή μηνύματα πριν και μετά την άλωση, για παράδειγμα, αρχικά με τη θρησκευτική δικαίωση της επερχόμενης καταστροφής «... γιατί είναι θέλημα θεού η Πόλη να τουρκέψει» και στη συνέχεια με την ανάδειξη σε ματαιοπονία κάθε προσπάθειας για αντίσταση αφού η θεϊκή βούληση έστειλε τον «φιλάνθρωπο» σουλτάνο και τον «εκλεκτό πατριάρχη», τον εαυτό του, «να συνετήσουν τους αμαρτωλούς χριστιανούς». Αυτό και μόνο αποδεικνύει πόσο μεγαλοφυής ήταν η τοποθέτηση του Σχολάριου στη θέση του πατριάρχη από το Μωάμεθ.
Ο Μωάμεθ επεξέτεινε τις κατακτήσεις των Οθωμανών μέχρι την Ουγγαρία, την Κριμαία και τις παρυφές της Ιταλίας. Πέθανε σε ηλικία 51 ετών, ενώ προετοίμαζε κατάληψη της Ιταλίας και κατάλυση του παπικού κράτους. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ηγέτες των Οθωμανών, ίσως αμέσως μετά τον Σουλεϊμάν, τον επωνομαζόμενο Μεγαλοπρεπή.
ΠΗΓΗ...http://sfrang.com/selides/mm1/html/Mehmed.htm