Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Αυτός είναι ο τίτλος του άρθρου, του Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, ο οποίος πάρα πολύ καθυστερημένα ανακάλυψε την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητα των ενεργών πολιτών, γράφοντας και το εξής:
«Η απάθεια δεν είναι επιλογή, η αδιαφορία δεν είναι λύση» («Η Καθημερινή» της 1 Ιουλίου 2010, σελ. 3).
Τώρα που η Ελλάδα χρεοκόπησε, τώρα που το πολιτικό σύστημα πνέει τα λοίσθια, τώρα που ακούγονται οι οιμωγές των πεινασμένων και τώρα που το «κράτος» βάζει τον Φ.Π.Α. και στους δικηγόρους, τώρα ο κ. Πρόεδρος ανακάλυψε τους ενεργούς πολίτες!
Πού ήταν ο κ. Πρόεδρος – και όλοι εκείνοι που πιπιλίζουν τους πολίτες – όταν εδώ και δυο δεκαετίες ο γράφων, με τον Κώστα τον Κύρκο, δημιουργήσαμε την πρώτη «κίνηση ενεργών πολιτών» στην Ελλάδα, μέσα από το περιοδικό «Πολιτικά Θέματα»; Τότε, όλοι μας σνόμπαραν, όταν χρησιμοποιούσαμε τον τίτλο του πολίτη ως κοινωνική επωνυμία, όπως αυτό συμβαίνει και τώρα. Χρόνια και χρόνια, οι κάθε λογής καριερίστες και τα κάθε λογής κομματόσκυλα είχαν απολακτίσει την υπέροχη κοινωνιολογική και πολιτική ιδιότητα του πολίτη, του αληθινού πολίτη.
Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας, η οποία αναγνωρίστηκε και από το Πρωτοδικείο Αθηνών ως «Σωματείο» (Αρ. Απόφ. 498/1994) ο γράφων δημοσίευσε μια σειρά άρθρων, ήδη από το 1992, με το γενικό τίτλο: «Η Ελλάδα χωρίς πολίτες» (βλ. το περιοδικό «Πολιτικά Θέματα» από 15 Μαΐου έως 19 Ιουνίου 1992).
Όμως, παρά τις εναγώνιες προσπάθειες, αυτή η εθνωφελής απόπειρα έπεσε στο κενό (τους λόγους αυτής της αποτυχίας τους αναπτύσσω στο άρθρο μου: «Γιατί απέτυχαν οι κινήσεις πολιτών» (βλ. «ΗΛΙΑΙΑ», τ. Απριλίου 2005).Τότε, λοιπόν, επιστημονικός και πνευματικός κόσμος, κόμματα, πολιτικοί παράγοντες και Τύπος σιώπησαν εκκωφαντικά και προκλητικά.
Έθαψαν την κίνηση στη συνωμοσία της σιωπής και η Ελληνική πολιτική ζωή συνέχισε να κινείται με τους κάθε λογής χειροκροτητές και ιδιοτελείς ψηφοφόρους, που αντάλλασσαν την ψήφο τους. Τότε ο κ. Πρόεδρος του ΔΣΑ δεν πλησίασε την ακομμάτιστη Κίνηση Ενεργών Πολιτών, γιατί και ο ίδιος χρησιμοποίησε το κόμμα να εκλεγεί στη θέση αυτή.Ήταν η εποχή που ο «κυρίαρχος» λαός και όλοι οι καριερίστες δόξαζαν τα κόμματα και γονάτιζαν μπροστά στα κάθε λογής κομματικά στελέχη.
Τώρα, πολύ καθυστερημένα, θυμήθηκε και τον κοινωνικό ρόλο των δικηγορικών συλλόγων γράφοντας: «Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι είναι ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας και έχουν υποχρέωση να παρεμβαίνουν χωρίς να παραμένουν αδρανείς μπροστά στις κοινωνικές εξελίξεις, στην παραβίαση θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων...»
Καλά κρασιά! Όλα ετούτα τα χρόνια της αρπαχτής, της διαφθοράς και της ληστείας την οποία έκαναν οι «πολιτικοί» τι έκαναν οι Δικηγορικοί Σύλλογοι; Σιώπησαν, γιατί κι αυτοί είχαν την αντίληψη και πρακτική της κομματικής πελατείας.
Για να βοηθήσω τον κ. Πρόεδρο να κατανοήσει τη βαρυσήμαντη έννοια και αποστολή του αληθινού πολίτη, η οποία τον διαχωρίζει από τον χειροκροτητή, αναδημοσιεύω το σχετικό ποίημα, το οποίο η λογοτέχνις Ε. Παπαγαρυφάλλου είχε στιχουργήσει, τότε, το Μάρτιο του 1993 για την Κίνηση Ενεργών Πολιτών (Δημοσιεύθηκε στα «Πολιτικά Θέματα», της 5ης Μαρτίου 1993).
Καταλήγοντας θα πρότεινα στον όψιμο θιασώτη των ενεργών πολιτών να οργανώσει μια επιστημονική ημερίδα, στον ΔΣΑ, ο οποίος εκπλήρωνε αυτή την κοινωνική και πολιτική αποστολή του μόνο με τον Πρόεδρό του Αλέκο Σακελλαρόπουλο, κατά την προδικτατορική περίοδο.
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Αυτός είναι ο τίτλος του άρθρου, του Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, ο οποίος πάρα πολύ καθυστερημένα ανακάλυψε την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητα των ενεργών πολιτών, γράφοντας και το εξής:
«Η απάθεια δεν είναι επιλογή, η αδιαφορία δεν είναι λύση» («Η Καθημερινή» της 1 Ιουλίου 2010, σελ. 3).
Τώρα που η Ελλάδα χρεοκόπησε, τώρα που το πολιτικό σύστημα πνέει τα λοίσθια, τώρα που ακούγονται οι οιμωγές των πεινασμένων και τώρα που το «κράτος» βάζει τον Φ.Π.Α. και στους δικηγόρους, τώρα ο κ. Πρόεδρος ανακάλυψε τους ενεργούς πολίτες!
Πού ήταν ο κ. Πρόεδρος – και όλοι εκείνοι που πιπιλίζουν τους πολίτες – όταν εδώ και δυο δεκαετίες ο γράφων, με τον Κώστα τον Κύρκο, δημιουργήσαμε την πρώτη «κίνηση ενεργών πολιτών» στην Ελλάδα, μέσα από το περιοδικό «Πολιτικά Θέματα»; Τότε, όλοι μας σνόμπαραν, όταν χρησιμοποιούσαμε τον τίτλο του πολίτη ως κοινωνική επωνυμία, όπως αυτό συμβαίνει και τώρα. Χρόνια και χρόνια, οι κάθε λογής καριερίστες και τα κάθε λογής κομματόσκυλα είχαν απολακτίσει την υπέροχη κοινωνιολογική και πολιτική ιδιότητα του πολίτη, του αληθινού πολίτη.
Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας, η οποία αναγνωρίστηκε και από το Πρωτοδικείο Αθηνών ως «Σωματείο» (Αρ. Απόφ. 498/1994) ο γράφων δημοσίευσε μια σειρά άρθρων, ήδη από το 1992, με το γενικό τίτλο: «Η Ελλάδα χωρίς πολίτες» (βλ. το περιοδικό «Πολιτικά Θέματα» από 15 Μαΐου έως 19 Ιουνίου 1992).
Όμως, παρά τις εναγώνιες προσπάθειες, αυτή η εθνωφελής απόπειρα έπεσε στο κενό (τους λόγους αυτής της αποτυχίας τους αναπτύσσω στο άρθρο μου: «Γιατί απέτυχαν οι κινήσεις πολιτών» (βλ. «ΗΛΙΑΙΑ», τ. Απριλίου 2005).Τότε, λοιπόν, επιστημονικός και πνευματικός κόσμος, κόμματα, πολιτικοί παράγοντες και Τύπος σιώπησαν εκκωφαντικά και προκλητικά.
Έθαψαν την κίνηση στη συνωμοσία της σιωπής και η Ελληνική πολιτική ζωή συνέχισε να κινείται με τους κάθε λογής χειροκροτητές και ιδιοτελείς ψηφοφόρους, που αντάλλασσαν την ψήφο τους. Τότε ο κ. Πρόεδρος του ΔΣΑ δεν πλησίασε την ακομμάτιστη Κίνηση Ενεργών Πολιτών, γιατί και ο ίδιος χρησιμοποίησε το κόμμα να εκλεγεί στη θέση αυτή.Ήταν η εποχή που ο «κυρίαρχος» λαός και όλοι οι καριερίστες δόξαζαν τα κόμματα και γονάτιζαν μπροστά στα κάθε λογής κομματικά στελέχη.
Τώρα, πολύ καθυστερημένα, θυμήθηκε και τον κοινωνικό ρόλο των δικηγορικών συλλόγων γράφοντας: «Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι είναι ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας και έχουν υποχρέωση να παρεμβαίνουν χωρίς να παραμένουν αδρανείς μπροστά στις κοινωνικές εξελίξεις, στην παραβίαση θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων...»
Καλά κρασιά! Όλα ετούτα τα χρόνια της αρπαχτής, της διαφθοράς και της ληστείας την οποία έκαναν οι «πολιτικοί» τι έκαναν οι Δικηγορικοί Σύλλογοι; Σιώπησαν, γιατί κι αυτοί είχαν την αντίληψη και πρακτική της κομματικής πελατείας.
Για να βοηθήσω τον κ. Πρόεδρο να κατανοήσει τη βαρυσήμαντη έννοια και αποστολή του αληθινού πολίτη, η οποία τον διαχωρίζει από τον χειροκροτητή, αναδημοσιεύω το σχετικό ποίημα, το οποίο η λογοτέχνις Ε. Παπαγαρυφάλλου είχε στιχουργήσει, τότε, το Μάρτιο του 1993 για την Κίνηση Ενεργών Πολιτών (Δημοσιεύθηκε στα «Πολιτικά Θέματα», της 5ης Μαρτίου 1993).
Ύμνος του Πολίτη
Πολίτη, ψυχή της πολιτείας
και κινητήρια δύναμη της ιστορίας,
έξω απ’ τα δόντια τη γνώμη σου να λες
σε βασιλιάδες και κάθε λογής διαφεντευτές.
Ο λόγος σου να ναι τσεκουράτος
σαν αστροπελέκι, φωτιά και φως γεμάτος,
κόκκαλα να τσακίζει
γερά θεμέλια να χτίζει.
Ο θολός λαϊκισμός, τη σκέψη σου να μη νοθεύει
τον καθάριο λόγο η γλώσσα πάντα να γυρεύει
μη ξεχνάς πως ο λόγος ο αληθινός
μεταμορφώνει τον κόσμο και τον σπρώχνει εμπρός,
γίνεται οδηγός και φως.
Εσύ, πολίτη, σ’ όλους τους καιρούς
με την ενεργό συμμετοχή σου
υφαίνεις της πολιτείας τους ιστούς
και η προσφορά σου στα κοινά
ανοίγει της κοινωνίας τα φτερά.
Όταν με γνώση και ευθύνη αυτά τολμήσεις
τότε μπορείς να προχωρήσεις
και την πολιτεία μ’ αληθινά ιδανικά να ντύσεις
Καταλήγοντας θα πρότεινα στον όψιμο θιασώτη των ενεργών πολιτών να οργανώσει μια επιστημονική ημερίδα, στον ΔΣΑ, ο οποίος εκπλήρωνε αυτή την κοινωνική και πολιτική αποστολή του μόνο με τον Πρόεδρό του Αλέκο Σακελλαρόπουλο, κατά την προδικτατορική περίοδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου