Οι φανταστικοί διωγμοί των Εβραιοχριστιανών «μαρτύρων»
Οι δήθεν διωγμοί των χριστιανών από τους Ρωμαίους είναι ακόμα ένα μεγάλο ψέμα των χριστιανών προκειμένου να κερδίσουν την συμπάθεια των πιστών !!Αρκεί από μόνο του το γεγονός ότι οι ίδιοι αγιοποίησαν τον Πιλάτο και την γυναίκα του και τους τιμούσαν έως και τον 4ον αιώνα για να ανατραπεί αυτός ο μύθος !!Οι Ρωμαίοι είχαν πάντα μια σχέση αγάπης και μίσους με την φιλοσοφία και τα μυστήρια!!Η λατρεία του Θεού Διονυσου απαγορεύτηκε το 186 π.κ οι ναοί του καταστράφηκαν όλοι και οι οπαδοί του εκτελέστηκαν ως συνωμότες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας!!Ακόμα και ο μεγάλος στωικός φιλόσοφος Επίκτητος εξορίστηκε μαζί με αμέτρητους άλλους!!Αντίθετα οι Ρωμαίοι έβλεπαν με συμπάθεια τους χριστιανούς και ο μύθος περί διωγμών των χριστιανών από τον Διοκλητιανό καταρρίπτεται από τον χριστιανό Ωριγένη !!Στα μέσα του τρίτου αιώνα γράψει πως οι λίγοι χριστιανοί που πέθαναν για την πίστη τους είναι εύκολο να μετρηθούν!!Στους διωγμούς του Δεκιου
στην Αλεξάνδρεια μόνο δέκα άνδρες και εφτά γυναίκες πέθαναν επειδή ήταν Εβραιοχριστιανοί!!Ο δε αυτοκράτορας Αλέξανδρος Σεβήρος είχε το άγαλμα του Ιησού στο προσωπικό του παρεκκλήσι για τέτοιους διωγμούς μιλάμε!!!Απολλώνιος...
Είναι ευρέως διάχυτη η εντύπωση σήμερα, πως οι χριστιανοί, σχεδόν αμέσως μετά την σταύρωση του Ιησού, υπέστησαν ανελέητους διωγμούς, μέσα απ' τους οποίους αναδείχθηκαν πάμπολλοι «μάρτυρες». Ως βασικά αίτια, προβάλλονται από την Εκκλησία, η πίστη τους στον Χριστό, ή άρνησή τους να προσκυνήσουν είδωλα κ.λπ.
Για πολλούς αφελείς και εύπιστους σημερινούς χριστιανούς, αυτό το «σενάριο» εξακολουθεί να αποτελεί μια εύπεπτη «αλήθεια», που τονώνει ακόμη περισσότερο το ειδικό βάρος του θρησκευτικού τους συναισθήματος. Η πραγματική ιστορία όμως, ελάχιστη σχέση έχει με την «ιστορία» που έχει εφεύρει η Εκκλησία (συνήθως μέσα από πλαστογραφίες και παραποίηση των γεγονότων) ...;
Είναι απορίας άξιον, πως η Εκκλησία κάνει λόγο για διωγμούς των χριστιανών, απ' τον πρώτο κιόλας αιώνα, όταν την εποχή εκείνη, ο Χριστιανισμός ως θρησκεία ήταν ασήμαντος με σχετικά λίγους οπαδούς. Αν παραβλέψουμε το παράδοξο(;) γεγονός, πως η μανία καταδιώξεως και η «μαρτυρολαγνία» είχαν αρχίσει να φουντώνουν κυρίως μετά τον 3ο με 4ο αιώνα (ένα βήμα δηλαδή πριν την οριστική επικράτηση του Χριστιανισμού), η απορία μεγαλώνει, αν αναλογιστεί κανείς, πως η Ρωμαϊκή
